Қавлаи таъолӣ :у лақади нсркми аллоҳи ббдру أнтми أзлаҳи алоиаҳ . . . Ин рақами зиллат ки бар эшон кашид аз рӯй қиллат ададасту назари омма . Аммо аз онҷо ки назар хосасту ҳақиқат кораст , касе ки аллоҳи вайро ёраст ӯро чун тавон гуфт ки ҳақир ва хораст .

Пери тариқат дар муноҷот гуфт : худовандо ! бишнохту зиндагонӣам , бнсрти ту шодоним , бкромти ту нозоним , бъзи ту ъзизоним . Худовандо ! ки бтў зиндаем , ҳаргиз кӣ мейрем ? ! ки бтў шодмонем , ҳаргиз кӣ андӯҳгини бӣим ? ки бтўи нозоним , бе ту чун басари орем ? ки бтў азизем , ҳаргиз чун залил шавем ? ! мардӣ бар ҳорӯни рашиди амр бмърўФ кард , ҳорӯн хашм гирифт ӯро бо шер дар андарун кард , ва дар андарун устувор бигирифт .

Шери бтўозъи он мард дар омад , ва ӯро нрнҷонид . Баъд аз он вайро дар миёни бӯстони диданд , шодону إи тмошокнон , ва он дар андаруни ҳам чунон устувори баргирифта . Ҳорӯнро аз ҳоли вай хабар карданд . ӯро бихонад , гуфт : « ман ахрҷки ман албит ? » туро аз он андарун ки берун оварад ? ҷавоб дод : он кас ки маро бибастон фурӯ оварад ! гуфт : туро ки бибастон фурӯ оварад ? гуфт : он кас ки маро аз хона бадар оварад ! ҳорӯн бифармуд : то ӯро бъзу ноз бар нишонданд ,у гирди шаҳр бар овараданд ,у мунодӣ дар пеш дошта ва мегуяд : أлои ани ҳорӯни алрашеди ?ераади أни изли ъбдои аъзаҳи аллоҳи Флми иқдр .

إзи тқўли ллмؤмнини أи лни икФикми ин нусрат додани бавоситаи малики икроми мؤмнонсту зёдтии неъмат бар эшон ,у сукӯни дили эшон , ки назари баъзе аз эшон аз ҳошияи зоҳир бар нагузашта буд . Пиндошта буданд ки нусрати ҳама бо ададаст . Аммо онон ки нури яқин дар дили эшон ҷой дошт ,у сари эшон бо ваъдаи аллоҳ ором дошт , назари хоси эшон онҷо расед ки ва мо алнсри إло ман ъанд аллоҳ . Гуфтаанд : онҷо ки нусрати мулкӣ буд чаҳ ҳоҷати баъдади мулкӣ буд ? ! ҳамонаст ки ҷой дигар гуфт : кам ман Фӣаҳи қалилаи ғлбти Фӣаҳи касӣраи бإзни аллоҳ , чун бозн аллоҳ гуфт чаҳ бок агар лашкари андак буду адад кам ,у ёрони заъиф ? заъифтар аз лашкар мурғ набӯду қавитар аз асҳоб фил набӯд ? ! ҳин то чаҳ расед боишон аз он мурғон ? !у кеҳтару камтар аз пашша наёяду ҷаббори табъии қавитар аз намруд набӯд бибин то чун ҳалок шуд ,у бадасти пашшае дармонд ! то бадоне ки нусрату ҳазимати ҳама аз худост , навохту сиёсат ҳама азуаст , ва корҳо ҳама дар яд ӯст ва бмшит ӯст , ҳаминаст ки бо Сайиди аввалин ва охирин гуфт : лӣси лаки ман алأмри шайъи ء эй Сайид ! туро аз кор чизе нест , он ҳамаи манам ки худовандам , ман будам ва ман бошам , корҳо худ гузорам , роҳи худ намоям , дили худ гушойам , бкс боз нагузорам . Ва ҳам азин бобаст ончӣ гуфт :у ллаҳи мо фии алсмоўот ва мо фии алأрзи малик малик ӯст , амр амр ӯст , ҳукми ҳукм ӯ , ихтиёри ихтиёр ӯ , онро ки хоҳад хонд , онро ки хоҳад ронад . Фмни шоءи ъзбаҳ , ва ман шоءи қурба , ман шоءи ҳдоаҳ ва ман шоءи иғвоа .

Қавла : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои тأклўои алрбўои рибо бар бандагон ҳаром кард , яъне ки : чун яке қарз диҳед , ду вои мстонид . Ва он гуҳи худ ҷли ҷалола аз ту қарзи хост , ва яке ба даҳ хост , лои бал ки ба ҳафтсад хост . Ишорат мекунад ки ин муқтазӣ карамасту халқро ин карам нарасад ки ин сзоء рубубиятасту сифати илоҳят . Он гуҳ гуфт :у атқўои аллоҳ , пас гуфт :у атқўои алнори аввали хитоб бо ъорФонсту муҳибон ,у охири хитоб бо мзнбону осӣон . Бо орифон мегуяд : дар ман нигаред ва бо ҳайбат ва рҳбт бошед . Ва осӣонро мегуяд : аз оташи уқубати мо бар андешед ва аз он битарсед . Ин манзалати авом мусулмононаст ва он ртбти хавоси муъминон ,у шатони мо бинҳмо . Ва раванда то ин манзили авом боз нагузорад , бони мақом хавос нарасад . На бинӣ киу атқўои аллоҳи фаро пеш дошту савоби он фалоҳи ниҳод , ки аъло алдрҷот дар фирдавс аъло онаст ва он гуҳ баён кард ва боз намӯд ки роҳи ин мақсади манзилу атқўо алнораст ,у самарау атқўои алнор раҳмат худост , чунон ки гуфт : лълкми трҳмўн яъне аз уқубат ман битарсед , то раҳмати ман бшмо расад , ва он гуҳи брҳмти ман бтқўӣ расед , ва аз тақво бФлоҳ расед ,у ҳўи алрзўони алأкбру алФўзи алأъзм .