Қавлаи таъолӣ : ФкиФи إзои ҷӣнои ман кули أмаҳ бшҳид бидон ки дар олами қиёмату майдони растохезу маҷмаъи сиёсату ҳайбат , бандагони худоиро корҳои азим дар пешаст , ва мақомҳои мухталиф : аввали мақоми даҳшату ҳайрат . Дувуми мақоми саволу изҳори ҳуҷҷат ,у дархости шаҳодату байнат . Сиўми мақоми ҳисобу мноқшт . Чаҳоруми мақоми тамизу мафосилат .

Мақоми аввалро гуфт : явми иқўми анноси лрби Алъоламин . Дувумро гуфт : ФкиФи إзоҷӣнои ман кули أмаҳи бшҳид

Сиўмро гуфт :у нзъи алмўозини алқсти лиўми алқёмаҳ .

Чаҳорумро гуфт : Фриқи фии алҷнаҳу Фриқи фии алсъир . Аммо мақоми сиёсат ва ҳайбат онаст ки дар бадви маҳшари раби Алъоламин халқи аввалин ва охиринро аз абтдоءи офариниш то мунтаҳии олам , бики нафхаи исрофилии ҳамаро дар басити қиёмат ҳозир кунад , сару пои бараҳна , ташнау гурусна , сар дар пеши афканда , бакори худ дармонда , офтоби гарми зери сари фурӯи омада ,у нафаси гарму сӯзи дил дар он пайваста ,у оташи хаҷалу тшўир дар ҷони афтода , аз зер ҳар тори мӯии чашмаи арақи равон шуда . Мустафо ( с ) гуфт : кас буд ки то бадви зону дар арақ нишинад , кас буд ки то камаргоҳ , кас буд ки то баробари гӯш ,у наздики он буд ки дар арақ ғарқ шавад . Дар осори биоранд ки биму андӯҳ баҷое расад ки яке гуяд : бори худоё ! бурҳони моро азин бим , ва азин андӯҳ , хоҳи ббҳшти хоҳи бдўзх . Сесад соли бад-ӣни сифат дар он ърсот бимонанд , на тоқати хомӯшӣ , на Зуҳраи сухани гуфтан , на рӯй гурехтан , на ҷой орамидан !

Он гуҳ гиристан бар халқ уфтад , ва чандон бгринд ки биҷои ашк хӯн резанд , ва гӯйанд : ман ишФъи лнои илои рбно ҳатто иқзии бинно ? кист ки аз баҳри мо шафоат кунад бҳзрти зўи алҷлол то ҳукм кунад миёни моу кори баргузорад ? расӯл худо гуфт : он соъати халқ рӯй ба одам ниҳанд , ва гӯйанд : эй одам ! ту онӣ ки аллоҳи таъолии турои беди санъати хеши бёФрид , ва бо ту баробар сухан гуфт ,у туро дар биҳишт бинишонад ,у масҷуд Фриштгон кард .

Чаҳ буд ки барои фарзандон шафоат кунӣ биллоҳ , то кори миёни бандагони баргузорад ? ! одам гуяд : ман на марди ин корам , ки ман бахуд дармондаам , равед бар Нӯҳ то вай шафоат кунад . Бар Нӯҳи раванди ҷавоб ҳамон шунаванд . Бар иброҳӣми раванди ҷавоб ҳамон шунаванд .

Мӯсоу исо ҳамон гӯйанд . Мустафо ( с ) гуфт : он гуҳ бар ман оянд , ман бархезам пеши арши малики бсҷўди даройам , он гуҳ фармон ояд аз ҳазрати иззат ки : ё Муҳамад чаҳ кори дорӣ ? ва чаҳ хоҳӣ ? ва худ ъзи ҷалолаи донотар бар ончӣ ман хоҳам . Гӯям : бори худоёи моро ваъда шафоат додае дар халқи хеш , акнӯн мехоҳам ки эшонро азин интизору ҳайрати бурҳонӣ ,у кори баргузарӣ ва ҳукм кунӣ . Раб Алъоламин гуяд : қади шФътки ано , отикми ақзии бинкм .

Қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « Форҷъ , ФأқФи маъаи аннос , Фбинои нҳни вуқуфи ази смънои ҳсои ман алсмоءи шадидан » .

Ва фии алҳдиси тӯли зкрнои саёқаи фии сӯраи албқраҳ .

Аммо мақоми масоилату иқомати байнат бар бандагон онаст ки раби Алъоламин дар он арсаи азмӣу анҷумани кубро , аввали хитобӣ ки бо бандагон кунад савол аз эшон кунад ,у аввали савол аз пайғомбарон кунад ,у аввали пайғомбарӣ ки аз вай савол кунад Нӯҳ буд .

Қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « аввали ман идъии явми алқёмаҳи Нӯҳ . Фиқоли ?ла : ҳилли блғт ? Фиқўл : нъм ё раби анати аълам . Фиқоли лқўмаҳ : ҳилли блғкми Нӯҳ ? Фиқўлўн : мо атонои ман аҳад , ва мо атонои ман нзир . Фиқўли аллоҳи таъолии ?ла : ё Нӯҳи ман ишҳди лак ? Фиқўл : ишҳди лии Муҳамаду уммата , Фтأтўни Фтшҳдўни ани нўҳои қади блғ » .

Ва он гуҳ ҳар пайғомбариро ки бқўмӣ фиристода буданд аз ваии ин савол кунанд ,у уммати ваии ҳамон ҷавоб диҳанд ки уммат Нӯҳ доданд , ва аз пайғомбарон кас бошад ки меояд , ва аз уммати ваии даҳ кас бо вай бошанд ки буи имон оварда буданд ,у кас буд ки панҷ , кас буд ки ду ,у кас буд ки яке . Лут меояд ва бо ваии ду духтарак вай бошанд . Пас он гуҳи раби Алъоламин пайғомбаронро гуяд : пайғоми ۶۶рсонидид ? эшон гӯйанд расонидем ,у уммати эшон инкор кунанд . Раби Алъоламин гувоҳ хоҳад . Пайғомбарон гӯйанд : уммати Муҳамад ( с ) гувоҳон моанд бтблиғи рисолат . Он гуҳ фармон ояд ки эй Ҷабраили уммати Муҳамадро ҳозир кун , то гувоҳӣ диҳанд ки мо довари додгроним , ҳукмӣ ки кунем баъд аз зуҳӯри ҳуҷҷату субут шаҳодат кунем . Уммати Муҳамади биёянд то гувоҳӣ диҳанд . Кофарон гӯйанд : шумо пасинон будед , аз қиссау достони мо чаҳ хабар доштед ки моро надидед ? эшон гӯйанд : мо дар муҳками танзили қуръон Маҷид хондем ва донистем : кизбати қавми Нӯҳи алмрслин , кизбати оди алмрслин , кизбати самуди алмрслин , кизбати қавми лути алмрслин , кизби أсҳоби алأикаҳи алмрслин ,у кзбўоу атбъўои أҳўоءҳм . Он гуҳи кофарони тзкит эшон хоҳанд .

Фармон ояд ки : эй Ҷабраил ! Муҳамадро ҳозир кун то ӣнонро тзкит кунад . Ҷабраил бараваду Микоилу исрофил бо вай , Мустафо ( с )ро бар барроқ нишонанд , бо лўоءи каромат ,у тоҷи вилоят , абӯи бикр бар рост ӯ ,у умр бар чап ӯ ,у Усмон аз пас ,у алӣ ( ъ ) аз пеш . Минбарии ниҳода аз ёқӯти сурхи баробари арши Маҷид . Мустафо ( с ) бмнбр барояд аз ҳазрати иззат Нидо ояд ки : эй Муҳамад ! анбёء даъвӣ карданд ки мо рисолати расонидем ,у пайғоми гзордим , бегонагон мункир шуданд . Уммати ту пайғомбаронро гувоҳӣ доданд . Акнӯн тзкит гувоҳон мехоҳанд . Расӯл ( с ) эшонро тзкит кунад , гуяд : бори худоёи ростгўённд , ва нек мардонанд , ва ту худ гуфтае бори худоё ки : беҳинаи уммат эшонанд : кантами хайри أмаҳ , ҷълнокми أмаҳи всто . Раб Алъоламин гуяд : гувоҳии шан қабул кардам , ва ҳукм кардам бегонагонро сиёсату уқубат ,у дӯстонро мсўбту раҳмат . Он гуҳ пайғомбарон гӯйанд : бори худоёи уммати Аҳмадро бар мо ҳақии воҷиби гашт ки бтблиғи рисолати мо гувоҳӣ доданд . Бори худоё ! агар дар миёни эшон гноҳкорист , он маъсияти вай дар кор мо кун ,у бФзли худ ӯро биёмурз . Раб Алъоламин гуяд : бики шаҳодат ки аз баҳр шумо доданд мустуҷиби шафоати шумо гаштанд ,у ҳақи эшон бар шумо воҷиби гашт , пас ман худ чаҳ созами эшонро аз каромат ва навохт ? ки ҳафтод сол аз баҳри ман дар сарои бало ғам хӯрданд ,у бори блоء мо кашиданд , ва ба ягонагии мо гувоҳӣ доданд , ҷуз бар ростӣ ва дӯстӣ нарафтанд .

Аммо мақоми муҳосибат дар пеши тарозу буд ,у халқи олами дарин мақом бар се қисманд : қисмӣ онанд ки дар девони эшон ҳснтӣ наёбанд ,у баноми эшон хайрӣ бар наёяд ки карда бошанд . Эшонро беҳисоб ва бекитоб , як сар бдўзх ронанд . Ва қавмӣ бар акс ин бошанд , ки дар номаи эшон ҷузи ҳасаноту фунун тоъот набӯд , эшонро беҳисоб ва бекитоб яксар ббҳшт фиристанд . Қавмӣ бимонанд дар миён , ки дар ҷаридаи эшон ҳам некӣ буд , ва ҳам бадӣ , ҳам тоъат , ва ҳам маъсият , хлтўо амалан солҳоу охири сиӣо . Аъмоли эшон бтрозўии адли дрорнд агар каффаи тоъат руҷҳон дорад калиди саодату пирӯзии ҷовдон дар даст эшон ниҳанд ки : Фмни сиқлати мавозинаи Фأўлӣки ҳам алмФлҳўн .

Ва агар на , ки каффаи маъсият роҷҳ шавад , « лои иФлҳ » ба пешонии вай боз банданд , ва гӯйанд : Фأўлӣки аллазӣнаи хсрўои أнФсҳми фии ҷаҳаннами холдўн .

Қоли Довӯди алтоӣии раҳмаи аллоҳи алайҳ : « қатъи нёти алъорФини зикри аҳади алхлўдин » ,у злки фии қавлаи таъолии Фриқи фии алҷнаҳу Фриқи фии алсъир .

ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои тқрбўои алслоаҳу أнтми скории скр мастӣаст ,у мастӣ бар тафовутаст ,у мисатон мухталифанд . Яке аз шароби хамр мастаст , яке аз шароби ғифлат , яке аз ҳуби дунё , яке аз ръўнти нафасу хештани дӯстӣ . Ва ин аз ҳама саъбтараст ки хештани дӯстии моя гбркӣаст ,у тухми бегонагӣ , ва стар бедавлатӣ ,у асли ҳамаи торикӣ !

ӯ ки аз хамр мастаст ва дар он тарсон , ва аз бими уқубати ларзон , ғояти кор ӯ ҳрқтст дар оташи уқубат ,гараш нёмрзд , ва бошад ки худ биёмурзад ки гуфтааст : إни аллоҳи иғФри алзнўби ҷмиъо . Аммо он кас ки мастӣ ӯ аз нихват нафасасту кибру хештани парастӣ , кор ӯ бар хатараст ,у мояи ваии зиён ,у амали вай бар ваии товон , дар хатари астдроҷу макру бими фурқати ҷовдон .

Ва лои ҷнбои إлои обирии сиблат ҳатто тғтслўо агар дайни бқёс будӣ ғусл дар ароқти бўли воҷиб будӣ ,у обдст дар хурӯҷи манӣ . Он бўл наҷисаст ва ин манӣ пок , дар бўли наҷиси таҳорати киин воҷиб , ва дар манӣ поки таҳорати маин , то бадоне ки бноءи дайн бар манқӯласт на бар маъқӯл , ва бар китобаст на бар қиёс , ва бар тааббудаст на бар такаллуф . Ва асли ғусли ҷанобат аз аҳди одам ( ъ )аст . Одам чун аз биҳишт бадунё омад ӯро бо ҳавво суҳбат афтод . Ҷабраил омад , гуфт : эй одам ғусл кун ки аллоҳи турои чунин миФрмоид . Одами фармон биҷой оварад . Он гуҳ гуфт : эй Ҷабраили ин ғуслро савоб чист ? Ҷабраил гуфт : баҳри мӯе ки бар андоми тести савоби як солаи туро дар девон банависанд ,у баҳри қатраи об ки бар андоми ту гузашт , аллоҳи таъолии Фриштаҳ эй офарид ки то бурузи қиёмати тоъату ибодати ҳамеи орад ,у савоби он туро ҳаме бахшад . Гуфт : эй Ҷабраил ин марост алӣ алхусус ? ё мароу фарзандонамро алии алъмўм ? Ҷабраил гуфт : туросту муъминону фарзандони туро то бқёмт . Пас ғусли ҷанобати андари ҳамаи шароеъи анбёء воҷиб бӯдааст , аз аҳди одам то вақти Сайиди олами салавоти аллоҳу саломаи алайҳими аҷмъин , то баъзе аз аъимма гуфтанд : он амонат ки одами бардошт ки аллоҳи онро гуфт : ва ҳамлҳо алإнсони он амонати ғусли ҷнобтст .

Сами қоли фии охири алоиаҳ : إни аллоҳи кони ъФўои ғФўрои худоӣ дар гузоранда гуноҳонаст ,у стрндаҳи айбҳои узр хоҳонаст ,у нопидокунанда ҷурми аўоҳон . Ин ду ном аз афву мағфирати дарин мавзе ниҳодан , маънӣ онаст ки ҳар чаҳ то имрӯз кардӣ , пеш аз онкии амр ва наҳй фиристодам ҳамаи бардоштам , ва аз ту дргзоштм . Бандаи ман ! ҳаргизи ҷиноят касе бо анояти ман нтоўд ,у фазли ман ки ёбад , магари онкии офтоб аноят бирав тобад ! бандаи ман ! агар қасд дуруст кунӣ , туро бар сари роҳам , агар аз ман омурзиши хоҳӣ , аз андешаи дили ту огоҳам ! ҷурми турои омрзгор ,у турои никхўоҳм . Ҳар куҷои хароб умрӣаст , муфлиси рӯзгорӣ , ман харидори аўأм ! ҳар куҷо дарвешӣаст хастаи ҷурмӣ , дармонда дар дасти хасмӣ , ман мавлои аўом ! ҳар куҷои зорндаҳ Эйаст аз хаҷалӣ , сари Фрўгзорндаҳ эй аз биксӣ , ман бурҳони аўом . Ҳар куҷои сӯхтаи ист аз бедилӣ , дардмандӣ аз бехудӣ , ман шодии ҷони аўом !