Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими тоҳти улқулуби бсмоъи бисмии аллоҳ , тобти улқулуби бшҳўди бисмии аллоҳ , ғобти улқулуби бзҳўри бисмии аллоҳ , тӯбои лмни ҳадисаи фии аллоҳ ,у ҷлисаҳи ҳўи аллоҳ .

Нзҳаҳи асрори алмуваҳидини фии алонохаҳи бъФўаҳи бисмии аллоҳ . Ртъи фии ҳадоъиқи алқудси ман астрўҳи илои насими бисмии аллоҳ .

Номи худованди Карими меҳрбон , бузурги бахшоиш бар ҷаҳонён , брҳмти фарох , рӯзидиҳанда офаридагон ,у дорандаи ҳамагон , душманону дӯстони блтФи дрўох , навозандаи ошноёну созандаи кори эшон дар ду ҷаҳон .

Аллоҳ ишоратаст бкмоли қудрат , рҳмн ишоратаст бъмўми раҳмат , раҳим ишоратаст бахусӯси мағфират . Аллоҳаст ки бёФрид бақадрат фарох беҳиялат , рҳмнаст ки рӯзӣ дод аз хазинаи фарох бемӣўнт , раҳимаст ки айбҳо фарои пӯшеди бикрами фарох бешафоат .

Аллоҳаст ки бёФриди бандаро ,у ҳақ шинос надид , ва аз вай бибаред . Рҳмнаст ки неъмат густаронед , ва аз банда шукр нишнид ,у неъмат боз нагирифт . Раҳимаст ки айбҳо диду фарои пӯшед , узр нишнид , ва парда надарид . Аллоҳ доғ карданаст , рҳмн марҳам ниҳоданаст , раҳим дар карами биФзўднст .

Худовандони маърифату ҷавонмардон тариқат гуфтанд : маънии боءи бисми аллоҳ онаст ки : « беФоФрҳўо ва беФтрўҳўо » . Рҳигони ман ! бандагони ман ! бмн шод бошед , ва аз ғайри ман озод бошед . Баноми ман ором гиред . Бар змони ман такя кунед . Биёади ман оромиш кунед . Ҳақи ман дар дил гиред . Аҳди ман дар ҷон гиред . Бандаи ман ! ҳар ҷо ки ростӣаст он ростии баноми мост . Ҳар ҷо ки шодӣаст он шодии бсҳбти мо . Ҳар ҷо ки айшӣаст он айши биёади мо . Ҳар ҷо ки сӯзӣаст он сӯзи бзкри мо . Ҳар касро шоде ,у шодии дӯстони бмҳри мо , малики имрӯзи ёду шинохти мо , малики фардои дидор ва ёфт мо .

Зиҳии саодат ! зиҳии ҷалолат ! ки бандаро пеш омад бебаҳонау иллат !

ё أиҳои анноси атқўои рбкми алоиаҳ эй нуқтаи инсоният , эй сифоти башарият , тақвои паноҳи хеши гир , онро мулозим бош , ки ҳаёти бандагони бовест ,у растгорӣ рҳигон дараваст ва тақво онаст ки бандаи фармони шаръро сипар хеш созад , таъсир наҳй бадв нарасад , ва он бар се ртбтаст : аввали бпноаҳи калима тавҳид шавад , ва аз ҳар чаҳ ширк аст бипарҳезад . Пас бпноаҳ тоъат шавад , ва аз роҳи маъсият бар хезад . Пас бпноаҳ эҳтиёт шавад ва аз шабаҳат бигурезад . Ҳар ки ин манозили тақвои бсдқи бози баради лои маҳолаи бмқсд растгорӣ расад , ки қуръони Маҷиди чунин хабар медиҳад :у инҷии аллоҳи аллазӣнаи атқўои бмФозтҳми лои имсҳми алсўءу лои ҳам иҳзнўн , ҷой дигар мегуяд : ва ман итқи аллоҳи иҷъли ?лаи мхрҷоу ирзқаҳи ман ҳайси лои иҳтсб .

Ҳар ки ӯ даст дар тақво занад роҳи растгорӣ ӯ , аз ҳар чаҳ ранҷ аст бирав осон кунем , ва аз онҷо ки нбиўсд рӯзӣ фиристем .

Овардаанд ки хоҳари башари ҳоФӣ бар Аҳмад ҳанбал шуд , гуфт : эй эмоми мусулмонон , бар боми хонаи дӯки рейсам , машъала тоҳирён бугзарад , бошад ки тои бшъоъи он машъала дар пайвандам раво бошад ё на ? Аҳмад гуфт : аввал бигӯ ки ту кистӣ то худ дар он қадамгоҳ ҳастӣ ки ин тақво эҳтимол кунад ? гуфт : ман хоҳари башар ҳоФӣам , Аҳмад бигирист гуфт : ин чунин тақвои ҷузи хонадони башари ҳоФиро раво набӯд . Туро нишоед , зинҳор то накунӣ , ки он гуҳи башари ҳоФӣ аз ту бтираҳ шавад . Иқтидо ббродр кун , то магари чунон шӯй , ки агар хоҳӣ ки дар партави машъалаи тоҳирёни дӯки рейсӣ , дасти туро тоъат надорад , ки бародарати бойени дарҷат буд ки ҳар вақт ки дасти бтъомии барадӣ ки дар он шабаҳат будӣ он даст ӯро тоъат дор набӯдӣ .

Азои ?ераади алъбди أни исҳўи ании ҳалати байнау байни алсҳўи анӣ . Ин дар он хабар бияёд ки Мустафо ( с ) гуфт ҳикоя аз кирдигори қадими ҷли ҷалола : азои илмати أни алғолби алии қалби абдии алоштғол бе , ҷаълати шҳўаҳи абдии фии мсأлтӣу муноҷотӣ , Фозои кони абдии кзлки ъшқнии абдӣ ,у ъшқтаҳ , Фозои кони абдии кзлки Фороди أни исҳўи ании ҳалати байнау байни алсҳўи анӣ , аўлӣки аўлёӣии ҳқо , аўлӣки алأбтол , аўлӣки аллазӣнаи азои иродати аҳли аларзи баъқӯбаи зўитҳои анҳуам лأҷлҳм .

Мегуяд : чун бандаи ман ҳама маро хонд , ҳама маро донад , ҳамаи маро буд , ман низ рӯй дили худ бо ваии гардонам , дар ҳамаи иродатҳо ва шаҳватҳо ва боистҳо бирав дар бандам ,у ағёрро бтмомӣ аз он дил берун кунам . Ишқ ва аммо гуфтану азмои шунидан , бар ҷону дилаш мусаллат кунам , бар бисоти ишқаши ороми даҳум , самсоми ғайрати азал бар сараш бидорам , то агар хоҳад ки бо ғайриӣ нигарад , ё бксӣ тамаъ кунад , ё бадӣгарӣ бозорӣ созад , фаро нагузорам !

Оре , мо чун ӯро хоҳем , донем ки бғорт чун бояд барад , имрӯз ӯро бшҳнаҳ тақво сипорем то ӯро дар ҳимояти шаръи хеш ҷой диҳад ,у ҳаракоту саканот ӯ бшрти адаб дар орад ,у фардо ӯро дар мақъади сидқи бҳзрти ъндити фурӯди орем .

Нашунидае ки фардои брстохизи тақворо гӯйанд : биё ки имрӯзи рӯзи бозори тест , ҳар киро аз ту насибӣ буд , дар он сарой бақадр насиби вай ӯро бмнзлии фурӯди ор , ошноёни хешро дар ҳазрати ъндити фурӯди ор , ки мо дар азали ҳукм чунин кардем : фии ҷиноту наҳр , фии мақъад сидқ ъанд млики муқтадир .

Алзии хлқкми ман нафаси воҳидау халқи минҳои завҷҳо худовандӣ ки ҳар чаҳ офариди ҷуфти офарид ҳар касроҳоам сиррӣ падед кард , ва мислии дарави пайваст ,у шаклии дарави баст , ки ваҳдонияту Фрдонити сифат хос ӯст !у ҳақу сазоӣ ӯ ! рӯй фии баъзи алктб : завҷати алأшёءи листдли баҳои алии ваҳдониятӣ .

Ва бси мнҳмои рҷолои ксироу нсоءи камоли қудрату ҷалоли рубубияти худ фаро халқ намӯд , ки аз насли шахсеи рости чандини ҳазор халқ берун оварадам , бо табъҳо ва рангҳои мухталиф , бо сӯратҳо ва сиратҳои мутафовит , ҳар яке брнгии дигар ,у табъии дигар ,у сӯратии дигар ,у халқии дигар ,у ҳолеи дигар ,у ҳимматии дигар . Ду касро на бинии ҳаргиз ки бикдигр монанди бтбъ ,у раво ё басӯрату осо ! Фсбҳони ман лои нҳоиаҳи лмқдўротаҳ ,у лои ғояи лмълўмотаҳ .

Сами қоли фии охири алоиаҳ : « إни аллоҳи кони алайкуми рқибои рақиб гўшўонаст бар дилҳо бе бар расӣдан , огоҳ аз кардҳо бе пурсидан , бениёз дар кўшидн аз осўдн .

Ин танбеҳӣаст мари бандаро ,у пандии балиғи равандаро , яъне ки чун майдонӣ ки ман гўшўонм бар дилҳо ,у дидаи бон бар кардҳо ва гуфтҳо , муроқибати бакордор ,у ҳақи мо биҷои ор ва муроқибат онаст ки бандаи бадали пайваста бо ҳақ менигарад ,у назари ҳақи пеши чашм хеш медорад , ва чун донад ки аз ва ғофил наянд , пайваста бар ҳазар мебошад . Мустафо ( с ) аз ӣнҷо гуфт : мо караати أни ироаҳи анноси мнки Флои тФълаҳи азои хилват

Ва аншди фии маъноа :

Ибни умри бғломӣ шубон бигузашт ки гӯсфандон бчро дошт , гуфт : эй ғуломи азин гӯсфандони яке бмни фуруш . Ғулом гуфт : ин на он манаст . Ибн умр гуфт : агар ҷӯянди гӯ ки гург бихӯрад . Ғулом гуфт : Фأини аллоҳ ? яъне пас худои кӯ ? ибни умрро ин сухан аз вай хуш омад , рафт , ва он ғуломро ва он гӯсфандонро ҳама бихаред ,у ғуломро озод кард ,у гӯсфандонро баноми вай боз кард . Рӯзгорӣ боз мегуфт ибни умр ки қоли злки алъбд : Фأини аллоҳ ? .