Қавлаи таъолӣ : إни аллоҳи лои иғФри أни ишрк бау иғФри мо дуни злки лмни ишоءи ширки ом дигараст ,у ширки хоси дигар . Ширки оми ширк Акбараст ,у ширки хоси ширки Асғар .

Ширк Акбар онаст ки кирдигори азиму сонеъи қадимро ҷли ҷалолаи шарик ва анбоз гӯйанд , ё ӯро назир ва ҳамто донанд , ё бчизӣ аз халқи вай монанда кунанд , ҳар ки ин гуяд на худоиро парастандааст , ки ӯ бутро хонандааст !у бҳқиқт аз дайни ҳудои бозмонда ! эътиқоди дурусту дайн пок онаст ки худои ҷаҳонён ,у офаридагори ҳамагонро поку муназзаҳи доне аз ҷуфту фарзанду анбоз , на худ зод , ва на кас ӯро зод , аз ҳудусу тағайюру вилодати озод , муқаддас аз айбу аҷзу ниёз , дар сифати пок , ва дар сунъи зебо , ва дар гуфт ширин , ва дар меҳри тамом . Дар сифат аз айби пок , ва дар кард аз лағви пок , ва дар гуфт аз саҳви пок , ва дар меҳр аз риби пок . Худоӣ ки аз авҳоми берун , ва кас надонад ки чун ! худоиро сазо ,у бхдои кории доно , вази айбҳо ҷудо , дар зоту сифоти биҳмто . Ҳар ки ин эътиқод гирифт аз ширк Акбар бараст , ва бо асли имони пайваст .

Аммо ширки Асғари ду қисмаст ду гуруҳро : муъминонро риёаст дар амал ,у тарки ихлос дар он ,у орифонро илтифотаст бо амалу талаби халоси бон . Аммо асари он дар муъминон онаст ки аз имон эшон бакоҳад , ва дар яқини эшон халали орад , ва дар равшаноӣ боишон фурӯи бандад . Мустафо ( с ) гуфт : сахт метарсим бар уммати хеш аз ширки куҳан .

Гуфтанд : ё расӯли аллоҳи ширки куҳан кадомаст ? гуфт : онкӣ амал кунад , ва дар амали ваии риё буд . Шаддод аўс гуфт : расӯли худоиро дидам ки мегирист . Гуфтам : ё расӯли аллоҳ чаро мигриӣ ? гуфт : митрсм аз уммати хеш агар ширки оранд , на он ки бут парастанд , ё офтоб ва моҳ парастанд , локини ибодат брё кунанд ,у халқро бо ҳақ дар он амал анбоз кунанд , ва аллоҳ мегуяд : أнои ағнии алшркоءи ани алшрк , Фмни амал амалан ашрки фӣа ғайриӣ Фأнои анҳу барии ء ,у ҳўи алзии ашрк .

Мегуяд : ҳар ки амалӣ карду дайгариро бо ман аз он анбоз гирифт , ман аз анбозони ҳама бенёзтрм , ҷумлаи он амали бон анбоз додам .

Амири алмؤмнини алӣ ( ъ ) мардиро дид сар дар пеши афканда , яъне ки порсоом .

Гуфт : эй ҷавонмарди ин печ ки дар гардани дорӣ дар дили ор , ки худоӣ дар дил менигарад .

Гуфт : рӯзи қиёмати фарои қроء мроӣӣ гӯйанд : на шумо онед ки матоъи дунёи бшмои арзон тар фурухтанд ? на онед ки мардумон бар дар сарой шумо истоданд ? на онед ки абтдоء бар шумо салом мекарданд ? аз ҷзоءи аъмоли шумо буд ки бшмои расонидем . Имрӯзи шуморо ҳақӣ намонад . Аз ӣнҷоаст ки баъзе бузургони дайн , бозтрору аФтқор , рФқ дӯстон менапазируфтанд , чунон ки Сафёни саврии раҳмаи аллоҳи алайҳ чанд рӯз бигузашт ки дар хонаи ваии ҳеҷ таом набӯд . Охири рӯзи мардии ду бадара оварад бнздики вай , гуфт : доне ки падарами турои дӯст буд , ва дар маишати мтўръ буд , ин миросӣаст ки аз ваии бозмонд , ва чунон донам ки ҳалоласт , ва дар он ҳеҷ шбҳтӣ на , чаҳ бошад агар қабул кунӣ ва маро бидон шод кунӣ ? Сафён гуфт : худои турои бад-ӣни ҳиммати некӯ савоб диҳад , аммо ман қабул накунам ки он дӯстии мо бо падарат барои худо бӯдааст . Раво надорам ки дар муқобилаи он ивазии ситонам . Ин худ дараҷа мтўръонаст ,у тариқи порсоён ,у бартари азин дараҷа орифонаст . Ва ширки Асғар дар ҳақ эшон онаст ки баъд аз ихлос дар тоъат ,у сидқ дар амал , агар чашмашон дар он амал холис ояд , ё талаби савоби он бахотирашон фароз ояд , ё рстгои хеш дар он амали бенанд , он ҳама дар роҳи дайни хеш ширк шимуранд , вази он тавба кунанд .

أи ламтар إлии аллазӣнаи изкўни أнФсҳми худро наситоянд ,у тзкит мардум напасанданд , ва дар амал хеш нанигаранд ,у равиши хешро вазнӣ наниҳанд , ва аз ҳар дунии худро фурӯтар донанд .

Оре бар даргоҳи Карим ҳар чанд худро залилтар дорӣ , азизтар шӯй ! он зли ту аз дӯст на навмидӣаст , ки он гувоҳи ростӣ ва дурустӣаст .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! фарёди азин хории худ , ки касро надидам бзории худ ! фарёди азин сӯз ки аз фӯти ту дар ҷони мо , дар олам кас нест ки бибахшоед бурузу замони мо . Илоҳӣ ! аз ҳасрати чандон ашк боридам , ки боби чашми хеши тухми дарди бкоридм . Агар саодат азалӣ дарёбам , ин ҳама дард писандидам , вари дидаи ман бикбор бар ту ояд , дар он дидаи худро нодидам .

Бали аллоҳи изкии ман ишоء ҳар ки тзкити худоӣ дарав расад нишон вай онаст ки аз суҳбати он парокандаи дилон ки дар роҳи ҷбту тоғӯт фурӯ шуданд боз раҳад , ва низ эшонро бахуди роҳи надиҳад , ва то напиндорӣ ки парастандаи ҷбту тоғӯти он бут прессатон буданду бас ! ҳар ки ӯ бо ҳўоءи нафаси хеши бёромид , ва дар банди мурод нафас бимонад , ӯ мард тоғӯтасту бандаи ҷбт .

Пой бар нафаси худ ниҳодан ,у ҳўоءи худро дар таҳти қаҳри худ овардан , бзбони аҳли ишорати он малик азимаст ки аллоҳ гуфт :у отиноҳми маликои ъзимо ,у иқол : алмалики алъзими ҳўи алотлоъи алии асрори алхлқ ,у алошроФи алии асрори алммлкаҳ , ҳатто лои ихФии алайҳи шайъи ء .

Абӯи Усмони мағрибӣ аз ӣнҷо гуфт : ҳар ки ҳақро иҷобат кард , мамлакати вайро иҷобат кард . Яъне ки чун дар мамлакати чизе фаро дид ояд , вайро аз он хабар диҳанд .

Ибни албрқӣ аз бузургони машойихи Миср буд ,у соҳиби фаросат буд , вақте бемор шуд шарбатӣ об доданд ӯро . Гуфт : нахӯрам ки дар мамлакати ҳодиса афтодааст , то биҷой наёрам ки чаҳ афтодааст нёшомм . Сездаҳ рӯз нахурд то хабар омад ки қромтаҳ дар ҳарами афтоданд ,у халқиро бикуштанд ,у басӣ харобӣ карданд .

Шайхи алислом Ансорӣ гуфт : убудийят беш азин бар нтобад ки баъзе донад ва баъзе на , ки аллоҳ мегуяд : Флои изҳри алии ғайбаи أҳдои إлои ман артзии ман расӯл .

Ва мо кони аллоҳи литлъкми алии алғиби ҳама аллоҳ донаду бас . Ва гуфтаанд : малики азими маърифати малик азимаст . Касе ки ӯро шинохти малики ду ҷаҳон ёфт .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! чун ман кист ки ин корро сзидм ? инам бас ки суҳбати турои арзидм .