Қавлаи таъолӣ : ва мо أрслнои ман расӯли إлои литоъи бإзни аллоҳ аз аввали вирд то охири ҳама ишоратаст ббзргўории манзалати Мустафо ( с ) наздики ҳақи ҷли ҷалола , ва хлътӣаст аз хлътҳои каромат ки аллоҳи таъолӣ буи дод , ки восита аз миёни бардошт ,у ҳукми вай бо ҳукми худ баробар кард , то чунон ки ризо додани бқзоءи ҳақи ҷли ҷалолаи сабаби яқини мўҳдонст , ризо додани бҳкми расӯл ( с ) сабаби имон муъминонаст . То ҷаҳонён бидонанд ки тоъат дошт расӯл тоъат дошт ҳақаст ,у нофармонии расӯли нофармонӣ ҳақаст ,у қавли расӯли ваҳй ҳақаст ,у баёни расӯли роҳ ҳақаст ,у феъли расӯли ҳуҷҷат ҳақаст ,у шариъати расӯли миллат ҳақаст ,у ҳукми расӯли дайн ҳақаст ,у мтобъти расӯли дӯстӣ ҳақаст . Чунон ки гуфт : ҷли ҷалола : Фотбъўнии иҳббкми аллоҳ , гуфт : эй Сайиди содот , вае муҳимтар коинот , вае нуқтаи доӣраҳи ҳодисот , бандагонамро бигӯ : агар хоҳед ки аллоҳи шуморо бдўстии худ роҳ диҳад , ва ббндгӣ бипасандад , бар паии мо равед ки расӯли аўӣим ,у камари мтобъти мо бар миён бандед ,у ҳукми мо бе муъоризати бҷону дил қабул кунед , тан фаро дода ,у гардани ниҳода ,у хештанро дар он ҳукми биФкндаҳ , ва ҳеҷ ҳараҷӣу танагии бахуд роҳ надода , инаст ки гуфт ҷли ҷалола : « сами лои иҷдўои фии أнФсҳми ҳрҷои ммои қзиту ислмўои тслимо » , намедонед ки корҳо ҳама дар паии мо бастанд , ва ин ҳар ду сарой дар кӯй мо пайвастанд , зиҳии ртбту давлат ! зиҳии каромату фазилат ! кро буд аз аҳди одам то имрӯзи чунин фазли тамому кори бнзом ? ъзи самовӣу фари худоӣ ?

Пас аз панҷсад ваанд соли рукни давлати шаръ ӯ омир ,у шохи нозр ,у авди мусмир , шарафи мстълӣ ,у ҳукми муставле ! дарин гетӣ навой вай , дар он гетии овои вай ! дар ҳар дил аз ваии чароғӣ , бар ҳар забон аз ваии доғӣ , дар ҳар дил аз ваии навое , дар ҳар сар аз ваии овоӣ , дар ҳар ҷон ӯро ҷое !

Ва ман итъи аллоҳ ва алрасул алоиаҳи қавли ибни аббос ( рз ) онаст ки ин оят дар шаън сўбон омад ки аз муҳаббати расӯли худо ( с ) назор ва заъиф гашта буд , пушт хам гашта , ва рӯй зард шуда . Расӯли худо ( с ) рӯзии мар ӯро гуфт : эй сўбон ! туро чаҳ мебуд , магар дар шаб бедор бошӣ , ки зард рӯй гаштае ? гуфт : ё расӯли аллоҳ ! баъзе ва баъзе , чунон ки доне . Гуфт : эй сўбони магари ранҷ бисёр бар худ менаҳй аз анвоъи риёзот , ки чунин заъиф гаштае ,у пуштати ду то шуда ? ! сўбон гуфт : оре ё расӯли аллоҳ ! мебуд ҳар чизе . Расӯл ( с ) гуфт : эй сўбон ! магар орзӯманд мебошӣ ? ҳар ду чашми сўбони пари оби гашт , чун ҳадис орзӯмандӣ шунид .

ё расӯли аллоҳ ! надонам ки шаб чун гузарад ! то як бор ки рӯз гардад , ва ман турои бубинам .

ё расӯли аллоҳ ! андӯҳ саъб онаст ки дар охирати ту дар аъло алӣин бошӣ , ва мо аз дидори ту бозмоним . То дарин буданд Ҷабраил ( ъ ) омад , пайки ҳазрат , бурид раҳмат , ва оят оварда : ва ман итъи аллоҳ ва алрасул алоиаҳ . Расӯли худоӣ бар вай хонд ,у дили вай хуш кард ,у хастагии вайро марҳам бар ниҳод . Ореи чунин дардӣ бибояд , то чунин марҳамӣ падед ояд ! то сӯзӣ набарӣ , созӣ наёрӣ , то дар баҳри зикри ғарқа Фозкрўнӣ нашӯй , аз соҳили амни дастгир أзкркм наёбӣ .