Қавлаи таъолӣ : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои хзўои ҳзркми ФонФрўои саботи أўи анФрўои ҷмиъо аз рӯй ишорат , бар завқи ҷавонмардони тариқати ин ояти ишорат бФрораст ,у фирор бо мавло гурехтанаст , ва дар тафарруқ бар худ ббстн , ва аз ду ҷаҳони раҳоӣ ҷустанаст ва гуфтаанд : фирори ду қисмаст : яке аз халқи бгрихтн ,у дигари қисм бо ҳақ гурехтан . Аммо аз халқи бгрихтни осон корӣаст , ки ин сифати обидон ва қосидонаст . Кор он дорад ки бо ҳақи гурезад , ва на ҳар касе бо ҳақ тавонад гурехт , магар касе ки аён ӯро бор диҳад ,у меҳр ӯро парда бардорад ,у аҳадят ӯро дар кнФи иззат ҷой диҳад , чунон ки он ҷавонмард ки бар бӯи язид бастомӣ шуд , ва аз вай пурсед ки : мо саҳҳоми аллоҳ ?

Гуфт : он саҳҳоми ҳақ ки дилҳои даравишон нишона онаст чист ? он ҷавонмард ин бигуфт ,у сар дар ҷунбонед . Бӯ язид гуфт : ин савол ту нест , ва ту аҳли ин савол нае , гуфт : чаро ? гуфт : аз онкии ин савол ҳазратёнаст , ва ман бҳзрт будаму туро бар он даргоҳ надидам . Он ҷавонмард гуфт : нҳмор дар ғалатӣ эй бо язид , ман бадаргоҳ будам , аёни марои бордод , меҳри пардаи бардошт , аҳадяти маро дар кнФи иззат ҷой дод , пас ғайрати парда фурӯ гузошт , ту бар дар бимонадӣ , аз ҳоли ман чаҳ хабари дорӣ ! гуфт : инро нишоне ҳаст ? гуфт : нишонаш онаст ки инак бадаргоҳ мешавам , биор агар шуғлии дорӣ , то туро поймардӣ кунам . Ин бигуфту колбуд холӣ кард . Бӯ язид гуфт : оҳ ки ғўси ҷаҳон буд , аммо дар пардаи ғайрат буд , ман надонистам . Ва забони ҳоли бӯи язиди бнът тҳср мегуяд :

Гуфтаанд : нишон касе ки бо мавло гурехт онаст ки ҳиммат ягона дорад , ва аз тадбири худ берун шавад ,у ҳукмро бостсломи гардан наад . Ва ин васфи он ҷавонмардонаст ки раби Алъоламин эшонро мустазъафон хонд , ки дар дасти мушрикони Макка гирифтор буданд . Ҳиммати худ ягона карда буданд , аз ҳамаи кас дил бардошта ,у дил дар ҳақи баста , ва тадбирҳо ҳама дар боқӣ карда ,у бтқдири ҳақи розӣ шуда , ва аз роҳи таҳаккуми бархеста ,у ҳукми ҳақи бҷону дил дар гирифта , ва бидон розӣ шудау тан дар дода . Лои ҷурми раби алъзаҳи эшонро ниёбат дошт ,у Мустафо ( с )у муъминонро фармуд ки : эшонро дарёбед , ва аз أзои душман боз Раҳонед . Шумо дар роҳи халос эшон кушед , ки эшон дар роҳи рзоءи мо микўшнд . Оре , бар худои ҳечкас зиён накунад .

Ҳар ки рӯзии гомӣ барои худои бардошти он гоми вайро рӯзӣ фарёдрас созад , ва он музди вайро зойеъ накунад ,у бФзли худ брҳмти биафзояд .

Ва бад-ӣни маънӣ ҳикоятӣаст ки баъзе муфассирон овардаанд дар тафсири ин оят : рбнои أхрҷнои ман ҳзаҳи алқриаҳи алзолми أҳлҳо . Гуфтанд : мардӣ аз шаҳрӣ ки аҳли он золимон ва бегонагон буданд берун омад , ва рӯй ниҳоди бшҳрӣ ки аҳли он солеҳон буданд .

Бнимаҳи роҳи фармони ҳақи буи дар расед , ва чун мхоӣли марг бар вай пайдо шуд , бзонўи бхизид , то порае фаротар шавад бнздики шаҳри солеҳон . Пас раби алъзаҳи малоикаи раҳмату малоикаи азобро бФрстод , ва эшонро фармуд ки бпимоӣид , ва андоза баргиред ки бкдоми шаҳр наздиктараст , бники мардон ё ббдмрдон . Пас бпимўднду бики бадасти бшҳри солеҳони наздиктар буд . Раби Алъоламин малоикаи азобро боз хонд ,у малоикаи раҳматро фармуд ки : шумо рўъ вай бурдоред , ва ӯро ббҳшт бурид ки моро раҳмат аз кас дареғ нест , ва он кас ки бо ваии анояти мости пирӯзии вайро ниҳоят нест .