Қавлаи таъолӣ : ва ман иҳоҷри фии сиблати аллоҳ ва ҳар ки ҳиҷрат кунад дар сиблати худо , иҷди фӣ алأрз ёбад дар замин , мроғмои ксирои зяш гоҳеу ком гоҳе фаровон ,у саъау фарохӣ , ва ман ихрҷи ман байта ва ҳар ки аз хонаи худ берун ояд , мҳоҷрои إлии аллоҳу расӯлаи ҳиҷраткунанда бхдоӣу расӯли вай , сами идркаҳи аламути он гуҳи марги вайро дарёбад , Фқди вақъи أҷраҳи алии аллоҳи музди вай бар худоӣ афтод ,у кони аллоҳи ғФўрои рҳимо ( 100 )у худоӣ омрзгораст бахшоянда ҳамешае .

Ва إзои зрбтми фии алأрз ва чун мусофири бед дар замин , Флиси алайкум ҷиноҳ нест бар шумо танге , أни тқсрўои ман алслоаҳ ки кӯтоҳ кунед лухтӣ аз намоз , إн хуфтам агар дар бими бед ва тарсид , أни иФтнкми аллазӣнаи кФрўо ки кофарон бар газанди шумо даст ёбанд , إни алкоФрини конўои лаками ъдўои мубино ( 101 ) ки кофарон ҳамеша шуморо душман ошкоро буданд .

Ва إзои канти Фиҳму ҳангомӣ ки ту дар миён эшон бошӣ , Фأқмти ?лаами алслоаҳ ва хоҳанд ки намози эшонро бпои дорӣ , Флтқм тоӣФаҳ манеҳам мък то гуруҳе аз эшон бо ту дар намоз истанд ,у лиأхзўои أслҳтҳм ва то силаҳҳои хеш баргиранд , Фإзои сҷдўои Фликўнўои ман вроӣкм чун ӣнон ки дар намозанд як ракаат карда бошанд , ва аз ҳар ду суҷуди фориғ шуда , баробар душман шаванд ,у лтأти тоӣФаҳи أхрии лами ислўо ва то гуруҳе дигар оянд ки намоз накарданд , Флислўои мък намоз кунанд бо ту ,у лиأхзўои ҳзрҳму أслҳтҳм ва то аз душман бар ҳазар мебошанд ва силаҳ баргиранд , ваад аллазӣнаи кФрўо дӯст медоранд кофарон , луи тғФлўни ани أслҳткму أмтъткм агар шумо ғофил шед аз силаҳи хешу колои хеш , Фимилўни алайкуми милаи воҳидаи як гаштани бозӣ намӯдан багазанд ё зиён ,у лои ҷиноҳи алайкум ва бар шумо танге нест , إни кони бкми أзии ман мтр агар шуморо ранҷ буд аз борон , أўи кантами маразӣ ё беморони бед , أни тзъўои أслҳткм ки силаҳҳо бунаед дар намоз ,у хзўои ҳзркму ҳазари хеш аз душман хеш мегиред , إни аллоҳи أъди ллкоФрини худои бсохти кофаронро , ъзобои мҳино ( 102 ) азобӣ хорӣ намой .