Қавлаи таъолӣ : ва ман иҳоҷри фии сиблати аллоҳи алоиаҳи раби Алъоламин , худои ҷаҳонён ,у дорандаи ҳамагон ,у донои меҳрбон , дарин ояти нишони раҳмат аз худ медиҳад ,у лутфи худ бо бандагон менамояд ,у муъминонро бар ҳиҷрат мехонд ,у муҳоҷиронро меситояд .

Ва муҳоҷирони се гуруҳанд : гуруҳе аз баҳри дунё ҳиҷрат кунанд , тиҷоратӣ дар пеш гиранд , ё талаб маъӣшатӣ кунанд , ва ҳар чанд ки ин кор дар шаръ мубоҳаст , аммо бъоқбт на пайдо ки сар ба чаҳ боз наад ,у ҳосили он бача боз ояд , ки Мустафо ( с ) гуфт : « ҳуби алднёи раъси кули хтиӣаҳ » , ва низ гуфта : « лои ттхзўои алзиъаҳи Фтрғбўои фии алднё » .

Ин муҳоҷири пайваста дар ранҷ ва ъноаст ,у бадасти дуздони гирифтор , ва бар шарафи ҳалок ! бтмъи онкӣ то мубоҳии бадасти орад , фарзии бигузорад , ва он гуҳи сӯзад ,у моя ҳар ду бузёни орад . Иқўли аллоҳи ъзу ҷл : тридўни арзи алднёу аллоҳи ириди алохраҳ . Гуруҳеи дигар зоҳидӣанд ки ҳиҷрати эшон аз баҳри уқбо буд ,у равиши эшон аз рӯй маънӣ бошад , манозил тоъот баранд ,у мароҳили ибодоти бқдми ҳиммати пимоинд , гоҳ ҳаҷ кунанд ,у гоҳи ғзо , гуҳи ҷиҳод ,у гуҳи зиёрат , гуҳи намоз ,у гуҳи рӯза , гуҳи зикри номи худо , гуҳи фикр дар олоءу нъмоءи худо . Мустафо ( с ) аз баҳр эшон гуфта : « сирўои сабақи алмФрдўн » . Қолўо : ё расӯли аллоҳ ва мо алмФрдўн ? қол « : алмҳтдўни аллазӣнаи иҳтдўни бзкри аллоҳ , изъи аззикри анҳуам асқолҳм , Фиأтўни явми алқёмаҳи хФоФо » .

Ва раби алъзаҳ дар ҳақ эшон мегуяд : ва ман أроди алохраҳу саъии лҳои саъйҳоу ҳўи муъмини Фأўлӣки кони съиҳми мшкўро .

Сдигри гуруҳ орифонанд ки ҳиҷрати эшон аз баҳри мавло буд ,у ҳиҷрати эшон ҳам дар ниҳоди эшон буд , дар пардаҳои нафас ҳиҷрат кунанд то бадал расанд , ва он гуҳ дар пардаҳои дил ҳиҷрат кунанд то бҷон расанд , ва он гуҳ дар пардаҳои ҷон ҳиҷрат кунанд то бўсол ҷонон расанд .

Мардии пеши бӯи язид бастомӣ шуд , гуфт : чаро ҳиҷрат накунӣ ?у бсФр берун нашӯй то халқро Фоӣдаҳи диҳӣ ? ҷавоб дод ки : дӯстам муқӣмаст , буии машғӯл , бадӣгарии нмипрдозм . Он мард гуфт об ки дайр монад дар ҷойгоҳи худ бгндд .

Бӯи язид ҷавоб дод ки дарё бош то ҳаргизи бнгндӣ . Он гуҳи ин байт бигуфт :

Ва إзои зрбтми фии алأрзи Флиси алайкуми ҷиноҳи أни тқсрўои ман алслоаҳи ҳукми қаср дар фарзи намози андари сафар , ҳар чанд ки умуми халқро тахфифӣ ва рухсатӣаст аммо аҳли хусӯсро чун қаҳрӣ ва баъдӣаст аз ҳазрат , лои ҷурми эшонро ивазӣ боз дод .

Ҳам дар сафари абоҳти нФл бар роҳила ё пиёда рӯй дар сафар худ карда , бе истиқболи қибла , то бадоне ки бар он даргоҳ ҳиҷоб нест , ва банд нест , ва манъ нест ,у дастурии муноҷот бар давом ҳаст , чунон ки хоҳӣ . Аз рӯй ишорат мегуяд : бандаи ман ! агар қурб мехоҳӣ инак дар кушода , ва бор дода ,у манъӣ на ! ва агар баъд мехоҳӣ бар сиблати рухсат инак турои рухсат ,у хашмӣ на ! инаст ғоят кардам ,у камоли лутф , ҳифзи суннати вафо ,у таҳқиқи маънӣу ло .

Ва إзои канти Фиҳми Фأқмти ?лаами алслоаҳи алоиаҳи дарин ояти далолат равшанаст ки бандаи мо дом ки то як нафас аз ихтиёр бо вай буд , ҳукми намоз аз вай бар нахезад , на дар ҳоли амн , на дар ҳоли хавф , на он як соъат ки султони ҳақиқат бар ваии муставле буд ,у вай дар нуқтаи ҷамъ , ва на он вақт ки ғлботи аҳкоми шаръ бар ваии равон буд ,у вай дар васфи тафарруқат .

Мардӣ дар пеш ҷунайд омад ва гуфт : нурии чандин рӯзаст то дар ғлботи ваҷд хеш бирафта , ва велаӣ азим ӯро фарои гирифта ,у султони ҳақиқат бар ваии муставле шуда , ҳамоно ки бнқтаҳи ҷамъи расида . Ҷунайд гуфт : ки бо ин ҳама дар вақт намоз чунаст ва чаҳ мекунад ? гуфт чун вақти намози даройади такбири бандад ,у намози бшрти хеши бгзорд , ва дар он халалӣ наёрад . Ҷунайд : гуфт алҳмди ллаҳ ки шайтони бадв даст наёфтаст ,у роҳ бар вай назада . Он диққат ӯ айн ҳақиқатаст ,у ҳаракат ӯ ҷамол тариқатаст ,у нафас ӯ нуқта ҷамъаст .