Қавлаи таъолӣ : мо иФъли аллоҳи бъзобкм алоиаҳ гуфтаанд ин хитоб мунофиқонаст . Мегуяд : шумо ки мунофиқонед агар шукр кунед ,у неъмати манъам бар худ бишносед ,у боҳсону анъоми вай мӯътариф шавед , ва он гуҳи худоу расӯлро бончаҳ гуфтанд , устувор доред ,у ҳақиқати тавҳид биҷой оред , агар ин кунед худоӣ чаҳ кунад ки азоб шумо кунад ? яъне ки накунад . Ва шукр мақомӣаст аз мақомоти рўндгон , бартар аз сабру хавфу зуҳду амсоли ин , ки бнФси худ мақсӯд наанд , на бинӣ ки сабр на айни сабрро дар банда май дрбоид , балки қаҳри ҳаворо май дрбоид ,у хавф на бар нафаси худ мақсӯдаст , балки то хоӣФи бўсилти худ бмқомот мақсӯд расад . Ва зуҳд мебояд то банда буи бигурезад аз он алойиқ ки роҳи худои буии фурӯи бандад . Ва шукр чунин нест , ки шукри бнФси худ мақсӯдаст , на барои он мебояд ки то всилти корӣ дигар бошад . Ва муҳаббату шавқу ризоу тавҳиди ҳама азин бобаст . Ва ҳар чаҳ мақсӯд буд дар охират бимонад . Набинӣ ки чун банда ббҳшт расад , сабру хавфу зуҳду тавба дар банда намонад ?у шукр дар вай бимонад . Иқўли аллоҳи таъолӣ :у охири дъўоҳми أни алҳмди ллаҳи раби Алъоламин .

Ва ҳақиқати шукри се чизаст ки то он ҳар се баҳам наёяд шукри нгўинд : яке илм ,у дигари ҳол ,у сдигри амал . Илм асласт ,у ҳоли самараи илм ,у амали самараи ҳол . Илм шинохт неъматаст аз манъам ,у ҳол шодӣ диласт бони неъмат ,у амали бакори доштан неъматаст бтоът дошт манъам . Ва дар хабар меояд ки рӯзи қиёмат Нидо ояд : « лиқми алҳмодўн » . Ҳечкас бар нахезад магари он кас ки дар ҳамаи аҳволи худоиро ъзу ҷл шукр карда бошад . Ва он рӯз ки оят наҳй омад аз ганҷ ниҳодан , умр гуфт : ё расӯли аллоҳ ! пас чаҳ ҷамъ кунем аз мол ? гуфт : забонии зокир ,у дилии шокир ,у зании муъмина . Яъне ки дар дунё ба ин се қаноат кун . Зани муъминаро гуфт ки мардро фориғ дорад ,у бони фароғат аз ваии зикру шукр ҳосил ояд .

Ва кони аллоҳи шокро яъне : ллқлили ман аъмолкм , ълимои бнёткм .

Қавла : лои иҳби аллоҳи алҷҳри болсўءи ман алқўли إлои ман зулми ин оят рухсатаст мазлӯмро ки аз даст золим бинолад , ва аз вай шикоят кунад . Яъне ки вайро дар он тушакии буза Эй набошад , ки тшФии худ дар он мебинад . Агар сухан бад гуяд он мазлӯм , ё дъоӣӣ бад кунад бар вай , ӯро рухсат ҳаст . Гуфтаанд : ин бмҳмони доштан фурӯ омад .

Мегуяд : сухани бади гуфтан дар гила кардан аз ҳечкас писандида нест ,у худоӣ дӯст надорад , магар аз касе ки гила кунад аз мизбони бад , ки касе бмҳмон вай шавад ва ӯро меҳмонӣ накунад , ё кунад ва некӯ надорад .

Мустафо ( с ) гуфт : « ҳақи алзиФи салоса , Фмои кони баъди злки Фҳўи садақа » .

Ва қол ( с ) « : ман кони иؤмни биллоҳу алиўми алохри Фликрми заифа » .

Мегуяд : дар аҳди расӯли худои меҳмонии бқўмӣ фурӯ омад , ва ӯро нек надоштанд , ва меҳмонӣ накарданд .

Пас он мард бирафт ва аз эшон шикоят кард . Ин ояти бшأни вайу рухсати вайро фурӯ омад .

Абди арраҳмон зайд гуфт : ин дар шаъни абӯи бикри садиқ фурӯ омад , ки касе вайро дашном дод андари Макка . Абӯи бикр хомӯш мебуд , то он мард фаровон бигуфт .

Пас абӯи бикри як бор ҷавоб дод . Расӯли худо ( с ) ҳозир буд ва бархест , пас ин оят фурӯ омад ки إлои ман зулм . Мегуяд ки : касе ки вайро бадӣ гӯйанд , вайро расад ки дод худ талаб кунад , ва мисли он боз гуяд бо вай , ва бар вай ҳараҷ набошад .

Ва сабаби бархестани расӯл ( с ) онаст ки абӯ ҳрираҳ гуфт : сби раҷули أбои бикр ,у расӯли аллоҳи ҷолс , Фскт алнабӣ ( с ) ,у скти абӯи бикр . Флмои скти алрҷли такаллуми абӯи бикр . Фқом алнабӣ ( с ) , Фодркаҳи абӯи бикр , Фқол ё расӯли аллоҳи сбнӣу скт , Флмои такаллумати Қумат ? Фқол алнабӣ ( с ) : « ё أбои бикр ! ани алмалики кони ирди алайҳ , Флмои такаллумати вақъи алшитон , Фкрҳти ани ақъд . Сами қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « слоси клҳни ҳақ , мо ман абди излми мзлмаҳи Фиғзии алайҳои абтғоءи ваҷҳи аллоҳ , алои зодаи аллоҳи азо , ва мо фатҳи абди боби масаълаи ириди баҳои ксраҳи алои зодаи аллоҳ » .

Қавлаи таъолӣ : إлои ман зулм « ало » бмънӣ локинаст ,у сухан мстأнФаст , ки сухан дар болсўءи ман алқўл тамом шуд . Мегуяд ки : худоӣ дӯст надорад ки касеро бад гуяд . Ҳамонаст ки ҷой дигар гуфт :у қўлўои ллноси ҳусно . Он гуҳ гуфт : локини мазлӯм агар шикоят кунад аз золим , ӯро расад ки шикоят кунад , ва он гуҳ дар он шикояти таъаддӣ на раво бошад , ки раб алъзаҳ гуфт :у кони аллоҳи смиъои ълимо яъне : смиъои лқўли алмзлўм , ълимои бмои измр . Ин чун таҳдидӣаст мазлӯмро агар андоза дар гузорад , ва беш аз қадар рухсат гуяд . Агар касе гуяд : сухани бади гуфтан на дар ҷҳр писандидааст на дар асрор . Пас тахсӣси ҷҳри дарин оят чаҳ маънӣ дорад ? ҷавоб онаст ки ин қзити ҳоли он касаст ки ояти буи фурӯ омад , ки бҷҳр гуфт .

Ин ҳам чунонаст ки ҷой дигар гуфт : إзои зрбтми фии сиблати аллоҳи Фтбинўо . Ин табин дар сафару ҳзр ҳар ду воҷибаст , аммо дар сафар фурӯ омад , азин ҷиҳати бсФр махсӯс кард , аммо сафар танбеҳ мекунад бар ҳзр , ҳамчунин ҷҳр танбеҳ мекунад бар асрор .

Қавла : إни тбдўо хиро мегуяд : агар амалӣ аз аъмол бар ошкоро кунед онро яке даҳ нависанд , чунон ки гуфт : ман ҷоءи болҳснаҳи фалаи ъушри أмсолҳо , أўи тхФўаҳ ё пинҳон дар дил доред , яъне : ки ният кунед , ва ҳиммат доред , аммо баъамал накунед , онро яке яке нависанд , أўи тъФўои ани сӯъ ё бадӣ аз бародари мусулмон бтў расад , ва ту аз ваии дргзорӣ , ва афв кунӣ , Фإни аллоҳи кони ъФўои қдирои худоӣ дар гузоранда гуноҳон бандагонаст , ва тавоност ки эшонро савоб некӯ диҳад , яъне ки агар ту аз бародари мусулмони дргзории худои аўлитр ва сазовортар ки гуноҳони ту дргзорд . إни аллазӣнаи икФрўни биллоҳу русулаи клбӣ ва мақотил гуфтанд : ин дар шаън ҷуҳудон омад , ва аз эшон омири бен мухилладасту язиди бен зайд ки ба исо кофар шуданд ,у бктоби ваии Инҷил , ва ҳамчунин ба Муҳамад ( с ) кофар шуданд ва ба қуръон . Ато гуфт : дар шаън банӣ қризаҳу нзир ва банӣ қинқоъ омад . Раб алъзаҳ гуфт : мехоҳанд ӣнон ки ба аллоҳи имони оранд ,у брсўлони вай кофар шаванд , ё мехоҳанд ки ббъзии расӯлони имони оранду ббъзӣ кофар шаванд . Қтодаҳ гуфт : ҷуҳудон ва тарсоёнанд , аммо ҷуҳудон ба Мӯсо имон овараданд , ва ба таврот ва ба исоу китоби ваии Инҷил кофар шуданд . Ва тарсоёни бъисӣу бонҷил имон овараданд , аммо ба Муҳамад ва ба қуръон кофар шуданд , аллоҳ гуфт : мехоҳанд миёни куфру миёни имон роҳӣ ниҳанд ,у динии созанд , ва на чунонаст ки эшон мигўинд , ки эшон коФроннди бдрстӣ , ва ҳеҷ шак нест дар куфри эшон ,у азоби дӯзахи молу марҷаъи эшон . Фзлки қавла : أўлӣки ҳам алкоФрўни ҳқоу أътднои ллкоФрини ъзобои мҳино . Он гуҳи зикр муъминон кард аз уммати Муҳамад , ки баҳамаи пайғомбарону баҳамаи кутуб имон овараданд , гуфт :у аллазӣнаи омнўои биллоҳу русулау лами иФрқўои байн أҳд манеҳам ,у баёни ин дар он оятаст ки гуфт : қул омнои биллоҳ ва мо أнзли ълинои алоиаҳ . Ва чунон ки кофаронро сифат кард ,у уқубати эшон бар пай он дошт мؤмнонро сифат кард ,у савоби эшон бар ақаб гуфт : أўлӣки сўФи иؤтиҳми أҷўрҳм яъне : боимонҳм . Иؤтиҳми биё ҳФс хонду ёқӯб , брўоити валиди ҳисон , ва ин ҳамчунонаст ки гуфт :у сўФи иؤти аллоҳи алмؤмнини أҷрои ъзимо . Ҷой дигар гуфт : Фأмои аллазӣнаи омнўоу ъмлўои алсолҳоти ФиўФиҳми أҷўрҳм . Боқии қроءи нؤтиҳм , бнўн хонанд , ва ин ҳамчунонаст ки гуфт :у отиноаҳи أҷраҳи фии алднёу Фотинои аллазӣна омнўо манеҳам أҷрҳм . Ва кони аллоҳи ғФўрои лзнўбҳм , рҳимои баҳам .

Қавла : исӣлки أҳли алкитоб ҷуҳудонанд , каъби ашрафу Фнҳоси бен ъозўро ки аз расӯл худо дархостанд то эшонро алӣ алхусус беруни ози қуръони бзбони ибрии китобии фурӯи орад аз осмон , бики бор , на пораи порау ояти оят , ҳам бар мисоли таврот ки бики бор фурӯ фиристоданд ба Мӯсо . Раб алъзаҳ гуфт : ё Муҳамади азин бузургтар , аз Мӯсо дархостанд ки : أрнои аллоҳи ҷҳраҳ . ӣнҷои ду қавл гуфтаанд : яке онаст ки : қолўои ҷҳраҳ : арнои аллоҳ , бошкоро ва сариҳ гуфтанд ки худоиро ъзу ҷл бмо намой . Қавл дигар онаст ки аллоҳро ва аммо намой , то ошкорои вайро байнем , ва дар вай нигарем . Фأхзтҳми алсоъқаҳи бзлмҳми соъиқаи сиҳаҳ сахтаст ки боишон расед , ва ҳам бар ҷой бамурданд .

Гӯйанд : сиҳаҳи Ҷабраил буд . Ҳамонаст ки дар сӯра албқраҳ гуфт : Фأхзткми алсоъқаҳу أнтми тнзрўни ҷой дигар гуфт : соъиқа мисли соъиқаи оду самуд . Ва гуфтаанд ки : соъиқаи оташӣ буд ки аз меғи биФтод , ва эшонро бсухт . Ҳамонаст ки гуфт :у ирсли алсўоъқи Фисиби баҳои ман ишоء . Ва дар қуръон съқаст бмънии марг , ки дар он азоб бошад , чунон ки гуфт : أнзрткми соъиқа мисли соъиқаи оду самуд .

Ҳамонаст ки онҷо гуфт : Фأхзтҳми алсоъқаҳ ва ҳам инзрўн . Ва съқаст бмънии марги боҷл , ки дар он азоб набӯд . Ва злки фии қавла :у нафхи фии алсўри Фсъқи ман фии алсмоўот ва ман фии алأрз . Яъне : Фмоти ман фии алсмоўот ва ман фии алأрз болоҷол ъанд алнФхаҳи алأўлӣ .

Сами атхзўои алъҷли пас гӯсоларо бхдоиӣ гирифтанд , яъне эшон ки бо ҳорӯн буданд пас рафтани Мӯсои бмноҷот , ман баъди мо ҷоءтҳми албиноти пас онкии фиръавнро ғарқа карданд бар сари об ,у малики азуи ситада , ва эшонро дода . Ва гуфтаанд : байноти он на чизаст ки қуръон бидон омада , ва ҳай ?иледу алъсоу алҳҷру албҳру алтўФону алҷроду алқмлу алсФодъу алдм . Ва ин ҳар якеро шарҳӣаст , биҷой хеш гуфта шавад ани шоءи аллоҳи таъолӣ .

ФъФўнои ан злк мегуяд : он ҳама афв кардем аз эшон , ва фурӯ гузоштем .

Ва отинои Мӯсои слтонои мубино эй ҳаҷаи байна , қавии баҳои алии ман ноўأаҳ , ва ҳай ?иледу алъсо .

Ва рФънои Фўқҳми алтўри бмисоқҳм ва бар сари эшон таври бдоштим , ва он он буд ки эшон шариъат таврот менапазируфтанд , ва аз эшон паймон гирифта буданд ки ҳар гуҳ ки китоби оранд боишон , бипазиранд ,у бон кор кунанд . Раби алъзаҳи Ҷабраилро фармуд то кӯҳ бар сари эшон бдошт , то шариъати таврот қабул карданд ва он паймон аз эшон вохўостнд .

Ва қлнои ?лаами адхлўои албоби сҷдои ин боб ҳтаҳаст ки дар сӯраи албқраҳи шарҳи он додеми сҷдо яъне пушт хам дода , чун рокъ ки бсҷўд хоҳад шуд .

Ва қлнои ?лаами лои тъдўои фии алсбт эй лои тътдўои боқтноси алсмки фӣа . Вараш аз нофеъ : « лои тъдўо » хонда , бФтҳи айну ташдиди дол ,у асли он ло тътдўоаст . « то » дар дол мдғм карданд , тақорубро ,у ҳаракаташи нақл бо айн карданд , то мафтӯҳи гашт . Ва қолўну Исмоил ҳар ду аз нофеъ : « лои тъдўо » хонанд бскўни айну ташдиди дол ,у мродҳми ло тътдўоаст , « то » дар дол мдғм карданд , локини ҳаракаташ бо айн надоданд , балки айнро сокини бгзоштнд бар асли хеш ,у бештарини наҳвёни инро равои нмидорнд , мигўинд : мо қабл мдғм чун сокин бошад ҷоӣз набӯд , ки он гуҳи ду сокин муҷтамаъ шаванд , ало агар сокини алиф буд ки ҳарф мадаст наҳв : добаҳу шобаҳу ҳоқаҳу томаҳ , зеро ки мади биҷой ҳаракатаст . Аммо эшон ки раво доштанд гуфтанд : ин ҳамчунонаст ки сўби бикр ,у ҳабиби бикр , ки раво буд ки онро мдғм кунанд , гӯйанд : сўби бикру ҳабиби бикр , чун равоаст ки ваов ва ё , гарчи ҳар ду ҳарф линанд , бо нуқсони мад ки дар эшонаст бо алиф ки тамом мадаст дарин боб монанд кунанд , то ду сокин ки аввали он на алиф бошаду сонии он мдғм буд муҷтамаъ шавад . Ҳамчунин ин маънӣ дар « тъд ва » ва « ихсмўн »у амсоли он , маъаи адами алмди раво буд . Боқӣ « лои тъдўо » хонанд бо сукӯни айну тахфифи дол , ва ин машҳуртараст чунон ки дар сӯра алоъроФ гуфт : إзи иъдўни фии алсбт , ва ин аз : ъдо иъдўаст ,у ҳуҷҷати ин қроءт онаст ки гуфт : Фмни абтғии вроءи злки Фأўлӣки ҳам алъодўн . Ва ҳуҷҷати қроءти варашу қолўн ва Исмоил онаст ки дар сӯра албқраҳ гуфт :у лақади ълмтми аллазӣнаи аътдўои мнкми фии алсбт .

Ва أхзно манеҳам мисоқои ғлизо эй ъҳдои мؤкдои фӣ алнабӣ ( с ) . Фбмои нқзҳми мисоқҳми ин « мо » слтаст , ҳам чунон ки : Фбмои раҳмаи ман аллоҳ эй Фбрҳмаҳи ман аллоҳ . Ва ъмои қалил эй ани қалил . Фбмои нқзҳми ин бнқзҳми мисоқҳми алзии ахзҳми аллоҳи алайҳим . Мегуяд : бшкстни эшон он паймонро ки аллоҳ бар эшон гирифт дар таврот ,у бкоФр шудан эшон бсхнони ҳақ , яъне ба қуръон ва ба Инҷил , ки ҷуҳудони баҳри ду кофар шуданд ,у бкштни эшон пайғомбаронро бноҳқ , ки эшон бурузӣ дар ҳафтод пайғомбар бикуштанд .

Ва қўлҳми қлўбно ғлФ гуфтаанд ки ӣнҷо мзмрӣаст , ва сухан бидон тамомаст , ва мзмр онаст ки : лъноҳм . Мегуяд : бони нақзи паймону бони куфр ва он қатл ва он қавл , эшонро лаънат кардем , ва аз даргоҳи худ брондим . Ва гуфтаанд : тамомӣ сухан онҷост ки гуфт : ҳрмнои алайҳими таййиботи أҳлти ?лаам , ва раво бошад ки тамомӣ онҷоаст ки гуфт : бали табъи аллоҳи алайҳои бкФрҳм ,у маънӣ он бошад ки бойени феълҳо ки карданд худои таъолии меҳр бар дили эшон ниҳод то ҳеҷ панд напазиранд ,у сухани ҳақ дар он нашавад . Ва гуфтаанд : ҷуҳудон бончаҳ гуфтанд : қлўбнои ғлФ , худро чун узрии мисохтнд , яъне ки дилҳои мо бастааст , ончии ту май гӯйии бони нмирсд . Раб Алъоламин гуфт : на чунонаст ки эшон мигўинд , ки он пӯшиш ки бар дил эшонаст на узраст эшонро , ва ин сухан онаст ки аз эшон ростаст , аммо маъзӯр шумурдан худро бон норостаст , ҳам чунон ки кофарон гуфтанд : мо нафақаи ксирои ммои тқўл , ва аллоҳ гуфт кофаронро : лои иФқҳўн , ва гуфтанд : фии озоннои вқр , ва аллоҳ гуфт : фии озонҳми вқр , ва гуфтанд : қлўбнои фии أкнаҳ . . . Ва ман бинноу бинки ҳиҷоб , ва худоӣ гуфт : ҷълнои бинку байни аллазӣнаи лои иؤмнўни болохраҳи ҳҷобои мстўро , хатми аллоҳи алии қлўбҳму алии смъҳму алии أбсорҳми ғшоўаҳ , аммо аллоҳи он бар эшон аз он рад кард ки эшон он худро узрии мидонстнд , худои он узри эшон рад кард , ҳам чунон ки гуфт : сиқўли аллазӣнаи أшркўои луи шоءи аллоҳи мо أшркно , ва аллоҳ гуфт : луи шоءи аллоҳи мо أшркўо . Аллоҳи он бар эшон рад кард аз баҳри онкии худро дар он маъзӯр медиданд , ва ҳам азин бобаст : أ натаъм ман луи ишоءи аллоҳи أтъмаҳ ? ва аллоҳ гуфт :у ҳўи итъму лои итъм . Эшон худро дар он бухл мемаъзӯр доштанд , аллоҳи он бар эшон рад кард . Ин ҳамчунонаст : бали табъи аллоҳи алайҳои бкФрҳм балки аллоҳи меҳр бар он дилҳо ниҳод , то имон наёранд магари андакӣ , ва он андакии абди аллоҳ саломасту асҳоби вай .

Ва бкФрҳм ин маътӯфаст бар аввали оят яъне : Фбнқзҳму кФрҳм , ва ин куфраст ба исо . Ва қўлҳми алии Марями бҳтонои ъзимои бӯҳтон азим онаст ки бар Марям дурӯғ гуфтанд ,у вайро қзФ карданд ба Юсуфи бен ёқӯби бен монон . Ва ин Юсуфи ибн ъам Марям буд , ва ӯро бизанӣ мехост , азин ҷиҳат ӯро буи қзФ карданд . Гуфтаанд ки исо бар қавмӣ расед аз он ҷуҳудон , ва эшон бо якдигар гуфтанд : қади ҷоءкми алсоҳри бен алсоҳраҳ . Он сухан бигӯаш исо расед , исо гуфт : аллоҳами алъни ман сбнӣу сби волдтӣ , ва дар он ҳоли раби Алъоламин эшонро масх кард , сӯраташони бгрдонид , ҳамаи хӯкони гаштанд .

Ва қўлҳми إнои қтлнои алмсиҳи исои ибни Марями эшон исоро масеҳо мехонданд .

Исои ибни Марям , сухани ӣнҷо тамом шуд , пас бар сиблат мадҳ гуфт : расӯли аллоҳ , ва мо қтлўаҳ ва мо слбўаҳи исо ки расӯл худост ӯро накуштаанд ва бурдор накардаанд .

Ва локини шабаҳи ?лаам эй алқии шабаҳи исои алии ғайра , ҳатто знўои лмои роўаҳи анаи алмсиҳ .

Ва сабаби он буд ки чун исои он дуо кард , то аллоҳи сӯрати эшон сӯрат хӯкон кард , ҷуҳудони бтрсиднд аз дъоءи вай , ҳама баҳам омаданд ва иттифоқ карданд , ва ӯро дар хонае маҳбӯс карданд , то вайро бикашанд . Як қавл онаст ки исои асҳоби худро гуфт : кист ки ризо диҳад то шабаҳи ман бар вай афкананд , ва ӯро бикашанд , ё бурдор кунанд , ва он гуҳ дар биҳишт шавад ? яке аз ҳўорён гуфт : ман бад-ӣн ризо додам , ва худро Фдоء ту кардам . Аллоҳи таъолӣ монандаи сӯрати исо бар ваии афканд , то ӯро бурдор карданд ,у исоро бар осмони барад . Қавл дигар онаст ки : мардӣ аз он ҷуҳудони номи ваии ттёнўс , дар пеш вай рафт бқсди қатли вай . Аллоҳи таъолии исоро аз равзани хонаи босмони барад ,у шабаҳи исо бар он марди афканд . Ҷуҳудон дар шуданд ,у вайро диданд басӯрат исо , ва ӯро бикуштанд . Мақотил гуфт : ҷуҳудони мардиро бар исо гумошта буданд ,у вайро рақиб буд , ва дар ҳамаи ҳол бо вай будӣ . Исо бар кӯҳ шуд , Фриштаҳ омад , ва ду бозуӣ вай бигирифт ,у босмони барад . Раби Алъоламин шабаҳи исо бар он рақиби афканд , пас ҷуҳудон ӯро диданд , пиндоштанд ки исоаст , вай мегуфт : ман на исоам , ӯро барост надоштанд , ва бикуштанд . Пас чун ӯро кушта буданд сӯрати вай бар сӯрати исои диданд , аммо ҷасади вай на ҷасади исо буд . Эшон гуфтанд : алўҷаҳи ваҷҳи исоу алҷсди ҷасади ғайра .

Пас мухталиф шуданд . Қавмӣ гуфтанд : ин исоаст , қавмӣ гуфтанд : нест . Инаст ки аллоҳ гуфт :у إни аллазӣнаи ахтлФўои фӣаи лФӣ шак манеҳ эй ман қатла . Садӣ гуфт : ихтилофи эшон дар исо онаст ки гуфтанд : ани кони ҳозои исои Фоини соҳбно ?у ани кони ҳозои соҳбнои Фоини исо ? ва гуфтаанд : ин ихтилофи ихтилоф тарсоёнаст дар вай , ки баса гуруҳ шуданд дар исо : гуруҳе гуфтанд : анбозаст . Гуруҳе гуфтанд : аллоҳаст . Гуруҳе гуфтанд : писараст . Мо ?лаам ба ман илм яъне : мо ?лаами бъисии ман илм , қатл ӯ лами иқтл . Мегуяд : эшонро баҳоли исо илм нест , ки ӯро киштанд ё нкштнд .

إлои атбоъи алзни локин гумон мебаранд ва бар паии гумони худ истодаанд . Ва мо қтлўаҳ яқинан маънӣ онаст ки эшон яқин наанд ки исоаст ки вайро куштаанд . Маънӣ дигар гуфтаанд : ва мо қтлўаҳ яқинан кори исоу нопидо шудани вайро аз замин маълум накардаанд нек , ва бон нарасидаанд ба бегумоне , ва ин аз он бобаст ки гӯйанд : қиллати ҳозои алдўоءи фии ҳозои алмоء . Порсӣ гӯйон гӯйанд : фалон дар корӣ шавад то хӯн аз он бчкд . Бойени қавл : ва мо қтлўаҳи ин «ҳо » бо илм шавад . Тқўли алъараб : қатлати алшии ءи уламо , азои астқсии алнзри фӣа ҳатто илми уламои томо .

Қавли атои дарин оят онаст ки : исои наздики пери занӣ фурӯ омад , ва аз ваии меҳмонии хост . Пер зан гуфт : подшоҳи мо мардиро талаб мекунад барин сифат ки туе , ва ман туро меҳмонӣ кунам , аммо туро аз подшоҳ пинҳон накунам . Исо гуфт : ҳоли ман аз подшоҳ бапуш ,у марои пинҳони дор , то туро дъоӣӣ кунам баҳр чаҳ туро муродаст , ки ночор рост ояд . Пер зан гуфт : марои писарӣ ғоибаст , аз худо бихоҳ то вайро бо ман расонад . Исо дуо кард ,у писари он соъат дар расед . Исои он пери занро гуфт ки : писарро аз ман хабари мада ,у ҳоли ман аз вай бапуш . Пери зани хилоф он кард , писари хешро гуфт : меҳмонии бмни фурӯ омадааст , ва бо ман гуфт ки вайро аз подшоҳ омн дорам ,у нспорм . Писар гуфт : куҷоаст он мард ? гуфт : дар хазона гурехтааст . Он писар дар хазона рафт .

Ва исоро гуфт : Қуми илои алмалик , хез то бар подшоҳ рӯем ки туро мехонд . Исо гуфт : чунин макун ,у ҳақи зиёфат ботил магардон то ҳар чаҳ туро муродаст бтўи даҳум .

Бсхрит гуфт ки : ман мехоҳам ки подшоҳ духтар бизанӣ бмн диҳад . Исо гуфт : рӯи ҷома дар пӯш , ва бар подшоҳи рӯ , бигӯ : омадам ки духтар бизанӣ бмни диҳӣ . Писар рафт ва ҳамчунин кард , ва ӯро гирифтанд ва заданд ва маҷрӯҳ карданд . Боз омад ,у исоро гуфт бахшам ки : маро фиристодӣ то маро заданд , ва маҷрӯҳ карданд . Хез то рӯем пеши подшоҳ . Исои дасти бони ҷароҳатҳо фурӯ оварад ҳама нек шуд ,у баҳоли сиҳҳат боз омад .

Дигари бораи он ғуломи пеш подшоҳ шуд , подшоҳ ӯро дид , ва он ҷароҳатҳо ҳеҷ бар вай намонда , аз он ҳол битарсед , гуфт : ту омадае то духтарам бизанӣ бихоҳӣ ? гуфт : оре . Гуфт : турои ин мурод бидиҳам агар ин хонаи пар аз зар кунӣ . Он ғулом рафт , ва он қисса бо исо бигуфт . Исо дуо кард , ва он хонаи пар аз зар шуд . Пас исо аз онҷо берун шуд . Ғулом бидонаст ки онҷо ҳақиқатӣаст , ҳама фурӯ гузошт , ва аз пай вай бирафт , гуфт : суҳбати ту бҳичи чизи бандаам . Исо гуфт : ман тарсам ки ин подшоҳи бмо дар расад ,у қасди қатл ман кунад , ҳар кас ки ризо диҳад бар онкии ҳайату сӯрати ман бар вай афкананд , то вайро бикашанд , биҳишт ӯ рост . Ғулом гуфт : он кас ман бошам , ва бар он ризо додам . Раби алъзаҳи шабаҳи исо бар он писари ъҷўзи афканд , то вайро бигирифтанд , ва бурдор карданд . Ва исоро босмони бурданд , бар кӯҳӣ аз кӯҳҳои байти алмуқаддас , дар моҳи рамазони шаби қадар ,у сини ваии басӣ ва се соли расида , ва се сол аз муддати набуввати ваии гузашт . Вҳби бен мнбаҳ гуфт : чун ваҳй буи омад сӣ сола буд . Ва гуфтаанд : вай бар осмон чун Фриштгон пар дорад , ва нур дорад ,у шаҳвати таому шароб аз ваии востдаҳ , ва бо Фриштгони гирди арши мипрд , ҳам инсаст ва ҳам мулкӣ , ҳам осмонӣ ва ҳам заминӣ .

Ва кони аллоҳи ъзизо эй : мниъои ҳайни манъи исои ман алқтл . Ҳкимои фии тадбираи Фимои феъли бъбдаҳи ман алнҷоаҳ . Қолўо :у тарки исои баъди рафъаи илои алсмоءи хФину мдръаҳу всодаҳ .