Қавлаи таъолӣ : ё أҳли алкитоби қади ҷоءкми рсўлнои ибини лаками ксирои илои қавлау иъФўои ани касӣри ин ояти васф расӯл худост ,у далели илму ҳалами вай дар он пайдост , Фозҳори мо абадии далели илма ,у алъФўи ъмои ахФии бурҳони ҳлмаҳ . Ончӣ аз асрори эшон изҳор кард , далеласт бар камоли набувват ,у сиҳҳати рисолат ,у илм бешабаҳат ,у ончӣ афв кард аз он нифоқ ки эшон дар дил доштанд ,у бзоҳри хилоф он менамуданд ,у расӯли худо аз он хабар дошт ,у парда аз рӯй кор барнадошт , он далел бар халқи азиму ҳалами Карими вай . Ва нишони камоли ҳалам вай онаст ки рӯзӣ дар масҷид Мадина нишаста буд , аъробе даромад аз қабӣла банӣ салим , ва дар миёни ҷомаи хеши сусморӣ пинҳон карда буд , ва бо расӯли худои сухан дурушт гуфт , чунон ки аҷлоФ араб гӯйанд бемуҳобо , гуфт : ё Муҳамад ба лоату ъзӣ ки ман ҳаргизи кас аз ту дурӯғи зантар надидаам , на аз мардон на аз занон . ё Муҳамади балоту ъзӣ ки дар рӯй замин бар ман аз ту душмантар кас нест . Умри хитоби ҳозир буд . Аз он носазоӣ ки мешунид хашм гирифт , бархест , гуфт : ё расӯли аллоҳ ! дастурии даҳ то ин душмани худоу расӯли худои бтиғи хеш сар бурдорам ,у пушти замин аз ниҳоди ваии поки гардонам . ё расӯли аллоҳ ! орому сукӯн дар дили умр кӣ ояд ! ва дар ту сухани носазо аз забон бегона мешунӯд ? расӯли худои нармаки фаро умр гуфт ки : ё умр сокин бош , ва ӯро як соъати бмни фурӯи гузор . Он гуҳ рӯй фаро аъробӣ кард , гуфт : эй ҷавонмард ! ин сухани бад-ӣни дуруштӣ чаро май гӯйӣ ? наме доне ки ман дар осмону замини аминам ? !у писандидаи ҷҳонёнм ? !у дасти мؤмнонм ? !у тимор бар эшонам ? ! маро зишт магӯӣ , ки на хуб буд .

Аъробӣ аз он дуруштии лухтиро кам кард , гуфт : ё Муҳамад ! маро маломат макун бар ончии гузашт . Балоту ъзӣ ки бтў имон наёрам , то ин сусмори баростии ту гувоҳии надиҳад ! расӯли худо дар он сусмор нигараст . Сусмори бтўозъ пеш омад ,у сараки миҷнбонид ки : чаҳ фармое ё Муҳамад ? расӯл гуфт : « ё зби ман рбк ? »

эй сусмори худоӣ ту кист ?

Сусмори бзбони фасеҳ ҷавоб дод ки : худои ман ҷаббор коинотаст . Холиқ мавҷӯдотаст .

Муқаддари аҳён ва авқотаст . Дорандаи замин ва самовотаст . Фармону султони вай дар осмону замин ва бару баҳру фазо ва ҳаво равонаст . Он гуҳ гуфт : « ва ман ано ё зб » ?

эй сусмор ! ман киам ки турои азин прсндаҳам ? гуфт : « анати расӯли раби Алъоламин ,у хотами алнабӣин ,у Сайиди алаввалину алохрин » . Ту расӯли худои бҷҳонён , хотами пайғомбарон , сарвару солори оламён , ва дар қиёмати шафиъи осӣон ,у мояи муфлисон .

Аъробӣ чун ин сухан бишунид дар шӯред . Пушт бидод то равад , расӯл худо гуфт : ё аъробӣ ! чунон ки омадӣ мебозгардӣ ?у бад-ӣни хурсандӣ ? ! гуфт : ё Муҳамад на чунон ки даромадам бози мигрдм , ки бидон худоӣ ки ҷузи вай худоӣ нест , ки чун даромадам бар рӯй замин дар дилам аз ту душмантар касе набӯд , ва акнӯн ки ҳамеи бози гирдам бар ваии замин аз ту азизтар маро кас нест . Пас расӯли худо бар ваии ислом арза кард ,у Меҳрӣ аз ислом бар дили ваии ниҳод . Он гуҳ гуфт : ё аъробӣ ! маишати ту аз чист ? гуфт : бўҳдонити аллоҳу набуввати ту ё Муҳамад ки дар банӣ салим аз ман дарвештар кас нест . Расӯли худои ёронро гуфт : ки диҳад вайро шутурӣ то ман ӯро зомин бошам бноқаҳ эй аз ноқаҳои биҳишт ?

Абди арраҳмони ъўФ бар пой хост , гуфт : ё расӯли аллоҳи Фдоки абӣу уммӣ , бар манаст ки вайро даҳуми модаи шутурӣ , бидиҳ моҳаи обистан , аз бахтии кеҳтар , ва аз аъробии меҳтар , сурхи мӯии ороста чун арӯсӣ ҳаме ояд хиромон . Расӯл гуфт : ту шутури хешро сифат кардӣ , то ман онро ки змон кардаам низ сифат кунам . Шутурӣаст асли он аз марворид , гарданаш аз ёқӯти сурх , ду биногваши вай аз зумурради сабз , поиҳош аз анвоъи ҷавоҳир , полонаш аз сндсу астбрқ . Чун бар ваии нишинии турои ҳамеи барад то бкнори ҳавзи ман . Пас абди арраҳмон шутур биоварад , ва буи дод . Он гуҳ Мустафо гуфт : ё ахои салими худоиро ъзу ҷл бар турои фариза ҳоӣаст чун намозу рӯзау зкоаҳу ҳаҷ , ва нахустин чизе намозаст , то турои чандон биомузам ки бидон намози туоне кардан . Аъробии пеш расӯл нишаст ,у сӯраи алҳмду сӯраи ихлосу мъўзтини омухт , расӯл биорон нигараст , гуфт : чаҳ ширинаст имону мусулмонӣ ! чун бо ҳайбатаст ин дайни ҳанифӣ ! дайни поку миллати рост ,у кеши дуруст ! он гуҳи аъробиро брншонид , ва бозгардонед , ва гуфт : нигар то худоиро банда бошӣ ,у нъмтҳошро шокир , ва бар балоҳо собир , ва бар муъминони мушфиқу меҳрбон .

Қади ҷоءкми ман аллоҳи нуру китоб мубин ишоратаст ки то нури тавҳид аз мавҳибати илоҳӣ дар дил банда нтобад , бҷмоли шариъати Мустафо ( с ) ва дар баёни китобу суннат бино нагардад , аз онкии нури ҳам бнўр тавон дид ,у равшанои брўшноиӣ тавон ёфт . Дидае ки рмс бидъат дорад , нури суннат аз куҷо бинад ! чашми нобӣно аз равшанои об чаҳ баҳра дорад !

Пер тариқат гуфт : « қавмиро нури умед дар дил май товад . Қавмиро нури аён дар ҷони эшон , дар миёни неъмати гардон , ва азин ҷавонмардон иборат натавон » .

Иҳдӣ ба аллоҳи ман атбъи ризвонаи сбли ассаломи алоиаҳи нури китобу суннати имрӯз касе бинад ки дар азали тўтёии тавҳид дар дидаи дил вай кашиданд ,у бҳлити ризои сифот ӯ биёростанд , то имрӯзи он ризвони азалӣ ӯро бмҳли ризои расонад , ҳукмашро писанд кунад ,у қавлаш қабул кунад , ва аз роҳ чун ва чаро бархезад , гуяд : бандааму сазои бандагии хештани биФкндн « 2 »аст ,у гардан ниҳодан ,у тани фаро додан , Флзлки қавлаи ъзу ҷл :у أмрнои лнслми лрби Алъоламин .

Ва қолати алиҳўду алнсории нҳни أбноءи аллоҳу أҳбоؤаҳи даври афтоданди он биҳрмтон ки худоиро ҷли ҷалола писар гуфтанд . Касе ки адад ӯро на сазо бошад , валад кӣ ӯро раво бошад ! валади ақтзоء ҷинсият кунад ,у ҳақи ҷли ҷалола покаст аз мҷонст , муназзаҳ аз ммослт . Раби Алъоламин он сухан бар эшон рад кард , гуфт : бали أнтми башари ммни халқ на чунонаст ки шумо гуфтед ки мо писаронем . Писарон наед ки офаридагонед . Дӯстон наед ки бегонагонед . Ва дарин ояти мؤмнонро ки аҳл муҳаббат анд бишоратаст ,у амон аз азоб , бончаҳ гуфт : Флми иъзбкми бзнўбкм , мегуяд агар дӯстонед пас чароатон бгноҳон бигирад , ва азоб кунад . Далеласт ки ҳар ки муъмин буду муҳиб , ӯро бгноҳон нагирад , ва азоб накунад .

ё أҳли алкитоби қади ҷоءкми рсўлнои ибини лаками алии Фтраҳи ман алрсли алоиаҳи ин бози миннатӣ дигараст ки бар муъминони минҳд ,у неъматии азим ки бо ёд эшон медиҳад , ки пас аз рӯзгори фатрат ва пас аз онкии ислом рӯй дар ҳиҷоб бениёзӣ кашида буд ,у ҷаҳони зулмати куфру ғубори бидъати гирифта ,у ботили бенҳоят расида , расӯлӣ фиристодам бшмо ки дилҳои мурдаи бадви зиндаи гашт , ва роҳҳои торики буи равшан шуд . Раҳмат ҷаҳонёнасту чароғи замину осмон , падари ятемон ,у дилдиҳанда беваи занон ,у навозандаи даравишон ,у паноҳи осӣон . Ъоӣшаҳ сидиқа гуфт : шабии чизе ҳаме дӯхтам . Чароғи фурӯи мард ,у сӯзан аз дастами биФтод ,у нопадиди гашт . Расӯли худо ( с ) даромад ,у бнўри вайу сӯрати зебоу чеҳра бо ҷамоли ваии ҳамаи хонаи равшани гашт , ва бидон равшанои сӯзани бозёфтам . Ъоӣшаҳ гуфт : пас гиристанӣ бар ман афтод , гуфт : ё ъоӣшаҳ : эдар ҷой шодӣаст на ҷой гиристан .

Чаро мигриӣ ? гуфтам : ё Муҳамад бидон бечораи мигрим ки фардо дар қиёмат аз мушоҳидаи Карими ту боз монад , ва рӯй некӯӣ ту набинад . Он гуҳ гуфт : ё ъоӣшаҳ ! доне ки дар қиёмат аз дидори ман ки бозмонд ? он кас ки имрӯзи номи ман шунӯд , ва бар ман дуруди надиҳад , ва ба Мӯсо кулем ваҳй омад ки : ё Мӯсо ! банӣ Исроилро бигӯӣ ки дўстрини халқи ман бмн , ва наздиктарин эшон бмн онаст ки Муҳамадро дӯст дорад ,у вайро ростгӯӣ дорад , агар ӯро бинад ё набинад .

Ва إзи қоли Мӯсои лқўмаҳ ё қавми азкрўои неъмати аллоҳи алайкум фарқаст миёни умматӣ ки ёди неъмати бзбони Мӯсо аз эшон медархоҳад ки : ё қавми азкрўои неъмати аллоҳи алайкум ,у миёни умматӣ ки ёди худ биўостаҳи махлуқ аз эшон медархоҳад ки : Фозкрўнии أзкркм .

Онон аҳл неъматанд ,у ӣнони сазои муҳаббат . Онон асирон биҳиштанд ,у ӣнони амирони биҳишт .

Онони асҳоби ҷўднд ,у ӣнони арбоби вуҷӯд .

Ва ҷълкми млўкои ин хитоби ҳам бо муъминон умматаст бар умум ва ҳам бо садиқони уммат бар хусӯс . Муъминонро мегуяд : ҷълкми қонеъин бмои аътитм ,у алқноъаҳи ҳаии алмалики алокбр ,у садиқонро мегуяд : ҷълкми аҳророи ман рқи алкўн ва мо фӣа .

Агар қаноат гӯйем маънии малик бениёзӣаст , аз онкии подшоҳро бкси ҳоҷат ва ниёз набошад , ва ҳар касро бадви ниёзу ҳоҷат буд , ҳамчунин даравишон ки қаноат кунанд бксшон ниёз набӯд , ва ҳар касро бдъоу ҳиммату баракати эшон ниёз буд , ва то подшоҳ бар ҷой буду малики ваии мустақӣм , низоми кори олам бар ҷой буд . Чун подшоҳ намонад раият зойеъ шаванд ,у низоми кори олам гусаста гардад . Ҳамчунин то авлиёъи худоӣ барҷоӣанд ,у баракату дуоу ҳиммати эшон бар ҷой буд , халқи худоӣ дар осоиш ва роҳат бошанд . Чун дуоу ҳиммати эшон бурӣда гардад , аз осмон азоб ояд ,у халқ ҳалок шаванд . Ва агар гўӣими маънӣ малик озодӣаст аз рқи кун , пас ин сифати садиқон ва наздикон бошад , ки олӣ ҳиммат бошанд , чунон ки мулӯки баҳри дунии фурӯи нёинд , ва бо кунин худ нанигаранд ,у ҷузи суҳбату қурбат мавло нахоҳанд .

Мулӯки таҳти атмори сифати эшон , сукути нзори ғайби ҳуззори ҳаляти эшон , бетон бо халқанду бадал бо ҳалқ .

Мустафо ( с ) аз ӣнҷо гуфт : « азл ъанд рабии итъмнӣу исқинӣ » .

Бетон бо халқ анд гузордан шариъатро ,у бадал бо ҳақанд ғлботи муҳаббатро . Чун ғлбот муҳаббат омад муҳаббат дар маҳбӯби пайваст , ки низ аз вай ҷудо нагардад . Ҳамеи бзбони тавҳид аз ҳақиқати тФриди ин хабар диҳад ки :

Бӯи язид азинҷо гуфт : чиҳил соласт то ман бо халқ сухан нагуфтаам , ҳар чаҳ гуфтаам бо ҳақ гуфтаам , ҳар чаҳ шунидаам аз ҳақ шунидаам . Ва иқол : ҷълкми млўкои лами иҳўҷкми илои амсолкм ,у лами иҳҷбкми ан нафса бأшғолкм ,у саҳли сбилкми илайҳи фии умуми аҳўолкм . Ва отокми мо лами иؤти أҳдои ман Алъоламин атокми қлўбои салимаи ман алғлу Улуғашу аътокми сёсаҳи алнбўаҳу одоби алмалик .

ё қавми адхлўои алأрзи алмуқаддасаи шатони байни ИМАу ИМА ! Исроилёнро гуфтанд ки : дарин замин муқаддаса шавед ки бар шумо навиштем , ва фарз кардем . Эшон роҳи он бо съўбту шиддати диданд , бтрсиднд ,у сари возднд , гуфтанд : إнои лни ндхлҳои أбдои мо домўои фӣҳо .

Бози уммати Аҳмадро гуфтанд :у лақади ктбнои фии алзбўри ман баъди аззикри алоиаҳ , мо дар китоби аввали чунон нбштим ки шумо дарин замин нишинед , ва ҷҳондорон бошед . Пас чун дар вуҷӯд омаданд , роҳи замин бар эшон кушоданд , ва онро нарм ва злўл карданд . Чунон ки раб алъзаҳ гуфт : ҷаъли лаками алأрзи злўлои Фомшўои фии мнокбҳоу клўои ман ризқа , замини шуморо мусаххараст , чунон ки хоҳед равед , ва ончӣ хоҳед хуред , ки бар шумо танагӣ нест ,у неъмат аз шумо дареғ нест .

Пас аз онкӣ банӣ Исроили сари возднд , Мӯсои бҳзрт боз шуд , гуфт : раби إнии лои أмлки إлои нафасӣу أхии ФоФрқи бинноу байни алқўми алФосқин . Фарқаст миёни вайу миёни Мустафо ( с ) ки шаби миъроҷ чун бҳзрт аъло расед , ва он роз ва ноз дид , ва аз ҷаноби ҷабарути салому тҳит дар пайваст ки : « ассаломи алейк аиҳо алнабӣу раҳмаи аллоҳу баракота » , дар он соъати уммати худ фаромӯш накард ,у шафқати барад , ва эшонро аз он навохт баҳра дод , гуфт : « ассаломи ълиноу алии ибоди аллоҳи алсолҳин » , ва чун ин сано аз ҳақи бёФт ки : омн алрасул бмои أнзли إлиаҳи ман раба , умматро низ дар он гирифт , гуфт :у алмؤмнўни кули омни биллоҳ , ва дар охири аҳд ки азин сарои ҳукм нақл кард , ҳамаи сухани вай бо Ҷабраили ҳадиси уммат буд ,у ғам ва ҳам вай дар кори уммат буд . Фардо дар қиёмат чун сар аз хоки برارد , ҳамаи пайғомбарон дар хештани фурӯ монанди ки « нафасии нафасӣ » ва вай гуяд : « умматии умматӣ » .