Қавлаи таъолӣу тақаддус : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои инат ндоءи каромат , ва инат хитоб бо латофат . Инат назм бар офарин , ва бар дилҳо ширин , ошноиро сабаб ,у равшаноиро мадад . Эмин кардан аз даврӣ ,у иҷобатро дастурӣ . Мегуяд : эй шумо ки мؤмнонид ,у рисолатро шунидед , ва гардан ниҳодед , ва восита писандидед , атқўо аллоҳ битарсед аз худоӣ , бипарҳезед аз хашм ӯ , ва биандешед азу , ки ҳамаи азу : қул кул ман ъанд аллоҳ . Дар олами бмҳрбонӣу бандаи навозӣ ки чунуи умеди осӣони бадв , дармони балоҳо азу , фахр кардан на магари баном ӯ , ва бар осўдн на магар бинишон ӯ , рустагӣу пайвастагӣ на магари бҳдоиту риоят ӯ , инаст ки гуфт ҷли ҷалола :у абтғўои إлиаҳи алўсилаҳ всилт наздикӣаст ,у наздикии сабаби пайвастагӣ ва рустагӣаст . Всилти он всоӣтаст ки миёни бандау мавлои дӯстиро нишонаст ,у сабаби иттисоли миён эшон аёнаст . Он чист ки васлату иттисоли бонст ?

Бузурги доштани амр ,у шиква доштан наҳй ,у шафқат бар халқ ,у хизмати ҳақ ,у кўшидн дар абвоби навофил ,у иморат кардани ҷону дил . Кўшидн дар абвоби навофили басаи чизи тавон : яке назари аллоҳи биёади доштан , дувуми рӯзгори худ аз зойеъии дареғи доштан , сиўми дарвешии хеш дар мавқифи арзи бшнохтн . Ва чун назари аллоҳи ёди дорӣ аз муттақеоне . Чун рӯзгори худро аз зойеъии дареғи дорӣ аз обидоне . Чун дарвешии хеш дар мавқиф арз бишносӣ аз хошиъоне .

Иморати дили басаи чизи тавон : бшнидни илм , ва кам омехтан бо халқ ,у кӯтоҳии амл . То дар самоъи илмӣ дар ҳалқаи Фриштгонӣ . То аз халқи барканорӣ , дар шумори маъсӯмоне . То бо кӯтоҳии ?умла аз ҷумлаи садиқоне .

Ва абтғўои إлиаҳ алўсилаҳ мегуяд : бхдоӣ наздикӣ ҷӯйед шумо ки ъобдониди бФзоӣл , шумо ки олимонед бдлоӣл , шумо ки ъорФониди бтрки васоил , всилт обидон чист : алтоӣбўни алъобдўни илои охира . Всилт олимон чист : أу лами инзрўои фии малакӯти алсмоўоту алأрз . Всилт орифон чист : қул аллоҳи сами зарраам . Всилти обидон мъомлтаст . Всилти олимон мкошФтаст . Всилти орифон мъоинтаст . Всилти обидон ростӣаст . Всилти олимон дӯстӣаст . Всилти орифон нестӣаст . Всилти обидон ёдӣаст бнёз .

Всилти олимон ёдӣ аст биноз . Всилти орифон ёдӣаст на бнёз на биноз ,у қиссаи он дароз .

Пери тариқат азинҷо гуфт : « илоҳӣ ! агар касе туро бҷстн ёфт , ман бгрихтн ёфтам .Гар касе турои бзкр кардан ёфт , ман турои бФромўш кардан ёфтам .Гар касе туро баталаб ёфт , ман худ талаб аз ту ёфтам . Илоҳӣ ! всилти бтўи ҳам туе . Аввали ту будӣу охири туе . Ҳамаи туеу бас , боқии ҳавас » .

Ва гуфтаанд : всилти сабақ аноятаст , ки раб алъзаҳ гуфт : сабқати ?лаами мнои алҳснӣ ,у раҳмат ки дар азал бар худ набшат : кутуби рбкми алӣ нафса алрҳмаҳ . Бе раҳеи раҳеро бнўохтаҳ ,у сипоҳи аноят дар пеш дошта ,у раҳмат бар худ набишта .

Пер тариқат гуфт : « илоҳӣ ! он рӯзи куҷо боз ёбам ки ту маро будӣ , ва ман набудам .

То бози бон рӯз нарасм миёни оташу дӯдам . Агар бадви гетии он рӯз ёбам ман бар судам . Вар буд ту худро дарёбам , ба набӯд ту худ хушнӯдам » .

Ва ҷоҳдўои фии сиблатаи ин хитоб бо ғозёнаст ,у онҷо ки гуфт :у ҷоҳдўои фии аллоҳи хитоб бо орифонаст . Ҷиҳоди ғозён бтиғаст бо душмани дайн . Ҷиҳоди орифони бқҳр нафасаст бо хештан . Самараи ғозёни фардои ҳуру қусӯр ,у ориф дар баҳри аёни ғарқаи нур . Ҷиҳоди ғозён аз сар ибодат равад ,у буқати мшоҳдти назора абад кунанд , лои ҷурми эшонро гуфт : лълкми тФлҳўн яъне фии алобд ,у ҷиҳоди орифон аз сар маърифат равад ,у буқати мшоҳдти назора азал кунанд , то раби алъзаҳ дар ҳақ эшон мегуяд : ҳўи аҷтбокм .

إни аллазӣнаи кФрўои луи أни ?лаами мо фии алأрзи ҷмиъои алоиаҳи алиўми иқбли ман алоҳбоби мисқоли зарраи въдо , лои иқбли ман алоъдоءи мли ءи аларзи зҳбо , кзои икўни аламр .

Иридўни أни ихрҷўои ман алнори алоиаҳи оташёни ду қисманд : қисмии эшон ки ҳаргиз аз оташи беруни нёинд ,у дршдни эшон ботши тъзиби рост на татҳирро , ва ин оят дар шаън эшонаст . Қисм дигар онаст ки дар шудан эшон ботши татҳири рост на тъзибро ,у ҳоли эшон бар тафовутаст : қавмии зӯдтар берун оянд ,у қавмии дайртар , бар ҳасби ҳол , ва бар андозаи кирдор ,у бози пасин касе ки берун ояд , ҳнодаст ,у қиссаи ваии маърӯф ,у фии злки мо

Рӯй ан алнабӣ ( с ) қол : « охири ман ихрҷи ман алнори раҷули исмаи ҳнод ,у ҳўи инодии ман қаъри ҷаҳаннам ё ҳнон ё манон » , гуфт бози пасин касе ки аз дӯзах берун ояд , мардӣ буд номи ваии ҳнод . Гӯйанд пас аз ҳамаи халқ ба панҷ ҳазор сол берун ояд ,у брўоитӣ ба панҷсад сол . Ҳасан басарӣ гуфт кошки ман ӯ будамӣ дар он қаъри дӯзах .

Ҳнод мегуяд : ё ҳнон ё манон , маънӣ манон онаст ки эй худованди миннат бисёр , туро бар ман миннат фаровонаст ,у меҳрбонии тамом . Аҷабо коро ! мардӣ ки чандини ҳазор сол дар дӯзахаст гӯйӣ аз неъмати мўослот дар он даракоти бҷон ӯ чаҳ май пайваст ки ин тасбеҳ мегуфт : ё ҳнон ё манон . Асрори ин лтоӣФи бмсолии берун тавон дод . Он таббоха ки ту ӯро бахонаи барӣ , то аз баҳри ту нони пазад , он хамири хом дар танур гарм кунад , ва дар он устувор нагирад , аммо дили ваии ҳамаи бони қрскҳо буд , ҳар соъатӣ равад , ва дар он нигарад , ки набояд ки бисӯзад . Гуяд ин пухтанро дар танур оварадам на сӯхтанро , ки хоми шоиста хӯрдан нест ,у сӯхта сазоӣ хон нест . Пас чун рӯй он қурсҳо сурх гардад ,у ботини он пухта шавад , зуд фурӯ гирад , ва бар дасти азиз наад , ва то хон мулӯк май барад ,у таҳти ҳозои латифаи ҳасана . Пас ҷумлаамам ки аҳл саодат бошанд дар сарои саодат ҳалқа банданд ,у анбиёу авлиёи ҳамаи орзӯӣ дидор кунанд ,у ҷумлаи малоика дар назора ,у мигўинд : бори худоё ! кримо ! мҳрбоно ! ваъдаи дидор кӣаст ?

Ва ҷалоли лами излу ло изол гуяд : аз уммати Муҳамади як гадо дар қаъри ҳабси молики монда , то вай наёяд руят шарт нест , то он гадо ҳнод наёяд дидор нанамоям . Ҳасани басарӣ ки гуфт : кошки ман ӯ будамӣ , уламо дар он мухталифанд ки ҳасан чаро гуфт ? қавмӣ гуфтанд ки : ҳнодро берун омадан яқинаст , ва ҳасан мегуяд : он ман яқин нест . Қавмӣ гуфтанд : ҳасани басарӣ дар нигараст , анбиёу авлиёъу садиқонро дид , даст бар моидаи иззат дароз карда , ва дар интизори бдоштаҳ ,у интизор ҳнод мекунанд , гуфт : борӣ боистӣ ки ман ӯ будамӣ то интизор ман кардандӣ . Пас фармон ояд аз ҷаноби ҷабарут ки ё Ҷабраил ! рӯ дар миёни оташ ,у ҳнодро биҷавӣ . Гуфтаанд ки : Ҷабраили чиҳил сол дар миёни оташи вайро меҷӯяд ,у наёбад . Молик гуяд : кро меҷӯӣ ? гуяд : ҳнодро . Гуяд : ё Ҷабраили ҳўи ҳоҳнои колҳммаҳ , ӯ аинҷоист ҳамчун олоси сиёҳ . Биё то ӯро дар он зовия бо ту намоям .

Гирифта будӣ оташи зи туфи хеши гурез .

Ҷабраили як ду бор гуяд : ё ҳнод ! ҷавобаши надиҳад , ва бо худ мегуяд : аҳли ғурфаҳоро гўӣид ки бо ҳуру қусӯр ммтъ бошед , ки моро дар ин зовияи андӯҳ бо номи дӯст хушаст . Ҷабраил гуяд : ё ҳноди сар аз зону баргир , ва аз ман бишинав ки ман пайк маликам . Охир сар баргираду саломро алейк гуяд . Он гуҳ гуяд : ё Ҷабраил ! дидор намуданд ?

Ҷабраил гуяд : на , ҳануз дидор нанамуданд . Гуяд : рӯи бсломт . Ва сари вои зону наад , гуяд : моро дарин гӯшаи сарои андӯҳ бо ном ӯ хушаст , ва ҳаме гуяд : ё ҳнон ё манон ! ва ҳар бор ки аз сари сӯзи хеши ин клмт гуяд , оташи дивист солаи роҳ азу бигурезад ,у аллоҳи алмнҷии ман азоби алҷҳим .