Қавлаи таъолӣ : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ҷалил , ҷалолаи кбрёؤаҳ , кбрёؤаҳи сноؤаҳ ,у маҷдаи ъзаҳ ,у кунаи зота , азалаи абада ,у қадамаи сармада . Азими фии малакӯта , млики фии ҷабарута , мҳимни самадии алзот , мтўҳди сармадии алсФот :

Номи худовандӣ ки бҳичи чиз ва ҳеҷ кас намонад , бҳичи кори бҳичи вақт дар намонад . Душман парварасту дӯсти навоз , айб пӯшасту корсоз . Ёд ӯ ойини забон ,у дидор ӯ зиндагии ҷон , ва дарёфт ӯ сарвари ҷовдон . Подшоҳаст бесипоҳ , ва устувораст бегувоҳ , аз ниҳони огоҳ ,у музтарро паноҳ . Худовандӣ ки бълм наздикаст , ва аз ваҳми давр , ҷӯянда ӯ кушта бо ҷонаст , ва ёфт ӯ растохез бесувар , пас на ҷӯянда мағбунаст ва на муздури маъзӯр .

Ҷӯянда дар гирдоби ҳасрату ёўндаҳи ҳайрон дар мавҷи нур , ҳаме гӯйанд аз сари ҳайрати бзбони даҳшат :

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! ҳама аз ҳайрати бФрёднд , ва ман бҳирти шодам , бики лаббайк дар ҳамаи нокомӣ бар худ бикшодам . Дариғо рӯзгорӣ намедонистам ки лутфи турои дрёзми илоҳӣ ! дар оташ ҳайрат овехтам чун парвона дар чароғ , на ҷони ранҷи тапиши дида , на дили ?илами доғ . Илоҳӣ ! дар сар об дорам дар дили оташ , дар ботин ноз дорам дар зоҳири хоҳиш . Дар дарёӣ нишастам ки онро карон нест , бҷони ман дардӣаст ки онро дармон нест , дидаи ман бар чизе омад ки васфи онро забон нест :

ё أиҳои аллазӣнаи омнўо . . . Ривоят кунанд аз ҷаъфари бен Муҳамад ( ъ ) ки дарин калимоти чаҳор хислатаст ки раби Алъоламин умматро бидон гиромӣ карда , ва эшонро бидон навохта : яке онкӣ надонист , дигари кноит , сеюм ишорат , чаҳоруми шаҳодат . ё Эй Нидост ,ҳо кноит , аллазӣнаи ишорат , омнўои шаҳодат . Нидо кароматаст ,у кноит аз раҳмат ,у ишорати бмҳбт ,у шаҳодати бмърФт : « нодоҳм қабл ани абдоҳм ,у смоҳм қабл أни роҳм » . Дар ктм адам буданд ки эшонро Нидо гиромӣ кард , дар доира вуҷӯд наёмада буданд ки баном некӯ хонд : « смокми алмуслимӣни ман қабл » , айб медид ва бо айб меписандид . Ҷурм медид ва бо ҷурм мехарид . Покони олами алавиро медид ,у олӯдагони олами суфлоро мегузид , ки « анин алмзнбини аҳби илои ман зҷли алмсбҳин » .

Мисоли кори одамӣ бар даргоҳ бениёзӣ бо анояти азалӣ , кори он кӯдакаст ки модар ӯро ҷома нав дӯхт , гуфт ҳону ҳон эй кӯдак ! то ин либоси ороиш аз олоиши нигаҳи дорӣ . Кӯдак аз хона бадар омад , бо кӯдакон бибозӣ машғӯл шуд , ҷома олӯда кард , ва бо ҷомаи олӯдаи қасд хона кард ,у бгўшаҳ эй боз мешуд дармондау ҳайрон , ҳаме гуфт модарро ки маро хоб меояд . Модар донист ки кӯдакро тарси итоб модараст , гуфт : эй ҷони модар ! биё ки мо турои бадари он гуҳ фиристодем ки обу собӯн бадаст биниҳодем , ки мо донистем ки аз ту чаҳ ояд . Ҳоли одамӣ ҳаминаст чун он нуқтаи давлату сафии мамлакатро аз ктми адами бҳиз вуҷӯд овараданд , фарёд аз ҷони покону муқаддасони баромад , ва тирҳои инкор дар олам ҷаълят мекашиданд ки : أи тҷъли фӣҳо ман иФсди фӣҳо ?

Қавмиро май офарӣнӣ ки либоси алиўми أкмлти лаками динкми бадвади маъсияту ғубори ширк сиёҳ кунанд !у пардаи ҳурмат аз ҷамоли чеҳра имон бурдоранд ! хитоб омад ки : ореи ончии таъбияи садафи ин асрораст мо донем , крмно банӣ одам , эшон азизи кардагони алтоф иззат омаданд , мо эшонро блбоси исмату тилсони амонати бъолми олоиш вақте фиристодем ки оби мағфират бо собӯни раҳмати бадасти ниҳода будем .

ё أиҳои аллазӣнаи омнўо ё ман дхлўо фӣамоне , ва мо вслтм илоамоне алои бсобқи аҳёнӣ , ё ман хсстҳми бабрӣу мшоҳдтӣ , лои ткўнўои кмни аъмитҳми ани мшоҳдтӣу мутолиаи барӣ ! бандагонро бндоء каромат бархонад , он гуҳ фармон дод ки : أўФўои болъқўди бўФои паймон боз ойед ,у ақдӣ ки бастеду аҳдӣ ки кардед бар сари он аҳд бошед . Бандаи ман ! баробари ту ду паймонаст : яке иҷобати рубубияти мо , дигари таҳаммули амонати мо . Дар иҷобати рубубият мухолифат макун .

Дар таҳаммули амонат хиёнат макун . Акнӯн ки бхдоиии мо иқрор додӣ , кор бар дайгарӣ ҳўолт макун ва дар ҳалолу ҳароми ишорати ҷузи фаро шариъат макун .

أҳлти лаками бҳимаҳи алأнъоми ҳайвоноти баъзе ҳалоласт ва баъзе ҳаром . Баъзе куштан он равост ва онро ҷурмӣ на , баъзе куштани он на равосту тоъатӣ дар миён на , то бадоне ки сунъ ӯро иллат на ,у ҳукм ӯро мард на , ва дарёфт он бъқли роҳ на . إни аллоҳи иҳкми мо ирид ҳукм кунад чунон ки худ хоҳад , ва он хоҳад ки худ бидонад . На касро бар илми ваии итилоъ , на брхўости ваии эътироз , на аз ҳукми ваии эъроз :

Ва фии баъзи алктб : « абдии ириду أрид ,у лои икўни ало мо аред . ?фони разӣат бмо аред кФитк мо таред ,у ани лами трз бмо аред атъбтк Фимо таред , сами лои икўни алои мо ирид » ,у фии маъноаи аншдўо :

ё أиҳои аллазӣнаи омнўои лои тҳлўои шаъоъири аллоҳи мъолм шариъатаст ,у маҳосини тариқат ,у Имороти ҳақиқат ,у даллолоти қудрату ҳикмат . Мегуяд : ҳар чаҳ нишон мо дорад ҳурмат доред ,у бтъзим дар он нигаред ,у бФрмонбрдорӣ пеш шавед , то бархӯрдор гардид .

Ва إзои ҳллтм Фостодўо ишоратаст ки банда ҳамеша дар таҳти амри ҳақи мо натавонад буд , пайвастаи бори вуҷӯди мо натавонад кашид . Соъатӣ дар адоءи ҳақи рубубият , соъатӣ дар астҷлоби ҳаззи убудийят . Вақте чунин , вақте чунон , тобанда биёсоед ва зиндагӣ кунад миёни ин ва он , аз ӣнҷо гуфт Мустафо ( с ) : « ҳбби илои ман днёкми слос : алтибу алнсоءу қурраи Айнии фии алслоаҳ » .

Пер тариқат гуфт : илайҳ ! чун аз ёфт ту сухан гӯйанд , аз илм хеш бигурезам , бар Зуҳра хеш битарсам , дар ғифлати овезам , на дар шак бошам аммо хештан дар ғалатии афканам , то дамӣ бар занам .

Ва тъоўнўои алии албр ва алтқўӣ мегуяд : дар бару тақвои ҳамаи даст яке доред . Ҳам пушт ва ҳам рӯй бошед ва ҳар ҷой ки мусулмонон дар амр ва наҳй ва дар бару тақво ҷамъ оянд , худро дар миёни ҷамъ ва ҷамоат афканед , то брҳмти ҳақ тавонгар шавед . Мустафо ( с ) гуфт : « алҷмоъаҳи раҳма ,у яди аллоҳи алии алҷмоъаҳ » .

Абди аллоҳ муборак гуфт : бмшъри ҳароми расидам , хобии азим бар ман ғолиб шуд , Фриштаҳ эйро дидам ки гуфт : эй абди аллоҳи сесад ҳазор халқ дар мавсиманд ,у ҳаҷи як кас пазируфтанд . Гуфтор бар дилам саъб омад ин сухан . Дилтанг ва андўҳгн шудам . Ҳотифӣ овоз дод ки : эй абди аллоҳ дилтанг машав ки дигаронро ҷумлаи бтФили ваии бёмрзиднд то бадоне ки баракати ҷамъ азимаст , охири як соҳиб давлат барояд дар миёни ҷамъ ки кимёءи ҳидоят буд , ҳамаро брнг худ кунад .

Ва тъоўнўои алии албру алтқўии ҳамаро бару тақвои миФрмоид , аммо қавмиро роҳи асму адуон дар пеш май наад , ва аз бару тақвои брмигрдонд , кор на он дорад ки бар хонд , кор он дорад ки кро дар гузорад ,у крои писандад . Мақбулон ҳазрат дигаронанд ,у матрудони қтиъти дигар . Бордодгони адхлўҳо бслом дигаранд ,у маҳрӯмони ахсؤои фӣҳо дигар . Мегуяд ҷли ҷалола : أнои аллоҳи лои إлаҳи إлои أно . Хилқати алхиру қудрата , Фтўбии лмни хилқатаи ллхир ,у аҷряти алшри алии идиаҳ . Ва тъоўнўои алии албр ва алтқўӣ гуфтаанд ки : бар ӣнҷои мувофиқат шаръаст дар умеди наҷоти уқбо ,у тақвои мухолифат нафасаст дар талаби ризои мавло ,у асми мухолифат шаръаст дар талаби ҳтоми дунё ,у адуони мувофиқат нафасаст дар маъсияти мавло . Гуфтаанд : муовинат бар бар ва тақво онаст ки худ бар ҷодаи дайн бар истиқомат рӯй ,у сират бар тариқати писандидаи дорӣ , то дигарон бар ту иқтидо кунанд , ва бар сунани савоб бар атбоъи ту рости раванд ,у муовинат бар асм ва адуон онаст ки роҳи кажгирӣ ,у суннат бад наҳй , то дигарон бар роҳи ту раванд ,у халқ бад гиранд .

Инаст ки Мустафо ( с ) гуфт : « ман сини санаи ҳасанаи фалаи аҷрҳоу аҷри ман амали бмои илои явми алқёмаҳ , ва ман сини санаи сиӣаҳи феълӣаи визрҳоу визри ман амали баҳои илои явми алқёмаҳ » .

Ҳурмати алайкуми алмитаҳи мурдор агар чаҳ хабисасту муҳаррам , охири буқати изтирор қадре аз он мубоҳаст , ва аз мурдорҳо яке гӯшти бародар мусулмонаст ки бар ваҷҳ ғайбат хуранд , бҳичи ҳоли онро рухсат нест лои азтророу лои ахтёро . Пас ин мурдор аз он саъбтар ,у таҳрими ин аз он азимтар , иқўли аллоҳи табораку таъолӣ : лои иғтби бъзкм баъзан أи иҳби أҳдкми أни иأкли лаҳм أхиаҳ мето Фкрҳтмўаҳ . Ва гуфтаанд ҳайвонӣ ки мأкўли аллҳм буд вайро ду ҳоласт : яке онкӣ чун бшрти шариъат кушта шавад пок буд , гирифтан он мубоҳ , ва хӯрдан он ҳалол , ва чун худ бимирад палид бошад , ва хӯрдан он ҳаром . Аз рӯй ишорат мегуяд : ин нафаси одамӣ чун бшмшири муҷоҳидат бар тариқи риёзат бар вифқи шариъат кушта шавад , яъне ки мақҳури дайну маъмур шаръ гардад ,у зери бори тоъати маъбад ва мзлл шавад , он нафас ки барин заъф бошад пок буд , қурб ӯ мубоҳаст ,у суҳбат ӯ ҳалол , дидор ӯ рӯҳи дил , суҳбат ӯ шодии ҷон , ва ҳар он нафас ки дар зулмати ғифлати хеши бимирад то дар кори дайни вайро ҳис намонад , ва дар ҳудӯди шаръ кӯшиш накунад , ин нафаси бмнзлти он мурдораст ки ҷурм ӯ палиду қурб ӯ ҳаром .

Ва алмнхнқаҳу алмўқўзаҳу алмтрдиаҳу алнтиҳаҳ дар таҳт ҳар калимаи азин калимот ишоратӣаст бар завқи ҷавонмардони тариқат , ва бар мазҳаби соликони роҳи ҳақиқат : « мнхнқаҳ » ишоратаст бксӣ ки худро дар банд орзӯҳо кунад ,у слосли ҳирс бар дасту пои хеш наад ,у расани тамаъ дар гардани хеши афканд , то куштаи ҳирс ва шаҳват шавад . Ҳаромаст бар соликону мурӣдон , роҳи ин чунин кас рафтан ,у мтобъти чунин кас кардан . Ва « мўқўзаҳ » ишоратаст бонкс ки дар ҳабси ҳавоу أср шайтон бимонад , кӯфтаи ҳўоҷси нафасу всоўс шайтон гардад , то дили вай дар он захму ҳабси бимирад , мурдор тариқат гардад ,у суҳбати вай ҳаром шавад . Ва « мтрдиаҳ » ишоратаст бонкс ки дар водӣ тафарруқат уфтад , ва ҳалок шавад ,у роҳи ҳақиқат гум кунад . Ва « нтиҳаҳ » ишоратаст бонкс ки бо мисолу ашколи хеш аз баҳри дунёи мурдор мнозът кунад , ва сарв занад то хасми вай чира шавад ,у зери захми мрдорхўор мурдор гардад . Ва « мо أкли алсбъ » онаст ки туллоби дунёи сари фаро он кунанд , он мурдорасту ҷӯяндаи он ҳамчун саг , мурдори биҷуз саг нахурд .

Он гуҳ гуфт : إлои мо зкитм . Дар шаръ зоҳир мегуяд : азин муҳаррамот ки ёд кардем ҳар чаҳ зкоти шаръӣ дар он ҳосил шавад ,у шаръи онро мубоҳ гирданд мубоҳаст ва хӯрдан он он ҳалол , ҳамчунин дар роҳи тариқат ҳар чаҳ зоди роҳи охират буду зарурати маош буд аз матоъи дунявӣ , гирифтану доштани он дар дайн равост ,у талаби он мубоҳ ,у зоди роҳи дайн аз роҳ дайнаст . Иқўли аллоҳи таъолӣ :у тзўдўои Фإни хайри алзоди алтқўӣ .

Ва мо забҳи алии алнсб ҳар чаҳ бар ҳавоӣ тамаъ кунанд на бар вифқи шаръ , забҳи алӣ алнсб онаст ,у ҳўоءи нафаси маъбуди худ сохтан ва бар муроди он рафтан на кор диндоронаст ва на ҳоли муъминон . Иқўли аллоҳи таъолӣу тақаддус : أи Фрأити ман атхзи إлҳаҳи ҳавоа .

Ва أни тстқсмўои болأзломи злкми фисқ ҳар мъомлтӣу мсоҳбтӣ ки на бар изни шаръу мувофиқат дайн равад ,у мақсӯд дар он таҳсили дунёу муроди нафас буд , он айн қимораст , сӯрати он макру хдоъ ,у ҳосили он фисқу фасод ,у саранҷоми он уқубату азоб .

Алиўми أкмлти лаками динкми алоиаҳи ҷаъфари бен Муҳамад ( с ) гуфт : « алиўм » ишоратаст бони рӯз ки Мустафо ( с )ро бхлқ фиристоданду тоҷи рисолат бар фарқи набувват вай ниҳоданд ,у шодравони шаръ ӯ гирди олами дркшиднд ,у бисоти раҳмати бгстрониднд . Дӯди ширк бо таии идбори худ шуда ,у русуму осори куфри мундарис ва музмаҳил гашта , ва аз чаҳор гӯшаи олами овози кӯси давлати Муҳамади арабии алайҳи афзали алслўоти баромада ки : ва қул ҷоء алҳақу зҳқи алботл :

Ҳануз шаби башариятро вуҷӯд набӯд ки офтоби набувват ӯ дар смоءи смўи худ устувор дошт ки : « кант набиёу одами байни алмоءу алтин » . эй меҳтар ! ҷамол бинмоӣ то ҳамаи вуҷӯд офтоб шавад . ё Сайиди садаф раҳмат бигушо , то ин муфлисони канори пар аз ҷавҳар кунанд :

ё Сайид ! ҷамоли мҷбўлии ту ҷуз дар адроҷ « лъмрк » ёд накунем . Қиблаи аввалин ва охирин ҷузи ҳалқаи чокарон ту насозем . эй Сайид ! агар он офтоб ки дар дил туаст иродаи бози диҳем , на дар рӯм чилипо монад на дар олами куфру зуннор :

Ва أтммти алайкуми неъматии ин хитоб бо саҳоба Мустафоаст , мегуяд : атммти алайкуми неъматӣ , бأни хссткми байни ибодии бмшоҳдтаҳи слии аллоҳи алайҳу силам ,у ҷълткми ҳаҷаи лмни бъдкми ман алأмми илои явми алқёмаҳ » ва гуфтаанд ки : алиўми أкмлти лакам динкм ишоратаст бурузи аввал дар аҳди азал , мегуяд : дар азали ин дайн бар шумо тамом кардам ,у кори шумо бсохтм , ва шуморо бдоғ худ гирифтам , на чизеаст ки нав сохтаам , ки дайраст то пардохтаам , аммо имрӯз тамом кардам , ки донистаи худ бар шумо изҳор кардам , ва карда худ вонамӯдам . Ва أтммти алайкуми неъматӣу тамомӣ кор онаст ки фардо дар ҳзираҳи қудси рзоءи худ туро каромат кунам .

Ва разӣати лаками алإсломи диноу шоистаи висоли ҳазрати худ гардонам ,у ҳамсоягӣ худ бипасандам , ва низ дар навохт бифзоем , ва гӯям : « абдӣ ! разӣати бки ҷорои Фҳли разӣати лии ҷоро ? » ва гуфтаанд : камоли дайн таҳқиқ маърифатаст дар ҳидояти ҳол ,у итмоми неъмати таҳсил мағфиратаст дар ниҳояти кор , миннати минҳд бар муъминон ки ман бовели маърифати даҳум , ва бохр биёмурзам , ва ин хитоб бо ҷамоат муъминонаст , ва шак нест дар мағфирати ҷамоати муъминон , агар шакаст дар оҳод ва афродаст ки бар имон бимонанд ё намонанд , аммо бар ҷумлаи муъминон омирзидаанд .

Гуфтаанд : ин исломи писандида аллоҳаст ,у разӣати лаками алإсломи динои буи ишоратаст бар мисол сароеаст ки роҳи гузари он бар чаҳор даргоҳаст , ва аз пас он дар гоҳҳо чаҳор қнтраҳаст , ва пас он қнтрҳои дараҷот ва маротибаст , то даргоҳҳоу қнтрҳо боз набаранд бдрҷот ва маротиб нарасанд . Аввали даргоҳӣ ки бар роҳ гузар онаст адоء фароизаст . Дувуми иҷтиноби маҳорим .

Сиўми такя кардан бар змони аллоҳ дар кори рӯзӣ . Чаҳоруми сабр кардан бар балоҳо ва ранҷҳо . Чун бад-ӣни даргоҳҳо гузаштии қнтрҳо пеш ояд : аввали қнтраҳи ризо , бҳкми аллоҳи ризо додан ва онро гардан ниҳодан , ва аз роҳи эътирози бархестан . Дувуми қнтраҳ таваккуласт , бар худои эътимоди доштан ва ӯро бпноаҳу пушти худ гирифтану вакили худ шинохтан . Сиўми қнтраҳ шукраст , неъмати аллоҳ бар худ бшнохтн , ва он неъмат дар тоъати ваии бакори бурдан . Чаҳоруми қнтраҳ ихлосаст дар аъмол , ҳам дар шаҳодат , ҳам дар хизмат ва ҳам дар маърифат . Шаҳодат дар ислому хизмат дар имону маърифат дар ҳақиқат . Чун қнтрҳо боз буридӣ аз он пас дараҷотасту маротиб , ҳар касро чунон ки сазост , ва чунон ки аллоҳ ӯро хост . Инаст ки раб алъзаҳ гуфт : ?лаам дараҷот ъанд рбҳму мғФраҳу ризқи Карим .