Қавлаи таъолӣ : лақади куфри аллазӣнаи қолўои إни аллоҳи ҳўи алмсиҳи ибни Марями сумуми қаҳр буд ки аз майдони ҷалол дар олами адл бар ниҳод . Он беҳараматон бесармоягон тофт , ва эшонро дар қайд шақоват кашид , то дил эшон наҳиба шайтони гашт ,у бзбон бегонагӣ гуфтанд : алмсиҳи бен Марям . Бози торикии куфру ҳайрату зулмати шақовати биФзўд , қадам бартар ниҳоданд дар куфр , ва гуфтанд : солиси салосаи оре чаҳ тавон кард мунодии адл буд ки дар азали бонги безорӣ бар эшон зад , ва дар вҳдаҳ набоист эшонро доғи қтиъти ниҳод ,у бсоӣри эшон маълул ва мдхўл кард то дида тмииз надоштанд ва фарқ надонистанд миёни рубубияту убудийят .

Лоҳути бносўт фурӯ овараданд ,у ҷалоли қадам бо сифати адам баробар ниҳоданд , ва ин моя надонистанд ки : « лами икни сами кон » дигараст ва « лами излу лои изол » дигар . Исо нобӯда дай , бечораи имрӯз , ноёфта фардо , ҷавони дай , кҳли имрӯз , пери фардо , мурдаи пас фардо чигуна баробар буд бо худоӣ беҳамто , маъбуди якто , худоиро сазо , на мтъоўри асбоб , на мтъотии туллоб , на муҳтоҷ хӯрду хоб , ҳаргиз монандаи кӣ буд карда бкрдгор , офарӣдаи боФридгор , исои набӯда ва пас ббўдаҳ ,у онкии муҳтоҷи таомӣу шаробӣу хобӣу қзоء ҳоҷатӣ гашта , бо ин айбу ор чигуна тавон гуфт ки худост .

Ва низ гуфт : лои имлки лаками зроу лои нФъо на дар даст ӯ ҷалби нафъ , на дар тавон ӯ дафъи зр , на касеро суд тавонад , на газанд аз касе боздорад . Ин чунин каси худоиро чун шояд ! худо ӯст ки холиқ ҳама ӯст , суду зиён , банду кушод , неку бад , амр ва наҳй ҳама дар тавон ӯст . Нофиз дар ҳама машйат ӯст , равон бар ҳама амр ӯст . Буд ҳамаи бородт ва илм ӯст . Махлуқ набӯду вай дар азали холиқ буд , мрзўқ набӯду ваии роз буд , на бмрсўмот мсмӣаст ки худ дар азал мтсмӣаст . Дар осмону замин худ ӯст ки чунон ки дар аввал охираст , дар охир авваласт , на мтхоӣл дар знўн на муҳот дар аФҳом , на мнқсм дар уқул , на мадрак дар авҳом . Шинохтааст аммо бсФту номи ҳамаи азу бар нишонанд , бар ин илми бнўри маърифату китобу суннату илҳом , тӯбои он кас ки аз дар тасдиқи даройад ки вайро аз се шарбат яке диҳанд : ё шарбатӣ диҳанд ки дили бмърФт зинда шавад , ё заҳрӣ диҳанд ки бони нафаси аммора кушта шавад , ё шаробӣ диҳанд ки ҷон аз вуҷӯди маст ва саргашта шавад . ё ҳозо ! ақл маъзул кун то бар хурӣ , хизмати софии дор то баҳраи барӣ . Шарми ҳамроҳи дор то бори ёбӣ , бар мураккаби мҳрншин то зуди бҳзрти рисӣ , ҳиммати ягонаи дор то аввали дидаи вари дӯсти бинӣ . Мискин ӯ ки умрии бгзошт ва ӯро азин кори бӯе на ! туро аз диёр касон чист ки турои ҷӯӣ на ! қул ё أҳли алкитоби лои тғлўои фии динкми ғулув дар дайн онаст ки дар савоб бифзоианд , ва тақсир онаст ки чизеи дрбоид , на он ва на ин , на ифрот на тафрит , чунон ки шайтон дар тафрит зафар ёбад , дар ифроти ҳам зафар ёбад . Ҷодаи суннати роҳ миёнааст . Роҳ ки сӯй ҳақ мешавад роҳ миёнааст : «у алии аллоҳи қасди алсбил » , «у абтғи байни злки сбило » .

Роҳи миёна аз таътил покаст , ва аз ташбеҳи давр , роҳи ташбеҳ бкФр дорад чунон ки роҳи таътил , ҳар ки аллоҳро монандаи хеш гуфт , ӯ аллоҳро ҳазор анбоз беш гуфт , ва ҳар ки сифоти аллоҳро таътил кард , ӯ худро дар ду гетӣ залил кард . Роҳи миёнау тариқ писандида онаст ки гӯйӣ аз сифоти аллоҳ ном донем , чунӣ ндонем . Дар кӯшем ки дарёбем натавонем , вари бъқли гирд он гирдем аз суннат дармонем , ҳар чаҳ худо ва расӯл гуфт бар паии онем , фаҳму ваҳми худ гум кардем , ва савоб дид худ маъзул кардем ,у бозъон гардан ниҳодем ,у бсмъ қабул кардем , роҳ таслим супурдем ,у дасти дарин ҳуҷҷат задем ки : «у أмрнои лнслми лрби Алъоламин » ,у бзбони тазаррӯъи бнъти таслим ҳаме гӯйем : « рбнои омнои бмои أнзлту атбъно алрасул Фоктбнои маъаи алшоҳдин » .

Ва лои ттбъўои أҳўоءи қавми қади злўои ман қабл алоиаҳ мегуяд : бар ҳазар бошед аз он қавм ки бар паии ҳўӣу дили хост хешанд ки эшонро на нур басиратаст , на чароғи маърифат , на эътиқод бар басират , на сухан бар байнат , на тариқи китобу суннат . Аллоҳи эшонро довар ,у хасми эшон пайғомбар ,у манзили эшон сқр . Рои Иблиси рои эшон ,у дӯзахи сарои эшон , « хзўаҳи Фғлўаҳ » дар шаъни эшон .

Мустафо ( с ) гуфт : « ҷонбўои алоҳўоءи кулҳо , ?фони аввалҳо ва охирҳо ботил . Аҷтнбўои аҳли алоҳўоءи ?фони ?лаами ъраҳи къраҳи алҷрб » .

Ва ани абии бикри алсдиқи қол : қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « қоли Иблис : аҳлкти анноси болзнўб , أҳлкўнии балои илоҳи алои аллоҳу алостғФор , Флмои раъйати злки аҳлктҳми болоҳўоء , ва ҳам иҳсбўни анҳми мҳтдўн » .

Ани Саиди бен алмсиб , қол : съди умри бен улхитоби алмнбр , Фҳмди аллоҳу أснии алайҳ , сами қол : « аиҳо анноси асмъўои ман мқолтӣ ,у ъўои мо ақўли лакам , арФъўои абсоркми ило , алои ани асҳоби алрои аъдоءи алснн , аъити алайҳими алоҳодиси ани иҳФзўҳо , ва тФлтт манеҳам Флми иъўҳо , Фостҳиўои ази соءи ?лаами ани иқўлўо ло надарӣ , Фъондўои алснни брأиҳм , Фзлўоу أзлўои ани сўоءи алсбил ,у аллоҳи мо қабзи аллоҳи набӣа ,у лои рафъи алўҳии ани халқа ҳатто байни ?лаами сунани нбиҳм ( с ) , ва ҳатто ағноҳми ани алроӣ ,у луи кони аддӣни иؤхзи болрأии ?лаккони ботини алхФи аҳқи лмсҳи ман зоҳирҳо ,у аёкму аёҳми Фонҳми қади злўоу азлўои ани сўоءи алсбил » .

Лаъни аллазӣнаи кФрўои ман банӣ إсроӣили кофаронро бзбони пайғомбарони блънт ёд кард ,у муъминонро бе воситаи пайғомбарони брҳмту сноءи худ ёд кард , ҳўи алзии ислии алайкум , вар низ итобу қаҳр будӣ ,у сиёсату ҷанг будӣ , чун худ гуяд ҳамаи хуш буд , ҳамаи фазлу шараф буд , ФкиФ ки худ гуфт ,у ҳамаи сноء ва раҳмат гуфт ,у лақади қоли қоӣлҳм :