Қавлаи таъолӣ :у إзои раъйати аллазӣнаи ихўзўни фии оётнои алоиаҳ

Қоли абӯи ҷаъфари Муҳамади бен алӣ : « лои тҷолсўои асҳоби алхсўмоту алоҳўоء ,у алкломи фии аллоҳу алҷдли фии алқуръон , Фأнҳми аллазӣнаи ихўзўни фии оёти аллоҳ » .

Асли диндорӣу мояи мусулмонии ду ҳарфаст : ҳақро қабул кардан , ва аз ботил баргаштан ,у аввали вирду охири вирди баҳри ду ҳарф ишоратаст . Қабул кардан ҳақ инаст ки : «у أмрнои лнслми лрби Алъоламин » ,у эъроз аз ботил инаст ки : «у إзои раъйати аллазӣнаи ихўзўни фии оётнои Фأързи анҳуам » мегуяд бо аҳли ҳўӣу бидъати мншинид ,у сухани хоизону мҷодлон дар қуръон машнуед , ки шунидани сухани эшон дил торик кунад ,у нишастан бо эшон рӯй тавҳид гирдолӯд кунад , ва зинҳор ки ба ҳавои худ дар оёту сифот тасарруф накунед , ва аз хавз парҳезед , ки хавз дарахтӣаст бехи он бидъат , соқи он залолат , шохи он лаънат , барги он уқубат , шукуфаи он надомат , миваи он ҳасрат . Ҳар ки дар оёт хавз кунад , худо ӯро довар ,у хасм ӯ пайғомбар .

Имрӯз аз мусулмонони маҳҷӯр ,у лаънат бар сар ,у фардои нобӣно ,у манзил ӯ сқр . Ҳар ки дайн дорасту исломро наздик ӯ миқдораст , ва ӯро ба аллоҳи сар ва кораст то бо мбтдъону мтнтъон ва хоизон нанишинад , ки аллоҳ мегуяд : Флои тқъдўои мъҳм бо эшон мншинид , إнкми إзои мслҳм ки пас шумо ҳамчун эшон бошед , эшон китобу суннат вопас доштанд ,у маъқӯли фаро пеш доштанд . Даст дар ройу қиёс ва калом заданд , то дар гумроҳии афтоданд . Мустафо ( с ) гуфт : « ман машии илои султони аллоҳи фии аларзи лизлаҳи азли аллоҳи рқбтаҳи явми алқёмаҳ » ,у султони аллоҳи фии аларзи китоби аллоҳу санаи набӣа ( с ) . Ва қол ( с ) : « ман тамассук бснтӣ ъанд фасоди умматии фалаи аҷри моӣаҳи шаҳид » .

Тамассуки бснти роҳ таслимаст ,у роҳ таслим онаст ки аллоҳ гуфт :у أмрнои лнслми лрби Алъоламин моро фармуданд ки гардан наед гардан ниҳодем , ва нодир ёфта пазируфтем . Аз сифоти аллоҳи ончӣ асомӣ аст донем , ончӣ маъонӣ аст ндонем , зоҳрёним , ончӣ зоҳир аст шиносем , ончӣ ботин аст нашносем . Имони мо аз роҳ самъаст на бҳилти ақл ,у бқбўл ва таслимаст на бтсрФу таъвил . Эмоми мо қуръон ,у қозии суннат ,у пешвои Мустафо ,у ҳодии худо .

Нодир ёфта пазируфта ,у гӯш фаро дошта ,у тӯҳмат бар хиради худ ниҳода . На илм аз кайфияти он огоҳ , на ақлро фази он роҳ . На тафаккур дар сифот , на шурӯ дар таъвил , на бар соҳиби шаръи рад , ва на айб бар танзил , роҳи ташбеҳ бкФр дорад , чунон ки роҳи таътил . Рубубияти таътил фонӣ карду ваҳдонияти ташбеҳ ботил кард . Худоӣ ки ҷуз аз вай худо нест , ва дар ҳафт осмону замини ҳеҷ чиз ва ҳеҷ кас чун вай нест . Лӣси кмслаҳи шайъи ءу ҳўи алсмиъи албсир .