Қавлаи таъолӣ :у тлки ҳҷтнои отиноҳои إброҳими алии қавмаи ҳуҷҷати худованди ъзу ҷли барин уммати ду чизаст : яке Мустафои пайғомбар ӯ слии аллоҳи алайҳу силам , дигари қуръони калом ӯ . Мустафоро гуфт : қади ҷоءкми бурҳони ман рбкм . Қуръонро гуфт : қади ҷоءткми мавъизаи ман рбкм . Мустафо ( с ) чароғи ҷаҳонён ,у ҷамоли ҷаҳон ,у шафиъи осӣон ,у паноҳи муфлисон . Қуръони ёдгори муъминон ,у мавъизати осӣон ,у инси ҷони дӯстон . Мустафои ҳуҷҷат худоаст ки мегуяд ҷли зикра : ҳатто тأтиҳми албинаи расӯли ман аллоҳ , ва аз он рӯй ҳуҷҷатаст ки башарӣаст ҳамчун эшон басӯрат , ва он гуҳ на чун эшон бхосит .

ё Муҳамад ! аз онҷо ки сӯратаст ҳамеи гӯй : « лсти кأҳдкм » . Куҷо буд башарӣ ки бики соъат ӯро аз масҷиди ҳароми бмсҷд ақсо баранд ! ва аз онҷои босмони дунё ! ва аз онҷо ба сидраи мунтаҳӣу уфуқи аъло ! ва бинмоӣанд ӯро оёти кубро !у ҷиноти мأўӣу тӯбоу зулфӣу дидори мавло ! куҷо буд башарӣ на нависанда ва на хонанда ,у ҳаргизи пеши ҳеҷ муаллим нанашаста , ва он гуҳи илми аввалин ва охирин дониста , ва аз асрори ҳафт осмон ва ҳафт замин хабар дода ? ! оре ки дар китоби қадам ва дар дабиристони азал басӣ бӯда ,у либоси фазли пӯшида ,у кأси лутфи нӯшида ки : « адбнии рабии Фأҳсни тأдибӣ » .

Аз онҷост ки дар саҳифаи мавҷӯдоти як назар мутолиа кард , ва ин хабар боз дод ки : « зуят ллорзи Фأрити мшорқҳоу мғорбҳо » . Сокинони ҳазрати ҷабаруту муқаддасони малаъи аъло ҳамеи бики бор овоз бароварданд ки : эй Сайиди сиқлин ! вае меҳтари хоФқин ! ҳеҷ рӯй он дорад ки аз он дабиристони қадам , ва аз он лавҳи ҳақиқати хабарии боздиҳӣ ? ! лафзӣ бигӯӣ ки мо низ толибонем , сӯхтаи як лмҳт ,у ташнаи як шарбат . Ҷавоби дарди он толибону ташнагон аз нутқи муқаддаси ваии ин буд ки : « лои итлъи алайҳи малики муқаррабу лои набии мурсал » .

Ошёни ошноӣу дабиристони дарди мо ҷузи қуббаи қоб қавсин нест , ва бар тобандаи ин шарбати ҷузи ҳавсилаи дард мо нест :

Фармон омад ки эй покони мамлакат ! вае нқтҳои исмат ! эй одам ! вае Нӯҳ ! эй иброҳӣм !у исҳоқу ёқӯб ! ки иззати қуръони бҳдоиту набуввати шумо гувоҳӣ медиҳад ки : куллан ҳдиноу нўҳои ҳдинои ман қабл . эй шумо ки зуррия Нӯҳед : Довӯду сулаймону Айюбу Юсуфу Мӯсоу ҳорӯн , ки ҷалоли қуръони шуморо минўозд ки :у кзлки нҷзии алмҳснин . эй закариёу яҳёу исоу Илёс ! ки аз он даргоҳ бе ниҳояти халъати салоҳият ва пирӯзӣ ёфтед ки « кули ман алсолҳин » . эй Исмоил ! вае исъ ! вае Юнусу лут ! ки бар ҷаҳонёни даст шараф барадед бойени тўқиъи фазл ки бар маншури набувват шумо заданд ки : « куллан Фзлнои алии Алъоламин » . эй падарону фарзандони эшон ! онон ки ном барадем ва эшон ки набардем , чаҳ тамаъ доред ки бурузи давлати хотам пайғомбарон хоҳед расӣдан ?

ё ғубори наъли мураккаб ӯ дархоҳед ёфтан ? ! ҳайҳот ! шаш ҳазор соли ин пайғомбаронро пешӣ доданд ки шумо мураккабҳо баронед , ва манзилҳо боз бурид , ки он Сайид чун қадам дар мамлакат наад , бики майдони шаш ҳазор солаи роҳи бози барад , ва дар пеш уфтад , ки « нҳни алохрўни алсобқўн » .

Пас чун меҳтари қадам дар мамлакати ниҳод , ва аз чаҳор гӯшаи олами овози баромад ки : ҷоء алҳақу зҳқи алботл ,у бики майдони манозилу мароҳили шаш ҳазор сола бурид , пайғомбарон башитоб мураккабҳо дўониднд , то бӯ ки бадв дар расанд . Сайид бахонаам ҳоне фурӯ шуд . Эшон бар Утбаи он даргоҳи айн интизор гашта ки овози кӯс : « сами Динои Фтдлӣ » аз қоби қавсину сродқоти арш Маҷид шуниданд .

Злки ҳудои аллоҳи иҳдӣ ба ман ишоءи ман ибодаи ин фазли худоу лутф худоаст , ӯро дод ки худ хост , на ҳар ки рафт бмнзл расед , на ҳар ки расед дӯст дид . ӯ расед ки дар худ барисед , ва ӯ дид ки дар азали рӯзи қабзаи ҳам ӯ дид .

أўлӣки аллазӣнаи ҳудои аллоҳи Фбҳдоҳми ақтдаҳ ҳар ки на дар хизмат перӣаст ё дар банди устодӣ , ё дар мроФқти рафиқӣ , ё дар суҳбати меҳтарӣ , вай бар шараф ҳалокаст беустод ва берафиқ . Худ растаст ва аз худ раст чизе ноед . Иқтидоро касе шояд ,у меҳтарӣ касеро брозд , ки суҳбати меҳтарону парвариш эшон ёфта буд ,у баракоти назари эшон буии расида буд . На бинӣ ки расӯли худо ( с ) чун абӯи бикру умрро аз миёни саҳобаи баргузед ,у бахуд наздик гардонид , бойени шараф ки эшонро дод ки : « ҳумои манӣ бмнзлаҳи алсмъу албср » , чун асари назару суҳбати худ дар эшон бидид , эшонро бмнзлти иқтидои расонид , гуфт : « ақтдўои болзини ман баъдии абии бикру умр » , ва низ гуфт қавмии дигарро ки : « тӯбои лмни ронӣ , фази ман асари фӣаи руятӣ » .

Ва мо қдрўои аллоҳи ҳақи қадарае мо ърФўаҳи ҳақи маърифата , ва мо всФўаҳи ҳақи васфа , ва мо ъзмўаҳи ҳақи таъзима . Кас ӯро бсзоӣ ӯ нашнохт . Кас ӯро бсзоӣ ӯ надонист .

Ва лои иҳитўн ба уламо , « ва мо أўтитми ман алълми إлои қлило » ҷлти алоҳдиаҳ , Фأнии болўҷўд !у тақаддусати алсмдиаҳ , ФкиФи улвусул ! иълм ,у локини алоҳотаҳи фии алълм ба маҳол ,у ирӣу локин

Алодроки фии васфаи мустаҳил ,у иърФу локини алошроФи фии наътаи ғайри саҳеҳ . Сифату қадари хеши бардошт то ҳеҷ азизи бъз ӯ нарасед , ва ҳеҷ фаҳми ҳад ӯ дрнёФт , ва ҳеҷ донои қадар ӯ бандонаст . Обу хокро бо лами излу лои изол чаҳ ошноӣ ! қадамро бо ҳудус чаҳ муносибат ! ҳақи боқӣ дар расми фонӣ кӣ пайвандад ! сазо дар носазо кӣ бандад ! мأсўри тлўини бҳиӣти тамкин кӣ расад !

Қул аллоҳи сами зарраами ишоратӣ балиғаст бҳқиқти тФрид ,у нуқтаи ҷамъ , ҳиммати ягона кардану ҳақро якто шинохтан , ва аз ғайри вай бо ӯ пардохтан . « қул аллоҳи сами зарраам » дили Фои сӯй ӯ дор ,у ғайр ӯ фурӯи гузор . Гирифтори меҳр ӯ вои ғайр ӯ чаҳ кор ! дунёу охират дар пеши ин кор ҳамчун девор , дам задан азин ҳадиси орифро нест ҷузи айбу ор ! қоли алшблии лбъзи асҳоба : алейк биллоҳ ,у дъи мо сўоаҳ , ва кун маъаа , ва қул аллоҳи сами зарраами фии хўзҳми илъбўн .