Қавлаи таъолӣ : ва ман أзлми ммни аФтрии алии аллоҳи кзбои ин оя ба Мадина фурӯ омад дар шаъни мсилмаҳи бен ҳабиби алкзоби абӯи алмнзри алҳнФӣ . Кофарон ӯро рҳмни тҳомаҳ май хонданд . Ду кас фиристод аз мардумони хеши брсўли худо ( с ) . Расӯли эшонро гуфт : « аи ташаҳҳуди أни мсилмаҳи набӣ » ? Фқоло : нъм . Фқол ( с ) : « луи лои ани алрсли лои тқтли лзрбти аъноқкмо » .

Ду каззоби хостнди брўзгори расӯли худо ,у даъвӣ пайғомбарӣ карданд : яке каззоби имомаҳ , мсилмаҳ ,у дигари каззоби Санъо , асвади алъбсӣ . Расӯл худо гуфт : дар хоби маро чунон намуданд ки ду савори заррин дар дасти ман будӣ , ва ман дар он ғамгин ва андўҳгн гашта . Ваҳй омадӣ бмн ки бод дар он дам . Бод дар он дмидмӣ , ва ҳар ду аз ман бпридндӣ . Пас ман таъвили ниҳодам ки : он ҳар ду даст ӯ рнҷни заррини он ду каззобанд ки ман дар миён эшон будам , ва дар рӯзгори эшон : яке каззоби имомаҳ ,у дигари каззоби Санъо . Қтодаҳ гуфт : ин оят дар шаън ҳар ду каззоби Фрўомд .

Ва ман қоли сأнзл мисли мо أнзли аллоҳи ин яке абди аллоҳи бен саъди бен абии срҳ алқршӣаст аз банӣ омири бен луиҳоам шираи Усмони ъФон , лухтӣ аз қуръон ва ваҳй бинвишт бо млоءи расӯли худо ( с ) ,у гоҳи гоҳ аз хўотими оят ки номҳои худовандаст ъзу ҷл , чизи чиз табдил мекард . « азизи ҳаким » « алӣами ҳаким » менавишт ,у ончӣ бойен монад ,у расӯли худо ( с ) онро медид ва хомӯш мебуд ,у тағйири нмикрд .

Абди аллоҳи бскўти расӯл ( с ) бшк афтод дар имони хеш , ки агар рост мегуяд ки ваҳйаст чаро тағйир намефармоед чун мебинад ки ман табдил мекунам ?у злки анаи кон ( с ) амёи лои иктб . Пас муртад шуд , ва ба Маккаи бозгашт ва гуфт : « сأнзл мисли мо أнзли аллоҳ » .

Ман қуръон фурӯ фиристам яъне гӯям , чунон ки аллоҳ фурӯ фиристод .

Ва гуфтаанд ки чун ин оят омад ки :у лақади хлқнои алإнсони ман сулолаи ман тини расӯли худо имло мекард , ва вай менавишт . Чун ӣнҷо расед ки : сами أншأноаҳи хлқои охири абди аллоҳ таъаҷҷуб кард аз тафзили хилқати одамӣ бар он тартиб ва бар он назм , ва аз сари он таъаҷҷуб гуфт : « Фтборки аллоҳи أҳсни алхолқин » . Расӯли худо ( с ) гуфт : « актбҳои Фҳзои нзлт » .

Абди аллоҳи он соъат бшк афтод , гуфт : лӣни кони Муҳамади содқо , лақади аўҳии илои комаи аўҳии илайҳ ,у лӣни кони козбои лақади қиллати комаи қол , ва аз он пас кофари гашт ва бимика боз шуд . Расӯли худо ( с ) вайро гуфт : « лои тақаббулаи аларз » , Фқоли абӯи талҳа : ?утяти аларзи алтии моти фӣҳо , Фўҷдтаҳи мнбўзо , Фқлт : мо шаъни ҳозо ? Фқолўо : дФноаҳи Флми тақаббулаи аларз .

Ъкрмаҳ гуфт : ин оят дар шаъни алнзри бен алҳорс омад ки муъориза қуръон мекард . Дар муъоризаи сӯра ва алнозъот гуфт : «у алтоҳноти тҳно ,у алъоҷноти ъҷно , Фолхобзоти хбзо , Фоллоқмоти лқмо . Чун ин муъориза бо расӯли худо ( с ) расед , аз ғсосту ркокти ин сухани ҳамаи бхндиднд . Яке аз саҳоба гуфт : ?ҳуллои атуми алсўраҳ ? чаро сӯра тамом накард ? гуфтанд : тамомӣ дар чист ? гуфт : Фолхозёти хзё . Фأзҳки алҳозрину алсомъин . Ва ин нзр ҳорис ҳамонаст ки мегуфт : « луи ншоءи лқлно мисли ҳозо » агар хоҳеми мо низ қуръон ҳамчунин фурӯ наҳему бгўӣим , ва гуфт . Ва муъоризаи ваии ин буд ки рафт .

Ва лутарӣ إзи алзолмўни ин клмтӣаст аз калимоти таъзиму тъҷиб , на дар мавзеи шак . Мегуяд : агар ту бинӣ эй Муҳамади он гуҳ ки ин кофарону мушрикон дар сакароту шдоӣду аҳўол марг бошанд ,у алмлоӣкаҳи бостўои أидиҳми малоикаи ӣнҷои малик аламутасту аъвони вай , ва он Фриштгони дасти бъзоб боишон фаро дошта , чунон ки ҷой дигар гуфт : « изрбўни вҷўҳҳму أдборҳм » . « أхрҷўои أнФскм » ӣнҷои қавл мзмраст , яъне : иқўлўни ?лаами ахрҷўои анФскм эй арўоҳкм . Эшонро гӯйанд бтъниФу кара : берун диҳед ҷонҳои хеш . Мустафо ( с ) гуфт : он марг ки осонтар буд ҳамчун хскаст ки дар пашми шутури овезад , чаҳ мумкин буд ки он босонӣ аз вай берун ояд .

Умри хитоб аз каъб аҳбор пурсед ки : ту ҷон кандан чигуна доне ? гуфт : чунон ки шохии пари хор дар дарун касе кунанд , ва ҳар хорӣ дар раҳгии овезад ,у мардии қавии он хор мекашад . Ва дар хабараст ки буқати вафоаи Мӯсо ( ъ ) раби алъзаҳ ӯро гуфт : хештанро дар марг чун ёфтӣ ? гуфт : чун мурғи зинда ки бирён кунанд , на қӯт дорад ки биппарад , на бимирад то барраад . أхрҷўои أнФскм раво бошад ки ин сухан дар қиёмат бо эшон гӯйанд бар сиблати тавбих , яъне : хлсўои анФскми ман алъзоб , эй : лстми тқдрўни алии алхлос .

Алиўми тҷзўни азоби алҳўн эй алъзоби алзии иқъ ба алҳўони алшдид . « бмои кантами тқўлўни алии аллоҳи ғайр алҳақ » ман анаи аўҳии аликму лами иўҳ . «у кантами ани оётаи тсткбрўн » эй тткбрўни алии алоямони болқрон . Ва қил : ани фаризаи аллоҳу алқёми баҳо .

Қол алнабӣ ( с ) : « ман сҷди аллоҳи саҷдаи Фқди барии ءи ман алкбр » .

Ва лақади ҷӣтмўнои Фродии ҷамъ Фаридаст , кқрину қуръонӣ ,у радифу рдоФӣ .

Иқоли фарди алрҷли иФрди Фрўдои Фҳўи форад , азои тФрд ,у раҷули аФрду умароаи Фрдоء , азои лами икни лҳои ах . Ва лақади ҷӣтмўнои ин дар қиёмат бо кофарон гӯйанд ки шумо бохрт танҳо омадед бемол ва беҷуфт ва бефарзанд , ягона бе ҳеҷ кас , ҳФоаҳи ъроаҳи ғрло , бараҳна бе ҳеҷ чиз . Комаи хлқнокми أўли мараи ҳам бар он хилқати аввал ки дар дунё омадед , яъне ки баъси шумо ҳамчун халқи шумо ,у ншأаҳи сония ҳамчун ншأаҳи аввалӣ .

Рӯй ани абӯи ҳрираҳи қол : қол алнабӣ ( с ) : « тншқи аларзи ънкм , Фأнои аввали ман тншқи анҳу аларз , Фтнслўни сроъои илои рбкми алии сини алслосини мҳтъини илои алдоъӣ , ФтўқФўни фии мавқифи воҳиди сабъин ъомои ҳФоаҳи ъроаҳи ғрлои бҳмо , лои инзри аликм ,у лои иқзии бинкм .

Фибкии алхлоӣқ ҳатто инқтъи алдму илҳмҳми алърқ .

Ва рӯй ани ъоӣшаҳи қрأт : «у лақади ҷӣтмўнои Фродии комаи хлқнокми أўли мара » , Фқолт : ё расӯли аллоҳи восўأтоаҳ ! ани алрҷолу алнсоءи иҳшрўни ҷмиъо , инзри бъзҳми илои сўأаҳи баъз ! Фқоли расӯли аллоҳ ( с ) : « лкл амрӣ манеҳам иўмӣзи шаъни иғниаҳ » , лои инзри алрҷоли илои алрҷол ,у лои алнсоءи илои алнсоء , шуғли бъзҳми ани баъз .

Ва трктми мо хўлнокми вроءи зҳўркм эй млкнокму أътинокми ман алъбиду алмолу алмўошӣ , ва мо нарай мъкми шФъоءкми аллазӣнаи зъмтми أнҳми Фикми шурако эй фии хлқкми шурако . Ин ҷавоби нзр ҳорисасту мушрикони араб , ки мегуфтанд : « ҳؤлоء шФъоءно ъанд аллоҳ » . Раб алъзаҳ гуфт : наме байнам бо шумо он шафиъон ки бдрўғ мегуфтанд ки он моро анбозонанд дар офариниши шумо . Лақади тқтъи бинкми нофеъу ксоиӣу ҳФс аз ъосм « бинкм » бнсб хонанд ,у ҳўи насби алии алзрФи боқӣ брФъ хонанд , яъне тқтъи вслкми алзии кантами ттўослўн ба фии алднё . Мегуяд : пораи гашт ва бибаред миёни шумо . Ҳамонаст ки ки ҷой дигар гуфт : « тқтъти баҳами алأсбоб » . «у зли ънкм » эй : фии алохраҳ , « мо кантами тзъмўн » фии алднёи бأнаҳи маъаи аллоҳи шарик .

إни аллоҳи Фолқи алҳб эй : шоқа . Фалақати алшии ء эй : шққтаҳ ,у клмнии ман фалақи фӣае ман шақа . Ва гуфтаанд : фалақ номӣаст ҳамаи халқро , лأни алхлқи каллаи ани анФлоқи икўн . Ва аз алии бен абии толиб ( ъ ) оранд ки савганди ваии бештари ин буд : « лоу алзии фалақи алҳбаҳу брأи алнсмаҳ » .

Мақотил гуфт : « إни аллоҳи Фолқи алҳб » эй албру алшъиру алзраҳу алҳбўби кулҳо . «у алнўӣ » яъне кули самара лҳо навай колхўху алмшмшу алғбироءу алоҷос ва мо кони ман алсмор лҳо навай ,у фавқаи самара ,у ҳозои иأтии алии кули мо ахрҷти аларз .

Ихрҷи алҳии ман алмит май беруни оради одамии зинда ва чаҳор пои зинда аз нутфаи мурда , ва ҳамчунин мурғи зинда аз хояи мурда . Ва махраҷи алмити ман алҳӣу беруни орандаи мурда аз зинда , яъне нутфаи мурда аз ҳайвони зиндау хояи мурда аз мурғи зинда . Ва иқол : « ихрҷи алҳии ман алмит » яъне алснблаҳи ман алҳбаҳ , «у махраҷи алмити ман алҳӣ » яъне алҳби ман алснблаҳ . Май беруни оради хӯшаи тоза аз донаи хушк ,у беруни оради донаи хушк аз хӯшаи тозау наботи тоза . Ва қил : ихрҷи алмؤмни ман алкоФр ,у алкоФри ман алмؤмн . « злкми аллоҳ » алзии феъли ҳзаҳи алошёءи алтии тшоҳдўнҳои рбкм , « Фأнии тؤФкўн » Фмни ин тсрФўни ан алҳақ баъди ҳозои албён ? ! Фолқи алإсбоҳи қроءти ҳасан басарӣаст , Фолқи алإсбоҳ яъне ки шикофанда рӯзаст аз шаб . Асбоҳ масдараст муроди бони исм , чунон ки ҳасани хонда ,у араби гоҳи гоҳи масдари исми созанд , чунон ки дар садри сӯра алзмраст танзил яъне манзил . Ва ҷоъили аллили скнои кӯфӣ «у ҷаъли аллил » хонд бар феъли мозӣ , яъне : ҷаъли аллили скнои лхлқаҳ . Шаби оромгоҳи халқи сохт , то дар он бёсоинд аз ранҷҳоу тъбҳо ки буруз кашидаанд ,у иқол : кули мо скнти илайҳи ман байту أҳлу ватан , Фҳўи скн . Ва кони ман дъоء алнабӣ ( с ) : « аллоҳами Фолқи алосбоҳу ҷоъили аллили скно , ақзи ании аддӣн ,у мтънии бсмъӣу басарӣ ,у қӯтии фии сбилк » .

Ва алшмсу алқмри ҳсбоно эй : ҷаъли алшмсу алқмри ҳсбоно . Ҳсбонои хоҳии наът на , хоҳии бнзъи сифат , чунон ки онҷо гуфт : « алшмсу алқмри бҳсбон » .

ӣнҷо « бо » биўкнд , ва маънӣ ҳамонаст . Мегуяд : хуршеду моҳро шумории сохт . Онро ду маънӣ гуфтаанд : яке онкии худ бишумор май раванд ,у дигари онкии шуморо айёранду қонӯн .

Ва ҳасбон масдараст ҳамчун руҷҳону нуқсон , ва раво бошад ки ҷамъи ҳисоб буд ҳамчун шаҳобу шҳбону рикобу ркбон . Иқўл :у ҷаъли алшмсу алқмри баҳисоби лои иҷоўзонаҳи Фимои идўрони фии ҳисоб ҳатто интҳёи илои ақсои мнозлҳмои лтълмўои адади алснину алҳсоб . « злки тақдири алъзизи алълим » алъзизи фии малакаи бснъи мо ?ераад , алълими бмои қадари ман халқа .

Ва ҳўи алзии ҷаъли лаками алнҷўми лтҳтдўои баҳои фии зулмоти албру албҳри ситорагони осмони қисмӣ сайёротанду қисмии савобат . Сайёрот бар рӯй фалак сайр мекунанд ,у савобат ҳамчун қандилҳо аз фалаки дроўихтаҳ . Мегуяд : ин ситора ҳо бидон офаридам то бони намози хешро қибла созед , ва рафтани хешро роҳ шиносед ,у анқзоءи фусӯл сол донед . Қади Фслнои алоёт эй қади бинои алоёти бзлк ,у вқФнои алъбоди алайҳо , лқўми иълмўни иълмўни мо ?ераади аллоҳи бзлки ман алдлолаҳи алии тавҳида ,у أни аллоҳи воҳиди лои шарики ?ла .

Ва ҳўи алзии أншأкми ман нафаси воҳидаи маънии аншоء офариданаст бобтдо , бесабабӣ ки онро воҷиб кунад , ва бемисолӣ ва беайёрӣ ки буи истионат кунад , ва ин ҷузи васфи кирдигори қадиму тавоноӣ ҳаким нест , ки ҳамаро бғирӣ ҳоҷатаст то буи истионат кунад . ӯро ҷли ҷалолаи бкс ниёз нест ,у ҳоҷат бостъонт нест . « ман нафаси воҳида » яъне хлқкми ман одами вҳдаҳ , ?фони ҳўоءи аизои хилқати ман зилъи ман азлоъа , Фсори ҷамеъ аннос манеҳ . Мегуяд : шуморо ҳама аз як тани ягонаи офаридам , ва он як тан одамаст , ки ҷуфти ваии ҳўоءи ҳам аз одамаст , ки аз устихони паҳлавии ваии офарӣда . Пас ҳар чаҳ мардумаст , ҳама аз ӯ офарӣда . Он гуҳ гуфт : « Фмстқр » қроءти ибни касӣру абӯи Амри бкср қофаст яъне : Фмнкми мустақару мнкми муставдиъ . Мегуяд : гоҳи мустақари бед дар раҳми модар , онҷои ороми гирифта ,у гоҳи муставдиъи бед дар сулби падар , онҷои бўдиъти ниҳода . Қроءти боқии қроءи бФтҳ қофаст яъне : фалаками мустақару лаками муставдиъ , мегуяд : шуморо аз як тани бёФрид , ва он гуҳи шуморо оромгоҳӣаст вадиати ҷой . Гоҳе дарин вадиати ҷои ниҳода , ва гоҳе дар он оромгоҳ орамида . Вадиати гоҳ дунёаст , одамӣ дар он орамида то абад : « إлии рбки иўмӣзи алмстқр » . Ҳасани басариро аз ин оят пурседанд .

Ҷавоб дод ки : алмстқри ман мот ,у алмстўдъи антм , он гуҳ гуфт : ё ибни одами анати вадиъаи фии аҳлк ,у иўшки ани тлҳқи бсоҳбк ,у أншд қавл лабед :

Аз ибни аббос ривоят карданд ки гуфт : мустақари мо қади халқ , ва муставдиъ ъанд аллоҳи мо лами ихлқи баъд . Мустақар онаст ки вайро офариданд , ва дар дунё омад ,у дунё ӯро оромгоҳаст , чунон ки гуфт : «у лаками фии алأрзи мустақар » , ва муставдиъ онаст ки дар илм худоаст ки хоҳад буд , ва ӯро хоҳад офарид . Саид ҷбир гуфт : ибн аббос пурсед ки зани хостӣ ё ибни ҷбир ? гуфтам : ло , ва мо аред злки явмии ҳозо . Гуфтам : нахостам , ва дарин рӯз ки манам сар он надорам ки зан хоҳам . Гуфто : он гуҳи даст бар пушт ман зад , ва гуфт : аммо анаи маъаи зоки мо кони ман муставдиъи фии зҳрки Фсихрҷ . « қади Фслнои алоёт » биноҳоу Фслнои баъзҳо ман баъз , « лқўми иФқҳўн » ани аллоҳи мо байни ?лаам .

Ва ҳўи алзии أнзли ман алсмоءи моءи раби алъзаҳи ҷли ҷалола хабар медиҳад аз сунъи хеш ,у бандагонро далолат мекунад бар ваҳдонияти хеш , ва бар рҳигони миннати минҳди барин неъматҳои резон ва навохтҳои бекарон . Мегуяд : ӯ он худовандаст ки аз осмони обӣ фурӯ фиристод , яъне борон ки дар он оби ҳам ҳаётаст ва ҳам баракат ва ҳам таҳорат ва ҳам раҳмат . Ҳаёт онаст ки гуфт :у ҷълнои ман алмоءи кули шайъи ءи ҳӣ , баракат онаст ки гуфт :у нзлнои ман алсмоءи моءи мборко ,у таҳоратро гуфт :у أнзлнои ман алсмоءи моءи тҳўро ,у раҳматро гуфт : инзли алғиси ман баъди мо қнтўоу иншри раҳмата .

Фأхрҷно ба яъне болмоءи наботи кули шайъи ءи инро ду маънӣ гуфтаанд : яке Фأхрҷно ба ризқи кули шайъи ء . Ҷой дигар мегуяд :у фии алсмоءи рзқкми рӯзии шумо дар осмонаст яъне дар он борон ки аз осмон ояд ,у бони набот замин барояд ,у халқ аз он рӯзӣ хуранд . Маънӣ дигар онаст ки : Фأхрҷнои болмоءи наботи кули синфи ман алнбот .

Берун оварадем бони оби наботӣ аз замин аз ҳар синфӣу лавнӣ аз анвоъи ҳубубу сунуфи ашҷору алвони смор . Он гуҳ тафсил дод , гуфт : « Фأхрҷно манеҳ » яъне : ман алмоء ,у қил : ман алнбот , « хзро » яъне : ахзар . Иқол : ахзари Фҳўи ахзару Хизр , комаи иқол : аъўр , Фҳўи аъўру ъўр . Мегуяд : берун оварадем аз он об ва аз он набот , барги сабзу хӯшаи сабз . Ҳбои мтрокбои ркби баъза баъзан фии сунбула . Тухмӣ бар ҳам нишаста ,у донае дарҳами руста , ва он гандумасту ҷӯу гоўрс ва кунҷеду бзрктону амсоли он . Баъзе аз он орад ояд туъмаи одамиро ,у тухм буд наботи заминро , ва баъзе аз он равған ояд ҳам таомро ва ҳам равшаноиро ,у тухм буд наботро ва афзуданро . Ҳамонаст ки раб алъзаҳ гуфт ҷойҳо дар қуръон : أҳииноҳоу أхрҷнои минҳои ҳбои Фмнаҳи иأклўн , Фأнбтно ба ҷиноту ҳуби алҳсид ,у алҳби зўи алъсФу алриҳон . Сами қол : ва ман алнхли ман тлъҳои қнўони дониаҳ яънеу أхрҷнои ман алмоء , берун оварадем бони об аз дарахти хурмо , « ман тлъҳо » яъне : аввали мо итлъи минҳо . Тлъ онаст ки аз мзғи дарахт оғоз кунад , ва берун ояд ,у қнўони он шохҳоаст ки аз тлъи баромада ,у сар дар зер оварда ,у мива аз он руста , ва дар ҳам нишаста , « дониаҳ » сифат қнўонаст , яъне ки : базмин наздикасту бадасти чнндаҳи осон . Зҷоҷ гуфт : минҳои дониаҳу минҳои баъӣда , Фоҷтзءи бзкри алқрибаҳи ани зикри албъидаҳ , лдлолаҳи алкломи алайҳ , кқўлаҳи таъолӣу тақаддус : сробили тқикми алҳр ,у лами иқл : тқикми албрд , лأни фии алкломи длилои алии анҳо тақии албрд , лأни мо стар ман алҳр , стар ман албрд . Ва « ҷинот » эй : ахрҷнои болмоءи ҷинот ,у ҳаии албсотин . Ва саммии албстони ҷина , ва кул набут мткосФи истри баъза баъзан Фҳўи ҷина , муштақи ман ҷннти алшии ء , азои стртаҳ . Мегуяд : беруни ореми бони оби бустонҳоу рузоне аз ин ангурҳоу зайтӯну анор . Ин ду дарахтро аз миёни миваҳо ҷудо кард аз баҳри онкӣ аз дарахтони ин ду дарахти латиф тарасту турфатар . Ин ду дарахтаст аз миваи дорҳо ки шохҳои он аз барги ҳамвори пар буд . Яке аз хор мебияёд , яке аз санг . Онкӣ аз санг берун ояд меравған диҳад ,у онкӣ аз хор меберун ояд аз чӯби талх менӯш диҳад , мштбҳои фии алолўону ғайри муташобиҳи фии алтъўм , мштбҳои фии алтъўму ғайри муташобиҳи фии алолўон . Ду анорҳоам ранги яке турш ва яке ширин , брнгу донау пӯст чун ҳам , яке чунон ва яке чунин .

« анзрўои إлии самараи إзои أсмру инъаҳ » ин назари истидлол ва ибратаст . Мегуяд : баназари ибрати дарин мива ҳо нигаред ки аввал чун мунъақид гардад !у бохр чун фаро расад ! қроءти Ҳамзау ксоиӣ « илои самара » бзмтин ,у ҳўи ҷамъи алҷмъ , иқол : самара ,у ҷамъи алсмраҳи смору ҷамъи алсмори самар , ва мислаи акмаҳу окому акм . Боқии қроء бФтҳтин хонанд « илои самара » ,у ҳўи ҷамъи алсмраҳ , мисли қасабау қсб . Ва маънӣ « инъ » пухтанасту фаро расӣдан . Иқол : инъи алсмри иинъи инъоу инўъо ,у أинъи иўнъи аиноъо . Ва раво бошад ки « инъ » ҷамъ ёнъ ниҳанд мисли тоҷиру тҷр ,у ёнъи миваи пухтаи фарои расида буд , ва дар шўоз хондаанд : «у ёнъаҳ » .

إни фии злкм яъне фии ҳозои алзии зикри ман сниъаҳу ъҷоӣбаҳи лъбраҳи лқўми исдқўни бأни аллоҳи холиқи кули шайъи ء . Ин ояти далелӣ зоҳираст бар мункирони баъс ва нашӯр , мегуяд : он худованд ки аз ъҷоӣби қудрату бдоӣъи фитрату лтоӣФи ҳикмати ин чунин сунъи намояд , ки аз як об ва як хок ва як ҳавои чандини дарахтони рангорангу миваҳои гӯногӯн бо ранг бо таъм бо буии беруни орад ,у қудрати худ дар он бинмоед , қодираст ки фардои қиёмати халқро аз хоки барангезад ,у мурдаро зинда гирданд . Инаст ки раб Алъоламин гуфт : кзлки иҳии аллоҳи аламутӣу ирикми оётаи лълкми тъқлўн .