Қавлаи таъолӣ :у ҷълўои ллаҳи шуракои алҷни алоиаҳи садати бсоӣрҳму колти змоӣрҳми ФоктФўои бакули мнқўси ани иъбдўаҳ ,у рзўои бакули мхзўли ани идъўаҳ . Рондагон ҳазратанду хастагони адлу сӯхтагони қаҳр . Бтиғи ҳиҷрони хаста ,у бмих « рдўо » баста . Оре ! корӣаст сохта ,у қисматии рафта , нФзўдаҳ ва накоста . Чтўон кард ки аллоҳи чунин хоста . Сифати он бегонагонаст ки худоиро нашнохтанд , ва ба биҳрмтӣу нопокии овоз ширк бароварданд ,у дайгариро бо вай дар худоӣ анбоз карданд , то аз роҳи ҳудои биФтоднд . Имрӯзи дрмотми бегонагӣу мусӣбати ҷудоӣ ,у фардои алии рؤси алошҳоди Фзиҳту расвоӣ , ва дар саранҷоми хашми илоҳӣу азоби ҷовдонӣ .

Бадеъи алсмоўоту алأрз тавҳидаст . أнии икўни ?лаи валаду лами ткни ?лаи соҳиба тнзиаҳаст «у халқи кули шайъи ءу ҳўи бакули шайъи ءи алӣам » таъзимаст . Аммо тавҳид онаст ки дар ҳафт осмон ва ҳафт замин худоаст , ки ягона ва яктоаст . Дар зот бешабиҳ , ва дар қадар беназир , ва дар сифот биҳмтоаст . Тнзиаҳ онаст ки аз айб покаст , ва аз нуқсони муназзаҳу муқаддас , ва аз офоти барӣ , на маҳали ҳаводис , на ҳоли гирд , на нўнът , на тағайюрпазир .

Пеш аз кӣ қоим ,у пеш аз кард ҷоъил , пеш аз халқи холиқ , пеш аз саноеъи қадир . Таъзим онаст ки бақадр аз ҳама бараст ,у бзоту сифот зибраст . Улуввау бартарии сифат ва ҳақ ӯст , тавон бар камолу дониши тамоми наът иззат ӯст . На дар наъти мушобеҳ , на дар сифати мшорк .

На дар зоти бастаи офот , на дар сифоти мшўби ълот . Дар снъҳоши ҳикмати пайдо , дар ншонҳоши қудрати пайдо , дар иктоӣиши ҳуҷҷати пайдо . Ҳама оҷизанд ва ӯ тавоно , ҳама ҷоҳиланд ва ӯ доно , ҳама дар ададанд ва ӯ аҳад , ҳама маъюбанд ва ӯ самад , лами яладу лами иўлд , аз азал то абад , на фазл ӯро рад , иззат ӯ пеши ваҳмҳо сад . « лои тдркаҳи алأбсору ҳўи идрки алأбсор » нодир ёфта шинохта , ноҷуста ёфта , нодида дӯст дошта .

Пас аз нузули ин оят кро расад ки даъвии илми Киев сифат кунад ? ё ҳақро ҷли ҷалолаи муҳот ва мадрак донад . ӯ ки даъвии илм Киев кунад , даъвии ботилу муддаӣ мбтласт .

Ва ӯ ки вайро ъзи субҳонаи мадрак ва муҳот донад маъатталаст . Аҳотти бкиФиту каммияти қудрат чун тавон ки ончии осор қудратаст аз махлуқот , авҳому аФҳоми модари он мутаҳайираст .

На бинии бъини алъён ки обро рафтанаст , ва аллоҳ мегуяд дар қуръон ки : хокро гуфтанаст , ва на обро ҷон , ва на хокро забон , дарёфтан ин бъқл чун тавон ! пас ҷуз аз қабули зоҳиру таслими ботин чаҳ дармон ! зоҳир қабул кун ва ботин бисипор , ва ҳар чаҳ муҳаддис аст бигзор ,у тариқи салафи дасти Бамдор . Зинҳор зинҳор ! ки аллоҳ мегуяд : лои тдркаҳи алأбсор . Яке аз олимон тариқат мегуяд : лои тдркаҳи алأбсори сиёсати қадам сифатаст ки аз саҳроӣ бе ниёзии ҷалоли худ бар соликони роҳ ҷилва мекунад , мегуяд : моро дидҳои фонӣ ва ақлҳои матбӯъ дар наёбад ки дар зоту сифоти мо паймонаи ақли ъқлоء » нест , ва ҳаму фаҳм аз мо чаҳ нишон диҳад ки маншури сифоти моро тўқиъи ҷуз « лӣси кмслаҳи шайъи ء » нест . « лами излу лои изол » наъти ҷабарут моаст , сифати ҳдсонро бо ҷалоли қадам чаҳ кор ! азалу абади мураккаби қазоу қадар моаст . Маҳву сҳўро бо мо чаҳ хешӣ ! ваҳдонияту Фрдонити наъти тъзз моаст .

Обу хокро бо мо чаҳ муносибат ! агар на офтоби ҷалол «у ҳўи идрки алأбсор » аз вилоят « латифу хабир » бар шумо тофтӣ , ъўосФи лои тдркаҳи алأбсори дамор аз ҷон шумо баровардӣ ,у бктми адами бози барадӣ , локинаи ъзи ҷалолаи боллтФи маърӯфу болФзли мавсуф . Бабанда навозӣ маърӯфаст ,у бмҳрбонии мавсуф , блтФи худ ва аз омадаи бўФоءи умеди дорон , бФзли худ пазирндаи ҳақирҳои парастандагон ,у бикрами худ созандаи кори бандагон дар ду ҷаҳон .

Қади ҷоءкми бсоӣри ман рбкми ҷой дигар гуфт : қади ҷоءткми мавъизаи ман рбкм . Ҷой дигар гуфт : қади ҷоءкми бурҳони ман рбкм . Ҷой дигар гуфт : қади ҷоءкми ман аллоҳи нуру китоби мубин , омад бшмо аз худованди шумо чароғии равшан , пандии балиғ , нурии тамом , ҳуҷҷатии ошкоро , номае пайдо . Чароғӣ ки дилҳо афзуд , нурӣ ки рӯҳ ҷон афзоед , зикрӣ ки сар банда ороед . Номае ки банда бидон нозад , номае ! ва чаҳ номае ки роҳ банда бидон кушода , инсофи вай дар он дода , кори дайн вай бидон сохта , ҳабл вай бидон пайваста , дил вай бидон ороста , айб вай бидон пӯшида , дайн вай бидон кӯшида , гӯш вай бакулед он кушода , саодату пирӯзии худ дар он ёфта . Номае ки чароғ дилҳоаст , шустан ғамҳоаст , шФоء дардҳоаст « шФоءи лмои фии алсдўр » . Чароғ танбеҳаст , чароғи шарм ки аз дили нопокони торикии шухии бабрад . Чароғи илм ки аз дили ҷоҳилони торикии сФаҳи бабрад .

Номае ки бандаро бон дар дунёи ҳаловати тоъат , бадари марги Фўзу саломат , дар гӯри талқини ҳуҷҷат , дар қиёмати сбкборӣу раҳмат , дар биҳишти ризоу лақоу руят .

Атбъи мо أўҳии إлики ман рбки ваҳй дигарасту рисолати дигар . Ваҳй онаст ки дар хилват « أўи أднӣ » сарои басари бадви пайваст ки : « Фأўҳии إлии абдаи мо أўҳӣ »

. Рисолат онаст ки бзоҳри буи фурӯ фиристоданд ки : « ҳўи алзии أнзли алейк алкитоб » яъне бавоситаи Ҷабраил . Пас гуфтанд : ё Муҳамад ! ончии бавоситаи Ҷабраил фурӯ омад бхлқи расон : блғи мо أнзли إлики ман рбк ,у ончӣ бхлўт ёфтӣ аз ваҳии мо , сар дӯстӣаст гӯши дор ва бар пай он бош : атбъи мо أўҳии إлики ман рбк .

Ва أқсмўои биллоҳи алоиаҳи въдўои ман анФсҳми алоямони луи шоҳдўои албрҳон ,у лами иълмўои анҳми таҳти қаҳри алҳкм , ва мо иғнии вузӯҳи алодлаҳи лмни лои исоъдаҳи савобиқи алрҳмаҳ . Алсбили возеҳ ,у алдлили лоӣҳ ,у локини комаи қил :