Қавлаи таъолӣ : қул أи ғайри аллоҳи أтхзи влёи абъди мо акрмнии бҷмили вилоятаи атўлии ғайра ? !у баъди мо вақъи алии зиёи аноятаи анзри фии алдорини илои сўоаҳ ? ! пас аз онкии офтоби анояту риоят аз даргоҳи ҷалолу иззат бар мо тофт , ва бе мо кори мо дар ду ҷаҳони бсохт ,у бмҳри сармадии дили мо биФрўхт ,у бзиўр инс биёрост , ва ин ташриф дод ки дар садри қабули гуҳии маҳди ноз мо мекашанд ки « лъмрк » , гуҳии қабзаи сифати бҳкми анояти баёни сайқали ойинаи дил мо мекунад ки : أ лам нашарҳ лаки сдрк , гуҳии муставфии девони азалу абади ҳўолти қабулу ради халқ бо даргоҳ мо мекунад ки : мо отокм алрасул Фхзўаҳ ва мо нҳокми анҳу Фонтҳўо . Бо ин ҳамаи давлату мартабату анояту риоят чун сазад ки дилами тақозоӣ дайгарӣ кунад ! ё бадунёу уқбо назарӣ кунад ! лои ҷурми дунёро гуфт : « молӣу ллднё » ! уқборо гуфт : мо зоғи албср ва мо тғӣ , на дунё ва на уқбо балки дидори мавло .

Фотири алсмоўоту алأрзи худоӣ ки офаридагори замин ва осмонаст , кирдигори ҷаҳон ва ҷаҳонёнаст , донои ошкоро ва ниҳонаст , на рӯзӣ хораст , ки рӯзии гумор бандагонаст ,у ҳўи итъму лои итъми ?лаи наъти алкрм , Флзлки итъм ,у ?лаи ҳақи алқдми Флзлки лои итъм .

Ва إни имсски аллоҳи бзри Флои кошифи ?лаи إлои ҳўи чунон ки дар офариниши зри ягона ва яктоаст , дар дафъи зри ҳам яктоасту биҳмто . Агар оламён баҳам оянд ,у ҷину инси даст дар ҳам диҳанд , то дардӣ ки нест падед кунанд натавонанд , ё дардӣ ки ҳаст бурдоранд бе хости аллоҳ роҳ бидон набаранд . Дарду доруро мнҳли яке дон , неъмату меҳнатро манбаи яке шинос , куфру имонро матлаъи яке байн , дар доираи ҷамъи як ранг , дар манозили тафарруқати рангоранг , инаст ки он ҷавонмарди андар назм гуфт :

Ва ҳўи алқоҳри фавқи ибодаи шиканандаи комҳои бандагонаст ,у бзоту сифоти зибри ҳама рҳигонаст . Даравишонро давлати дил ва зиндагонӣ ҷонаст . Нодир ёфта ёфта ,у нодида аёнаст . Як нафас бо ҳақи бадви гетӣ арзонаст . Як дидори азуи бсди ҳазор ҷон ройгонаст . Як турфаи алъайни инс бо ӯ хуштар аз ҷонаст , ӯ ки куштаи ин кораст , дар миёни оташи нозонст , ва ӯ ки азин кор бехабараст , дар ҳабси башарият дар зиндонаст .

Илоҳӣ ! дидори ту наздикаст , локини кор то бидон наздикии бас борӣкаст . Илоҳӣ ! ҳар кас бар чизе , ва ман надонам ки бар чаҳам ! бимам ҳама онаст ки кӣ падед ояд ки ман киам ! илоҳӣ ! чун ӯ ки бар ёдаст бтў шодаст , ӯ ки бтў шодаст чаро бФрёдаст !

Қул أии шайъи ءи أкбри шҳодаҳи қул аллоҳи лои шҳодаҳи асдқи ман шҳодаҳ алҳақ лнФсаҳи бмои шаҳд ба фии алаввал ,у злки фии қавла : ишҳди аллоҳи Фҳўи шҳодаҳ алҳақ ллҳқи бأнаҳ алҳақ . Рӯзи аввал дар аҳд азал бигуфт росту каломи поки азалӣ хабар дод аз вуҷӯди аҳадӣу куни самадӣу ҷалоли абадӣу ҷамоли сармадӣу зоти димўмӣу сифоти қиўмӣ . Бӯи абди аллоҳ қршӣ гуфт : ин таълим бандагонасту иршоди толибон . БлтФи худ бандагонро май дромўзд ки бўҳдониту Фрдонити мо ҳамин гувоҳӣ диҳед бақадр хеш , чунон ки мо гувоҳии додеми бсзои хеш , ва аз роҳ муъориза бархезед , то чун Иблиси маҳҷӯр дар вҳдаҳ науфтед ,у қоли бъзҳм : шаҳди аллоҳи бўҳдонитаҳу أҳдитаҳу смдитаҳ ,у шаҳди ғайраи ман алмлоӣкаҳу аввалии алълми бтсдиқи мо шаҳди ҳўи лнФсаҳ . Худ гувоҳӣ дод бхдоўндӣу бузургворӣу яктоеи хеш ки ҷузи вай касе сазои он шаҳодат нест ,у халқро расӣдан бикуна ҷалолу азимат вай нест ,у шаҳодати халқи ҷузи тасдиқи он шаҳодати ҳақи чизе дигар нест .

Ҷаъфари бен Муҳамад гуфт : шаҳодати халқро банно бар чаҳор рукнаст : аввали атбоъи амр , дувум иҷтиноб наҳй , сеюм қаноат , чаҳоруми ризо . Ва гуфтаанд : шаҳодати халқи се қисмаст : шаҳодати ом ,у шаҳодати хос ,у шаҳодати хоси алхос . Шаҳодати ом хурӯҷаст аз ширкат . Шаҳодати хос духуласт дар мшоҳдт . Шаҳодати хоси алхоси насими суҳбат аз ҷониби қурбати ббҳонаҳи васлат . Мухлиси ҳама азу бинад . Орифи ҳама бова бинад . Муваҳҳиди ҳама ӯ бинад . Ҳар ҳаст ки ном баранд ориятӣаст , ҳастӣ ҳақиқӣ ӯст , дигар тӯҳматӣаст : қул аллоҳи сами зарраам эй ҳамаи туу бас , бо ту ҳаргиз кӣ падед ояд кас !