Қавлаи таъолӣ : إни рбкми аллоҳи алзии халқи алсмоўоту алأрзи раби ном худовандаст , нури номи нури пайғому меҳр ва пайвандаст , парвардгори ҷаҳонён ,у дорандаи халқон ,у дёни меҳрбон , покаст ва беҳамто ,у довар чун ва чаро ,у ноолӯдаи бҳичи носазо , пайдост худро бдрстӣ , пайдост худро бҳстӣ , пайдост дилро бдўстӣ , ягонаи басанда ,у бдошт ҳар каси рсндаҳ , ва бо рост дошт дилҳо тоўндаҳ , ҳар чизеро худованда , ва ҳар ҳастиро бдорндаҳ , ва ҳар фаро расӣданиро прўронндаҳ .

Аввал раб гуфт насиби оммаи халқро , пас аллоҳ гуфт насиби орифону садиқонро .

Рабаст оромдиҳанда дили никмрдон , аллоҳаст ғораткунанда ҷони орифон . Рабастдиҳанда неъмати бхўоҳндгон , аллоҳаст ӯкунанда меҳри бадали дӯстон . Рабаст ки неъмати дидор бар муъминони резад , аллоҳаст ки орифонро бо дидори чароғи меҳри афрӯзад .

Пер тариқат гуфт : меҳру дидор ҳар ду бар ҳам расиданд . Меҳри дидорро гуфт : ту чун нурӣ ки олами афрӯзӣ . Дидори меҳрро гуфт : ту чун оташӣ ки олами сӯзӣ .

Дидор гуфт : ман чун ҷилва кардам ғамон аз дили бркнм . Меҳр гуфт : ман борӣ ғорат кунам дилӣ ки бирав рахти афканам . Дидор гуфт : ман тӯҳфаи ммтҳнонм . Меҳр гуфт : ман шўрндаҳи ҷаҳонам .

Дидор баҳра ӯст ки ӯро бсноиъи шиносад . Аз саноеъ бова расад мкўноту Муқаддароту муҳаддисот аз халқи замину самовоту шамсу қамару нуҷуми мусаххарот . Меҳр баҳра ӯст ки ӯро ҳам бова шиносад , азу бсноиъ ояд на аз саноеъи бадв .

Пер тариқат гуфт : мискин ӯ ки ӯро бсноиъи шинохт ! бечора ӯ ки ӯро аз баҳри неъмат дӯст дошт ! беҳуда ӯ ки ӯро биҷаҳад худ ҷуст ! ӯ ки бсноиъи шиносад , ба биму тамаъи пурситад . ӯ ки вайро аз баҳри неъмат дӯст дорад , рӯзи меҳнати баргардад . ӯ ки бхўиштн ҷӯяд ноёфта ёфта пиндорад . Аммо ориф ӯро ҳам бнўр ӯ шиносад . Аз шуъоъи вуҷӯди иборати натавонад . Дар оташи меҳр май сӯзад , ва аз нози боз наме пардозад .

Сами астўии алии алърши арш ӯ бар осмон маълумаст ,у арш ӯ дар замин , дил дӯстонаст . Арши осмонро гуфт :у иҳмли арши рбки Фўқҳми иўмӣзи смониаҳ .

Фриштгони онро мебурдоранд ,у арши заминро гуфт :у ҳмлноҳми фии албру албҳр . Мо онро худ бардоштем ,у бФриштгон боз нагузоштем . Арши осмони манзур Фриштгонаст .

Арши замини манзури худоӣ ҷаҳонаст . Арши осмонро гуфт : арраҳмони алии алърши астўӣ . Арши заминро гуфт : ано ъанд алмнксраҳи қлўбҳм , қалби алмؤмни байни асбъини ман асобъи арраҳмон .

Адъўои рбкми тзръоу хФиаҳи Мустафо ( с ) гуфт : « алдъоءи ҳўи алъбодаҳ » .

Дуо айн ибодатаст . Дъоء хонданаст ё хостан . Агар хонданаст айн сноءаст , вар хостанаст бандаро сазоаст , ва ҳар ду ибодатаст ва наҷоҳро всилт . Яҳё маоз гуфт : ибодаи аллоҳи хазина Эйаст . Калиди ин хазинаи дуо , ва дандонҳои ин калиди луқмаи ҳалол .

Ва шарти дъоء тазаррӯъасту зорӣ , ва бар даргоҳи иззати худро биФкндни бхўорӣ . Инаст ки мегуяд : тзръоу хФиаҳ .

Ва дар хабараст : одами салавоти аллоҳи алайҳи сад сол бар он зулати хеш навҳа кард бзорӣ , ва тазаррӯъ намӯд , то Ҷабраил гуфт : бори худоё ! худ май бинии тазаррӯъи одам , май шинавии зоридни вай . Ҳеҷ рӯй он дорад ки узраши пазирӣ ?у хастагии вайро марҳамии брнҳӣ ?

Фармон омад ки эй Ҷабраил ! одамро бмои гузор ки агар на ин тазаррӯъу зорӣ аз вай донистӣ , худ зулат бар ваии қазои нкрдмӣ . Зулат бар вай қазо кардам ки донистам аз вай ки чун дармонд , забони бдъо ва тазаррӯъ бигушоед , ва ман дӯст дорам ки банда бинолад , ва дар ман зорад , анин алмзнбини аҳби илои ман зҷли алмсбҳин . Назира :у қоли рбкми адъўнии أстҷб лакам мегуяд : маро хонед то иҷобат кунам . Маро донед то омрзм . Аз ман хоҳед то бахшам .

Ҷой дигар гуфт : أмни иҷиби алмзтри إзои дуоаи он дармондаи фурӯи монда , дар бало битоқт гашта , ки посух кунад хондан ӯ магари ман ? ки ниўшди дъоء ӯ магари ман ? ки фарёд расад дармондагии вайро магари ман ? музтар онаст ки худро даст овезӣ надонад ,у рӯзгор бар бод дода худ баробари чашм хеш дорад . Дӯст аз ҳамаи васоилу тоъот тиҳӣ бинад . Дъоءи чунин касе ҳамчун тир буд , ки сӯй нишона шавад .

Ва аз шароити дъоءи яке луқма ҳалоласт . Мустафо ( с ) гуфт : « أтби тъмтки тстҷби дъўтк » .

Дувуми бедорӣ ва ҳушёрӣаст бадали ҳозир ва аз ғифлати давр . Мустафо ( с ) гуфт : « ани аллоҳи лои истҷиби дъоءи ман қалби лоа » .

Сеюм хавф ва тамаъаст , ки раб алъзаҳ гуфт :у адъўаҳи хўФоу тмъо . Ин хавфу тамаъи бмънии хавф ва рҷоءаст , ва он тазаррӯъу хФиаҳи бмънии ихлосу сидқ , бар мисоли чаҳор ҷӯйанд дар дили кушода , то ин ҷӯйҳо равонанду равшан , дил ободонаст ,у имон бар ҷой ,у дуои мустаҷоб . Боз агар ин чаҳор ҷӯй аз дили вои истад , ва чашмҳои он хушк гардад , дил мурда гардад ,у ашк аз чашми вои истад ,у зикр аз забон ,у меҳр аз дил , низ аз вай тоъат наравед ва имон наёяд , чунон шавад ки гӯйанд :

إни раҳмати аллоҳи қариби ман алмҳснини Мустафо ( с ) гуфт : « алоҳсони ани тааббуди аллоҳи кأнки туроаи ?фони лами ткни туроаи ?фонаи ирок » .

Ин хабар ишоратаст бмлоқоти дил бо ҳақ ,у муъоризаи сар бо ғайб ,у мушоҳидаи ҷон бо аллоҳ . Ва дарин хабар ҳсаст бандаро бар ихлоси амал ,у қасри амл ,у вафо кардан ба пазируфтаи рӯзи мисоқу аҳди балӣ , чун майдонӣ ки ӯ туро мебинад дили во ӯ дор , ва аз ғайр ӯ бурдор . Дар аъмол мухлис бош , ва дар аҳволи содиқ .

Пер тариқат гуфт : он дида ки ӯро дид бмлоҳзаҳи ғайр ӯ кӣ пардозад ? он ҷон ки бо ӯ суҳбат ёфт бо обу хок чанд созад ? ху карда дар ҳазрати мшоҳдти мазаллати ҳиҷоб чанд бартобад ? волӣ бар шаҳри хеш дар ғурбати умр чанд басари орад ? « кأнки туроа » ишоратаст ки ҳақ дӣданӣаст , « ?фонаи ирок » аз ҳақи дида варӣаст .

Пер тариқат гуфт : чун ҳайбати дидаи варии ҳақ мавҷӯдаст , аз маломати мункир чаҳ бок ! дар хизмати сазоӣ маъбуд кӯш , на баҳраи обу хок , ки ҳайбати итилоъи ҳақ сайласту писанди халқи хошок .

Ва ҳўи алзии ирсли алрёҳи бшрои байни ядии раҳматаи азои тнсмти улқулуби насими алқрбҳоам фии малакӯти алҷлолу анмҳии ани кули марсуму маъҳуд . Чун насими азал аз ҷониби қурбати дамад ,у боди карам аз ҳавои Фрдонити вазад , бандагӣ озодӣ шавад ,у ғамони ҳама шодӣ гардад . ХоӣФ дар киштии хавфи бсоҳл амн расад . Раҷӣ дар киштии тамаъи бсоҳл ато расад .

Осӣ дар киштии надомати бсоҳл навбат расад . Муваҳҳид дар киштии тавҳиди бсоҳл тФрид расад .

Сқноаҳ лблд мет Фأнзлно ба алмоءи Фأхрҷно ба ман кули алсмрот аз осмон борон омад , замини мурдаи буии зиндаи гашт , наботу азҳору анвор падед омад . Аз хазинаи қудрати борон раҳмат омад , дилҳои пажмурдаи буии зиндаи гашт . Якеро тухм надомат киштанд , об тавфиқ доданд , зоҳиди гашт . Якеро тухм аноят киштанд , об риоят доданд , тоӣби гашт . Якеро тухм ҳайбат киштанд об таъзим доданд орифи гашт .

Пер тариқат гуфт : малико ! оби анояти ту бснг расед . Санг бор гирифт .

Аз санг мива раст . Миваи таъм ва хор гирифт . Малико ! ёди ту дилро зинда кард ,у тухми меҳри афканд . Дарахт шодӣ рӯйонед ,у мива озодӣ дод . Чун замин нарм бошад ,у турбати хуш ,у тинати қобил , тухми ҷузи шаҷараи тайиба аз он наравед ,у ҷузи ъбҳри аҳди беруни надиҳад .

Инаст ки аллоҳ гуфт :у алблди алтиби ихрҷи наботаи бإзни раба . Қоли бъзҳм : таййибҳо бдўоми аломну адли алслтон ,у тоъаҳи алмтиъин . Ва қоли абӯи Усмон : « ҳўи қалби алмؤмни изҳри алии алҷўорҳи анвори алтоъот . Ва алзии хбси лои ихрҷи إлои нкдои қалби алкоФри лои изҳри алии алҷўорҳи алои алмхолФот .