Қавлаи таъолӣ :у лўтои إзи қоли лқўмаҳи أи тأтўни алФоҳшаҳи алоиаҳи фоҳиша ҳар каси лоиқи рӯзгору аҳвол вайаст . Бингар ки мақоми мард дар роҳ бурдан куҷост ? фоҳишаи вай бақадр башарияти ваии ҳам аз онҷост .

Халқи олами се гуруҳ беш наанд : оманд ва хосанду хос алхосанд . Фоҳиша ом онаст ки забони шариъати онро баён карду ҳади он падед кард : аммо алҷлд ва аммо алрҷм ,у фоҳишаи хоси бзбон кашф бичишам сар нгрстнаст бмлозу шаҳавоти дунё ,у тнъму зинати он дидану бахуди роҳ додан , агар чаҳ ҳалоласт ва аз шабаҳати давр , ки офати ҳалол аз Наими дунё дар ҳақи хавос беш аз онаст ки офати ҳаром дар ҳақи авом ,у ҳади ин фоҳиша аз забони соҳиби шаръи салавоти аллоҳу салома алайҳ онаст ки гуфт : ғзўои абсоркму кФўои аидикм ,у фоҳишаи хос алхос онаст ки бондишаҳи дили берун аз ҳақ бо ғайриӣ накард , ва аз ҳақи ҷли ҷалолаи ин хитоб меояд ки : қул аллоҳи сами зарраам . Мегуяд : бандаи ман ! худро мангар , ҳамаи феъли мо байн . Бикради худ миннат бар мо манеҳ , тавфиқи мо байн . Аз нишон худ бигурез , якборагии меҳри мо байн . Гирифтори меҳр ӯро бо ғайр ӯ чаҳ кор ! дили восўӣ ӯ дору ғайр ӯ бигзор :

Иқўли аллоҳи таъолӣ : аҷабо лмни омн бе Киеви иткли алӣ ғайриӣ ? ! луи нзрўои илои лтоӣФи барии мо ъбдўо ғайриӣ .

Ва إлии мадин أхоҳми шъибои алоиаҳи дуни ҳиммат ва беҳосил қавмӣ буданд қавми Шуайб ки дар муҳақароти паймонау тарозуи бойени ҳуботу зарроти андозаи фармони ҳақи дргзоштнд , ва аз ҳади ростии бнъти мухолифати қадам берун ниҳоданд то он блоءи азим ва азоб ?илем басари эшон фурӯ омад . Авоми халқ мисли ин гуноҳ бкўчк доранд , ва он кучак нест ки на эътибори бъин гуноҳаст балки эътибори бмхолФту маъсияти худованд ҷаббораст , ва беҳурматӣ бар шаръи муқаддас овардан ,у андозау ҳудӯди он дар гузоштан ,у тҳсбўнаҳи ҳино ва ҳў ъанд аллоҳи азим .

Ин таъзими ҷалоли шариъату тўқири ҷамол ҳақиқат корӣаст ки уммати Муҳамадро биёмада ,у давлатӣ ки аз роҳи тавфиқ рӯй боишон ниҳода , то дқоӣқ вараъ дарёфтанд ,у андозаҳои шариъату хурдаҳои диёнати бҳкми фармон бузург доштанд , ва аз он қадам фаротар наниҳоданд .

Абди аллоҳи муборак дар унфувони шабоб ки толиби илм буд дар Марв ҳадис менавишт . Қаламии бъорити хост аз донишмандӣ ,у бони ҳадиси набшат . Пас дар мқлмаҳи ниҳод ва фаромӯш кард .

Аз онҷои бъроқ риҳлат кард , чун бъроқ расед қалами ориятӣ дар мқлмаҳ ёфт ва дилтанг шуд ва дар ваии асар азим кард , то аз онҷои бмрўи бозгашт ва он қалами бсоҳб боз дод . Он гуҳи бъроқ боз шуд .

Бӯи абди аллоҳ кҳмс гуфт : вақте гуноҳӣ кардам , акнӯн чиҳил соласт то бидон мигрим . Гуфтанд : эй шайх ! он чаҳ гуноҳаст ? гуфт дӯстии бзёрт ман омад . Бдонгии сим ӯро моҳии бирёни харидам . Чун хост ки даст шавед аз девори ҳамсояи порае гул бигирифтам то вай бидон даст шавед . Акнӯн чиҳил соласт то бидон мзлмаҳи мигрим ва он мард намонда то аз вай ҳалолӣ бихоҳам .

Ва ҳусайни бен алии бен абии толиб ( ъ ) рӯзии як хурмо аз моли садақа дар даҳани ниҳоди расӯли худои салавоти аллоҳи алайҳи ҳозир буду ҳусайни кӯдак буд , расӯл гуфт : « алқҳо ё ҳусайн ? »

Биндоз эй ҳусайн ! ки ин мол садақааст .

Ва умри бен абди алъзизи Халифаи рӯзгор буд . Вақте мол ғанимат оварда буданд ва дар миёни он машк буд , бинии хеш устувор бигирифт ва гуфт : манфиати машк дар буиаст , ва ин ҳақ мусулмононаст . Ҳар чанд ки ин қадар дар шаръи бмҳл мсомҳтаст аммо дар камоли вараъи равои нмидоштнд ,у таъзими фармони шаръро ин андак ббзрг медоштанд , аз онкии бедор ва ҳушёр буданд ,у шариъату ҳақиқат гиромӣ доштанд , ва бичишам таъзиму тўқир дар он нгрстнд , лои ҷурми бархӯрдори гаштанду бсъодти абади расиданд .