Бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳими исми ишири илои смўаҳи фии азала , исми идли алӣ улувваа фии абада . Смўаҳи фии азалаи нафии албдоиаҳ , ва улувваа фии абадаи нафии алнҳоиаҳ , Фҳўи алаввали лои ифтитоҳи лўҷўдаҳи алохр , лои инқитоъи лсбўтаҳи аззоҳир , лои хФоءи лҷлоли ъзаҳи алботн , лои сиблати илои идроки ҳуққа .

Номи худои Карим , ҷаббор , номи дор , азим , аввали бдоноиӣу тавоноӣ ,у охири бакори ронӣу кори худоӣ , зоҳири бкрдгорӣу подшоҳӣ , ботин аз чун ва чарое . Аввал ҳар неъмат , охир ҳар меҳнат , зоҳир ҳар ҳуҷҷат , ботин ҳар ҳикмат . Аввал ки набӯдҳо донист , охир ки медонад ончӣ донист . Зоҳир бидонча сохт дар ҷаҳон , ботин аз ваҳмҳои пинҳон , фарох бахшоишасту меҳрбон , ягона ва яктост аз азал то ҷовдон , воҳиду ваҳид дар ном ва дар нишон , розҳо шунӯд чаҳ ошкоро ва чаҳ ниҳон , мояи рамидагон ,у паноҳи музтарон ,у ёдгор бедилон :

Ҷунайд гуфт : бисмии аллоҳи ҳайбата ,у фии арраҳмони Авна ,у фии арраҳими маваддатау муҳаббата .

Аллоҳ ишоратаст бҷлоли алуҳияту иззати аҳадят . Рҳмн ишоратаст бкмоли неъмату ҳасани мъўнту умуми раҳмат бар кафе барят . Раҳим ишоратаст бмҳру муҳаббат хусусан бо аҳли каромат . Ҳусайн Мансур гуфт : « бисмии аллоҳ » аз банда чунонаст ки коф ва навен аз ҳақ . Чун ҳақ гуяд ҷли ҷалола : « кун » , пеш аз онкии кофи бнўни пайвандад , бФрмони аллоҳи олимӣ дар вуҷӯд ояд . Ҳамчунин банда чун бсдқ гуяд : « бисмии аллоҳ » , бар ҳар чаҳ хонд рост ояд , ва ончӣ хоҳад ёбад бгФтор « бисмии аллоҳ » . Қавмии ҳуруф « бисмии аллоҳ » тафсир кардаанд ки « бо » бар худоаст бо пайғомбарони болҳоми набуввату рисолат . Сини сар худоаст бо орифони болҳоми инсу қурбат . Мем миннат худоаст бар мурӣдони бдўоми назари раҳмат . Алиф олоء ӯст . Лоами аввали лутф ӯ . Лоами дувуми лқоء ӯ . Ҳоءи танбеҳу иршод ӯ . Мегуяд : болоءи аллоҳу лутфаи васли ман васли илои лқоءи аллоҳи Фонтбҳўо .

Дар ахбори Мӯсо ( ъ ) овардаанд ки раби алъзаҳ дар мақоми муноҷот бо вай гуфт : ё Мӯсо ! анои аллоҳи арраҳмони арраҳим . Алкбрёءи наътӣ ,у алҷбрўти сифатӣ ,у алдёни исмӣ , Фмн мислии ?

Зиҳии сухани пари офарин , ва бар дилҳо ширин , назми пок , ва гуфт пок , аз худованди пок . Назми бсзо , ва гуфт зебо ,у илми пок ,у меҳри қадим , ойини забон ,у чароғи ҷон ,у нисори ҷовдон . Ҳаме гуяд : эй Мӯсо ! манам худованди ҳамагон , бори худои меҳрбон , Кариму латиф , навозандаи бандагон , дорандаи ҷаҳон ,у неъмати бахши офаридагон ,у навбати сози ҷаҳонён . Алкбрёءи наътӣ .

эй Мӯсо ! бартарӣу бузургвории наъти ман , ҷабборӣу комгории сифати ман , дёну меҳрбони номи ман , дар олами худ ки чун ман ? умеди осӣони бмн , дармони балоҳо аз ман , шодии даравишони бФзли ман , ороми эшон бўъди ман , манзилашон бар даргоҳи ман , нишастан эшон бомед васли ман , бӯдан эшон дар банди аҳди ман , орзӯии эшон салому каломи ман , шодии эшон бадӣдори ман .

Алмс гуфтаанд ки : илми ҳамаи чиз дар қуръонаст ,у илми қуръон дар ҳуруфи авоил сураст ,у илми ҳуруф дар лоам алифаст ,у илми лоами алиф дар алифаст ,у илми алиф дар нуқта ҳақиқӣаст ,у илми нуқта дар маърифат аслӣаст ,у илми маърифати аслӣ дар машйат азалӣаст ,у илми машйат дар ғайби ҳувият ,у ғайби ҳувиятро ғоят нест , ва онро дарёфт на , ки вайро мисли ва монанд нест : лӣси кмслаҳи шайъи ءу ҳўи алсмиъи албсир .

Ҳусайн Мансур гуфт : алифи алиф азаласту лоами лоами абад , ва мем мо байни алозлу алобд ,у соди иттисоли қавмӣу инфисоли қавмӣ . Сад ҳазор муддаиро бсмўми оташ қаҳр бисӯзанд , ва дар вҳдаҳ инфисол афкананд , то як ҷавонмардро бнъти лутф дар доӣраҳи иттисол ором диҳанд ,у тишнагии вайро бшрбт таҳурят бинишонанд . Сарҳои сарварони Қурайшро басӣ дар хок мазаллат буриданд , чун бӯи ҷаҳлу бӯи лҳбу Утбау шебау валиди муғирау амсоли эшон , то нуқта дар дили салмону балолу бӯи дрдоءи сар аз матлаъи давлати хеши барзад , ва дар ҳимояти анояти Сайиди аввалин ва охирин Муҳамад мурсал шуд . Оре ақдӣаст ки дар аввал бастаанд , ва атрӣаст ки дар азал сириштаанд , ва хлътӣаст ки дар коргоҳи азал бофтаанд ,у касро бар он итилоъ надодаанд .

Сад ҳазор ҷони муқаддаси Фдоءи он як зарраи анояти бод ки рӯзи мисоқ бар ҷонҳои ошиқон таҷаллӣ намӯд , ъноиаҳи алозлиаҳи кифояи алأбдиаҳ .

Китоби أнзли إлики аҳди хсст ба ман байни алонбёءи анки хотами алрсл ,у ъҳдки хотами алъҳўд , тшрҳ ба садро ,у тқр ба айнан . ё Муҳамад ! чашми равшани дор ,у дили шоду ҷони хуррам , ки аз миёни пайғомбарони гӯии сабақи ту барадӣ ,у давлати мўослт дар айни мшоҳдт ту ёфтӣ . Пайғомбарони ҳама бар хабаранд , ва ту боаён . Шроки наълин ту омад тоҷи ҳамагон .

Флои икни фии сдрк ҳараҷ манеҳ ё Муҳамад ! нигар то раги ғайрати нингизӣ ,у ҳараҷ дар дил худ наёрӣ , бидон сабаб ки мо бо Мӯсо бар таври сухани гуфтем , ки ончии гуфтеми ҳама дар кори ту гуфтем ,у ҳадис ту кардем . Ҳамонаст ки онҷо гуфт : ва мо канти бҷонби алтўри إзи нодино . ё Муҳамад ! ва агар бо Мӯсои сухани гуфтем , аз пас пардаи гуфтем , ва бо ту дар хилват « أўи أднӣ » бар бисоти инбисоти худ доне ки чаҳ рафт ва чаҳ буд ? !

Флои икни фии сдрк ҳараҷ манеҳ ӣнҷои латифа Эй некӯаст . Фӣ сдрк гуфт ,у фӣ қлбк нагуфт , аз онкии ҳараҷро бсдр роҳаст ,у бқлб роҳ нест . Ҷой дигар гуфт : ва лақад наилм أнки изиқи сдрк . АзоФти зиқ бо садр карданд на бо қалб , аз онкии қалб дар маҳал шуҳудаст ,у лзаҳи назар ,у давоми инс ва бо лиззати назару инси шуҳуд ҳараҷ набӯд . Мустафо ( с ) азинҷо гуфт : « тном айнанӣу лои иноми қалбӣ » .

Атбъўои мо أнзли إликми ман рбкми алоиаҳ эй шумо ки хлоӣқед ! ақлҳои мдхўлроу бсоӣри маълулро дар бутаи атбоъ фурӯ гузоред , ва худ рое ва худ писандӣ дар боқӣ кунед , ки худ роеро навое нест , ва худ писандиро рӯй нест . Наққодони дайни ислому хозинони ҳазрати набувват дайраст то нофаҳои ҳидоят бар кушоданд ,у сабои давлати дайнро фармуданд ки насими ин нофаҳо бўдиъти бтўи додем . Гирди олами тавоф ҳаме кун ,у аҳвол ҳар қавмӣ мтолът мекун . Ҳар куҷои димоғии бинии ошиқона , ва ҳар куҷои дилии бинӣ бар миҷмараи қаҳри ишқи сӯхта , насимӣ аз вай бидон дил ва бидон хотири расон . Он бечорагону бимоигони куфраи Қурайш , он рондагони ҳазрат ,у матрудони қтиът , димоғҳои эшон дар қаҳри хизлон буд .

Насимии насиби димоғ эшон наомад , то раби алъзаҳи бҳкми ҳурмони эшонро мегуяд : қлилои мо тзкрўн . Ва кам ман қарияи أҳлкноҳо кам ман аҳли қарияи ркнўои илои алғФлаҳ ,у ағтрўои батӯлии алмҳлаҳ , Фботўои фии хФзи алдъаҳ ,у أсбҳўоу қади содФтҳми алблоёи бғтаҳ ,у أдрктҳми алқзиаҳи алозлиаҳ . Тлки санаи аллоҳи фии аллазӣнаи хлўои ман алкоФрину одатаи фии алмозини ман алмордин .

эй мискин ! нигар ки брўзгори амну сиҳҳату неъмат фирефта нагардӣ , ва агар рӯзӣ муродат барояд , аз дунё эмин нанишинӣ , ки заволи неъмату бтши ҷаббории бештари буқат амн ояд . Иқўли аллоҳи таъолӣ : ҳатто إзои Фрҳўои бмои أўтўои أхзноҳми бғтаҳ , ҳатто إзои أхзти алأрзи зхрФҳои алоиаҳ . Ва знўои أнҳми монътҳми ҳсўнҳми ман аллоҳи алоиаҳ , иҳсби أни молаи أхлдаҳ , куллан , кам тркўои ман ҷиноту ъиўни алоиаҳ , أу лами ткўнўои أқсмтми алоиаҳ , إнии أрокми бихири алоиаҳ . Ҳар ки дарин оёт тадаббур кунад донад ки ин бисоти лаъибу лаҳв дар навиштанӣаст , ва ин хонҳои бнқш ванигор гузоштанӣаст , ва ин ҷаҳонёну ҷҳондорон ки хаста даҳранд ,у масти шаҳват , дар сафина хатаранд , ва дар гирдоби ҳалок :

Яке аз бузургони дайни ббноҳои нӯъмони мунзари бргзшт , онҷо ки хўрнқ ва Содир гӯйанд , гуфт : он банноҳои азим дидам , ва айвонҳои баркашида хароб гашта ,у дӯдӣу гардӣ аз он баромада , ҳама бекор ва бе каси монда . Бидида ибрат дар он май нгрстм ва мегуфтам : ин сконк ? ин ҷиронк ? мо феъли қтонк ? гуфто : ҳотифӣ овоз дод ки :

АФноҳми ҳдсони алдҳру алҳқб

Ҳзии манозили ақвоми ъҳдтҳм

Ва ғолҳми змни фӣ сарфа навеб

Соҳти баҳами ноӣботи алдҳри Фонқлбўо

Гуфто : ва бар деворӣ дидам ки хаттии бад-ӣни сиғаи навишта ки :

Фии хФзи айшу ъзи мо ?лаи хатар

Илои алқбўри Флои айну лои асар

Флнсӣлни аллазӣнаи أрсли إлиҳми савол тъниФасту тъзиб . Ва лнсӣлни алмрслини савол ташрифасту тақрйв . Рӯзи қиёмати савол мтФннаст , аз онкии аҳволи халқ мутафовитаст . Савол ҳар кас бар андозаи равиш ӯ . Қавмиро аз кирдори пурсанад . Қавмиро аз неъмат . Қавмиро аз сидқу сФоўт . Қавмиро савол кунанд аз рӯй сиёсату ҳайбат , қавмиро аз лутфу каромат . Саволи кирдор онаст ки : Фўи рбки лнсӣлнҳми أҷмъини ъмои конўои иъмлўн .

Саволи неъмат : сами лтсӣлни иўмӣзи ани алнъим . Саволи сидқу сФоўт : лисӣли алсодқини ани садақаам . Саволи ҳайбату сиёсат : أини шркоؤкми аллазӣнаи кантами тзъмўн ?у саволи лутфу каромати савол пайғомбаронаст ,у ҳўи қавлаи таъолӣ :у лнсӣлни алмрслин .

Ва алўзни иўмӣз алҳақ вазни аъмоли бмизони ихлос ҳақаст ,у вазни аҳволи бмизони сидқи адл . Бечорау маҳрӯм касе ки амали ваии брёи олӯда ,у ҳоли ваии бъҷби омехта ! ки дар мақоми тарозу на он ҳолро қадре буд , на ин амалро вазнӣ . Иқўли аллоҳи таъолӣ : Фло нақайи ?лаами явми алқёмаҳи взно , ва дар асар умраст : ҳосбўои анФскм қабл أни тҳосбўо ,у знўҳо қабл أни тўзнўо ,у тҳиӣўои ллързи алокбр . Мегуяд : аъмоли хешро вазн кунед пеш аз онкӣ бар шумо вазн кунанд ,у шумор хеш баргиред , ва дар кори худ назар кунед , ки арзи Акбарроу анҷумани қиёматро чаҳ сохтаед ? инаст ки раб Алъоламин гуфт :у лтнзри нафаси мо қидмати лғд , ва дар хабараст ки оқилро чаҳор соъат буд ки саодати хеш дар он талаб кунад ,у рӯзгори хеш бон биорояд : соъатӣ ки дар он ҳисоб хеш кунад ,у аъмолу аҳволи худ синҷид ,у соъатӣ ки вайро дар он бо ҳақи розӣ буд ,у ниёзии намояд ,у соъатӣ ки дар он тадбири маоши хеши биҷои орад ,у соъатӣ ки дар муноҷот ва бидонча ӯро доданд аз дунё биёсоед .

Ва алўзни иўмӣз алҳақ перони тариқату арбоб маърифат гуфтанд : мавозин мухталифаст : нафасу рӯҳро мизонеасту қалбу ақлро мизоне ,у маърифату сарро мизоне .

Нафасу рӯҳро мизони амр ва наҳйаст , ва ҳар ду каффаи он китобу суннат . Қалбу ақлро мизон савобаст , ва ҳар ду каффаи он въд ва ваъидаст . Маърифату сарро мизон ризоаст , ва ҳар ду каффаи он ҳрбу талаб . Ҳрб аз дунё бгрихтнаст , ва дар уқбо овихтан ,у талаби уқбо бгзоштнаст ,у мавлоро ҷустан . Ҳамаи чизе то наҷӯӣ наёбӣ ,у ҳақро то наёбӣ наҷӯӣ .

Аз онаст ки толибон ҳақ азизанд .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! агар касе туро баталаб ёфт , ман худ талаб аз ту ёфтам . Ар касе туро бҷстн ёфт , ман бгрихтн ёфтам . Илоҳӣ ! чун вуҷӯди ту пеш аз талаб ва толибаст , толиб аз он дар талабаст ки беқарорӣ бирав ғолибаст . Аҷаб онаст ки ёфт нақд шуду талаб бар брнхост . Ҳақи дида вар шуд ,у парда иззат баҷост !