Қавлаи таъолӣ : ва мо أрслнои фии қарияи ман набӣ алоиаҳ бидон ки сари рисолати пайғомбарону ҳикмат фиристодан эшон бхлқ онаст ки раби Алъоламин ҷли ҷалолау азми шаънаи халқро бёФрид , ва эшонро бадви синф берун дод : синфии аҳли саодати сазои раҳмату каромат ,у синфии аҳли шақовати сазои уқубату нқмт . Пайғомбаронро фиристод боишон бишорату нзортро , чунон ки гуфт : рслои мубашширин ва мунзарин лӣлои икўни ллноси алии аллоҳи ҳаҷаи баъди алрсл . Бишорати съдои рости изҳори мағфирату раҳматро ,у нзорти ашқиёро изҳори иззату қудратро . Съдоро гуфт :у башари алмؤмнини бأни ?лаами ман аллоҳи фузалои кбиро . Ашқиёро гуфт : башари алмноФқини бأни ?лаами ъзобои أлимо . Ва агар аллоҳ хостандӣ халқи имони оўрдндӣ бепайғомбарон ва бесафирону расӯлон , локини хост ки аз бандагони худ лухтиро гиромӣ гирданд брсолти хеш , ва бар фарқи эшон наад тоҷи каромати хеш . На бинӣ ки ҳар якеро аз эшон шарафӣ дигар дод ва навохтӣу тахсӣсии дигар ? ! халил ( ъ )ро гуфт : дӯст манаст :у атхзи аллоҳи إброҳими хлило . Одам ( ъ )ро гуфт : сафӣ манаст : إни аллоҳи астФии одам . Мӯсо ( ъ )ро гуфт : кулем манаст :у кулами аллоҳи Мӯсои тклимо . Исо ( ъ )ро гуфт : ва рӯҳ манеҳ . Мустафо ( с )ро гуфт : ҳабиб манаст : мо вдъки рбк ва мо қулӣ .

Ҳар ойинаи ин тахсӣсу ташрифи ъзу мартабати эшон рост на низоми малики хешро , ки малик ӯ бҷлоли аҳадяту камоли самадят ӯ худ ростаст , аз халқ пайвандӣ набояд :

Сами бдлнои макони алсиӣаҳи алҳасанаи алоиаҳи қавмиро дар сроءу зроء озмоиш карданд баҳри ду ҳол кФўр омаданд . На қадар неъмат шинохтанд ва на бо меҳнати дрсохтнд , то рӯзи неъмати эшон басар омад ,у шаби меҳнатро худ субҳи брномд . Эшонро мегуяд : Фأхзноҳми бғтаҳ ва ҳам лои ишърўн . Бози қавмии дигари бмҳнт сабр карданд , ва дар неъмати шукр , то бсбри дараҷот аъло ёфтанд ,у бшкри қурбату мўослти диданд .

Фзил ъёз мегуяд : мардии азин порсоёни рӯзгору неки мардони вақти дармеи сими бардошт , ббозор шуд то таоми хирад . Ду мардро дид баҳами дроўихтаҳ , ва бо якдигари ҷидолӣ ва хусуматӣ даргирифта , гуфт : ин хусумати шумо аз баҳр чист ? гуфтанд аз баҳри як дирами сим . Он як дирам ки дошт боишон дод ,у миёни эшон сулҳи афканд . Бахона боз омаду қисса бо аёл худ бигуфт . Аёл вай гуфт : асбту аҳсанту вифқат . Ва дар ҳамаи хона эшон бардоштанӣ ва ниҳоданӣ ҳеҷ набӯд магари андакии ресмон . Он буи дод то бони таоми хирад . Ресмони ббозори барад ва ҳеҷ кас нахарид . Бози гашт то бахона боз ояд , мардиро дид ки моҳӣ мефурухт ,у моҳии ваии косад буд , каси нмихриди ҳам чунон ки ресмони вай . Гуфт : эй хоҷа ! моҳии ту нмихрнду ресмони ман нмихрнд . Чаҳ бинӣ агар бо якдигар мъомлт кунем ? ресмон буи доду моҳии бастад . Бахона оварад , шикам вай бшикофтанд донаи марвориди пари қимат аз шиками вай берун омад . Бҷўҳрёни барад , бсди ҳазор дирами онро барграфтанд . Бахона боз оварад . Марду зан ҳар ду худоиро шукр ва спосдорӣ карданд , ва дар ибодату тавозуъи биФзўднд . Соилӣ бар дар сарои эшон боистод , гуфт : раҷули мискини муҳтоҷи зўи аёл . Мардӣам дармондау дарвеши дорандаи аёл . Бо ман рФқ кунед . Зан бо мард менигарад ва мегуяд : ҳзаҳу аллоҳи қстнои алтии кнои фӣҳо .

Мо ҳамчунин будем то аллоҳи моро неъмат дод ,у осонӣу фарохӣ . Шукри неъматро бо дарвеш қисмат кунем ончӣ дорем . Пас онро бадв қисм ниҳоданд як қисм бдрўиш доданд ва як қисм аз баҳри худ бгзоштнд . Он дарвеши пора Эй бирафту боз гашт гуфт : ман соил наам ки ман фиристодаи хдооми бшмо . Аллоҳи шуморо озмоиш кард дар саро ва дар зро . Дар саро шакур дид шуморо ва дар зрои сабур . Дар дунёи шуморо бениёз карду фардо дар уқбо он байнед ки : « лои айни рأту лои изни самъату лои хатари алии қалби башар » .

Ва луи أни أҳли алқрии омнўои алоиаҳи луи أнҳми сдқўои въдӣ ,у атқўои мухолифатии лнўрти қлўбҳми бмшоҳдтӣ ,у ҳўи биркаи алсмоء ,у зинати ҷўорҳҳми бхдмтӣ ,у ҳўи биркаи аларз . Мушоҳидаи дили баракат осмон хонд , ки дил аз олам алавӣаст ,у асли он аз нур ,у хизмати ҷавориҳи баракат замин хонд , ки ҷавориҳ аз олам суфлоаст ,у асли он аз хок .

ЛФтҳнои алайҳими баракот аз рӯй ишорат мегуяд : эътибор на бксртаст ки эътибор ббрктаст . Нагуфт эшонро неъмат музоъаф кунем балки гуфт : баракат дар неъмат кунем .

Рӯзи хандақи ҳазор мард аз ёрони расӯли салавоти аллоҳу саломаи алайҳ кор мекарданд . Ҳама гурусна шуданд ва таомӣ набӯд ҷобири бен абд аллоҳ гуфт : ё расӯли аллоҳ ! моро як соъи ҷӯи ниҳода ва як сари гӯсфанд , чаҳ фармое ? гуфт : рӯи он ҷӯ орад куну хамири соз , ва гӯсфанд бикаш ва пок куну дег бар сари оташ на . Мустафо рафту дасти мубораки хеш бар сари он хамири ниҳод ,у ангушти хеши бдҳни хеш тар кард ,у басари дег фароз оварад . Он гуҳи ёронро гуруҳ гуруҳ мехонданд , ва аз он хамир нон мепухтанд , ва аз он деги михўрднд , то ҳазор мард аз он бихӯраданд , ва он низ чизе бар сар омад , то бадоне ки кор баракат дорад на касрат .

أи Фأмни أҳли алқрии أни иأтиҳми бأснои бётои молики динори падари хешро гуфт : ё абат ! ани анноси иномўн , молики лои тном ? ! падар ҷавоб дод : ани абоки ихоФи албёт . Гуфт : эй падар ! чаро бшби нхсбӣу танро дар хоб осоиш надиҳӣ ? ! гуфт ҷони бобо ! падарат аз шабихуни митрсд : أи Фأмнўои макри аллоҳи алоиаҳ . Ман урф улувва қадараи хашии хФии макра , ва ман амни хФӣ макра насӣ азими қадара .

Қоли алнсри абозӣ : Киеви иأмни алҷонии алмкр ? ! вае ҷноиаҳи Акбари ман ҷноиаҳи ман шоҳиди шиӣои ман афъола ? ! ҳилли ҳўи алои мтўсби алии алрбўбиаҳу мнозъи ллўҳдониаҳ ?у қоли алҷнид : аҳсани алъбоди ҳолои ман вақфи маъаи аллоҳи алии ҳифзи алҳдўду алўФоءи болъҳўд ,у аллоҳи ъзу ҷли иқўл : ва мо вҷднои лأксрҳми ман аҳду إни вҷднои أксрҳми лФосқин .