Қавлаи таъолӣ :у أўрснои алқўми алоиаҳи ман сабри алии мқосоаҳи алзли фии аллоҳи вазъи аллоҳи алии раъсаи қлнсўаҳи алъз . Ҳар киро рӯзӣ аз баҳри худои хоки мазаллат бар сар ояд , ани қариб ӯро тоҷи каромат бар фарқ ниҳанд . Ҳар ки ранҷи баради рӯзии басар ганҷ расад . Ҳар ки ғусса меҳнат кашад шароби муҳаббати чшд . Он мустазъафон банӣ Исроил ки рӯзгорӣ дар дасти қаҳри фиръавн гирифтор буданд , бибин то саранҷоми кори эшон чун буд ? ! ва бар вилояту навоҳии фиръавнён чун даст ёфтанд ,у бсроӣу ватан эшон нишастанд ? ! инаст ки мегуяд ҷли ҷалола :у أўрснои алқўми аллазӣнаи конўои истзъФўни мшорқи алأрзу мғорбҳо . Он гуҳ гуфт : бмои сбрўои ин бони додеми эшонро ки дар балӣоту мсибот сабр карданд . Донистанд ки сабри калид фараҷаст ,у сабаби заволи зиқ ва ҳараҷаст , сабри трёқи заҳр балоаст ,у калиди ганҷу мояи тақвоу маҳали нури фаросат . Сабри ҳама хайраст , ки мегуяд ъзи ҷалола :у أни тсбрўои хайри лаками сабр аз ҳақаст ва баҳақаст ки мегуяд :у асбр ва мо сбрки إлои биллоҳ .

«у асбр » фармонаст бъбўдит « ва мо сбрки إлои биллоҳ » ахбораст аз ҳақи рубубият . «у асбр » таклифаст « ва мо сбрки إлои биллоҳ » таърифаст . «у асбр » тъниФаст « ва мо сбрки إлои биллоҳ » тахфифаст . Ва воъднои Мӯсои слосини лайла чаҳ азизаст ваъда додан дар дӯстӣ ! ва чаҳ бузургвораст нишастани бўъдаҳи гоҳи дӯстӣ ! чаҳ ширинаст халафи ваъда дар мазҳаби дӯстӣ ! пер тариқат гуфт дар румузи ин оят : мўоъиди алои ҳубаи ани ахлФти ?фонҳо Тунис . Сами қол :

Ваъдаи вопаси доштан ва рӯзҳо дар пеши ваъда афкандан написандидаанд ало дар мазҳаби дӯстӣ , ки дар дӯстӣ бевафое айн вафост ,у нози дӯстӣ . Набинӣ ки раби Алъоламин бо Мӯсо кулем ин мъомлт карда ӯро сӣ рӯз ваъда дод . Чун басар ваъда расед , даҳ рӯзи дигари дроФзўд . Аз он дроФзўд ки Мӯсо дар он хуш май буд . Мӯсои он сӣ рӯзи сармояи шимурд ва ин даҳ рӯзи суд , гуфт : бории нақдии як бори дигари калом ҳақ шунидам чун он май афзуд :

Мӯсо ( ъ ) дарин сафари сӣ рӯз дар интизор бимонад ки таому шаробаш ёд наомад , ва аз гуруснагӣ хабар надошт , аз он ки мҳмўли ҳақ буд , дар сафари каромат , дар интизори муноҷот . Боз дар сафари аввал ки ӯро ба толиби илмӣ бар Хизр фиристоданд як ним рӯз дар гуруснагӣ тоқат надошт , то мегуфт : « отнои ғдоءно » , аз он ки сафари тأдибу машаққат буд , ва дар бдоити равиш буд мтҳмлои лои мҳмўло . Аз ранҷи худ хабар дошт ки бо худ буд , ва аз гуруснагӣ нишон дид ки дар роҳи халқ буд .

Ва қоли Мӯсои лأхиаҳи ҳорӯни ахлФнии фии қавмӣ чун қасди муноҷот ҳақ дошт ҳорӯнро дар қавми бгзошт , ва танҳо рафт , ки дар дӯстӣ мушорикат нест ,у сифати дӯстон дар роҳи дӯстии ҷузи танҳоӣ ва яктое нест :

Пас чун бар фиръавн мешуд , суҳбати ҳорӯни бхўост , гуфт : أшркаҳи фии أмрӣ , аз онкӣ рафтани бхлқ буд , ва бо халқи ҳама ваҳшатасту нафрат , ва дар кашиши бори ваҳшати нгризд аз рафиқу суҳбат . Пас чун Мӯсо аз муноҷоти бози гашт , ва банӣ Исроилро дид сар аз чанбари тоъати беруни барда ,у гӯсолаи параст шуда , итобӣ ки кард бо ҳорӯн кард на бо эшон ки муҷрим буданд , то бадоне ки на ҳар ки гуноҳ кард мустуҷиби итоби гашт . Итоби ҳам касеро сазад ки аз дӯстӣ бар ваии бақиятаии монда буд , аз бими фироқ касе сӯзад ки ъзи висоли шиносад :

Ва лмои ҷоءи Мӯсои лмиқотнои Мӯсоро ду сафар буд : яке сафари талаб , дигари сафари тараб . Сафари талаби лайлаи алнор буд ,у злки фии қавлаи таъолӣ : онси ман ҷониби алтўр норо ,у сафари тараби ин буд ки :у лмои ҷоءи Мӯсои лмиқотно , Мӯсо омад аз худ бихўд гашта , сар дар сари худ гум карда , аз ҷоми қудси шароби муҳаббат нӯш карда , дарди шавқи ин ҳадис дар даруни вай такя зада , ва аз баҳори ишқи мавҷи арнии бархеста . Бар мҳлтҳоӣ банӣ Исроил май гашт ,у клмтҳо ҷамъ мекард аз пайғому рисолату мақосиди эшон , то чун бҳзрт шавад суханаш дароз гардад :

Пас чун бҳзрт муноҷот расед масти шароби шавқи гашт . Сӯхтаи самоъи калом ҳақ шуд . Он ҳама фаромӯш кард . Нақди вақташи ин баромад ки : أрнии أнзри إлик .

Фриштгони санги маломат дар иродат вай мезаданд ки : ё ибни алнсоءи алҳиз ! أи ттмъи أнтарӣ раби алъзаҳ ? мо ллтробу лрби алорбоб ? ! хокӣу обиро чаҳ расад ки ҳадис қадам кунад ! лами икни сами конро чун сазад ки висоли лами излу ло изол ҷӯяд ! Мӯсо аз сармастӣу бихўдии бзбони тФрид ҷавоб медиҳад ки : маъзӯрам доред ки ман на бхўиштни ӣнҷои афтодам .

Нахуст ӯ марои хост на ман хостам . Дӯст бар болин дидам ки аз хоб бархестам .

Ман баталаб оташ мешудам ки астноъ пеш омад ки : «у астнътки лнФсӣ » , бехабар будам ки офтоби тақрйви баромад ки : «у қрбноаҳи нҷё » :

Фармон омад бФриштгон ки : даст аз Мӯсо бидоред ки он кас ки шароб «у астнътки лнФсӣ » аз ҷом «у أлқити алейк муҳибаи манӣ » хӯрда бошад , арбада кам азин накунад . Мӯсо дар он ҳқоӣқи мукошифот аз хами хонаи лутфи шароб муҳаббат чашид . Дилаш дар ҳавоӣ Фрдонит биппаред . Насими инси васлат аз ҷониби қурбат бар ҷонаш дамид . Оташи меҳр забона зад , сабр аз дили бармеад , бетоқат шуд , гуфт : أрнии أнзри إлик , охир на кам аз назарӣ :

Пер тариқат гуфт : ҳар касро умедӣ ,у умеди орифи дидор . Орифро бедидор на бмзд ҳоҷатаст на бо биҳишти кор . Ҳамагон бар зиндагонӣ ошиқанду марг бар эшон дшхўор . Орифи бмрг муҳтоҷаст бар умеди дидор , гӯши блзти самоъ бар хурдор , лаби ҳақи меҳрро воми гузор , дидаи оростаи рӯзи дидор , ҷон аз шароби вуҷӯди мастӣ бехумор :

Қоли лн тароне гуфтаанд ки Мӯсои он соъат ки лн тароне шунид , мақоми ваии бартар буд аз он соъат ки мегуфт : أрнии أнзри إлик . Зеро ки ин соъат дар муроди ҳақ буд , ва он соъат дар муроди худ , ва буд Мӯсо дар муроди ҳақ ӯро тамомтар буд аз буд вай дар муроди худ , ки ин тафриқааст , ва он ҷамъ ,у айни ҷамъи лои маҳолаи тамомтар , қоли лнтароне Мӯсоро захми лн тароне расед аммо ҳам дар ҳоли марҳам бар ниҳод киу локин . Гуфт : эй Мӯсои захми лн тароне задем локин марҳам ниҳодем , то доне ки ки он на қаҳрӣаст , ки он узрӣаст .

Флмои таҷаллии рабаи ллҷбл чун аз оёти ҷалолу осори иззати аҳадяти штиаҳ эй бон кӯҳ расед баҳоли нестӣ боз шуд , ва аз вай нишон намонад , гуфт : подшоҳо ! агар санги сиёҳи тоқати ин ҳадис доштӣ , худ дар бадви вуҷӯди амонат қабул кардӣ ,у бҷону дили харидори он будӣ .

ӣнҷои латифа Эйаст ки кӯҳ бидон азимии брнтоФт , ва дилҳои мустазъафону пери занони уммат Аҳмад бартофт , иқўли аллоҳи таъолӣ :у أшФқни минҳо ва ҳамлҳо алإнсон .

Ва хари Мӯсои съқо чун ҳастӣ Мӯсо дар он съқаҳ аз миён бархест ,у башарияти вай бо кӯҳ доданд , нуқтаи ҳақиқиро таҷаллӣ афтод ки инак моӣим . Чун ту аз миён бархестӣ мо дида варем .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! ёфта меҷӯям , бо дида вар мегӯям . Ки дорам ? чаҳ ҷӯям ? ки май байнам ? чаҳ гӯям ? шефтаи ин ҷуст ва ҷӯям . Гирифтор ин гуфт ва гӯям . Илоҳӣ ! баҳоии иззати ту ҷой ишорат нагузошт , қадами ваҳдонияти ту роҳи азоФти бардошт то гум кард раҳе ҳар чаҳ дар даст дошт , ва ночиз шуд ҳар чаҳ май пиндошт . Илоҳӣ ! зон ту мефузуд , ва зон раҳе мекост , то охир ҳамон монад ки аввал буд рост :

Флмои أФоқи қоли сбҳонки таббати إлик чун боҳуш омад , гуфт : худовандо ! покӣ аз онкии башарии бнили самадяти ту тамаъ кунад , ё касе бахуд туро ҷӯяд , ё дилӣу ҷонии имрӯзи ҳадиси дидор ту кунад ? худовандо ! тавба кардам . Гуфтанд : эй Мӯсо ? чунин бикбори сипар фурӯ ниҳанд ки наҳодӣ , чунин бикбор ҷавлон кунанд ки ту кардӣ ?у бад-ӣни зӯдӣу осонии баргаштӣ ?у забони ҳол Мӯсо мегуяд :

Чаканам чун мақсӯдӣ барнаёмад , бории бмҳли хизмату бмқоми аҷзи бандагии бози гирдам , ва бо абтдоء фармон шавам :

Чун бъҷзи бандагии бмҳли хизмату мақоми тавба боз шуд , раби Алъоламин тадоруки дил вай кард ,у брФқ бо вай сухан гуфт : ё Мӯсои إнии астФитки алии анноси брсолотӣу бкломӣ ё Мӯсои ании мнътки ани шайъи ءи воҳид ,у ҳўи алрؤиаҳ , фалақади хсстки бксири ман алФзоӣл , астФитки болрсолаҳу أкрмтки бшрФи улҳола , Фошкри ҳзаҳи алҷмлаҳу аърФи ҳзаҳи алнъмаҳ . Ва кун ман алшокрину лои ттързи лмқоми алшкўӣ ,у фии маъноаи аншдўо :