Қавлаи таъолӣ : ва ман қавми Мӯсои أмаҳи иҳдўни болҳқи қисса дӯстонасту васфи улҳоли ҷавонмардону сирати соликон . Раби Алъоламин эшонро роҳ саодат намӯда ,у бтхосиси қурбату зулфат махсӯс карда ,у бҷзбаҳи каромат гиромӣ карда . Нисбати тақво боишон зинда ,у мнҳҷи сидқи бсботи қадами эшон маъмур ,у низоми давлати дайни ббркоти анфоси эшон пайваста .

Расӯл худо мегуяд салавоти аллоҳи алайҳ : « луи қисми нури аҳдҳми алии аҳли аларзи лўсъҳм » .

Агар нури дили эшон роҳ боз диҳанд ,у тлأлؤи шуъоъи он бар олам ва оламён уфтад , мутамарридони ҳама муваҳҳид гирданд . Зуннорҳо бкмри ишқи дайн бадал шавад , локин азизанду арҷманди бкс шан нанамояд , бадунёу уқбои шани надиҳад , мутавории вори эшонро дар ҳифз хеш медорад ,у бнъти муҳаббат дар қбоби ғайрат май пурвирд . Бмўсӣ ( ъ ) ваҳй омад ки : Эй кулем мамлакат ! нигар то садаф дар дарди хеши пеш ҳар бедида Эй нишкофӣ ,у ояти сӯрати ишқи ҷалоли мо бар ҳеҷ номаҳрамӣ нахонӣ ки аз ҳақиқати самъу самоъи маъзул буд . эй Мӯсо ! агар хоҳӣ ки рози мо ошкоро кунӣ борӣ бар касоне кун ки маҳали аҳди асрор мо бошанд , блил ва наҳор бо хизмати даргоҳи мо пардохта , ва дар мушоҳидаи ҷалоли мо хайма ишқ зада , ва бар даргоҳи рубубияти ин доғ аҳқит ёфта ки : أмаҳи иҳдўни болҳқ ва ба иъдлўн . Ин доғи аҳқит сиррӣаст аз асрори илоҳӣ , латифае аз лтоӣФи раббонӣ , ки аз олами ғайб равон шуд ,у ҷуз дар пардаи атвори тинати даравишон манзил накард . Хоҳӣ то шамае аз он биёбӣ дар пардаҳои нафас бирав то бадали рисӣ , ва он гуҳ дар пардаҳои дил бирав то бҷони рисӣ , ва он гуҳ дар пардаҳои ҷон бирав то бўсоли ҷонони рисӣ , кони таъбияи ҷуз дар миёни ҷон дӯстон набинӣ :

Довӯди пайғомбар ҳар вақте ки дарвешӣ дидӣ азин сӯхтаи хирманӣ , ғортидаҳи ишқӣ , донистӣ ки маҳали аҳди асрор азаласт , бо вай бинишастӣ ва ором гирифтӣ , гуфтӣ : ончӣ мақсӯдасту ороми дили ман , дарав таъбияаст . Ёқӯби пайғомбар ки дар байт алоҳзон нишаст ,у бадаради фироқи Юсуф чандон бигирист ки бенаӣ дар сар он шуд , ту гӯйӣ дар банди сӯрати Юсуф буд , ва аз рӯй ҳақоиқи он бақиятаи нқоўаҳи сФоўти хулат буд ки дар носиаҳи Юсуфи таъбия буд ,у ёқӯбро зеру зибр ҳаме дошт . Рӯем Бағдодӣ гуяд : алъорФи мроаҳ , ман назари фӣҳо таҷаллии ?лаи мавлоа ,у илайҳи алошораҳи бқўлаҳи ъзу ҷл : снриҳми оётнои фии алоФоқу фии أнФсҳм ҳатто итбини ?лаами أнаҳ алҳақ .

Ва қтъноҳми аснтии ъушраи أсботои أммои ҷаъфари бен Муҳамад ( ъ ) мегуяд дар ҳқоӣқи ин оят ки : аз чашмаи маърифати дувоздаҳ ҷӯй равон карда , ҳар яке шурби фурқатии сохта ,у астқоءи давлати дайн ҳар якеро аз он мнҳл падед карда , ҳамонаст ки ҷои дигар бар ваҷҳи иҷмоли брмз ва ишорат гуфт :у أни луи астқомўои алии алтриқаҳи лأсқиноҳми моءи ғдқо эй : ҷълнои ?лаами сқёи алии алдўом . Дувоздаҳ наҳранд : аввали он ошноӣу охири дӯстӣ , ва даҳ миёни ин ва он : яке сидқи эътиқод , дигари ихлос дар аъмол , сдигри ризо додани бҳкм , чаҳоруми айни алиқин , панҷуми сарвари ваҷд , шашуми барқи кашф , ҳафтуми ҳайрати шуҳуд , ҳаштуми истеҳлоки шавоҳид , нуҳуми мутолиаи ҷамъ , даҳуми ҳақиқати афрод . Банда чун завқи ин шарбатҳо бҷон вай расад ,у ҳаловат он биёбад ,у ҷазбаи илоҳӣ дар он пайвандад , худ айн алҳёҳ гардад , ва ҳар ки аз дасти вай шарбатӣ хӯрд мқбл абад шавад .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! машраб мешиносам аммо вохўрдн наме ёрам , дили ташна ва дар орзӯии қатрае мизорм . Сқоиаҳи маро сирӣ накунад , ман дар талаби дрёом . Бар ҳазор чашмау ҷӯй гузар кардам то бӯ ки дарё дарёбам . Дар оташи ишқ ғариқӣ дидӣ ? ман чунонам . Дар дарёи ташна Эй дидӣ ? ман онам . Рости бмтҳирии монам ки дар биёбонам . Фарёдами рас ки аз дасти бедилии бФғонм .

Ва қтъноҳми фии алأрзи أммо аз рӯй таҳқиқ бар завқ аҳл маввоҷед ишоратаст бсёҳони уммат ,у ғрбоءи тариқат , ки пайвастаи гирди олами мигрднди азин диёр бидон диёр , ва азин ғор бидон ғор , то вақти хеш аз халқ бапушанд ,у дайни хеш аз офот ағёр бакӯшанд .

Ва Мустафо ( с ) бад-ӣни маънӣ ишорат карда ки : рӯзгорӣ бамурдам даройад ки дайни диндорон бсломт намонад , то аз халқ нафрат нагиранд . Басони сайёҳони бинии эшонро аз халқи гурезон , гуҳ дар кӯҳи гуҳ дар биёбон :

Ва ишҳди лзлки қиссаи асҳоби алкҳФу қиссаи алғори ллнбии маъаи абии бикр , иқўли аллоҳи таъолӣ : сонии аснини إзи ҳумои фии алғор .

Маънӣ дигар гуфтаанд саёҳату ғурбати эшонро яъне ки муштоқанд ,у муштоқ дар ағлаби рӯзгору умуми аҳвол беқарор ва беором буд . Гирд олам мегардад то магар ҷое расад ки онҷои нишон дӯст бинад , ё аз касе хабари дӯсти пурсад ,у фии маъноаи аншдўо :

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! ғариби турои ғурбат ватанаст , пас ин корро кӣ доманаст ? чаҳ сазоӣ фараҷаст ӯ ки бтў мумтаҳанаст ? ҳаргиз кӣ вохона расад ӯ ки ғурбат ӯро ватанаст . Илоҳӣ ! муштоқи кушта дӯстӣаст ,у куштаи дӯстиро дидори ту кафанаст .

Ва блўноҳми болҳсноту алсиӣоти бёзмоӣими эшонро дар ком ва дар ноком , на дар ком фирефта шаванд на дар ноком . Аз мо баргарданд , шуғлӣ доранд дар пеши муҳимтар аз кому нокоми хеш . Бо халқ ориятанд ва бо худ бегона , ва аз таъаллуқи осӯда . Дилҳошон бо мавлои пайваста , ва сарҳо ботлоъи ваии ороста . Ҳаме гӯйанд бзбони аФтқори бнъти инкисор : худовандо ! вои даргоҳи омадеми бандаи вор , хоҳии азизи дори хоҳии хор .

Ва аллазӣнаи имскўни болктоби имон ,у أқомўои алслоаҳи эҳсон , Фболоимони вҷдўои аломон ,у болоҳсони вҷдўои алрзўон , Фоломони мؤҷлу алрзўони мъҷл ,у иқол : имскўни болктоби сабаби алнҷоаҳ ,у أқомўои алслоаҳи таҳқиқи алмноҷоаҳ , Фолнҷоаҳи фии алмол ,у алмноҷоаҳи фии улҳол . Ва афроди алслоаҳи болзкри эъломи анҳо афзали алъбодоти баъди муъаррифаи алзоту алсФот .