Қавлаи таъолӣ :у ллаҳи алأсмоءи алҳснии Фодъўаҳи баҳои худоиро ҷли ҷалола номҳоаст , ва он номҳо ӯро сифотаст , бони номҳо номвару сутӯдау шинохта , номҳои пурофарин , ва бар дилҳо ширин , назми пок ва гуфт пок аз худованди пок . Назми бсзо ва гуфт зебо аз худованди якто . Ойини забону чароғи ҷону сноءи ҷовдон . Худ мегуяд ҷли ҷалолау ъзи кбрёؤаҳ : нурии ҳдоӣ ,у лои илоҳи алои аллоҳи клмтӣ ,у أнои ҳў . Банда ки роҳ ёфт бнўр ман ёфт , пай ки баради бчроғи ман барад , чароғи суннат , чароғи маърифат , чароғи муҳаббат . Чароғи суннат дар дилаш афрӯхтем , чароғи маърифат дар сараш афрӯхтем , чароғи муҳаббат дар ҷонаш афрӯхтем . эй шоди боди бандае ки миёни ин се чароғ равонаст ! азизтар азу кист ки нури аъзам дар дилаш тобонаст ?

Ва дидаи варии дӯсти дил ӯро аёнаст ? он гуҳ гуфт ҷли ҷалола : лои илоҳи ало аллоҳ гуфт манасту сифат манаст ,у аллоҳи ном манаст , ва ман он номам ки ҳастам , ки номами дёну меҳрбон ,у худои ҳамагон , дорандаи ҷаҳон ,у навбати сози ҷаҳонён .

Пери тариқати калимае чанд гуфта лоӣқи ин мавзе , гуфт : эй сазовори санои хеш ! эй шукркунанда ътоءи хеш ! эй ширини намояндаи блоءи хеш ! раҳеи бзоти худ аз сноءи ту оҷиз ,у бъқли худ аз шинохти миннати ту оҷиз , ва битавон худ аз сазои ту оҷиз , кримо ! гирифтори он дардам ки ту давои онӣ . Бандаи он сноом ки ту сазои онӣ . Ман дар ту чаҳ донам ту доне ! ту онӣ ки худ гуфтӣ , ва чунон ки худ гуфтӣ онӣ . Ҳамонаст ки Мустафо ( с ) гуфт : « лои аҳсии сноءи алейк анати комаи аснити алии нФск » .

Ва зрўои аллазӣнаи илҳдўни фии أсмоӣаҳи илҳод дар номҳои аллоҳ аз роҳи ростӣу савоб баргаштанаст , ва ин бар ду ваҷҳаст : ё зиёдати орад дар он ё нуқсон . Номӣу сифатӣ ки аллоҳи худро нагуфт бигӯед , ё ончии худро гуфт нагӯяд . Он тамсиласт ва ин таътил . Аҳли алтмсили зодўои Фأлҳдўо ,у аҳли алтътили нқсўои Фأлҳдўо .

Шайхи алислом Ансорӣ гуфт қудси аллоҳи рӯҳа : ончии аллоҳ аз худ нишон дод онаст ,у сифати вай чунонаст . Аллоҳ аз худ бар баёнаст ,у Мустафои азу бар аёнаст , худро мегуяд : « Фсӣл ба хбиро , »у Мустафоро мегуяд : ва мо интқи ани алҳўӣ . Аллоҳро сифати исбот кардан нишоед бхўиштн , ва на тнзиаҳ кардани бхўиштн . Гӯши фарои китобу суннати дор , ончӣ гуяд ту бигӯӣ ки онаст . Аллоҳ гуфт ки сифат ҳаст , ва ном ҳаст , ту он мегӯй ки ҳаст , ончӣ нагуфт ки нест ту магӯӣ ки нест . Аллоҳ нагуфт ки ман чунам , агар бигуфтӣ ки чунам мо бгФтимӣ . Аллоҳ гуфт ки ҳастам чунӣ бнгФт , ту ҳаст мегӯй чунӣ магӯӣ . Ҳар киро ду оят аз қуръони маълуми гашт аз ташбеҳ бараст : أи Фмни ихлқи кмни лои ихлқ ? лӣси кмслаҳи шайъи ءу ҳўи алсмиъи албсир . Исботи исм на ташбеҳаст ,у тақдис дар нафии мазҳаб Иблисаст , ӯ ки меташбеҳ кунад аз ҳзираҳи ислом берунаст , ва ӯ ки сифат рад мекунад зиндиқаст .

Ва бидон ки холиқро ҷли ҷалола номҳоасту махлуқро номҳо . Ҳар чаҳ номҳои махлуқаст он маснӯъаст ориятӣу сохтау маҷозӣ ,у ончии номҳои холиқаст ҳама қадиманду азалӣ ,у бсзоӣ ӯу ҳақиқӣ . Ҳеҷ ном аз номҳои ӯ муҳаддис нест . Қавмӣ гуфтанд : махлуқ бояд то холиқ буд , мрзўқ бояд то розиқ буд . Ва на чунонаст ки эшон гуфтанд , ки ҳеҷ ҳдсро бо номи аллоҳ роҳ нест , ки ҳеҷ махлуқ набӯду худованди мо холиқ буд . Ҳеҷ мрзўқ набӯду худованди мо розиқ буд . Аллоҳро навад ва на номаст ки бони номҳо номвараст , ва на бмўсўмот мсмӣаст , ки худ мтсмӣаст бозул . Дар осмон ва замин ӯст , ки чунон ки дар аввал охираст дар охир авваласт , на авҳомро мадрак , на аФҳомро илал . Ҳўи мъли алошёءу лои иътл .

Дар чароовкунанда ҳар чиз , ва худ дар чаро ноед . Пас ҳар ки дар чаро ва чун шуд аз туруқи суннат берун шуд , аз онкии раби алъзаҳ на мтҳоӣласт дар знўн , на муҳот дар аФҳом , на мтқсм дар уқул , на мадрак дар авҳом . Шинохтааст аммо бсФту ном . Ҳамаи азу бар нишонанд ва бар пайғом .

Бнўри маърифату китобу суннату илҳом .

Ва ммни хлқнои أмаҳи иҳдўни болҳқи сифату наът дӯстонаст ,у аллазӣнаи кзбўои боётнои снстдрҷҳми ман ҳайси лои иълмўни ҳосили кор бегонагонаст . Эшон навохтагон фазланд ,у ӣнони рондагони адл . Зомин эшон худост , Мустафои пешво ,у аллоҳ раҳнамоӣаст . Зомини ӣнон ройаст ,у Иблиси пешво ,у дӯзахи сарой . Мазҳаби эшон « ва мо интқи ани алҳўӣ » ,у мазҳаби ӣнон « мо أрикми إлои мо أрӣ » . Эшонро мегуяд : иҳдўни болҳқ ва ба иъдлўн ,у ӣнонро мегуяд : снстдрҷҳми ман ҳайси лои иълмўн . Бингар то чанд фарқаст . Миёни ин ду Фриқ ? Фриқои ҳудоу Фриқои ҳақи алайҳими алзлолаҳ .

أу лами итФкрўои мо бсоҳбҳми ман ҷина чаро дидаи фикрат боз накунанд ,у андешаи ақли брнгморнд дар кори Муҳамад ( с ) , ва таъаммул накунанд дар мӯъҷизоту длоӣли набувват ва дар шоҳиди хилқату камоли халқ ӯ , то бидонанд ки вай девона нест ва коҳин нест ва шоир нест . Фармон омад ки ё Муҳамад ! ту хомӯш бош , ва эшонро ҷавоби мада ки манзалати ту бнздики мо бартар аз онаст ки турои бахуд боз гузорем , ё фурӯ гузорем . Мо худ эшонро ҷавоби диҳем ,у туро ниёбат дорем : мо أнти бнъмаҳи рбки бмҷнўн , мо ҳўи бқўли шоири қлилои мо тؤмнўну лои бқўли коҳин , ва мо ълмноаҳи алшър ва мо инбғии ?ла , мо зли соҳбкм ва мо ғўӣ . Ва мо интқи ани алҳўӣ , Фмои أнти бнъмаҳи рбки бкоҳну лои маҷнӯн . Туро чаҳ зиён эй Муҳамад ! ки бӯи ҷаҳлу бӯи лҳбу Утба ва шеба гӯйанд ту девонае ! ман ки маликами туро май писандам ва мегӯям : мо أнти бнъмаҳи рбки бмҷнўн . Дӯсти писанд бояд на шаҳри писанд . эй Муҳамад ! ту девона нае , ту зини олимӣ , Сайиди валади одамӣ , расӯли кунину соҳиби қоби қўсинӣ . Исломро сафойӣ , шариъатро Бақоӣ , расӯли худоӣ . Ин ъзи турои бас ки мо он ту , ту он мое , ислом роҳ манаст , ту даллоли он роҳӣ . Уммати ту сипоҳи даргоҳ мананд , ту солори он сипоҳӣ . Ҷумлаи хилоиқ ҷаҳон лашкаранд , ту он лашкарро шаҳаншоҳӣ . Дар ному насаби Муҳамади бен абди аллоҳ эй . Дар ъзу мартабати Муҳамади расӯли аллоҳ эй . Бони мангар ки душмани туро соҳир гуяду девона , бони нигар ки ман мегӯям :у сроҷои мниро , бшироу нзиро ,у кафии брбки ҳодёу нсиро ,у инсрки аллоҳи нсрои ъзизои إни фазлаи кони алейк кбиро .

أу лами инзрўои фии малакӯти алсмоўоту алأрзи атлъи аллоҳи субҳонаи ақмори алоёт ,у أмоти ани зиёҳо саҳоби алшбҳот , Фмни астзоءи баҳои тараққии илои шуҳуди алтқдир , ва ман лами иърҷи фии аўтони алтқсири анзлтаҳи мавокиби уссайри бсоҳоти алтҳқиқ .