Қавлаи таъолӣ : ё أиҳои аллазӣнаи омнўои إни ксирои ман алأҳбору алрҳбони алоиаҳ . Дарин ояти ҳам тахсӣсаст ва ҳам ташрифаст ва ҳам таҳдиду ваъид . Аввали ояти ташриф муъминонаст . Эшонро бндоء каромат мехонд ва ба хитоби Карим май навозад , навохт худ бар эшон май наад ътоءи худ бар эшон май резад ва боямон эшон худ гувоҳӣ медиҳад . Инаст каромату неъмат . Инаст латофату раҳмат . Корӣ дар азали сохта . Бандаро бе бандаи ақди дӯстии бастау ндоءи каромату неъмати бҷони ваии расонида .

Пер тариқат гуфт ндоءи ҳақ бар се қисмаст якеро ба ндоء ваъид хонд аз рӯй азимат бхўФ афтод . Якеро бндоء въд хонд бнъмти раҳмат бар ҷо афтод . Якеро бндоء лутф хонд бҳкми инбисот бмҳр афтод . Банда бояд ки миёни ин се ҳоли гардон буд : аввали хавфӣ ки ӯро аз маъсият боз дорад дувуми раҷоӣ ки ӯро бар тоъат дорад сеюм Меҳрӣ ки ӯро аз ӯ боз раҳанд .

إни ксирои ман алأҳбору алрҳбони лиأклўни أмўоли анноси болботл . Аз рӯй ишорат мегуяд мабодо ки олам дар таълими илму пер дар тарбияти мурӣд тамаъ дорад брФъи мардуму нафъи дунё ки тамаъ , ойинаи илм торик кунаду чашмаи баракат хушк кунаду қимати мардум ноқис кунаду ҳайбати пер аз дили мурӣди бабраду ҳурмати илми фурӯи ниҳод . Мустафо гуфт : бӣси алъбди абди тамаъи иқўдаҳу ҳўии излаҳу қоли алайҳи ассаломи ётии алии умматии замони амроؤҳми икўни алии алҷўру ълмоӣҳми алии алтмъу ъбодҳми алии алрёءу тҷорҳми алии акли алрбўо ,у нсоؤҳми алии зинаи алднё .

Олам ки дар таълими илм , тамаъи бнФъ дунё надораду рФқи халқ дар он наҷуеду илм худ баталаб ҷоҳу раёсату ҷамъи дунё зойеъ накунад , бълми худ бархӯрдор шаваду баракати илм буи расаду савоб ӯ савоби пайғомбарон буд . Мустафо гуфт : ман зори ъолмои Фконмо зор набиё .

Ва дар хабараст ки ҳар ки олимиро зиёрат кунад чунонаст ки илмро зиёрат кард , ва ҳар ки илмро зиёрат кард чунонаст ки худоиро зиёрат кард ва ҳар ки худоиро зиёрат кард ҷойгоҳ ӯ биҳиштаст .

Ва аллазӣнаи икнзўни алзҳбу алФзаҳу лои инФқўнҳои фии сиблати аллоҳ . Бухл на кори дайн доронаст ва на халқи дӯстон . Ва гуфтаанд : лӣси ман ахлоқи алонбёءу алсдиқини албхл , лона

Рӯй ан алнабӣ си анаи қол : мо ҷабал вале аллоҳи алоълии алсхоء .

Шблиро пурседанд ки зкоаҳ чанд бояд дод . Гуфт : бар мазҳаби фуқаҳо , аз дивист дирами панҷ дирам , ва бар мазҳаби мо ҷумлаи дивист дирам доданӣаст . Гуфтанд : инро дар шаръ , аслӣ бояд гуфт : абӯи бикр ҳар чаҳ дошт ҳама дар бохти он рӯз ки Мустафо аз ёрони садақаи хост . Умри нима мол оварад гуфт : ё расӯли аллоҳи тсдқти бнсФи молӣу таркати алнсФи лъёлӣ вале ъанд аллоҳи аҷр . Бӯи бикр ҳар чаҳ дошт ҳама оварад , ва гуфт : ё расӯли аллоҳи тсдқти бҷмиъи молӣу ллаҳи ъндии мазид . Умр гуфт : нима мол бидодаму марои бнздики худоӣ муздаст . Абӯ бикр гуфт : ҳама бидодам ва аз он худоиро бар ман ҳақаст . Мустафо гуфт : бинкмои мо байни клмтикмо .

Умр бар мақоми шариъат буду самар . Аҳли шариъати Наим биҳиштаст . Абӯи бикр бар мақоми ҳақиқат буду самараи аҳли ҳақиқати рӯҳ мушоҳидааст , ҳисоби аҳли шариъат бмўқФаст ҳисоби аҳли ҳақиқат бар бисот инсаст , дар мақъад сидқ ъанд млики муқтадир .

Явми иҳмии алайҳои фии нори ҷаҳаннами Фткўии баҳои ҷбоҳҳму ҷнўбҳму зҳўрҳм .

Хси алмўозъи алслси ман албдну ҳаии алҷбҳаҳу алҷнбу алзҳри болакӣ , лони албхили азои сأлаҳи алсоӣл зуӣ ҷбҳтаҳи сами аързи анҳу сам валеа зуҳра . Пешонӣ ки хоҷаи буқати саволи соили фаро , ҳам кашад ночор бар он доғ ниҳанд . Паҳлу ки аз сари кибр бар дарвеш занаду пушт ки бар гирданд , ҳам чунон , то доне ки дарвешро дар он ҳазрати ҷоҳ ва миқдораст . Ва шараф дарвеш онаст ки чун тавонгарро эътимод бар дунё буд дарвешро эътимод бар мавло буд , ҳар гуҳ ки тавонгарӣ бхдоӣ тақарруб кунад бўсилт дарвеш кунад ва агар дарвеш битавонгар аз баҳри дунё тақарруб кунад аз дайн бар ояд . Мустафо аз ӣнҷо гуфт : ман тавозуъи ғнёи лғноаҳи зҳби сулси дайна .

Ҳар ки тавозуъкунад тавонгариро аз баҳри тавонгарӣ ваии сикӣ аз дайн вай рафт , ва агар бзбон мадҳ гуяд ду сик рафт , ва агар бадал ӯро таъзим наад ҷумлаи дайни вай дар сар он шуд . Дарвеш буд ки бо дайни пеши тавонгар дар шавад бедайн берун ояду тавонгар , бо гуноҳи пеш вай шавад бегуноҳ берун ояд , пас халқ , эшонро дарвеши михўоннду тавонгари бҳқиқт , худ эшонанд .

Мустафо гуфт : мулӯки таҳти атмор .

إни идда алшҳўр ъанд аллоҳи аснои ъушри шҳро . . . Алоиаҳи лмои илми анҳми лои идоўмўни алии мулозимаи алқрб , аФрди баъзи алшҳўри болтФзили лиҳсўҳои бостксори алтоъот ва аммо алхўоси ман ибодаи Фҷмиъи алшҳўри ?лаами шаъбону рамазону ҷамеъи алоёми ?лаами ҷумъау ҷамеъи албқоъи ?лаами колмсоҷду фии маъноаи аншд :

إни идда алшҳўр ъанд аллоҳи аснои ъушри шҳро . Гуфтаанд ҳикмат дар онкии раби алъзаҳи рӯзгорро бар дувоздаҳ моҳ ниҳод онаст ки то бар адади ҳуруфи тавҳид буду ҳай : « лои илоҳи алои аллоҳ » . Таҳқиқи он хабарро ки Мустафо гуфт : болтўҳиди қомати алсмоўоту аларз .

Даври фалак дар осмону гардиши рӯзгору солу моҳ дар замин дар тавҳиди муваҳҳидони баста то ин дувоздаҳ ҳарф аз забони муваҳҳидон равонаст ин дувоздаҳ моҳ бар нсқи хеш ва бар ҳайати хеш гардонаст ҳар ҳарфии посбони моҳии сохтау саботи ин дар баёни он баста , он рӯз ки қазияи илоҳӣу ҳукми азалӣ дар расад ва хоҳад ки банди осмону замини бргшоиду замини хокӣ бар ифшоанду рӯзгор ном зад карда басар ояд , нахусти тавҳид аз миён халқ бардорад то на тавҳид монад на муваҳҳид , на қуръони миёни халқ на муъмин . Инаст ки Мустафо гуфт : лои тқўми алсоъаҳ ҳатто лои иқоли фии аларзи аллоҳи аллоҳ .

إнмои алнсии ءи зиёдаи фии алкФр . . . Алоиаҳи аддӣни мулоҳизаи аламру муҷонибаи алрзқу тарки алтқдми байни ядии аллоҳи субҳонаи фии ҷамеъи аҳкоми алшръи Фолоҷоли фии алтоъаҳи мазрубау алтўҳиди фии урфонаи мтбъу алслоҳи фии аломўри болоқомаҳ алӣ наамма алъбўдиаҳи Фолшҳри мо самоаи аллоҳи шҳроу алъому алҳўли мо қадарау байнаи шръо .