Қавлаи таъолӣ : إни аллоҳи уштурии ман алмؤмнини أнФсҳму أмўолҳм . . . Бар завқи орифону тариқи хосгён , ин ояти ҷои ноз дӯстонасту майдони асрори садиқон ,у таҳнияти муъминон , таҳниятии зебоу ташрифии бсзо , таҳниятӣ ки дилро инсасту ҷонро пайғом . Ороиш маҷлисасту сармояи муфлис . Зинати забонҳоу зиндагии дилҳо . Таҳниятии Карим , аз худовандии Карим , дар зоти Карим ва дар сифоти Карим , ва дар меҳри Карим ва дар навохт Карим ва дар бахшиши Карим . Раҳеро бФзл хеш мебахшад он гуҳи бахшидаи худ азу боз мехирад .

Худ медиҳад худ мъомлт мекунад ва дар он мъомлт , суди ҳамеи раҳеро мебахшаду зиёни худ мепазирад инаст некӯкорӣу карӣмӣ . Инаст меҳрбонӣу латифӣ .

Дар тӯрӣа Мӯсоаст ки : алҷнаҳи ҷаннатӣу алмоли молӣ , Фоштрўо ҷаннатӣ бимолӣ ?фони рбҳтми фалакаму ани хсртми феълӣ . ё банӣ одами мо хлқткми лои рбҳи алайкуми анмои хлқткми лтрбҳўои алӣ .

Раби Алъоламин дар азали пеш аз вуҷӯди банда , бандаро бихаред . Худ боиъ буд ва худ муштарӣ . Худ фурухт ва худ харид , ва дар шаръи Мустафо раво нест ки дар мъомлт , боиъу муштарии яке буд , магар ки падар бошад , ки аз шарти шафқату антФоءи тӯҳмату камоли меҳрбонӣу меҳри Абут , ӯро равост , пас чаҳ гӯйӣ дар худо ки рأФту раҳмати вай дар банда беш аз онаст ,у меҳрбонии вай бекаронасту меҳри ваии афзӯн аз онаст , чун дар ҳақ падар равост , дар ҳақи холиқи меҳрбони аўлитр ва тамомтар , ва анга донист раби алъзаҳ ки банда , бади хуйу бади аҳд ва бе вафосту буқати булӯғ эътироз кунад он роҳи эътироз буи фурӯбаст ки нафасии пари айбу пари офати харид , ббҳштии пари нозу пари неъмат . Нафасӣ ки маҳали шаҳавот ва балӣотаст , ббҳштӣ ки қурби ҳақро маротиб ва дараҷотаст , ва дар муомилоти шаръӣ ҷое ки саман бар мбиъи биафзояди роҳи эътироз дар он баста шавад . Ва он гуҳи нафаси харид ва қалб нахарид аз баҳри он ки қалб диласту дил бар муҳаббату меҳри ҳақ вақфаст ва бар вақф , харид ва фурухт раво набӯд .

Ва низ шарти мбоиът таслимаст , ончии таслими вай мумкин нест , дар шаръ , байъу шарӣ дар он раво нест . Мурғ бар ҳавоу моҳӣ дар дарё нафурӯшанд , ки таслими он осон нест . Ҳоли дили банда ҳаминасту таслими он мумкин нест , то раб алъзаҳ мегуяд иҳўли байни алмрءу қалба .

Қоли алнсри ободӣ : уштурии мнки мо ҳўи сФтку алқлби таҳти сифатаи Флми иқъи алайҳи алмбоиъаҳ .

Қол алнабӣ ( с ) : қалби ибни одами байни асбъини ман асобъи арраҳмон .

Ва гуфтаанд нафаси дарбон диласт биҷои чокари истодаи раияти вор дар хизмат ,у дил дар маҳал шуҳудаст , мҳмўли рубубият , султони вор ҳаме ронад маликат , пас чун нафас ки чокараст қимати вай биҳишт омад бо хзоӣни неъмати чгўиии дилро бо он ҳамаи зулфату қурбат . Қимати вай чаҳ бошад магари ҷавори ҳазрати иззату давоми мшоҳдту руят .

Пер тариқат гуфт ҷавҳарӣаст бар хоки афтодаи миёни роҳ , олам аз қимати он ҷавҳари ноогоҳ , соҳиби давлатии басар он расед ногоҳ , подшоҳӣ ҷовид ёфт бетаблу кулоҳ , аз қимати он ҷавҳар бар роҳи чизеи накост , қимати он ҷавҳари ҳам ки дай буд баҷост . Нури ҷавҳари кро тобонаст , онро ки аноят маълумаст . Гила бархест , абтдоء ба бар кӣ кард , ва аз оғоз , ин кор ки хост . Дарахти меҳр ки кишт ,у сарои дӯстӣ ки орост . Пас бо чандини лутф , ин бад андешӣ чарост . Рӯзи харидорӣ айб медид ва гуфт ки равост .

Илоҳӣ ! ин ҳамаи шодӣ аз ту баҳра моаст чун ту мавлои крост ? ва чун ту дӯст куҷоасту бони сифат ки туе аз ту худ ҷузи ин нрўост , ва то май гӯйӣ ки ин худ нишонасту ойин фардаст , ин пайғомаст ва халъат барҷост , сабрро чаҳ рӯйу оромро чаҳ ҷост .

Фостбшрўои ббиъкми алзии боиътм ба . . . Ин бози ташрифӣ дигарасту тахсӣсии дигар . Мегуяд шоди беди рҳигони ман , бинозед дар мъомлт ки кардед бо ман , ромиш кунед баноми ман , бёсоӣиди баному нишони ман , касе ки байъӣ кунад , ҳамаи шодии ваии ббҳои мбиъ буд , ҳар чанд ки самани некӯтар ва афзӯнтар , шодии ваии бештар , раб Алъоламин нагуфт бсмн ки ёфтед шодӣ кунед , бал ки ба байъ ки бо ман кардеду мъомлт ки бо ман дар гирифтед шодӣ кунед . Чаҳ ғам дорад ӯ ки вайро дорад , кро шояд онкии қурби вайро нишоед ?

Дар збўр Довӯдаст : эй писари одам , чаро вои ғайри ман дӯстигирӣ ки сазои дӯстии манам , чаро на бо ман бозор кунӣ ки ҷаводу мФзли манам , чаро бо ман мъомлт нагирӣ ки бахшанда фарохи бахши манам , ё туҷҷори алднёи рбҳи алднёи иФнӣу рбҳии ибқӣ : мо ъндкми инФд ва мо ъанд аллоҳи боқ ,у албоқӣоти алсолҳот хайр ъанд рбки сўобоу хайри أмлои Фостбшрўои ббиъкми байъӣ ки дар азал худ кард ва мо накардем , баноми мо боз кард ва ба мо боз хонд ки он байъ ки ман кардам шумо кардед . Ҳам чунон ки Мустафоро гуфт : ва мо Ромяти إзи Ромяту локини аллоҳи Ромӣ ишоратаст бнқтаҳи ҷамъу таҳқиқи тФрид . Насими азали дамидау барқ ягонагӣ дурахшидау раҳеро аз дасти обу хоки рабӯдаи дугонагӣ бо адаму ҳақиқати софӣ шуда манӣ орияти кушта :

Алтоӣбўни алъобдўн . . . Сифат муъминонасту сирати ошноёну ойини дӯстон .

Пасинони ин гетии пешвоёни он гетӣ , гувоҳони анбёءу шФъоءи халқ , содоти дунёу дӯсти дорони дайн , ва дӯст доштагон ҳақ , табақоти эшон дарин ояти бнзоми писандида ёд кард ва эшонро бар он сутӯда ва бидон гувоҳӣ додау ибтидо ки кард бидӯнитарин эшон кард . Нахусти Фрўтронро ёд кард : тоӣбон ва аз гунаҳи бозгаштагон , то хаҷал намонанд дил гиранду умед тоза доранд , гуфт : алтоӣбўн , аз гуноҳ боз гаштагонанд , узри даҳон ва пушаймононанд .

Алъобдўни прстгороннди амр гузоронанд хизмат варзонанд .

Алсоӣҳўн ҳоҷёнанд рӯза доронанд илм ҷӯёнанд .

Алҳомдўни стоиндгони озодӣ кунандагонанд , сногўёнанд .

Алрокъўн мутавозеъонанд хидматкоронанд дар фармон бурдорӣ ба перӣ расидагонанд .

Алсоҷдўни намоз кунандагонанд . Мӯтазарриъонанд . Ҷалоли маро рӯй бар хок нҳндгонанд .

Аломрўни болмърўФи халқро бад-ӣн Фрмоиндгонанд . Муаззинон ва бо тоъат хонандагонанд . Мтносҳону якдигарро панд диҳандагонанд .

Ва алноҳўни ани алмнкр султонон додгаронанд музаккарону халқ аз шари фурӯд орндгонанд . Ва бҷону дили онро пазирндагонанд .

Ва башари алмؤмнини бишорати даҳ мؤмнонро ки ҳар чаҳ аз эшон тақсираст бе ниёзии ман баробар онаст ва ҳар чаҳ аз эшон нописандаст меҳрбонии ман бар сар онаст ва ҳар чаҳ раҳеро умедаст фазли ман бартар аз онаст . Бишорати даҳ мؤмнонро ки чун эшонро мигзидм айб медидам , нпсндидм то бишри бнҳонҳои ворсидм , раҳеро ба бе ниёзии худ чунон ки буд харидам . Қоли ибни ътоء : лои тсҳи алъбодаҳи алои болтўбаҳу лои алтўбаҳи алои болҳмди алии мо вақъати алайҳи ман тариқи алтўбаҳ ,у лои исҳи алҳмди алои бмдоўаҳи алсёҳаҳу алрёзаҳ ,у лои ҳзаҳи алмқомоту алмқдмоти алои бмдоўмаҳи алркўъу алсҷўд ,у лои исҳи ҳзаҳи каллаи алои боломри болмърўФу алнҳии ани алмнкр ,у лои исҳи шайъи ءи ммои тақаддуми алои бҳФзи алҳдўд зоҳирану ботно ,у алмؤмни ман икўни ҳзаҳи сифата , лони аллоҳи ъзу ҷли иқўлу башари алмؤмнини аллазӣнаи бҳзаҳи алсФаҳ . Дар осори биоранд ки фардо дар растохези қавмиро аз ин уммати бтрозўгоаҳи оранду Фриштгон ки бар эшон муваккил бошанд бадӣҳои эшон шумурдан гиранд , ки бори худоёи бади ъҳдоннд бевафоёнанд , фаромӯш коронанд , гунаҳ коронанд , далерон ва шӯхонанд . Раб алъзаҳ гуяд ҷли ҷалола : аз онҷо ки кирдор эшонаст чунонанд ва аз онҷо ки караму афви мост , тоӣбонанд , обидонанд , ҳомидонанд , рӯза доронанд , намоз гузоронанд , дӯстии мо бҷону дил хоҳонанду бмҳри мо якто гӯйонанд , забони ҳоли бечорагони бнъти инкисор ва аФтқор мегуяд ки , худовандо агар фосиқем ва агар обид , чунон ки ҳастем он тўоиму бдошти тўоим , брхўости ту мавқуф ва ба бандагии ту маърӯф , аз ту гузар на ва бе ту басар на .