Қавлаи таъолӣ :у аснъи алФлки бأъиннои Нӯҳро фармон омад аз рӯй шариъати бзоҳри ҳукм ки аз чӯби соҷи киштии соз ва дарав нишин то аз тӯфони барраӣ ва аз рӯй ҳақиқати бҳкми тахсӣсу наъти тақрйви басари вай Нидо омад ки дарёии нафас дар пеши дории дарёии мғрқи мӯҳлик дар он гирдобҳоаст пари хатар . Ва наҳангони ҷони рубой бар расад ,у ночор бар он ибра мебояд кард то бсоҳли амни рисӣ , аз ихлоси киштии сози басаи табақаи яке хавфу дигари раҷо ва сеюм ризо , вонгаҳи бодбони сидқ бар он банд ва бар мҳби сабои итилоъ мо бидор . Инаст ки гуфт : бأъинноу вҳино ки мо худ чунон ки бояд ронаду онҷо ки бояд ронад худ ронем ҳўи алзии исиркми фии албру албҳру ҳмлноҳми фии албру албҳр аз рӯй ишорат мегуяд бандаи ман тадбири кори худу амни гузору хештанро яксар бмн сипору тасарруфи худ даври дори ту мҳмўли лутфи моеу мҳмўли алкроми лои иқъи ?фони вақъи ваҷди ман иأхзи беда . Ин ҳамонаст ки Мустафо ( с ) гуфт : « алои Фтслкўни ҷсрои ман алнори итأи аҳдкми алҷмраҳи Фиқўли алҷср , иқўли рбки ъзу ҷл ӯ анаи кароматӣ

Бузургворасту Лутфӣ бениҳоят ки фардои раби алъзаҳ бар гузаргоҳи сирот бо банда осӣ кунад , Фмраҳи иқФу мараи иъср . намеуфтад ва май хезаду раб алъзаҳ донад ки бандаро ҷузи ваии фарёдрас ва дастгир нест . Бҷлоли тъззи худу бнъти раҳмат ӯро фарёд расад ва дастгирӣ кунад . Дар хабар меояд ки раҳмати аллоҳ бар банда беш аз раҳмат модараст бар фарзанд , ва агар тқдирои фарзандии ҳазор бори поиши бгл фурӯ равад , ҳар бор модар гуяд бархез ҷони модар ва ҳар бор модар бирав мушфиқтару меҳрбонтар буд .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! то меҳри ту пайдои гашти ҳамаи меҳрҳо ҷафои гашт , ва то бар ту пайдои гашти ҳамаи ҷафоҳо вафои гашт , илоҳӣ ! мо на арзонӣ будем то моро бар гузидӣ , ва на ноарзонӣ будем ки бғлт гузидӣ , балки бахуд арзонӣ кардӣ то баргузедӣу бпўшидии айб , ки медидӣ .

Ҳатто إзои ҷоءи أмрноу Фори алтнўр чун султони азимат ва бениёзӣу ҷалоли иззати қаҳҳории бнъти сиёсати камӣни гоҳи макр бар он беҳараматону бегонагони кушоду тӯфони уқубату азоби фарои сар эшон нишаст , фармон омад аз ҷаббори коинот ба Нӯҳи пайғомбар ки : « аҳмли фӣҳо ман кули завҷайни аснину أҳлки إлои ман сабақи алайҳи алқўл » ҳар ки мо дар азал ӯро дар паноҳи лутфу ҷавори раҳмати худ гирифтем , имрӯзи ту ӯро вопноаҳи худгир ва дар киштии нишон ки ваии имрӯз аз рстгоронсту фардо аз навохтагон , ва дар азал аз хондагон . Иблис омад дар он ҳол то худро дар киштии афканди Нӯҳи сари возд ки ин ҷой хондагонаст , на ҷои рондагон . Иблис гуфт : аммо илмати ании ман алмнзрини إлии явми алўқти алмълўму лои макони алиўми алои фии сФинтк . Нидо омад ки эй Нӯҳ , Иблисро дар нишон ки ӯ шабаҳ сиёҳаст дар ақди марворид : дар риштаи кашанд бо ҷавоҳири шабаҳӣ .

Аҷаб онаст ки Нӯҳи писари худро мехонд ки аркби маъноу Иблиси душманро меронад , то фармон омад ки Иблиси душманро бурдору писари худро бигзор , то бадоне ки асрори тақдир бар қиёс халқ нест мегуяд : ман он кунам ки худ хоҳаму касро бар ҳукми ман эътироз нест лои исӣли ъмои иФъл ва ҳам исӣлўн .

Ва қоли аркбўои фӣҳо бисмии аллоҳи маҷроҳоу мрсоҳои бисмии аллоҳи саломаи алхлқ , ва биллоҳ наҷоҳ алхлқ , бисмии аллоҳ шФоء ъанд кули балӣа , ва селоа ъанд кули ҳсраҳ , ва ҳбраҳ ъанд кули трҳаҳ , баном худост ороми дили муъминон , баном худост шФоءи дарди бемори дилон , баном худост осоиши андҳгнон , худовандо науммат нури дидаи ошноён , ёдати ойини манзили муштоқон , ёфтат фироқи дили мурӣдон , меҳрати инси ҷони дӯстон .

Ва нодаии Нӯҳи рабаи Фқоли раби إни ибнии ман أҳлии пер тариқат гуфта ки даргоҳи ҳақ азизаст ,у фанои қудс ӯ азим , саропарда қаҳр зада ,у айвони кибриё бар кашида ,у бисоти азимати густаронида , касро нест ва нарасад ки бстохӣ кунад бар он бисоти азимати ҷузи бФрмон . Набинӣ Нӯҳро ки бстохӣ кард , гуфт : إни ибнии ман أҳлӣ то ӯро ҷавоб доданд ки إнаҳи лӣси ман أҳлки Мӯсо ( ъ ) ҳамчунин бар бисоти ҷалолу азимат инбисотӣ намӯд бе дастурии дидори хост , гуфт : « арнӣ » ҷавоб омад ки : лнтароне , бози Мустафо ( с ) шаби улфату зулфат , шаби қурбу каромат ки бҳзрт аъло расед ,у бисоти ҷалол ва азимат дид , сар дар пеши афканд ва ҳеҷ нагуфт ҳурмати ҳазрати аҳадятроу иҷлоли даргоҳи самадятро хомӯш гашта ,у гӯш фаро дошта ки то фармон чаҳ ояд ,у дастурӣ чаҳ диҳад , Нидо омад ки ё Муҳамади сбҳи исми рбки алأълии дастурии додеми турои забони дуо ва сано бигушоӣ , ва моро бпокӣ биситой , Мустафо ( с ) дар нигараст ҷалолу азимату кибриёии алуҳият бениҳоят дид , донист ки камоли санои махлуқи ҳаргизи ббдоити ҷалоли лам изл нарасад , санои худ ҳамчун чароғ дид дар офтобу қатра дар дарё , чароғ дар офтоб чаҳ равшаноӣ диҳад ,у қатра дар дарёча афзоед , ҳамин клмт гуфт : « лои аҳсии сноءи алейк анати комаи аснити алии нФск »

Фармон омад ки эй Муҳамад бстохӣ кун бихоҳ то бахшам , бигӯӣ то ниўшм , сили тътаҳи ашФъи тшФъ .