Қавлаи таъолӣ :у лмои ҷоءти рслнои лўтои сӣ ءи баҳаму зоқи баҳами зръои алоиаҳ .

Ишоратаст бкмоли ҳузни луту ғояти дарду андӯҳи вай дар роҳи дайн , ҳам ташрифаст ӯро ҳам бишорат , ташрифаст аз он рӯй ки иззати қуръон ӯро ҷилва мекунад , ва аз андӯҳи ваии оламёнро бар оташи андӯҳ май нишонд ,у халъати мсўбти рӯзи давлати эшонро мидўзд ,у бишорат аз онаст ки ҳар кро бар омадани мурод дар толеъи вай буд , нахусти тир беМуродӣ дар ком вай нишонанд , ва бар дарду андӯҳаш андӯҳ физойанд , он гуҳ чун якборагии дили хеши бондўаҳи супурд , ва аз роҳи мурод худ бархест , муҳаббати ҳақ ӯро дар пардаи исмат хеш гирад ки : « ани аллоҳи иҳби кули қалби ҳазин » дӯст дорад аллоҳи дилӣ ки ҳамаи ғам нодидан вай хӯрд , ҳамаи бор дард ноёфт вай кашад , андӯҳаш бидон диҳад то рӯзӣ гуяд , ки : лои тҳзни тарсу бим дар дилаши афканд , то дар вақти назъ ӯро гуяд ки : лои тхФи он соъат ки бандаи муъминро дар хок ниҳанд , ва он хари пуштаи гӯр бар синаи азиз ӯ насб кунанд , дӯстони мутафаккири ҳол ӯ , хуишони мутаҳайири интиқол ӯ , дили ваии пар аз андӯҳ ва бим гашта , миён навохту сиёсати дармонда , гӯш бар ғайби ниҳода , то худ чаҳ хитоб ояд ва бо вай чаҳ кунанд , бандаи дарин сӯзу ҳасрат буд , ки фазли илоҳӣ дар расад , лутфи эзадӣ дар пайвандад , хитоб ояд , бнъмти икрому аФзол , абдии тркўку иззатӣу ҷалолии лоншрни алейк раҳматӣ , бандаи ман дӯстони маҷозии туро раҳо карданд ғам махӯру андӯҳи мадор ки мо турои вопноаҳи раҳмати хеши гирифтем , ва дар равзаи ризвони ҷой ту сохтем , ҳамонаст ки раб алъзаҳ гуфт : أлои тхоФўоу лои тҳзнўоу أбшрўо болҷнаҳ инаст бори дарахти андҳон ,у ғояти дарди дӯстон , на аз газоф гуфт ончии пер тариқат гуфт : илоҳӣ ! насиби ин бечораи азин кори ҳама дардаст , мубораки бод ки марои ин дарди сахт дар хӯрдаст , бечораи он кас ки азин дард фардаст , ҳқо ки ҳар ки бад-ӣни дарди ннозд ноҷавонмардаст .

Ҳар дард ки зини дилами қадам бар гирад /дрдӣ дигараш биҷой дар баргирад

Қоли луи أни лии бкми қувваи أўи оўии إлии рукни шадиди қоли ибни ътоءи луи ани лии бкми қувваи ман нафасии лмнъткми ман мъсиаҳи рабӣу луи ани алмърФаҳи бедии лои вслтҳои аликм , он маҳҷӯрони даргоҳи иззату захми хӯрдагони адли азали гирди сарой лут баромаданд бқсди он азизон , бар мухолифати фармон , ва он кор бар лут дшхўор шуду ранҷи дили вай дар ҳақи он меҳмонон бғоит расед , ва бе ороми гашт аз сар таҳайюр гуфт : луи أни лии бкми қувва бо он ҳамаи ранҷ ки аз эшон дид шафқат аз эшон ҳам боз нагирифту орзӯии тавфиқу ҳидояти эшон дар дили худ роҳ дод , гуфт : агар калиди маърифату ҳидояти бадасти ман будӣ , бар дилҳои мо дар маърифати гшодмӣ , ва шуморо бойени исёну хизлон фурӯ нагузоштӣ локин чаҳ суд ки ин кори бадаст ман нест ,у ҳидояти бхўост ман нест , ҳамонаст ки Мустафо ( с )ро гуфтанд : « лӣси алейк ҳдоҳму локини аллоҳи иҳдии ман ишоء » ё Муҳамади ҳидояту ғўоити халқи ҳақоиқи тъззи мост ,у хасоиси тФрди мо , бар ту ҷуз аз даъват нест ,у роҳи намӯдани ҷузи кори илоҳят мо нест .

Флмои ҷоءи أмрнои ҷълнои олӣҳо соФлҳои санаи аллоҳи фии ибодаи қалби алаҳволи алайҳим ,у алонқлоби ман самоти алҳдўс ,у алзии лои изўлу лои иҳўли Фҳўи алзии лами излу лои изоли бнъўти алсмдиаҳ , гардиши аҳволу тирагии рӯзгори наът ҳдсонаст ,у саранҷом бандагонаст , рӯзии эшонро неъмат ,у рӯзии ғмонст , яке беком ва бе навои яке шодон ва нозонаст , аз он гуҳи чунину гуҳ чунонаст , ки аз хоки мухталити офарӣда ,у боб тағайюр сиришта , ва то бадоне ки якто ва ягона худост ки дар сифат ӯ тағайюр на , ва дар наът ӯ тбдл на , ва бо ӯ ҳеҷ мнозъу мшорк на , онро ки хоҳад бФзли худ навозад , ва ӯро ба ваии ҳоҷат на , ва онро ки хоҳад бъдл худ ронад , ва аз каси бим на , он гуҳ дар охир оят гуфт : ва мо ҳаии ман алзолмини ббъиди ин чунонаст ки гуфтанд :