Қавлаи таъолӣ : «у қоли алмалики إнии أрии сабъи бақароти смон » алоиаҳ . . . . Абтдоءи блоءи Юсуфи хобӣ буд ки аз худ ҳикоят кард : « إнии раъйати أҳди ъушри кўкбо » ,у сабаби наҷоти ваии ҳам хобӣ буд ки малик Миср дид гуфт : « إнии أрии сабъи бақароти смон » то бадоне ки корҳо бтқдир ва тадбир худост ва дар кори ронӣу кор созӣ яктост , ҳар чанд сабабҳо пайдост , аммо бо сабаб бмондн хатост .
Пер тариқат гуфт : сабаб надидан ҷаҳласт аммо бо сабаби бмондн ширкаст , аз сабаб бар гузар то бмсбби рисӣ , дар сабаб мабанд то дар худ барисӣ , орифро чашм на бар лавҳаст на бар қалам , на баста ҳаввост на асири одам , аташӣ дорад доим ҳар чанд қадаҳҳо дорад дамодам , эй мҳимни акрам , эй мФзли арҳм , як бори қадаҳи бозгир то ин бечораи барзанади дам . Ва гуфтаанд ки Юсуфро ду чиз буд бар камол : яке ҳасани хилқат , дигари илму Фтнти ҳасани хилқати ҷамол сӯратасту илму Фтнти камоли маънӣ , пас раби алъзаҳи тақдир чунон кард ки ҷамоли ваии сабаби балои гашту илми ваии сабаби наҷот то оламён бидонанд ки илми некӯ ба аз сӯрати некӯ . Ва қади қили фии алмисли алсоӣр : алълми иътӣу ани ибтӣ , чун илми рؤёи Юсуфро сабаби малики дунёи гашт , чаҳ аҷабгар илми сифоти мавлои орифро сабаби малик уқбо гардад ? ! иқўли аллоҳи ъзу ҷл «у إзои раъйати сами раъйати нъимоу маликои кбиро » .
«у қоли алмалики аӣтўнӣ ба Флмои ҷоءаҳ алрасул » алоиаҳ . . . Таваққуфи Юсуф дар зиндони баъд аз онки халосии дида ва дастурӣ ёфта ва он тардид ки ҳаме кард аз он буд ки то малик Миср бичишам хиёнат бадв нанигарад ки он гуҳи ҳайбати Юсуф дар дил вай намонаду сухани Юсуф дар даъвати буи асар накунад , лои ҷурм чун кашфи он ҳол карданду бароъати Юсуфи зоҳири гашти сухани вай дар ӯ асар карду панди вай ӯро суд дошт то он малик дар дайн ислом омаду миллати куфри бгзошт . Қавмӣ гуфтанд ин малики фиръавни Мӯсо буду баъд аз Юсуфи занодақа ӯро аз роҳи ббрднд то муртади гашту брўзгори Мӯсо ғарқ шуд ,у қавл дуруст онаст ки на фиръавни Мӯсо буд ва дар аввали сӯра баён кардем . Ва гуфтаанд тардиди Юсуф аз он буд ки то ин ҳол макшуф гардаду каси бсбби вай ба тӯҳматӣ ки буии баради гунаҳ кор нашавад ва дар ҳеҷ дили ҳеҷ тӯҳмат бинмоанду исмати набувват пайдо гардад то мардум дар ваии сухан некӯ гӯйанду бон мсўбт ёбанд ҳамчунонк халил ( ъ ) гуфт :у аҷъли лии лисони сидқи фии алохрини бори худоёи маро чунон кун ки бохри рӯзгори маро сано гӯйанд . Ва Мустафо ( с ) гуфт : « аллоҳами вФқнии лмои ирзики анӣу иҳсни фии анноси зикрӣ »
Бори худоёи марои тавфиқи даҳ то он кор кунам ки ту аз ман хушнӯди шӯйу номи ман дар халқ некӯ кунад .
Ва гуфтаанд мардии даъвии дӯстӣ Юсуф кард он гуҳ ки дар зиндон буд , Юсуф гуфт эй ҷавонмарди дӯстии ман туро чаҳ бакораст ? азин дӯстии марои бблои афканӣ ва худ балои бинӣ ! падари ман ёқӯби маро дӯст дошт бенаии вай дар сар он шуду маро дар чоҳи афканд , Зулайхои даъвии дӯстӣ ман кард бмломти Мисрёни мубталои гашт ва ман дар зиндони дайр сол бимонадам .
Кзлки алмустафои слии аллоҳи алайҳу силами скни илои Ҷабраили Фҳҷраҳи арбаъӣни иўмоу аҳби алкъбаҳи Фохрҷаҳи минҳои куффори Қурайшу аҳби ъоӣшаҳи Фобтлити бқсаҳи алоФку мақолаи алмноФқин .