Қавлаи таъолӣ : «у ҷоءи إхўаҳи Юсуф » бародарони Юсуфи бсбби ниёзу дарвешӣ бмср омаданд , Юсуф боишон нигоҳ кард аз роҳ фаросат бидонаст ки бародарон вайанд бастаи банди оз , хастаи теғи ниёз , бар сиблати имтиҳони ақиқи шукри безро бикшод , гуфт : ҷавонон аз кадом ҷониб меоянд ? ҳар чанд ки Юсуф медонист ки эшон ки андў аз куҷо меоянд , локини ҳамеи хост ки зикри канъону васфи улҳоли ёқӯб аз эшон башнавад , ва он аҳд бар вай тоза шавад ки ҳадиси дӯсти шунидану диёру ватани дӯсти ёд кардани ғзоءи ҷони ошиқ буду хастагии вайро марҳам .

Бародарон гуфтанд эй офтоби хубони мо аз ҳудӯди канъон май оӣим , гуфт : бачаи кор омадаед ? гуфтанд бтзлми азин гардиши замонаи талх бевафо , ҳамонаст ки гуфт : « ё أиҳои алъзизи мсноу أҳлнои алзр » эй азизи мо мардумоне бошем базли ғурбат хўно карда , бозтрори бўлоити ту омадаему рӯзгори номусоиди пардаи таҷаммул аз рӯй мо фурӯ кашидау борӣ ки овардаем на сазои ҳазрат туаст , бикрами худ моро бинавозу ббзоъти мо мангар , моро хушнӯди бози гардон ки падарӣ пер дорем , то бнздики вай боз шавем . Юсуф чун ном падар шунид бисёр бигирист аммо ниқоб бар баста буд ва эшон надонистанд ки вай мегиряд . Он гуҳи ғуломони хешро бифармуд ки борҳои эшон ҷузи бҳзрти мо мгшоӣиду пеш аз онки мо дар он нигарем дар он мнгрид , эшон ҳама таъаҷҷуб карданд ки ин чаҳ ҳоласт ва чаҳ шояд бӯдан , чандон борҳои қӣматӣ аз атрофи олами биоранд , ҷавоҳири пари қимату зару сими нҳмор ва ҷомҳои алвон ҳаргиз нагӯяд ки пеши ман гшоӣид ва ин бори муҳақар , бизоъатии мзҷоаҳ , хрўоркӣ чанд азин пашми мяшу мӯии гӯсфанд ва кафшҳои куҳна мегуяд пеши тахти мо гшоӣиди лои бади ӣнҷо сиррӣаст . Сараши он буд ки ҳар тоӣ мӯии ҳмоли ишқӣ буд , ҳомили дардӣ аз дардҳои ёқӯбӣ , агар на дарду ишқи ёқӯбӣ будӣ Юсуфро бо он мӯии гӯсфанд чаҳ кор будӣ ва чаро даллолии он худ кардӣ ? !

эй ҷавонмарди раби алъзаҳи ҳафтсад ҳазор солаи тасбеҳи Иблис дар сҳроءи лои аболии ббоди брдод то он як нафаси дардноки дарвеши бҳзрти иззати худ барад ки : анин алмзнбини аҳби илои ман зҷли алмсбҳин , пас бифармуд Юсуф ки эшонро ҳар яке штрўорӣ бор бидиҳеду бизоъатӣ ки доранд ҳеҷ аз эшон мстонид ва эшонро гуфт : « аӣтўнии бأхи лаками ман أбикм » шуморо боз бояд гашту бинёминро бёўрдн . Ва ёқӯб , бинёминро ббўӣ Юсуф медошт , Юсуф ӯро бихонад то ғмгсорӣ бошад ӯроу ҳавоӣ ёқӯб медорад .

Ва гуфтаанд бинёминро бидон хонд ки бигӯаш вай расед ки ҳамаи инси дили ёқӯби бмшоҳдаҳ бинёминаст , ӯро дӯст медораду биҷой Юсуф медорад , Юсуфро раг ғайрат бархест гуфт даъвии дӯстӣ мо кунад ва он гуҳи дайгариро биҷой мо дорад ва бо вай ором гирад ! ӯро аз пеши ваии брбоӣиду наздик ман оред то ғубори ағёр бар сафҳа дӯстӣ нанишинад ки дар дӯстӣ ширкат нест ва дар дилии ҷои ду дӯст нест , мо ҷаъли аллоҳи лрҷли ман қалбин фии ҷўФаҳ .

«у лмои Фтҳўои мтоъҳми вҷдўои бзоътҳми радати إлиҳм » чун сари бор боз карданду бизоъати хеш дар миёни бори диданд , ёқӯб гуфт ман дар он азизи Мисри ҷавонмардии тамому Карамии азим май байнам , бизоъатӣ аз шумо бастади шафқатро , бози пинҳон рад кард нафии мазаллатро ки агар дар зоҳир рад кардӣ , таом ки додӣ бар сиблати садақа будӣу сғори садақаи стдни шуморо на писандид . Инат карами лоиҳу фазли ломҳ , нафии мазаллат аз бахшандау рафъи хиҷолат аз пазирндау бойени маънии ҳикоят бисёраст : мўрқи аҷҷалии бахона даравишон шудӣ ва эшонро зару дирами барадӣ , гуфтӣ ин наздики шумо вадиат май нуҳум то он гуҳ ки ман талабам , баъд аз се рӯз кас фиристодӣ бар эшон ва хоҳиш намӯдӣ ки аз ман савгандӣ биёмада ки он вадиат боз нахоҳаму бакор ман наёяд , акнӯн шумо андари халали маишати хеш бакор бурид то савганди ман рост шавад ва ман сипос дораму миннатпазираму садақаҳо бдрўишони азин ваҷҳ додӣ . Ва гуфтаанд ҳусайни бен алӣ ( ъ ) чун дарвеширо дидӣ гуфтӣ туро ки хонанду писар ки эй ? дарвеш гуфтӣ ман фалонами писари фалон , ҳусайн гуфтӣ нек омадӣ ки аз дайри бози ман дар талаби туам ки дар дафтари падари хеш дидаам ки падари турои чандини дирам бар вайаст , акнӯн мехоҳам то змти падари худ аз ҳақи ту фориғи гардонаму бад-ӣни баҳонаи ато бдрўиш додӣу миннат бар худ наҳодӣ .