Бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Исми ҷалили шаҳди бҷлолаҳи афъола , нутқи бҷмолаҳи аФзолаҳи дили алии исботаи оёта , ахбри ани сифотаи мФъўлотаҳ , Фҳўи алмалики алъзими алъзизи алкрими лои қасими фии зота ,у лои шарики фии мхлўқотаҳ ,у лои назири фии ҳуққау лои фии сифота .

Номи худовандӣ ки забонҳо сазои ваии ҷуст ва надид , ваҳмҳо фарои ҳиҷоб иззат расед ва бибаред , гӯшҳо фарои ҳақ вай расед ва барисед , сифату қадари хеши бардошт то ҳеҷ азизи бъз ӯ нарасад , ва ҳеҷ фаҳми ҳад ӯ дрнёбд ва ҳеҷ донои қадар ӯ банданд , дониш ӯ кас надонад , тавон ӯ каси натавонад , бақадр ӯ кас нарасад , лами икни сами конро бо лами излу лои изол чаҳ ошноӣ ! қадамро бо ҳудус чаҳ муносибат ! ҳақи боқӣ дар расми фонӣ чаҳ пайвандад ? мосўри таквини бҳиӣаҳи тамкин чун расад ?

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ , нури дидаи ошноёнӣ , рӯзи давлати орифоне , лтиФо , чароғи дили мурӣдонеу инси ҷони ғарибоне , кримо , осоиши синаи муҳибонеу ниҳояти ҳиммати қосидоне , мҳрбоно , ҳозири нафаси воҷидонеу сабаби даҳшати волҳонӣ , на бчизии Монӣ то гӯям ки чунонӣ онӣ ки худ гуфтӣ ва чунон ки гуфтӣ онӣ , ҷонҳои ҷавонмардонро аёнӣ ва аз дидҳо имрӯз наоне .

« алр » алолФи тшири илои исмаи аллоҳ ,у алломи тшири илои исмаи латиф ,у алроءи тшири илои исмаи раҳим . Иқўли аллоҳи таъолӣ : босами аллоҳи аллтиФи арраҳим , « ани ҳзаҳи алсўраҳи оёти алкитоби алзии ахбрти фии алтўриаҳ » ании анзлаҳи алии Муҳамад ( с ) : баноми ман ки худовандам , латиф ва раҳимам , ки ин сӯра , оёти он китобаст ки дар таврот ваъда додаам ки фурӯ фиристам бмҳмд ( с ) , китобӣ ки ёдгор муъминонаст ва ҳам роҳи толибон , ъдти обидону зоди зоҳидӣ , мавъизати хоӣФону раҳмати муъминон .

« إнои أнзлноаҳи қронои ърбёи лълкми тъқлўн » ҷое дигар гуфт : « қронои ърбёи лқўми иълмўни бшироу нзиро , қади ҷоءкми ман аллоҳи нуру китоби мубин ,у шФоءи лмои фии алсдўр . Ва ҳудоу раҳмаи ллмؤмнин » ин қуръони роҳи ҷӯёнро роҳаст ,у бори хоҳонро бораст ,у мؤмнонрои шафиъ ва гувоҳаст , имрӯз бишоратасту раҳмату фардои ъзу нозу каромат , имрӯзи ршоду рости роҳӣу фардо аз уқубати озодӣ , мؤмнонро меронад бзмоми ҳақ дар роҳи сидқ , бар сунани савоб , бар чароғи ҳудоу бадарғаи Мустафо ( с ) , рӯй бнҷоти водӣ бўодӣ меронад , манзили бмнзл . Аввали манзили илм , пас манзили амал , пас манзили сидқу ихлос , пас манзили меҳру муҳаббат то фурӯи орад дар мақъад сидқ ъанд млики муқтадир .

Нҳни нақси алейк أҳсни алқсс чаҳ некӯи қиссае ки қисса Юсуфаст , қиссаи ошиқу маъшӯқу ҳадиси фироқ ва висоласт , дард задае бояд ки қисса дардмандон хонд , ошиқӣ бояд ки аз дарди ишқу сӯзи ошиқон хабар дорад , сӯхтае бояд ки сӯзи ҳасратён дар вай асар кунад , ғуломи он муштоқам ки бар сари кӯии дӯсти оташи ҳасрати афрӯзад , рашк барам бар чашмӣ ки дар фироқи ишқи ҷонони ашкии фурӯи борад , ҷону дил нисор кунам дил шудаеро ки достони дил шудагон гуяд .

Он рӯз ки тухми дарди ишқ дар дилҳои ошноёни Пошиданад , дили ёқӯби пайғомбар бар шоҳи роҳи ин ҳадис буд , аз таҷреду тФрид иморат ёфта дар бутаи риёзати бохалоси барда , қобили тухми дард ишқ гашта . Чун он тухми базмин дил вай расед , оби раши алайҳими ман нураи онро парвариш дод то ъбҳри аҳди баромад , он гуҳи ҷамоли Юсуфӣ аз рӯй баҳонаи қибла вай сохтанду башариятро бҷнси худ роҳ намуданд ва ин овоз бароварданд ки ҳалқи ёқӯб дар ҳалқаи доми иродат Юсуф овехтанду нуқтаи ҳақиқат дар пардаи ғайрат , мегуяд : Арсалонам хон то кас банданд ки кӣм .

« إзи қоли Юсуфи лأбиаҳ ё أбти إнии раъйати أҳди ъушри кўкбо » ибн аббос гуфт ин ёздаҳи кавкаби ёздаҳ бародар мехоҳад аз рӯй ишорат , мегуяд чунон ки ситорагони бнФси худ равшананду халқи бони роҳ бар ,у злки фии қавлаи таъолӣ : «у болнҷми ҳам иҳтдўн » ҳам чунон бародарони Юсуфро равшанои набувват буд ва боишон аҳтдоءи халқ , аммо ғдрӣ ки бо бародар карданду ҳасад ки бар ваии бурданд , он навъеаст аз сғоӣр .

Ва ин чунин сғоӣр бар анбёءи алайҳим ассалом раваду ҳикмат дар он онаст ки то оламён бидонанд ки беайб худоаст ки ягона ва яктоаст дигари ҳама бо айбанд . Ва фии маъноаи аншд :

Қили ллҳсн : أи иҳсди алмؤмн ? қоли мо ансок банӣ ёқӯб , агар касе гуяд Юсуфи кӯдак буд норасида ки ин хоб дид ва маълумаст ки дар шаръи феъли кӯдакро ҳукмӣ набӯд , чун феъли вайро ҳукм набӯд , хоби вайро ҳукм чун буд ? ҷавоб онаст ки ҳусӯли феъли кӯдаки бқсду оҳанги вай буд , раво бошад ки дар маърази тақсиру нуқсон бо вай нисбат кунанд , бал ки хоб намӯда илоҳӣаст , кӯдаку болиғ дар он яксон .

Ва кзлки иҷтбики рбку иълмки ман таъвили алأҳодиси ман сабқати ?лаи алъноиаҳи фии албдоиаҳи темати ?лаи алҳдоиаҳи фии алнҳоиаҳ . Ҳар крои рақами саодати азалӣу тарози давлати лами излӣ дар бдоити кор бар ҳавошии рӯзгор ӯ кашиданд , дар ниҳояти нури ҳидояти тӯҳфа вай гардониданд . Ва инобиъи илму ҳикмат дар зимни сина вай кушоданд ,у неъмати дайну дунё бар вай тамом карданд . Инаст ҳоли Юсуфи садиқ ки раби алъзаҳ ӯро илму ҳикмату малик ва набувват доду неъмати худ бар вай тамом кард , ӯро ҳасану зиёу ҷамол бар камол дод . Мустафо ( с ) гуфт : аътии Юсуфи штри алҳсн , чндонки оламёнроу фарзандони одамро ҷамоласт як нимаи он танҳо биўсФ доданд , гуфто ва ӯро шаб миъроҷ дидам дар осмони ҳам чун моҳи ду ҳафта . Исҳоқи бен абди аллоҳи бен абӣ фурӯа мегуяд : бмо расед ки Юсуф ( ъ ) дар кӯйҳои Миср бар гузаштӣ , тлأлӣии нур рӯй ӯ бар деворҳо чунон тофтӣ ки шуъоъи хуршед аз осмон бар замини тобад . Каъб аҳбор гуфт : раби алъзаҳи табақоти фарзанди одами чунон ки хоҳанд буд то бқёмт бар одам арза кард , сӯрат ҳама бидиду номи ҳамау умри ҳама бо вай бигуфтанд , Юсуфро дид дар табақаи шашуми тоҷи виқор бар сар , ҳалаи шараф дар бар , рдоءи каромат бар дӯш , қзиби малик дар даст , аз рост ва аз чапи ваии Фриштгон бе адади истода ва дар пеши ваии зумраи анбёءи алайҳими ассалом саф кашида , одамро дидори вай хуш омад гуфт : « илоҳии ман ҳозои алкрими алзии абҳти ?лаи буҳбуҳаи алкромаҳу рифъати ?лаи алдрҷаҳи алъолӣа ? » бори худоёи пойгоҳи давлати ин бандаи бас баландаст , пари офарину хуб рӯйу хуш дидораст , ин кист ?

Фармон омад аз ҷаббори коинот « ҳозои абнки алмҳмўди алии мо отитаҳ » , ин фарзанд туаст ки бар ваии неъмати худ тамом кардам ва навохт худ бар ваии ниҳодам ва бар ваии ҳасади бурданд , ё одам ӯро ътоӣии даҳ ва бо вай кароматӣ кун ки падар бо фарзандон кунад , одам гуфт « қади нҳлтаҳи сулсии ҳасани зритӣ » ӯро додам ду сики ҳасану ҷамоли ҳамаи фарзандони хеш , пас одам ӯро дар бар гирифту миёни ду чашм вай бабўсед ва гуфт : лои таъассуфи ?фонати Юсуфи Фоўли ман самоаи Юсуфи одами ъалиҳумо ассалом .