Қавлаи таъолӣ : « азҳбўои бқмисии ҳозо » алоиаҳ . . . Юсуф гуфт бибаред пероҳани ман бар ёқӯб ки дарди ёқӯб аз дидани перҳани хӯни олӯда гург надарида буд , то марҳами ҳам аз перҳани ман буд , чун он пероҳан аз Миср берун овараданд боди саборо фармон доданд ки буии перҳани бмшоми ёқӯби расон то пеш аз онки пайки Юсуфи бишорати барад аз пайки ҳақи таъолии бишорати пазираду камоли лутфу миннати ҳақ бар худ бишносад , ин бар завқи орифони ҳамон нФҳаҳ илоҳӣаст ки мутавории вори гирд олам мегардад бадари синаҳои муъминону муваҳҳидон то куҷои синае софӣ бинаду сиррии холӣу онҷо манзил кунад .

Ва илайҳи ашор алнабӣ слии аллоҳи алайҳу силам : « ани лрбкми фии айёми дҳркми нафаҳот »

Алхбр . . . Аммо ёқӯбро ин каромати бавоситаи ишқ Юсуф намуданд ва дар таҳти ин сиррӣ азимасту баён вай онаст ки мушоҳидаи Юсуф , ёқӯбро бавоситаи мушоҳидаи ҳақ буд ҷли ҷалола , ҳар гуҳ ки ёқӯб , Юсуфро бичишам сар бидидӣ бичишам сар дар мушоҳидаи ҳақи нгрстӣ , пас чун мушоҳидаи Юсуф аз вай дар ҳиҷоб шуд , мушоҳидаи ҳақ низ аз дили вай дар ҳиҷоб шуд , он ҳамаи ҷазаъи намӯдани ёқӯб ва андӯҳ кашӣдан вай бар фӯти мушоҳида ҳақ буданд бар фӯти мусоҳибати Юсуф , ва он тҳсру тлҳФи вай бар фироқи Юсуф аз он буд ки ойинаи худ гум карда буд на зоти ойинаро мегирист , локини мӯниси дили хешро ки пас аз он намедид ва бар фӯти он май сӯхт , лои ҷурми он рӯз ки вайро боз дид бсҷўд дар афтод ки дилаши мушоҳида ҳақ дид , он суҷуди фарои мушоҳидаи ҳақ май барад ки сазои суҷуди ҷузи аллоҳ таъолӣ нест .

Қавлаи таъолӣ : « إнии лأҷди риҳи Юсуф » аҷаб онаст ки дорандаи он пероҳан аз он ҳеҷ бӯе наёфту ёқӯб аз масофати ҳаштод фарсанги бёФт , зеро ки буии ишқ буду буии ишқи ҷуз бар ошиқи ндмд ва низ на ҳар вақте дамад ки то марди пухта ишқ нагардаду зери балои ишқ кӯфта нашавад ин будӣ Марвро ндмд , набинӣ ки ёқӯб дар бдоити кор ва дар оғози қисса ки Юсуфро аз бар ваии ббрднд ҳануз як марҳалаи норасида ки ӯро дар чоҳ афканданд , на аз вай хабар дошт на ҳеҷ буии бараду бъоқбт дар канъон аз буии Юсуф хабар медод ки « إнии лأҷди риҳи Юсуф » ва гуфтаанд ёқӯб дар байти алоҳзон ҳар вақти саҳар бисёр бигиристӣ , гуҳии бзорӣ навҳа кардӣ , гуҳӣ аз хорӣ биноледӣ , гуҳии рӯзномаи ишқ боз кардӣу сӯраи ишқ оғоз кардӣ , гуҳии сар бар зону наҳодӣ , гуҳӣ рӯй бар хок наҳодӣ ду дасти бдъои бардоштӣ , гуҳии буии Юсуф аз боди саҳар търФ кардӣу бзбон ҳол гуфтӣ :

Аз ӣнҷо буд ки боди сабои рӯзи фараҷи буии Юсуфи бмшоми ваии расониду ёқӯб тақарруб карду ҳозои санаи алоҳбоби масоилаи алдёру мҷоўбаҳи алотлолу тнсми алохбори ман алрёҳ ,у фии маъноаи аншдўо :

« Флмои أни ҷоءи албшири أлқоаҳи алии виҷҳа » алоиаҳ . . . Луи алқии қмиси Юсуфи алии ваҷҳи ман фии аларзи ман алъмёни лами иртди Басрааму анмои рҷъи басари ёқӯби бқмиси Юсуфи алӣ алхусус лони басари ёқӯби зҳби бФроқи Юсуфу анмои ирҷъи бқмиси Юсуфи басари ман зҳби Басраи бФроқи Юсуф , ёқӯбро меҳри Юсуф бо рӯҳи омехта буду дори алмалик рӯҳ димоғасту қӯти вай дар чашму сФоءи нозири азу , ва чун Юсуф бирафт бо ваии ҷамоли назару сФоء басар бирафт , ки он қӯт ва он сафои зоти Юсуфу буи Юсуф медошт , чун бирафт бо худ бабрад , лои ҷурм чун пероҳан ба ёқӯб расед буии Юсуф боз омад , он сФоءи басар боз омад , то бадоне аз рӯй ҳақиқат ки маҳбӯби биҷои чашм ва рӯҳаст , фироқи ваии нуқсони чашм ва рӯҳасту висоли ваии мадади чашм ва рӯҳаст .

« Флмои дхлўои алии Юсуфи оўии إлиаҳи أбўиаҳ » дар рафтан ба Мисри ҳама яксон буданд аммо буқати тақарруб ва навохт мухталиф буданд ки падарроу холаро бар арши каромати нишонду бсҳбту қурбату аиўоءи эшонро махсӯс кард , чунонк раб алъзаҳ гуфт : «у рафъи أбўиаҳи алии алърш »у бародарон дар маҳали хизмат фурӯ оварад , «у хрўои ?лаи сҷдо » ишоратаст ки фардои қиёмати мؤмнонро бар умуми ббҳшти андари оранд , осии омирзидау мутӣъи писандида , пас эшон ки аҳл маъсият бӯдау мағфирати ҳақи эшонро дарёфта бо биҳишт гузаронаду аҳли маърифатро бтхсиси қурбату зулфат махсӯс гардонанду бҳзрти ъндити фурӯди оранд « ъанд млики муқтадир » .

Пери тариқат азинҷо гуфт : аҳл хизмат дигаранду аҳли суҳбати дигар , аҳли хизмати асирон биҳиштанду аҳли суҳбати амирони биҳишт , асирон дар ноз ва Наиманду амирони бор аз вале неъмат муқӣманд . «у қади أҳсн бе إзи أхрҷнии ман алсҷн » Муҳсин на ӯст ки бобтдо эҳсон кунад , Муҳсин ӯст ки пас аз ҷафо эҳсон кунад , Юсуфи аввали ҷФоءи нафас худ дид ки дар зиндони илтиҷо бсоқӣ карда буд ва гуфта ки « азкрнӣ ъанд рбк » пас халоси худ аз зиндони бФзлу карам ҳақ дид ва онро эҳсон шимурд гуфт : « أҳсн бе إзи أхрҷнии ман алсҷн » ва ҳар чанд ки блоءи чоҳи дида буд онро боз нагуфт ки он бало дар ҳақи худ неъмат медид ки дар чоҳи ваҳй ҳақ ёфту пайғом малик шуниду Ҷабраили пайк ҳазрат дид . Иқўли аллоҳи таъолӣ «у أўҳинои إлиаҳи лтнбӣнҳм » пас он меҳнати неъмати шимурд ва он балои айн ато дид азин ҷиҳати блоءи чоҳ ёд накарду ҳадис зиндон кард гуфт : аллоҳи таъолӣ бо ман некуӣ кард ки сазоӣ маломат будам ва бо ман каромат кард , бадӣ дид аз ману бФзли худ раҳмат кард аз зиндон халос дод , ва пас аз фурқат дар аз миёни гиромӣон ҷамъ кард , он ҳама аз латифӣу бандаи навозӣу меҳрбонӣ хеш кард , « إни рабии латифи лмои ишоء » худовандӣаст блтФи худ бози омадаи бўФоءи умеди дорон , бикрами худ дар гузоранда нҳониҳои бандагону рости дорандаи кори эшон дар ду ҷаҳон .