Қавлаи таъолӣ : « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим » самоъи бисмии аллоҳи иўҷби алҳибаҳу алҳибаҳи ттзмни алФноءу алғибаҳ , самоъи арраҳмони арраҳими иўҷби алҳзўру алоўбаҳу алҳзўри итзмни албқоءу алқрбаҳ , ман асмъаҳи бисмии аллоҳи адҳшаҳи фии кашфи ҷалола ва ман асмъаҳи арраҳмони арраҳими айшаи блтФи ҷамолау карами аФзолаҳ , аллоҳаст қодиру қадими мустуҷиби қадам , рҳмнаст қоҳиру азими мустаҳаққи азм , раҳимаст ғоФру ҳалими сзоءи фазлу карам , эй мҳимни акрам вае мФзли арҳм , эй мҳтҷби бҷлоли мутаҷаллии бикрам , на бо қурби ту андӯҳаст на бо ёди ту ғам .

Кор онаст ки ту дар гирифтӣ , роҳ онаст ки ту намӯдӣ , қисмат онаст ки ту кардӣ пеш аз лавҳу пеш аз қалам , қазои қзоءи туу хости хости туу ҳукми ҳукми ту , ҳукми дигарон ҳама майласту ситам :

Аллоҳаст офаридагори ҷаҳонён , рҳмнаст рӯзии гумори ҳамагон , раҳимаст омрзгори муъминон , аллоҳаст офаринанда беназир , рҳмнаст прўронндаҳу дасти гир , раҳимаст омурзандау узрпазир , ҳар чанд ки хрдбинаст азим ва бузургвораст , ҳар чанд ки сахт гираст фарои гузор ва осон гузораст , дар сифати иззати ваии ҳам нур ва ҳам нораст , бнори иззати қавмиро май гудозад , бнўри иззати қавмиро май навзод , он сӯхтаро бъдли худ дар зулмот куфр медорад , ва он навохтаро бФзли худ бдъўти Мустафо ( с )у бнўри қуръони роҳ май намояд ва аз торикии бегонагӣ ба равшанои ошноӣ май орад , инаст ки раб Алъоламин гуфт : « китоби أнзлноаҳи إлики лтхрҷи анноси ман алзлмоти إлии алнўри бإзни рбҳм » эй Муҳамади ин чароғи қуръон ки дар даст туаст аФрўзндаҳи он моӣим , роҳбари буии он кас буд ки мо хоҳем .

Бузургон дайн гуфтанд нишони роҳи бурдани буии панҷ чизаст : аввали онки ҳақ ӯро қабул кунад чунонк гуфт ъзи ҷалола : « Фтқблҳои рабҳо бқбўли ҳасан » . Дигари онк ӯро даст гирад : « луи лои أни тадорука » сеюм дили вай дар худ бандад : «у рбтнои алии қлўбҳм » , чаҳоруми барқи дӯстӣ дар дили ваии тобад : « раъии кўкбо » панҷуми ҷони вайро буи висол даманд : «у алсбҳи إзои танаффус » ,у асли ин ҳамаи аноят азалӣаст , чун аноят буд тоъати сабаби мсўбт буду маъсияти сабаби мағфират , ва агар аноят набӯд тоъати сабаби надомат буду маъсияти сабаби шақоват .

« аллоҳи алзии ?лаи мо фии алсмоўот ва мо фии алأрз » қоли алўостӣ : алкўни каллаи ?лаи Фмни талаби алкўни ?фонаи алмкўн ва ман талаб алҳақ Фўҷдаҳи схри ?лаи алкўни бмои фӣа .

Ҳар ки хештанро Фомкўн доду дили худ Фосҳбт вай пардохт , коиноту ҳодисот яксар Фохдмт вай пардохт , мегуяд абдии ҳафт осмон ва ҳафт замин ва ҳар чаҳ дар онаст малику малики мост , ҳамаи бандау раҳеи мост , агар вафои аҳди моро миёни бандӣу чокари вори сар дар рбқаҳи тоъати ореи ҳамаро ҳалқаи чокарии ту дар гӯш кунему мусаххар ту гардонем , ва агар сар аз чанбар фармон бигардоне ё дили худ Фосҳбт ғайриӣ пардозии ҳамаро бхсмии ту бар пой кунему қадамгоҳи ту бар ту зиндон кунем .

Сулаймони пайғомбар бо чандон мартабату манзалати рӯзӣ бар тахт мамлакат нишаста буд шодравони давлати густаронида , ҷину инсу туюр сафҳо кашида , тоҷи рисолат бар фарқи набуввати ниҳода , бахотираш бигузашт ки имрӯзи ҳеҷ касро гузашт аз писари Довӯди раво буд ки ин манзалату рифъат ӯро ато диҳанд ? дар ҳоли бодро фармуданд то он рдоءи вай аз фарқи сар ӯ дар кашид ва бар хоки андохт , сулаймон рӯй дар ҳам кашид аз сари стўти хеши бодро гуфт : радии алии рдоӣӣ , бод ҷавоб дод ки ради алейк қлбк эй сулаймони ту дили худ бахуди бози ор то мо рдоءи ту бтўи бози орем .

«у лақади أрслнои Мӯсои боётнои أни أхрҷи қўмки ман алзлмоти إлии алнўр » , ё Муҳамади мо Мӯсо кулемро ҳамон фармудем ки туро май Фрмоӣим , ҳамаро гуфтеми чароғи даъвати биФрўзиду халқро аз зулмоти шак бо нур яқин хонед ва аз торикии ҷаҳли брўшноиӣ илм оред , тадбир худ бигзоред , тақдир ҳақ байнед , бидъат манеҳед ва мапасндед тариқати суннат ва ҷамоат сипаред , «у зкрҳми бأёми аллоҳ » ҳаии алоёми алтии кони алъбди фӣҳо фии ктми алъдм ва алҳақ иқўли бқўлаҳи алозлии ибодӣ , эй Муҳамад бо ёдашони даҳ он рӯзгор ки шумо набӯдед ва ман шуморо будам , бе шумо ман кори шумо бсохтму ақд дӯстӣ бибастаму раҳмат аз баҳри шумо бар худ нбштм : « кутуби рбкми алӣ нафса алрҳмаҳ » ин он рамзаст ки пери тариқат дар муноҷот гуфт : илоҳии он рӯзи куҷо боз ёбам ки ту маро будӣ ва ман набудам то бо он рӯз нарасм миёни оташу дӯдам , ва агар бадви гетии он рӯзро боз ёбам бар судам ,у рабӯди ту худро дарёбам ба набӯд худ хушнӯдам , илоҳии ман куҷо будам ки ту маро хондӣ , ман на манам ки ту маро монадӣ , илоҳии марон касеро ки худ хондӣ , зоҳир макун ҷурмӣ ки худ пӯшедӣ , илоҳии худ бар гирифтӣ ва касе нагуфт ки бурдор , акнӯн ки барграфтӣ бмгзор ва дар сояи лутфи худ майдору ҷузи бФзлу раҳмати худ мспор .

«у إзи тأзни рбкми лӣни шкртми лأзиднкм » эй лӣни шкртми алисломи лозиднкми алоямон ,у лӣни шкртми алоямони лозиднкми алоҳсон ,у лӣни шкртми алоҳсони лозиднкми алмърФаҳ ,у лӣни шкртми алмърФаҳи лозиднкми алўслаҳ ,у лӣни шкртми алўслаҳи лозиднкми алмшоҳдаҳ ,у лӣни шкртми мо хўлнокми ман ътоӣии лозиднкми мо въднокми ман лақое .

Ва рӯй ани Довӯд ( ъ ) қол : ё раби Киеви ашкрку шукрии лак таҷдид манеҳ мнки алӣ , Фқол ё Довӯди алони шкртнӣ