Қавлаи таъолӣ : «у إни ман шайъи ءи إлои ънднои хзоӣнаҳ » алоиаҳ . . . , хзоӣни аллоҳи фии аларзи қулӯби алъорФин , худоиро ҷли ҷалола дар замин хзинҳоаст ва он хзинҳои дилҳои ъорФонст ва сарҳои мурӣдон ,у онкӣ дар он хзинҳои дрҳости шаби афрӯз ва вадиатҳои гарони моя ва бидон оростау нигошта , баъзе блтоиФи илми ороста : дилҳои олимонаст , баъзе бҳқоиқи ақли нигошта : дилҳои ъобдонст , баъзе ббдоиъи сари пардохта : дилҳои ъорФонст . Он гуҳи меҳри рубубият бар он ниҳода ва дар садафи қадами баста ки : қулӯби алъбоди байни асбъини ман асобъи арраҳмон .

Агар касе гуяд : инро чаҳ нишонаст ? гўӣим нишон онаст ки тлأлؤи шуъоъи он ҷавҳар бар ҷавориҳи бандаи тобад то ҳамагии вай бо хизмати аллоҳи пардозад , бшб қиём кунад , буруз рӯза дорад , пайвастаи дилаш бо тоъат мегароеду бихир май шитобаду брхст фурӯ бияёд . Аз шабаҳати пок буд ва аз ҳароми давр , дар ҳалоли зоҳид ва аз гузаштаи бадарад ва дар вақт бо андеша ва дар боқии умри ларзон ва аз дӯзахи гурезон , блқмаҳ эйу хирқае розӣ , ҷаҳони бҷҳонён фурӯ гузошта ва бо хизмати аллоҳи пардохта , тан дар иштиёқи сӯзон ва дил бадваст ёзону ҷон дар дӯсти хандон .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ аз ҷӯади ту ҳар муфлисиро насибӣаст , аз карами ту ҳар дардмандиро табибӣаст , аз съти раҳмати ту ҳар касеро баҳраи ист , аз бисёре сўб бар ту ҳар ниёзмандиро қатраи ист , бар сар ҳар муъмин аз ту тоҷист , дар дил ҳар муҳиб аз ту сроҷист , ҳар шефтаеро бо ту сар ва корӣаст , ҳар мунтазириро охири рӯзии шаробӣу дидорист .

«у أрслнои алрёҳи лўоқҳ » буқати рабиъ ки назари ҳақ бадунё расад ва олам бинозад боди лўоқҳ фурӯ гушойанд , бандҳои баста бар гушойанд , урӯқи ашҷорро даҳан боз кунанд то шохаҳои он аз роҳи урӯқ об кашаду миваи латифи орад . Ҳамчунин раби алъзаҳи баназари меҳру муҳаббати бадали банда муъмин нигарад , боди анояти фурӯи кушояд , роҳи самъу тоъати буи бар кушояд , то шоистаи қабул мавъизат гардад , бтўбаҳу инобати баҳақ боз гардад , роғиб дар хизмат , машғӯли бъбодт , мудовим бар зикри ҳақ , мувозиб бар қаҳри нафас , дар гӯши ндоء бар пайваста , шукуфаи умеди руста , миваи тамаъ бар шохи фазли баста , инат осори боди аноят , инат рўоиҳи насими каромат . Иқўли аллоҳи таъолӣ : «у أрслнои алрёҳи лўоқҳ » азои ҳбти рёҳи алкрми алии асрори алъорФини аътқҳми ман ҳўоҷси анФсҳму ръўноти тбоиъҳму фасоди аҳўоӣҳму мродотҳму изҳри фии улқулуби нтоӣҷи алкрму ҳўи алоътсоми биллоҳу алоътмоди алайҳу алонқтоъи ъмои сўоаҳ . Нишони саодат банда онаст ки аз мҳби тавфиқ ногоҳ боди аноят дар ояд , абри мъомлти фароҳами орад , пас он абри бдрёии айни яқин фурӯ шавад , оби надомат бар гирад , барқ зикр бадарахшад , раъд иродат бинолад , борони фикрати баборад , сҳроءи дил аз он борон зинда гардад , Фзлки қавла : « иҳии алأрзи баъди мўтҳо » бандаи бҳмгии баҳақ боз гардад бо нафасии мурда дар худ , дилии зиндаи баҳақ , забонии кушодаи бзкр , ҷонии зиндаи бмҳр :

«у إнои лнҳни нҳиӣу намят » нҳиии қулӯби алъорФини болмшоҳдаҳу намяти нФўсҳми болмҷоҳдаҳ . Дилҳои орифони бмшоҳдт зинда гардонему танҳошони бмҷоҳдти мурда , нафас ҳиҷоб диласт , то ин ҳиҷоб дар пеш диласт , дил аз мушоҳидот маҳрӯмаст , боз ки нафас аз рӯй муҷоҳидат бар вифқи шариъат кушта гардад , зиндагии дил оғоз кунад , ҳидоят дар расад , мшоҳдт дар пайвандад , «у аллазӣнаи ҷоҳдўои Финои лнҳдинҳми сблно »у иқоли нҳиии алмридини бзкрноу намяти алъорФини бҳҷрно .

«у лақади ълмнои алмстқдмини мнкм » алоиаҳ . . . , алмстқдмўн : алмсоръўни фии алхирот ,у алмстأхрўн : алмткослўни ани алхирот . Ва иқоли маъноа : ърФнои алроғбини Финоу алмързини ъно .

«у лақади хлқнои алإнсони ман слсол » алоиаҳ . . . , рӯй ани ибни умри кони итхзи алмҷолс , Фқоли каъби лрҷли ман ҷлсоӣаҳи сили ибни умри ман мо зои халқи аллоҳи одам ? Фқоли ибни умр : халқи аллоҳи одами ман хумсаи ашёъ : ман алтину алмоءу алнору алнўру алриҳ , Флмои аҷоби ибни умри қоли каъби ҷолсўаҳ : ?фонаи раҷули олам . Мафҳум хабар онаст ки раби Алъоламин одамро ки бёФрид аз панҷ чизи офарид : аз гулу обу оташу нуру бод . Ҳикмат дар ин онаст ки раби алъзаҳ ҳар чаҳ офарид аз халқи хеш аз як ҷинси офарид , Фриштгонро аз нури офариду ҷонро аз нори офарид ,у ҳумои нури алъзаҳу нори алъзаҳ ва манҳо ҳнои ақсми Иблиси болъзаҳи лонаи халқи ман нори алъзаҳу алмлоӣкаҳи ман нури алъзаҳ ,у мурғонро аз боди офариду дўобу ҳашароти заминро аз хоки офариду халқи дарёро аз оби офарид , ҳар якеро аз ҷинсии муфради офариду одамро аз ҷумлаи ин аҷноси офариди такриму ташрифи вайро то бар ҳамаи халқи олам фазл дорад , ҳама ӯро мусаххаранд ва ӯ бар ҳамаи мусаллат , инаст ки раб Алъоламин гуфт : «у лақади крмно банӣ одам . . . Илои қавла :у Фзлноҳми алии касӣри ммни хлқнои тФзило » .