Қавлаи таъолӣ : «у аллазӣнаи ҳоҷрўои фии аллоҳ » алоиаҳ . . . Ман ҳиҷри аўтон алғФлаҳ макуна аллоҳи таъолии ман мшоҳди алўслаҳ ҳар ки аз аўтони ғифлат ҳиҷрат кунад ҷалоли аҳадят ӯро бмшоҳди васлати расонад , ҳар ки аз суҳбати махлуқ ҳиҷрат кунад алтофи карам ӯро бсҳбти худ роҳ диҳад , ҳар ки аз худ ҳиҷрат кунаду мсокнт бо худ напасандад дили ваии мҳти раҳли ишқ ҳақиқат гардад , имрӯз дар хилвати селоат : анои ҷлиси ман зкрнӣ бинозаду фардо бар бисоти инбисот : ФолФқроءи алсбри ҳам ҷлсоءи аллоҳи ъзу ҷли явми алқёмаҳ ором гирад , ва ин ҳиҷратро бдоитӣ ва ниҳоятӣаст : бдоит онаст ки ниҳоди ваии ҳамаи айн фармон бурдорӣ гардад на бар одат ва на бар тамаъи мсўбт балки мустағриқ дар айни мшоҳдт .

Чунонк ҳикоят кунанд аз султони орифи Маҳмӯд ки дар маҷлиси инси ҷуз бо Аёзи нншстӣ , надамоу хавос дрднднаҳ омаданд , султон аз он ғайрат бо хабар буд фармуд то ҳамаи надимону хавосро дар як маҷлис ҳозир карданд , пас қадаҳӣ аз ёқӯти сурх ки қимати он хароҷи як вилояти Маҳмӯд буд бо санадоне аз оҳани пеш Маҳмӯд овараданд , вазирро бифармуд ки ин қадаҳи ёқӯти барин санадони зан то пора гардад , вазир гуфт зинҳор эй султон ҳар чанд ки фармони султони болотар буд аммо Зуҳра надорам ин далерӣ кардан , ҳамчунин надимону хосонро фармуд ҳамаи кулоҳ аз сар фурӯ ниҳоданду ларза бар ниҳоди эшон падед омад ва Зуҳра надоштанд ки онро башикананд , пас ба Аёз ишорат кард гуфт эй ғулом эй қадаҳи барин санадони зан то пора гардад , Аёзи қадаҳ бар санадон зад то резаи гашт , пас Маҳмӯд гуфт аз мтобъти фармони султон то хилвати чаҳор ҳазор манзиласт касе ки ҳануз аз фармони Маҳмӯди чунин парҳез кунад ӯро чаҳ Зуҳра он бошад ки ҳадис хилват кунад ва суҳбат ҷӯяд .

Аммо ниҳояти ҳиҷрат се чизаст : ҳурмат дар хилват ,у хаҷал бӯдан аз хизмат , ва худро дар айни тақсир дидан бо касрати тоъат , қавла : « Фсӣлўои أҳли аззикри إни кантами лои тълмўн » ишоратаст ки илми шариъат омухтанӣаст бевоситау устод дуруст нест ҳар ки пиндорад ки дар илми шариъати восита бакор нест ӯро дар дайни баҳра Эй нест ва бар ҷумлаи бдонки илми се қисмаст : илми шариъат , илми тариқат , илми ҳақиқат .

Шариъат омухтанӣаст , тариқат мъомлтӣаст , ҳақиқат ёфтанӣаст . Илми шариъатро гуфт : « Фсӣлўои أҳли аззикр » илми тариқатро гуфт : «у абтғўои إлиаҳи алўсилаҳ » илми ҳақиқатро гуфт : «у ълмноаҳи ман лднои уламо » . Ҳўолти шариъат боситод кард , ҳўолти пери тариқат бо пер кард , ҳўолти ҳақиқат бо худ кард . Чун ин се илм ҳосил шуд нурӣ то бад дар дил ки бони нури зот набувват бишносад , чун ин шинохт бидоданд ӯро аз даргоҳи набуввати ин ташриф ва тахсӣс ёбад ки : алълмоءи варасаи алонбёء , «у أнзлнои إлики аззикри лтбини ллнос мо назул إлиҳм » дарин як оят ҳам китобаст ва ҳам суннат , китоби худои таъолӣу суннати Мустафо ( с ) ду чизаст ки дайнро имодасту асл эътиқодаст , фари аҳли суннат ҳар рӯзи доне чаро бешаст ? ки чароғи китобу суннати эшонро дар пешаст , он кор ки аллоҳ бидон розӣ ва банда бидон пирӯз , атбоъи китоб ва суннатаст . Он дайн ки Ҷабраил бон омаду расӯл ( с ) бон хонду биҳишт бон ёфтанду ноҷёни бони растанади китоб ва суннатаст , агар аз китобу суннат бениёз будӣ аллоҳи боуммоли ҷоҳилияти розӣ будӣ ва агар бекитобу суннати фарои роҳи дидор будӣ , пеш аз китобу суннати куффор Аброр будандӣ .

Раби Алъоламин аҳли суннатро бктоби манзилу суннати маснад аз ақтҳоми мутакаллифону хавзи муътаризону таъвили ҷҳмён озод кард ва рӯй дили эшон бъноиту муовинати хеш бо минҳоҷ савоб карду ҷодаи суннати эшонро дар пеши ниҳоду бчроғи маърифати роҳи ҳақиқат бар эшон пайдо кард вонгаҳ аз баракоти китобу суннати эшонро бҷмъи ҳиммату ҳасани сират бархӯрдор кард то қадами эшон дар сироти мустақӣми равони гашт .

Пер тариқат гуфт : кор на кард банда дорад , кори хост аллоҳ дорад , банда биҷаҳад хеши наҷоти хеш кӣ тавонад .