Қавлаи таъолӣ : « ва ман аллили Фтҳҷд ба нофилаи лак » бидон ки аз аввали намози шаб то буқати бом дувоздаҳ соъатаст , раби Алъоламин ҷли ҷалолау тақаддусати асмоӣаҳ ҳар соъатии вақти вазифаи тоъати фурқатӣ аз фарқи аҳли хизмати сохта : аввали соъат аз соъоти шаби вақти ибодату тоъати париён буд , сафҳо бар кашанд ва бхдмт боистанд . Дувуми соъати вақти намози ҷонварони аҳли дарё буд . Сеюм соъати вақти намози халқони зери замин буд .

Чаҳоруми соъати вақти намози собирон буд . Панҷуми вақти намози Фриштгони худо буд . Шашуми вақти намозу тасбеҳи абру меғ буд . Ҳафтуми вақти ороми хилоиқу тафаккури аҳли ҳазрат буд . Ҳаштуми вақти ороиши биҳишту таърифи ҷиноти адан буд . Нуҳуми вақти намози кироми алкотбин буд . Даҳум он соъатаст ки дарҳои осмон бигушоӣанду муқаррабони бадарҳо бароянду зҷли тасбеҳу сёҳи тҳлилу асвоти такбиру нағамоти зикри эшон олам қудс бигирад , андарин соъат ҳар ки аз худованди ҷли ҷалола ҳоҷатӣ хоҳад иҷобат ёбад . Ёздаҳуми вақти интишори баракот буд бар замин ки вдоиъи роҳату бадоеъи қудрат дар ҷавоҳири замин таъбия кунанд . Ва соъати давоздаҳум ки насими саҳар аз матлаъи хеши ошиқи вори нафаси сард бар оради он соъати вақти ниёзи дӯстон буду соъати рози муҳибону ҳангоми нози ошиқон , он соъати дарҳои биҳишти кушода ва он боди саҳар гоҳе бо он латофату роҳату лиззат аз ҷониби ҷиноти адани равон .

Довӯди пайғомбар ( ъ ) аз Ҷабраил пурсед ки андари шаби кадоми вақти фозилтар ? гуфт надонам локин ҳар шаби буқати саҳари арши малик бар худ биҷунбад .

Ва фии баъзи алосори иқўли аллоҳи ъзу ҷли ани аҳби аҳбои илои аллазӣнаи истғФрўни болосҳори аўлӣки аллазӣнаи азои ардти боҳилли аларзи шиӣои зкртҳми ФсрФт ба анҳуам хунаки мари он бандагон ки буқати саҳар истиғфор кунанду шароби меҳри баҷоами ишқ дар он вақти саҳар нӯш кунанд .

Сафён саврӣ гуфт бмо расед ки аз аввали шаби мунодӣ Нидо кунад : алои лиқми алъобдўн , чун шаби нимае дар гузарад мунодӣ Нидо кунад : лиқми алқонтўн , чун вақти саҳар буд мунодӣӣ гуяд : ин алмстғФрўн .

Фармон омад ки эй Муҳамади мақоми шафоат дар қиёмати мақомӣ бузургвораст мақом Маҳмӯдасту туро мусалламаст , аммо роҳаш онаст ки бшби хезӣ ва намоз кунӣ , ашрафи алосбоби мо инол ба ашрафи алътоё эй Муҳамад агар хушнӯдӣ мо мехоҳӣ бурузи рисолат май гузор , ва агар мақом Маҳмӯд мехоҳӣ бшб бедор бош ва намоз кун , « ъсии أни ибъски рбки мқомои мҳмўдо » робиъаи ъдўиаҳро меояд ки ҳамаи шаби бедор будӣ , пос дил доштӣ то субҳи содиқи бдмидӣ , он гуҳи ин байт гуфтӣ :

Ва қили алмқоми алмҳмўди ҳўи алмҷолсаҳи фии ҳоли алшҳўд , мақоми Маҳмӯди хосса Мустафоаст ( с ) дар хилват « أўи أднӣ » бар бисоти инбисот , дар хайма «у ҳўи мъкм » бар сарири астФо , шароб «у нҳни أқрб » баҷоами қудси нӯшидау халъати висоли пӯшида ва бадваст « лами изл » расида .

Пер тариқат гуфт : илоҳии баҳри сифат ки ҳастам брхўости ту мавқуфам , баҳри ном ки маро хонанд ба бандагии ту маърӯфам , то ҷон дорам рахти азин кӯй бар надорам , ӯ ки ту он ӯе биҳишт ӯро бандааст , ӯ ки ту дар зиндагонӣ ӯе ҷовид зиндааст , илоҳӣ гуфт ту роҳат диласту дидори ту зиндагонии ҷон , забони биёад ту нозаду дили бмҳру ҷони бъён .

« ва қул раби أдхлнии мадхали сидқ » қавли ибни аббос дар маънии ин оят онаст ки Мустафо ( с )ро аҷал наздик омад , ӯро гуфтанд ки эй меҳтари олам вае Сайиди валади одам , бисоти ислом дар олам густарда шуд , хуршеди набуввати тамом тофта шуд , сарои пардаи шариъат аз қоф то қоф барисед , гӯшаи тоҷат аз арши Маҷид бар гузашт , тарози рояти ҳишмати ту бсдраҳ мунтаҳӣ расед , қадами ҳиммати ту бқоби қавсин пайвасти фаризау суннати омухтӣ , ятемонро падарӣ кардӣ , маҳҷӯронро шафиъ будӣ , мурӣдонро далел будӣ , муҳоҷиру ансорро тарбият додӣ , ҷину инсро хондӣ , акнӯн вақт онаст ки сафари мубораки пешгирӣ , вақтаст ки гӯшвори марг дар гӯш бандагӣ кунӣ , вақтаст ки сари биболин фано боз наҳй , мо дар азал ҳукм кардаем ки : « إнк мет ва إнҳм метун кули ман алайҳои ?фон » .

Ва дар хабараст ки Мустафо ( с ) дар он бемории бози пасини амири алмؤмнини алӣ ( ъ )ро бихонад гуфт : ё алии ёрии даҳ то як бори дигари бмсҷди бози рӯму бмнбр бар оему дида бар чеҳраи ёрону даравишони афканам ва эшонро видоъ кунам , Мустафо ( с ) бмсҷд рафту бмнбр бар омад , бо ду чашми гирёну ҷигари сӯзон , рӯй сӯй ёрон кард , гуфт : чигуна ёрӣ будам шуморо ? чигуна расӯлӣ будам шуморо ?

Акнӯн моро навбат рафтан омад , бурид марг дар расед , он соъати ғаривӣу зоре дар масҷид афтод , ёрони ҳамаи дилтангу ранҷур , гирёну сӯзону хурушон ҳаме гуфтанд неки ёрӣ ки ту будӣ , неки расӯлӣ ки бмо омадӣ , расӯл ( с ) эшонро видоъ карду бахона боз омад , на бас бар омад ки бурид ҳазрат раседу насим қурбат дамид , парда ҳо барграфтанду тӯбоу зулфӣу ҳасанӣ буи намуданд , Мустафо ( с ) он гуҳ гуфт : « раби адхлнии мадхали сидқ »

эй амтнии амотаҳи сидқ , «у أхрҷнӣ » баъди мўтии ман қабрии явми алқёмаҳ , « махраҷи сидқ » бори худоёи маро ки аз дунёи беруни барӣ дар либоси саодату перояи шаҳодат бар ки он ақабаи исти сахти азиму кории сахт бо хатар .

Ва қоли ҷаъфари бен Муҳамад ( ъ ) : адхлнии алқбру анати ании розу ахрҷнии ман алқбри илои алўқўФи байни идики алии тариқи алсдқи маъаи алсодқин , «у аҷъли лии ман лднки слтонои нсиро » ?зинаи бзинаҳи ҷбрўтки ликўни алғолби алии султон алҳақ лои султони алҳўӣ .

« ва қул ҷоء алҳақу зҳқи алботл » чеҳраи коиноту муҳаддисоти бзлмти куфру заҳмати ширки пӯшида буд ки ногоҳ илми давлати набуввати Муҳамади мурсал аз маркази хиттаи Маккаи сар бар овараду анвори ишроқи субҳи дайн аз кунҷи ҳуҷраи омана пайдо омад , шодӣу хуррамӣ дар мамолик афтод , ҳар куҷои номадорӣ буд залили гашт , ҳар куҷои тоҷдорӣ буд тоҷаш бтороҷ бидоданд , ҳар куҷои ҷаббории мутамаррид буд аз тахт бзир омад ҳар куҷо дар олами бутӣ буд дар қаъри чоҳ бедавлатӣ афтод , қоидаи қасри қайсарӣу айвони рифъати Касравии хароби гашт , ва аз чаҳор гӯшаи олами овоз бар омад ки : « ҷоء алҳақу зҳқи алботл » .

«у ннзли ман алқуръони мо ҳўи шФоء » алоиаҳ . . . Алқуръони шФоءи ман доءи алҷҳли ллълмоء ,у шФоءи ман доءи алшки ллмؤмнин ,у шФоءи ман доءи алнкраҳи ллъорФин ,у шФоءи ман доءи алқнўти ллмридину алқосдин ,у шФоءи ман лўоъҷи алшўқи ллмҳбин ,у аншдўо :

« қул кули иъмли алии шоклтаҳ » аз одамӣ чаҳ ояд , ҷуз аз ҷафо ? ва аз обу гул чаҳ ояд , ҷуз аз хато ? ва аз карами рубубият чаҳ бенанд , ҷуз аз вафо ? « қул кули иъмли алии шоклтаҳ » дар ҳамаи қуръони ҳеҷ ояти умедвортар аз ин оят нест , мегуяд : ҳар кас он кунад ки аз ӯ ояд ва аз ҳар кас он ояд ки аз ӯ сазад : алъбди иъўди илои алзнбу алрби иъўди илои алмғФраҳ ,у фии баъзи алктби иқўли аллоҳи таъолӣ ё бен одами анати алъўоди илои алзнўбу анои алъўоди илои алмғФраҳ , он маҳҷӯри мамлакати Иблиси навмедро гуфтанд одамро суҷуд кун , гуфт накунам ки одам аз хокаст ва ман аз оташ , гуфтанд эй бадбахти лои ҷурм ҳар кас он кунад ки сазоӣ ӯст ва аз ҳар кас он ояд ки дараваст , оташ чун фурӯ меравад хокистар шавад ки ҳаргиз нав нагардад ,у хок агар чаҳ куҳан шавад об бар вай резанд нав гардад , эй Иблиси ту ки аз оташии бики фармон ки бгзоштии мардӣ ки ҳаргиз зинда нашӯй , вае одами ту ки аз хокӣ ҳар чанд гуноҳ кардӣ бики қатраи оби ҳасрат ки аз дидаи фурӯи борӣ гноҳонт биёмурзам ва бинавозам , эй Иблис аз оташ он ояд ки кардӣ , эй одам аз хок он зояд ки дидӣ : « қул кули иъмли алии шоклтаҳ » .

«у исӣлўнки ани алрўҳ » одамӣ ҳам танаст ва ҳам дил ва ҳам рӯҳ , тани маҳал амонатаст , дил боргоҳ хитобаст . Рӯҳи нуқтаи гоҳи мшоҳдтст , ҳар чаҳ неъмат буд нисори тани гашти ғизои ваии таому шароб , ҳар чаҳ миннат буд тӯҳфа дил омад қӯт ӯ зикру ёди дӯст , ончии руяту мшоҳдт буд насиб рӯҳ омад ғизои ваии дидори дӯст , тан дар қаҳр қудратаст , дил дар қабзаи сифат , рӯҳ дар кнФи иззат , бисоти инси густарда , шамъи атфи афрӯхтау дӯсти азалии парда бар гирифта .