Қавлаи таъолӣ : « нҳни нақси алейк нбأҳми болҳқи إнҳми Фтиаҳи омнўои брбҳм » инат шарафи бузургвору каромати тамом ва навохт бениҳоят ки раби Алъоламин бар асҳоби Каҳфи ниҳод ки эшонро ҷавонмардон хонд гуфт : « إнҳми Фтиаҳ » бо эшон ҳамон каромат кард ки бо халили хеши иброҳӣм ( ъ ) ки ӯро ҷавонмард хонд : « қолўои смънои Фтии изкрҳми иқоли ?лаи إброҳим »у Юшаъ бен навенро гуфт : «у إзи қоли Мӯсои лФтоаҳ »у Юсуфи садиқро ки гуфт : « таровад фатоҳо » . Ва сирату тариқат ҷавонмардон онаст ки Мустафо ( с ) бо алӣ ( ъ ) гуфт : ё алии ҷавонмарди рости гӯй буд , вафодору амонати гузору раҳими дил , дарвеши дору пари атоу меҳмони навозу некӯкору шармгин .

Ва гуфтаанд сарвари ҳамаи ҷавонмардони Юсуфи садиқ буд алайҳи ассалом ки аз бародарон буи расед онч расед аз анвоъи балӣот , он гуҳ чун бар эшон даст ёфт гуфт : « лои тсриби алайкуми алиўм » .

Ва дар хабараст ки расӯл ( с ) нишаста буд соилӣ бархест ва савол кард , расӯл ( с ) рӯй сӯй ёрон кард гуфт : бо вай ҷавонмардӣ кунед , алӣ ( ъ ) бархест ва рафт , чун боз омад як динор дошт ва панҷ дирам ва як қурси таом , расӯл ( с ) гуфт ё алии ин чаҳ ҳоласт ? гуфт ё расӯли аллоҳ чун соил савол кард , бар дилам бигузашт ки ӯро қурсии даҳум , боз дар дилам омад ки панҷ дирами буии даҳум , боз бахотирам бигузашт ки як динори буии даҳум , акнӯн раво надоштам ки ончи бахотирам фароз омад ва бар дилам бигузашт накунам , расӯл ( с ) гуфт : « лои Фтии алои алӣ » ҷавонмард нест магари алӣ .

. . . «у здноҳми ҳудо » хлътӣ ки бноءи он бар камоли давлати муҳаббат буду дарави баёни анояти азалӣ буд кам азин нишоед ки он ҷавонмардонро гуфта : «у здноҳми ҳудо » .

«у рбтнои алии қлўбҳм » эшонро барбата исмат бибастем ва бар бисоти маърифати бдоштиму бқиди муҳаббат устувор кардем , дар водии анояти эшонро шамъ риоят афрӯхтем ва дар дабиристони азал , адаб суҳбат омухтем то дар айни қудси равони гаштанд ва дар хилвати ғор бо роз ҳақиқат пардохтанд , ҳар чизе ки иззатӣ дорад онро дар ниқоб баста доранд , дар ҳуҷби иззат то ҳар номаҳрамӣ бадв нанигараду даст ҳар мтънтӣ бадв нарасад , он ҷавонмардон бар даргоҳи аҳадят арҷманд буданд , бнўри имону сФоءи тавҳид афрӯхта буданду дидаҳои аҳли он рӯзгори брмси куфру ширки олӯда буд , ғайрати дайни эшонро дар ҳиҷоби ғори барад то он дидаҳои олӯдаи брмси куфри эшонро набинад .

Фармон омад аз ҷаноби ҷабаруту даргоҳи иззат ки : « Фأўўои إлии алкҳФ » дарин ғори ғайрати равед , дар зилли аноят , дар кнФи вилоят , дар олами ҳимоят , « иншри лаками рбкми ман раҳмата » то аллоҳи таъолии шуморо дар пардаи исмат нигаҳ дораду либос раҳмат бапушанд , дар кнФи иззат ҷой диҳад . эй ҳбзои рӯзгор касе ки дар роҳӣ меравад , ногоҳ муваккили ин ҳадис дар ояду камандӣ аз талаб дар гардани ваии афканд ва мекашад ки : «у أлзмҳми калимаи алтқўӣ » агар хоҳӣ ва агар на , ту он манӣ ва ман он ту : кун лии комаи лами ткни Фокўни лаки комаи лами азал .

« ватарӣ алшмси إзои талъат » касе ки анвори асрори азали бботни вай рӯй наад , анвори офтоби сӯрат чаҳ Зуҳра он дорад ки шуъоъи худ бар ваии афканд ? ё салтанати худ бар вай баранд , ин офтоби сӯрат ки ҳаст астзоӣти халқи рост ва он анвори асрор ки ҳаст маърифати ҳақи рост , ин нур сӯратаст ва он нури сарират , ин офтоби ҷаҳони афрӯз ва он анвори дили афрӯз , ин равшани дорандаи ҷаҳон то халқ бадв нигаранд , ва он равшани дорандаи дили дӯстон то ҳақ боишон нигарад , анвори асрори он ҷавонмардон дар он ғори дурахшӣ берун дод аз бриқи шуъоъи он анвори асрор , хуршеди тобанда , доман дар худ чид ки : « ттзоўри ани кҳФҳми зоти алимин » ва касеро ки синаи ваии маҳали анвори асрор ғайбӣ кунанд , сифат вай инаст ки раб алъзаҳ гуфт дар ҳақи ҷавонмардон : «у тҳсбҳми أиқозо ва ҳам рқўд » чун завоҳири эшоннигарӣ эшонро бинии машғӯл дар майдони аъмол , чун сроири эшоннигарӣ эшонро бинии фориғ дар бустони лутфи зўи алҷлол , бзоҳр дар амал , бботн дар назораи лутфи азал , аз « إёк наабд » камари муҷоҳидат бар миёни баста , ва аз « إёки нстъин » тоҷи мшоҳдт бар сари ниҳода , дар зери қртаҳи таслими пӯшида , бар зибри дроъаҳи амал фурӯ кашида , кирдории мувофиқи амр , дидории мувофиқи ҳукм .

Периро пурседанд ки имон беамал тамом несту асҳоби Каҳфро амал набӯд ки чун дар равиш омаданд дар ҳол бихуфтанд , пер ҷавоб дод ки кадоми амали азин бузургвортар ки раби алъзаҳи эшонро гуфт : « إзи қомўо » . Бар лисони аҳли ишорат маънӣ онаст ки аз худ бархестанд ,у ҳосили аъмол бандагон бидон боз ояд ки аз худ бархезанд , чун аз худ бархестанди баҳақи расиданд , он гуҳи восита аз миён бархезад , тасарруф дар эшон худ кунад , кори эшон худ созад чунонк ҷавонмардонро гуфт : «у нқлбҳми зоти алимину зоти алшмол » эй нқлбҳми байни ҳолатии алФноءу албқоءу алкшФу алоҳтҷобу алтҷлӣу алосттор .

Пери тариқат чанд калима гуфта ишорати бмротби ин аҳволу румузи ин ҳқоӣқ : илоҳӣ чанд ниҳон бошӣ ва чанд пайдо ? ки дилами ҳайрони гашту ҷони шайдо , то кӣ аз иститору таҷаллӣ , кӣ буд он таҷаллии ҷовдонӣ ? илоҳӣ чанд хуонеу ронӣ ?

Бгдохтм дар орзӯии рӯзӣ ки дар он рӯзи ту Монӣ , то кӣ афканӣ ва баргирӣ ? ин чаҳ въдсти бад-ӣни дарозӣу бад-ӣни дерӣ ? субҳони аллоҳи моро барин даргоҳи ҳамаи ниёз , рӯзӣ чаҳ буд ки қатрае аз шодӣ бар дили мо резӣ ? ! то кӣ моро май обу оташ бар ҳамомезӣ ? ! эй бахти мо аз дӯсти растхезӣ .

. . . «у кулбаами бости зроъиаҳ » чун фаро роҳ буданд , он саг бар пай эшон афтод ки шумо меҳмонон азизеду меҳмони азизи туфайлӣ бар тобад , он саг дар мувофиқати гомкӣ чанд бардошт , то бқёмти муъминон дар қуръони қиссаи ваии михўоннд ва ӯро ҷилва мекунанд ки : «у кулбаами бости зроъиаҳи болўсид » , пас чаҳ гӯйӣ касе ки ҳамаи умри хеш дар суҳбати авлиёъи басари орад ва дар мувофиқати эшон қадами боз пас наниҳад , гӯйӣ дар қиёмати аллоҳи таъолӣ ӯро аз эшон ҷудо кунад ? куллану лмо , покаст ва бе айби он худовандӣ ки он кунад ки худ хоҳад . Блъомро ки исм аъзам донист ва аз арш то срӣ бидид саг хонд ва аз даргоҳ худ ронад ва бо саги асҳоби алкҳФи он ҳама каромат кунад ки бо дӯстони худ фарои роҳ худ дорад , бҷҳонён май намояд ки қурби бнўохти мост на баъиллатии хизмату баъди боҳанти мост на баъиллатии маъсият , « луи атлъти алайҳим лўлит манеҳам Фроро » матлаъ касеро гӯйанд ки аз зибр нигараду мақоми ваии бартар буд , мегуяд эй Муҳамад агар ту боишон нгрстӣ азишон бигурехтӣу дили ту баҳам бар шудӣ . ӣнҷо маҳал ашколаст , чаҳ ! гӯйӣ : ҳоли асҳоб алкҳФ бидон ҷой буд ки хотами алнабӣинро ки : нусрати болръб , унвони номаи маҷду ҷалолат ӯ буд азишон бим будӣ ? куллану ҳошо , ин хитоб бо Мустафо ( с )асту муроди ғайр ӯ ,у назоири ин бисёраст : « ё أиҳо алнабӣ атқи аллоҳи лӣни أшркти лиҳбтни ъмлк » ҳозоу ашбоҳаҳ . Ва раво бошад ки гӯйии муроди азин калом на тхўиФи Мустафо ( с )аст балки таъзим ҳолат эшонаст , ва ин дар матаъориф ҳаст ки гӯйанд : фалон дар блоӣӣ буд ки агар ту бидидӣ биҳуши гаштӣ , ва азин гуфт таъзими он кор хоҳанд на таҳқиқи ин клмт ,у мисол ин онаст ки Мустафо ( с ) гуфт : « лои тФзлўнии алии ахии Юнуси бен маттӣ »

Ва қол ( с ) ман қоли ано хайр манеҳ Фқди кизб .

Ва хилоф нест миёни уммат ки Мустафо ( с ) аз Юнус ( ъ ) фозилтар буд , локини ҳикмати набуввати дарин калимаи он буд ки ҳақи таъолӣ дар мусҳафи Маҷид дар қиссаи Юнуси чизҳо ёд кард ки бим бошад ки бандагон бова гумон бад баранд , чунонк гуфт : «у зои алнўни إзи зҳби мғозбо » расӯл ( с ) гуфт набояд ки чун уммати ман ин оят бишинаванд гумон бад баранд ва буи бичишам ҳақорат нигаранд ва он бадгумонии дайни эшонро зиён дорад . Ҳар чанд ки Мустафо ( с ) фозилтар буд аз вай ва аз ҳама пайғомбарон гуфт : « лои тФзлўнӣ » маро бар Юнус фазл манеҳед , на муроди таҳқиқ буд балки муроди таъзими Юнус буд то ҳамгинон буи бичишам таъзим нигаранд на бидида таҳқир .

Ҳамчунин ҳақи таъолии хост то авлиёъи худро бузург гирданд то халқ бичишам таъзим боишон нигаранд бо пайғомбари худ ин хитоб кард ки : « луи атлъти алайҳим лўлит манеҳам Фроро » то халқ бидида таъзим боишон нигаранду дайни эшонро зиён надорад .

Уламои тариқату худовандон маърифат гуфтаанд ки бноءи кори тасаввуф бар равишу сирати асҳоби алкҳФ ниҳодаанд ва нек монад одоби тариқату ҳаляти ӣнони боҳўолу сирати эшон , аз таҳқиқи қасду таҷреди иродату ҳиммату азлат аз халқу исқоти ълоқту ихлос дар даъвату инобат , аз худ безор ва аз олами озоду баҳақи шод , аз таҳаккуми хешу писанди хеши бози рустау дасти ниёзи бабри аллоҳ таъолӣ зада , гуҳӣ аз савлати ҳайбати сӯзону гудозон , гуҳӣ дар насими инси шодону нозон .

Ва гуфтаанд раби Алъоламин бо асҳоби Каҳф он кард ки модари меҳрбон бо фарзанд кунад : аввал ӯро гаҳвора созад , пас бихобанд , пас биҷунбанд , он гуҳ магас баранд . Он гуҳ шер диҳад то бёромд : аллоҳи таъолӣ бо эшон ҳамон кард , аввали кори эшон бсохти ғор бар эшон чун маҳд кард : «у иҳиии лаками ман أмркми мрФқо » , пас бхўобонид : « Фзрбнои алии озонҳми фии алкҳФ » , он гуҳи бҷнбонид : «у нқлбҳми зоти алимину зоти алшмол » , он гуҳи ранҷи офтоб аз эшон боз дошт : « ватарӣ алшмси إзои талъати ттзоўри ани кҳФҳми зоти алимин » , он гуҳи эшонро шарбат раҳмат фиристод то ором гирифтанд : « иншри лаками рбкми ман раҳмата » .

Қавла : « Фобъсўои أҳдкми бўрқкми ҳзаҳи إлии алмдинаҳи Флинзри أиҳои أзкии тъомо » фӣаи ишоратон : аҳдиҳмои ани алмأхўзи алии алъбди алмؤмну ани блғи алғоиаҳи алқсўии фии алҳқиқаҳи ани иҳФзи аҳкоми алшриъаҳи лони кули ҳқиқаҳи лои ишҳди лҳои зоҳири алшриъаҳи Фҳии макри алшитону ғурурау аласли фии злки ани алФтиаҳи бъсўои аҳдҳми лиштрии ?лаами тъомоу أмрўаҳи болбҳсу алФҳси ани виҷҳа кӣ лои таҳаммулаи алғФлаҳи алии алвуқуъи фии мҳзўр ,у алأхрии мо қолаи Юсуфи бен алҳусайн лбъзи асҳобаи азои ҳамлати илои алФқроء ӯ илои аҳли алмърФаҳи шиӣо ӯ уштуряти ?лаами тъомои Фликни атиби шайъи ءу алтФаҳи ?фони алзии блғи алмърФаҳи лои иўоФқаҳи алои кули латифу лои истأнси алои бакули малеҳ . Ва аласли фӣаи қавлаи таъолӣ : « Флинзри أиҳои أзкии тъомо » , қолу азои уштуряти ллзҳоду алъбоди фоштар кули мо тҷдаҳи Фонҳми баъди фии тзлили анФсҳм ва манъҳо ман алшҳўот .