Қавлаи таъолӣ : « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим » . Бисмии аллоҳи аҳсани алосмоء , раби алўрӣу аларзу алсмоء , мусаххари алзлмаҳу алзёء , молики аломўоту алоҳёء , алвоҳади алФрди балои акФоء , алдоӣми албоқии балои Фноء . Номи худовандӣ ки муҳаддисоту мкўноти нмўдгори фитрат ӯ , ҷаҳонёну ҷҳондорони парвардаи неъмат ӯ , гарданҳои гарданкашон дар каманди ҷалолу қаҳр ӯ , дилҳои дӯстону ошноён дар равзаи ҷамолу лутф ӯ , мсбҳони олами алавӣ бар даргоҳи иззат дар ҳуҷби ҳайбат , камари бастау гӯши бФрмон ӯ , агар ҷинаст ва агар инси маҳкӯми таклифу мақҳури тсриФ ӯ , дар осмони султон ӯ , дар замини бурҳон ӯ , покасту бузургвор ва беайб , худовандӣ ки ин ҳамаи сунъ аз ӯ ҷумлаи қатраи ист аз дарёии кбрёءу азимат ӯ , Фсбҳонаҳи ман азизи злти алъқўли фии баҳори азимата ,у ҳорти алолбоби дуни идроки иззатау колти алолсни ани астиФоءи мадҳи ҷалола ,у васфи ҷамола . Дидаҳои уқул дар идроки ҷалол ӯ хира , обҳои рӯй мтъззон дар оби ҷамол ӯ тира , фаҳмҳои худовандони Фтнт дар баҳори азимат ӯ ғариқ , забонҳои аҳли фасоҳат аз астиФоءи мадҳи ҷалолу васфи ҷамол ӯ клил , дар ҳар гӯшаи ҳазорон ҷриҳасту қтил . эй ъзи ту ҳамаи азизонро наът дил кашида , эй ҷалоли ту ҳамаи ҷалолҳоро доғи сғр бар ниҳода , эй камоли ту ҳамаи камолҳоро рақами нуқсони барзада , эй илоҳяти ту ҳамаи оламро тарози бандагӣ бар кашида , эй иродату машйату қазои ту аз олоиши аФҳому авҳоми халқи пок , эй сифоту нъўти қадами ту аз идроки ҳўоҷсу хавотиру змоири обу гули муназзаҳ , эй ҳамаи олами ҷонҳо бар ман язиди ишқи ниҳодау ҷузи ҳасрату ҳайрати суди нокарда , ҳамаи оламро ббўӣ ва гуфту гӯй хушнӯд карда ,у ҷуръае аз ҷоми иззат ба кас нодода :

« бисмии аллоҳ » албоءи бқоءи аллоҳи раби Алъоламин . Алсини саломи аллоҳи алии алмؤмнин . Алмими муҳибаи аллоҳи бъбодаҳи алтоӣбину алмттҳрин . Боء ишоратаст ббқоءи аллоҳи таъолӣ , худованди ҷаҳону ҷаҳонён ,у дорандаи ҳамагон , иқўли аллоҳи таъолӣ : «у ибқии ваҷҳи рбк » , син ишоратаст бсломи аллоҳ бар дӯстон ва навохтан эшон дар ду ҷаҳон , иқўли аллоҳи таъолӣ : « тҳитҳми явми илқўнаҳи салом » . Мем ишоратаст бмҳбти худованди меҳрбон , ки блтФи худ меҳру муҳаббат худ дод ббндгон , иқўли аллоҳи таъолӣ : « إни аллоҳи иҳби алтўобину иҳби алмттҳрин » . Инаст шигарфи корӣ ,у бузурги ҳоле , ки қосид бмқсўд расад ,у обиди бмъбўд ,у толиби бмтлўб ,у муҳиби бмҳбўб , насими висол аз мҳби иқболи дамида , ва дӯст бадваст расида , тғрои иззат бар маншур давлат кашида , гӯии интизори бпои майдон абад андохта , илми қабулу вусӯл бар афрохта , расӯли мақсӯди бадари омада , рӯзгори фироқи басари омада , салому каломи ҳақ бевоситау тарҷумон , бабанда заъифи пайваста : « саломи қўлои ман раби раҳим » қавлаи таъолӣ : « кҳиъс » , самоъи ҳзии алҳрўФи шароби исқиаҳ алҳақ қулӯби аўлёӣаҳ , Фозои шрбўои трбўо ,у азои трбўои тлбўо ,у азои тлбўои торўо ,у азои торўоу слўо , азоу слўои атслўо , Фъқўлҳми мустағриқаи фии лутфа ,у қлўбҳми мустаҳлакаи фии кашфа , самоъи ҳуруфи мақтаот дар мФттҳи суру оёт , шаробӣаст дар қадаҳи фараҳи рехта , дар кос астинос карда , ҷалоли аҳадяти бнъти самадяти дӯстони худро дода , чун дӯстони ҳақ дар бӯстони лутфи ин шароби инс аз ҷоми қудси бёшомнд дар тараб оянд , чун дар тараб оянд , дар талаб оянд , қафас кун башикананд , ба пари ишқ бар уфуқи ғайб парвоз кунанд , то бкъбаҳ васл расанд , чун расиданд , дар худ брсиднд , ақлҳошони мустағриқ лутф гашта , дилҳошони мустаҳлаки кашф шуда , насими азалят аз ҷониби қурбати дамидаи худро гум карда ва ӯро ёфта .

Пер тариқат гуфт рӯзгорӣ ӯро май ҷустам , худро меёфтам , акнӯн худро меҷӯям ӯро меёбам , эй ҳуҷҷатро ёд ,у инсро ёдгор . Чун ҳозирии ин ҷустани бачаи кор , илоҳӣ ёфта меҷӯям , бо дида вар мегӯям , ки дорам чаҳ ҷӯям , ки май байнам чаҳ гӯям , шефтаи ин ҷуст ва ҷӯям , гирифтор ин гуфт ва гӯям , эй пеш аз ҳар рӯз ,у ҷудо аз ҳар кас , маро дар ин сури ҳазор мутриб на бас .

« кҳиъс » сноӣӣаст ки ҳақи ҷли ҷалола бар худ мекунад , бойени ҳуруфи асмоءу сифоти худ бо ёд халқ медиҳад , ва худро меситояд , мегуяд ки : анои алкбир , анои алкрим .

Манам худованди бузургвор , ҷаббори кирдигор , номдори раҳеи дор . Кабӣр ишоратаст бҷлолу кбрёءи аҳадят , Карим ишоратаст бҷмолу карами самадят . Орифон дар мукошифа ҷалоланд , муҳибон дар мушоҳида ҷамоланд , чун бҷлолш назар кунӣ ҷигарҳо дар миён хӯнаст , чун бҷмолш назар кунӣ роҳат дилҳои маҳзунаст . Он яке оташ олам сӯзаст , ин яке нури ҷаҳон афрӯзаст , он яке ғорати длҳост , ин яке роҳати ҷонҳост .

Пер тариқат гуфт номаши зоди раҳе , сухани ойини забон , хабари ғорати дил , аёни роҳати ҷон . Бноءи муҳаббат ки ниҳоданд барин қоида ниҳоданд , аввали хатари ҷону охири сарвари ҷовдон , аввали хурӯшу нолау зорӣ , охири селоату хилвату шодӣ . Бош эй ҷавонмард то ин сайл бдрё расад , ва ин бизоъат бхрё расад , абр бар гирён шаваду гули қабул хандон шавад , ва аз ҳазрати иззати зўи алҷлоли ндоء каромат ояд ки : ибодии бандагони ман , рҳигони ман , дӯстони ман , « иъинии мо таҳаммули алмтҳмлўни ман аҷалӣ » он ранҷҳо ки бшмо расед ман медидам , он нолаҳои шуморо мешунидам , пайғомбар ( с ) гуфт : « тмлأи алأбсори ман алнзри фии виҷҳау иҳдсҳми комаи иҳдси алрҷли ҷлисаҳ ,ҳо анои аллоҳи алҳодии манам

Худои роҳнамоӣ , длгшои ҳақи орой , манам ки дар равзаи дили ту дарахти ҳидояту маърифати рўёнидм , манам ки дар марғзори синаи ту насими таҳорату сафои взонидм , манам ки хуршеди саодат аз фалаки иродати ту тобон кардам , манам ки роҳи дароз бар ту саҳл ва осон кардам , манам ки туро дар азали пеш аз таку пўии амали бнўохтм , манам ки бе ту кори ту бсохтм , манам ки дили ту барои худ аз кунин пардохтам , қавлаи таъолӣ : « ва мо кнои лнҳтдии луи лои أни ҳдонои аллоҳ » .

Хрқонӣ гуяд : ӯ дар ту овехтааст на ту дар ваии овехта . Фстот карам зада ,у бисоти нъми густарда ,у Нидо дар дода ки : « أҷибўои доъии аллоҳ » . эй гадоёни бмни оӣид , на бшмо ниёзӣ дорам , балки бо шумо розӣ дорам .

Он азизӣ гуяд : дар бодия мешудам яке дидам бики по май ҷуст дар ғлботи ваҷди хеш .

Гуфтам то куҷо ? гуфт : «у ллаҳи алии анноси ҳаҷи албит » . Гуфтам туро чаҳ ҷой ҳаҷаст , ту маъзӯрӣ . Гуфт : «у ҳмлноҳми фии албру албҳр » . Гуфтам ҳамоно савдоаш ранҷа медорад . Чун бимика расидам ӯро дидам пеш аз ман расида . Гуфтам чигуна раседӣ пеш аз ман ? гуфт : надонистае ки ту омадӣ бтклФи касбӣ , ва ман омадами бҷзботи ғайбӣ . Касбии бғибии ҳаргиз кӣ расад . ё бқўли рабиъи инс маънӣ онаст ки : « ё ман иҷиру лои иҷори алайҳ » эй худовандӣ ки бар ҳама зинҳор дорӣу кас бар ту зинҳор надорад , аз ҳамаи бурҳонӣу кас аз ту нрҳонд , ҳама дар амон тавонад ва ту дар амони кас на , ҳама мақҳуранд ва ту қаҳҳор , ҳама маҷбуранд ва ту ҷаббор , ҳама карда ва ту кирдигори ъзи ҷорку ҷли сноؤку лои илоҳи ғайрик .

« айн » мегуяд « анои алъзизу анои алълӣ » манам тоўндаҳ бо ҳар коўндаҳ , бҳич ҳаст нмонндаҳ , бсФоти худ поянда , бузургвории бартар аз ҳар чаҳ хирад нишон дод ,у пок аз ҳар чаҳ пиндошт бон афтод . Фарди фии васфаи тзли алоФкор , ватар ани зотаи ткли алأбсор , мо ман шайъи ءи алоу фӣаи осор , ташаҳҳуд бона алъзизи алҷбор , пояндае безавол , фардӣ беёр , донанда ҳар чаҳ дар змоиру асрор , гардонандаи чархи даввор , холиқи аллилу алнҳор , қаҳҳору қавӣу азизу ҷаббор .

« сод » мегуяд , « анои алсодқи анои алмсўр » манам худои рости гӯй , рости ҳукм , рости кор , нигорандаи рӯйҳо , ороиндаҳи никўӣиҳо . Иқўли аллоҳи таъолӣ : «у сўркми Фأҳсни сўркм » сад ҳазор бадоеъу аҷоибу саноеъ дар куну коинот аз ктми адам дар олам вуҷӯд оварад ва дар ҳақи ҳеҷ мавҷӯди ин хитоб накард ва ҳеҷ офарӣдаро ин ташрифи надод ки : « Фأҳсни сўркм »

Магари ин муштии хокро , то бадоне ки хокён навохтагон лутфанд , бар кашидагон атфанд , наргиси равзаи ҷўднд , сарв боғ вуҷӯданд , ҳуққа дар ҳикматанд , нури ҳадақа олам қудратанд , нур ҳдиқаҳ фитратанд , эшон махлуқ беназир , ӯ холиқ беназир , худро гуфт : « أҳсни алхолқин » . Эшонро гуфт : « фии أҳсни тақвим » .

Пер тариқат гуфт : илоҳии бъноити азалии тухм ҳидоят коштӣ , брсолти анбиё об додӣ , бмъўнту тавфиқи прўрдӣ , баназари худ бабр оварадӣ , худовандо сазад ки акнӯн сумуми қаҳр аз он бози дорӣ ,у куштаи анояти азалиро бръоити абадӣ мадад кунӣ .

« зикри раҳмати рбки абдаи закариё » инат нисори раҳмати худованд бар бандаи хеш , инат ғояти лутфу камолу карам ки намӯд бмҳрбонии хеш , раҳматӣ ки гумони буии роҳи набард , Лутфӣ ки андеша дар вай нарасад , раҳматии ътоӣии бФзли илоҳӣ , бъноити раббонӣ , на бъбодту касби бандагӣ , ҳар чанд бандаи бмъсити микўшд , ӯ ҷли ҷалолаи бистари худ май пӯшад ва аз Фзиҳт мекӯшад ,у неъмати худ бар ваии миризд . Инаст ки он пер тариқат гуфта : асбҳту фии ман нъми аллоҳи мо лои аҳсиаҳи ман ксраҳи мо аъсиаҳ , Флои адрии алии мо зои ашкраҳ , алии ҷамили мо иср ӯ алии қабеҳи мо стар .

Дар хабараст ки пеши расӯл ( с ) ин оят бар хонданд : « қул ё ибодии аллазӣнаи أсрФўои алии أнФсҳми лои тқнтўои ман раҳмаи аллоҳи إни аллоҳи иғФри алзнўби ҷмиъо » . Расӯл ( с ) гуфт : « балӣу лои иболӣ » сами қол : « лаъни аллоҳи алмнФрини слосо »

Яъне аллазӣнаи иқнтўни анноси ман раҳмаи аллоҳ .

Овардаанд ки зоҳидӣ дар рӯзгори гузашта дар савмиъае сад сол ибодат кард пас ҳўӣ бар вай ғалаба кард . Маъсиятӣ бар вай бирафт ва пас аз он пушаймон шуд , хост ки бсрўрди худ бмҳроби ибодат боз шавад , чун қадам дар миҳроби ниҳод , шайтон биёмад ва ӯро гуфт : эй марди шарми надорӣ ? ки чунон кор кардӣ ? ва акнӯн бҳзрти ҷалоли ҳақ май ое ? хост ки ӯро аз ҳақ навмед гирданд то навмидии зиёдати гуноҳон вай бошад , дар он ҳолат наДоӣ шунид ки : « абдии анати лӣу анои лаки қул ллФзўлии мо лак » .

Қавла : « إзи нодаии рабаи ндоءи хФё » . Нишони иҷобат дуо саботаст бар дуо , чун бар дуо сабот кардӣ агар аз иҷобат ки насиби тести маҳрӯми Монӣ , бъбодт ки ҳақи аллоҳ таъолӣаст мушаррафи гардӣ , ва ин қадами варои он қадамаст , ва ин мақоми ма аз он мақом .

Пайғомбар ( с ) гуфт : « алдъоءи ҳўи алъбодаҳ » .

Ва бидон ки дар дуои изтирор бояд , ки ҳақ таъолӣ мегуяд : « أмни иҷиби алмзтри إзои дуоа » . Астғост бояд ки мегуяд : « إзи тстғисўни рбкм » . Тазаррӯъ бояд ки мегуяд : « адъўои рбкми тзръоу хФиаҳ » . Рағбату рҳбт бояд ки мегуяд : «у идъўннои рғбоу рҳбо » . Пайваста бояд на гусаста ки мегуяд : « идъўни рбҳми болғдоаҳу алъшӣ » . Ихлос бояд ки мегуяд : « Фодъўаҳи мухлисин ?лаи аддӣн » . Ва дар хабараст : « ани аллоҳи лои истҷиби дъоءи ман қалби лоа » .

Луқмаи ҳалол бояд ки гуфт : «у мулаббасаи ҳарому мтъмаҳи ҳароми фонии истҷоби ?ла » .

Банда чун шароити дуои биҷои орад , мурғ қФсӣаст ки раби Алъоламин овози вай дӯст дорад . Одат халқ чунонаст ки мурғӣ бигиранд ва ӯро қафасии созанду обу алаф маъаад доранд , то он мурғи буқати саҳар ббонг ояд , ҳамчунин раби алъзаҳи обидону орифонро дар вуҷӯд овараду дунёи қФси эшон сохту манофеу масолеҳи эшон дар дунё муҳайё карду корҳошон рост кард , он гуҳ дар муҳкам танзил гуфт : «у болأсҳори ҳам истғФрўн » . Бандаи бъҷзи худ дар вақти саҳар май зорад ,у михрўшду ҳақи блтФ худ мешунӯд ва май ниўшд .

Қавла : « қоли раби إнии ваҳни алъзми манӣу аштъли алрأси шибо » . Аз рӯй ишорат бар завқи ҷавонмардони тариқат , ин калимоти даъвӣ пухтагӣаст ки аз ниҳод закариё биёмад , ҷалоли иззати аҳадяти он нақди даъвии вай бар маҳаки блозд , то сари маънӣ дар он даъвӣ падед ояд , он балоҳо ки аз қавм худ дид сабаби ин буд . Закариё чун бало рӯй буии ниҳоди паноҳи во дарахт дод , чунон ки дар қиссааст , ғайрати даргоҳи иззат дар расед , решаи тилсони вай берун бимонад , нишоне шуд то қавми ваии бдонстнд ки дарахти паноҳи гоҳ вай шуд . Басараш Нидо омад ё закариё акнӯн ки пушти во дарахт додӣу паноҳ бо ваии барадӣ , нигар ки чаҳ бало бар ту гуморем , арра бар ниҳоданд ва ӯро бо дарахти бадв ним карданд . То оламён бидонанд ки ҳар он кас ки паноҳи вои ғайри ҳақи барад , аждаҳои ғайрати ҳақи дамор аз ҷони ваии برارد . эй мусулмонон дар роҳи оӣид то ҳасрат одам байнед , навҳа Нӯҳ шунавед , бекомӣ халил байнед , мусӣбат ёқӯб байнед , чоҳу зиндон Юсуф байнед , арра бар фарқи закариёу теғ бар гардан яҳё байнед , ҷигари сӯхтау дил кабоб гашта Муҳамади арабӣ ( с ) байнед , захмҳои бидон сахтӣ ва ишқҳои бидон тезӣ .

Қавла : « إнӣ хуфт алмўолии ман вроӣӣ » то охири вирди қисса закариёаст ки аз ҳақи субҳонау таъолии фарзанди хост ,у ҳақи таъолии дъоءи вай иҷобат кард ва ӯро фарзандӣ дод , шоиста , писандида , ҳунарӣ , ба рӯз , пайғомбар , ном ӯ яҳё . Пайғомбар ( с ) дар ҳақ вай гуфта : « лои инбғии лоҳди ани икўни хирои ман яҳёи бен закариё » . Қил ё расӯли аллоҳ ва ман ин ?

Қол : ?илами тсмъўои Киеви васфаи аллоҳи фии алқуръон : « ё яҳёи хзи алкитоби бқўаҳу отиноаҳи алҳкми сбё » .

Он гуҳи пайғомбар ( с ) сирату зуҳди вай ҳикоят кард , гуфт : дар масҷиди байт алмуқаддас шуд , аҳбору рҳбонро дид , пшминҳои пӯшида ва кулоҳҳои суф бар сари ниҳодау хештанро бар сутунҳои масҷиди баста , бойени риёзату муҷоҳидати худоиро ибодат мекарданд , яҳё чун эшонро дид , бахонаи бози гашти модарро гуфт : барои ман пашминае соз то дар пӯшам ва бо аҳбору рҳбон дар масҷиди худоиро ибодат кунам . Модар гуфт то нахуст аз пайғомбари худо закариё бипурсам ва аз вай дастурӣ хоҳам . Он гуҳ чун ҳолу қиссаи яҳё бо закариё гуфт , закариёи яҳёро хонд ва гуфт : ё банӣ мо идъўки илои ҳозоу анати сбии сағир ? ин чаҳ орзӯаст ки туро хостаҳаст ва ту кӯдакии норасида , рӯзгори риёзату муҷоҳидат дар наёфтае . Яҳё гуфт : эй падари бкўдкии ман чаҳ бастааст , марг чун ояд бсн аз ман камтар гираду сакароту ақабот марг бинад , закариё чун ин сухан аз вай бишунид модарашро гуфт : кулоҳи пашмина ки мехоҳад рост кун ки равост . Яҳёи басони зоҳидии пашмина дар пӯшеду кулоҳ бар сари ниҳод ва бмсҷд рафт ва бо аҳбор дар ибодат шуд . Чандон риёзату муҷоҳидат бар худ ниҳод ки тани ваии наҳифи гашту заъиф ва назор , ва аз бас ки бигирист пӯст аз рӯй вай бирафт ва бар рухсори ваии муғокҳо падед омад . Закариё чун ӯро бар он сифат дид дилтанг шуд бигирист , гуфт : эй писар , ман туро аз ҳақи таъолии бдъои хостам то чашмами бтў равшан бошаду дили шоду хуррам , акнӯн ин ҳама ранҷ чист ки бар худ ниҳодау дарди дил ман гаштае ? яҳё гуфт : эй падари ту маро бад-ӣн фармудӣ . Гуфт куҷо бад-ӣн фармудам ? яҳё гуфт : аласти алқоӣли ани байни алҷнаҳу алнори лъқбаҳи лои иҷўзҳои алои албкоءўни ман хиФаҳи аллоҳ . На ту май гӯйии ақабаи исти миёни биҳишту дӯзах , ки ҷузи гриндгону зорндгон аз бими худои таъолии он ақаба боз нагузоранд .

Он гуҳ закариё бархест ва рафту модар вай биёмад , пунбаи порае бар рӯй ваии ниҳоду ашки вай бо хӯни омехта , дар он пунба мегирифт ва мефишорад ашку хӯн аз он пунба мечакид .

Закариё дар он нагирист дилаш бсухт , рӯй сӯй осмон кард ва гуфт : « аллоҳами ани ҳозои ибнӣу ҳзаҳи дмўъи Айнӣау анати арҳми алроҳмин » бори худоё бар ин бечора бибахшоӣ ки ором ва қарораш несту бурузу шаби осоишро буи роҳ нест , туе бахшояндатар ҳамаи бахшояндагон ва марҳам ниҳанда бар дарду сӯзи хастагон . Гуфтаанд ки хитоб омад : эй закариё ! ту шафқати хеши даври дор ки бар даргоҳи мо чунин нозук ва нозанин натавон буд . Нозу лиззати дӯстони мо ҷое дигар хоҳад буд , фардо дар « мақъад сидқ ъанд млики муқтадир » . Ва ҳамон соъати яҳёро ваҳй омад ки : « ё яҳёи أи тбкии ммои қади наҳли ман ҷсмку иззатӣу ҷалолии луи атлъти алии алнори итилоъаи лтдръти мдръаҳи ман алҳдиди фузалои ани алмнсўҷ » . Ва гуфтаанд модари ваии ваии буи хоҳиш кард то ӯро як шаби бахонаи барад , яҳёи мдръаҳ эй аз мӯии бофтаи пӯшида буд , он аз вай бар кашиду мдръаҳ эй аз суф дар ваии пӯшед . Гуфт : охири ин яке нарм тар бошад , чаҳ буд ки як имшаб дар ин суф биёсое . Ва адасии пухта буд бихӯрад ва аз баҳри дили модари он шаби қиёми шаби бгзошту ҷанб фаро дод , дар хоби ндоء ҳайбат омад ки : ё яҳёи ардти дорои хирои ман дорӣу ҷўорои хирои ман ҷаворӣ . Яҳё аз хоб дар омад , гуфт : « ё раби ақлнии ъсртии Фўи ъзтки лои астзли бзли сӯии байти алмуқаддас » . Флбси мдръаҳи алшъру вазъи албрнси алии раъсау ?утии байти алмуқаддаси Фҷъли иъбди аллоҳи маъаи алоҳбор ҳатто кони ман амраи мо кон .

Ва рӯй ани аллоҳи ъзу ҷли аўҳии илои яҳёи бен закариё : ё яҳёи ании қзити алии нафасии ани лои иҳбнии абди ман ибодии аълами злки ман ниятаи алои канти самъаи алзии исмъ ба ,у Басраи алзии ибср ба ,у лисонаи алзии итклм ба ,у қалбаи алзии иъӣ ба ,у азои канти кзлки буғзати илайҳи алоштғоли боҳад ғайриӣу адмти фикрау асҳрти лайлау азмأти нҳораҳу атлъи илайҳи фии кули явми сабъин алифи мара , итқрби манӣ ва атқрб манеҳ , асмъи каломау аҳби тазаррӯъа , Фўи иззатӣу ҷалолии лои бъснаҳи явми алқёмаҳи мбъсои иғбтаҳи алнбиўну алмрслўн .

Ва рӯй ани исоу яҳёи ъалиҳумо ассаломи имшён , Фсдми яҳёи амрأаҳ , Фқоли исо : ё ибни холтии лақади асбти алиўми хтиӣаҳи мо арӣ аллоҳи таъолии иғФрҳои лак абадан . Қол : ва мо ҳай ё ибни холтӣ ? қол : амрأаҳи сдмтҳо , қол :у аллоҳи мо шеърати баҳо . Қол : сбҳонки аллоҳ ! бднки маъаии Фоини рўҳк ? қол : муъаллақи болършу луи ани қалбии атмأни илои Ҷабраили лзннти ании мо урфати аллоҳи таъолии турфаи айни қт .