Қавла : «у азкри фии алкитоби Марям »

Алоёти илои охири алқсаҳ . . . Ин қиссаи Маряму достони вилодати исо , дил додани шкстгонсту сабаби осоиши ғмгнон ,у ишорати бнўохтни ғарибон . Ва марҳам ниҳодан бар дили сӯхтагон ,у умед додани дармондагон . Ҳар чанд ки аввали ҳама бало намуданду меҳнат , бохри ҳамаи влои диданду осори муҳаббат , аввал ки бони хилватгоҳи бози рафта буд ва парда биравӣ худ фурӯ гузошта то кас ӯро набинад , Ҷабраил омад басӯрат ҷавонии зарифи зебои баробари боистод , Марям битарсед ки танҳо буд , мард аҷнабӣ диду ҷои холӣу роҳи гурез на , тадбиру ҳиялат ҳамон донист ки ба паноҳи аллоҳи таъолӣ боз шуд ва ӯро баҳақ тарсонед ва гуфт : « أъўзи болрҳмни мнки إни канти тқё »

эй мард ки қасди ман заъифаи дорӣ , он худованд ки рҳмн ном ӯсту раҳмат ӯ баҳамаи оламу баҳамаи каси расида , донам ки маро дар зинҳор худ бидорад ва аз қасди ту эмин кунад ! Ҷабраил гуфт : матарс ! ман на онам ки ту пиндоштӣ ! ман расӯл худоем , бакорӣ омадаам , Марями пиндошт ки Фриштаҳ марг астасту бқбзи рӯҳи ваии омада , гуфт : умрами басари омадау аҷал дар расида ки бқбзи рӯҳи омадае ? гуфт : на , ки омадаам то турои бишорати даҳуми бФрзндии некӯ , пок , ҳунарӣ , Марямро ин сухан аҷаб омад , гуфт : « أнии икўни лии ғулому лами имсснии башар ? » аз куҷои марои фарзандӣ буд ! ?у ҳаргизи ҳеҷ башарӣ бмн нарасида ва ҳеҷ суҳбат нарафта ! ? Ҷабраил гуфт : борӣ бидон ки офариниши фарзанд на бмдт ва суҳбатаст , ки бақадрат ва машйатаст . Марям гуфт : ҳаргиз ки дид ки наботӣ бетухм аз замини баромад ! ? Ҷабраил гуфт : аввали наботӣ ки бар омад бетухм бақадрат аллоҳ таъолӣ омад . Пас Ҷабраили рӯҳи исо дар вай дамид , аз он бор гирифт . Чун вақт зодан омад , дар он биёбон танҳоу ғарибу бикс ва бенаво ва беком , гурусна ва ҳеҷ таом на , ташна ва ҳеҷ қатраи об на , ва як рафиқи созгор на , дарди зиҳи хостаҳ ва зодани бъисӣ наздик гашта , раб алъзаҳ мегуяд : « Фأҷоءҳои алмхози إлии ҷзъи алнхлаҳ » аз бетоқатӣу ранҷурии пушти бони дарахти хурмои бен бознҳод , бар ғарибӣу танҳоӣ ва бекомӣ худ менолид ва мегарӣед ки : акнӯн пеши мардум чаҳ узри орм ва чаҳ гӯям ? ки ин кӯдак аз куҷо оварадам ? ва аз куҷо бор гирифтам ?у кӯдакро бача шавем ? ва ӯро чаҳ пӯшам ?

Ҳаме гирист ва мегуфт : « ё литнии мат қабл ҳозо ва кант насиё мнсё » . Пас чун дарду андӯҳ бғоит расед , сухани бурӣдаи гашт ,у чашми пар об шуду дили пари ҳасрат ,у марги борзўи хост , фармон омад бҷбрӣил ки Марямро дарёб ки дар ғрқои баст . Ҷабраил ( ъ ) омад ва аз болои сари вай Нидо кард , эй Марям ! дилтангӣ макуну андӯҳи мадор , « қади ҷаъли рбки тҳтки срё » : эй влдои сидои шриФоу бқўлии дигари исо ки аз модар ҷудо шуд дар зери он дарахт донист ки модараш дилтангасту ранҷур , овоз дод « أлои тҳзнӣ » эй модари дилтанг ва ғамгин мабош ва марг махоҳ борзў , чаҳ доне ки дар ин кор чаҳ таъбияаст ва чаҳ давлат ? охир бигушоед ин кори гушояндаи кор ! « табораки аллоҳу субҳонаи мо кули ҳам ҳўи болсрмд » Марям гуфт эй писар чун дилтанг набошам , дар ин биёбони хушки шарбатии об на ки бёшомм ё бидон таҳорат кунам , исо ( ъ ) пой бар замин молида чашмаи об падед омад гуфт : гуфт : ё аммоа « қади ҷаъли рбки тҳтки срё »

эй модар ! инак ҷӯии равону оби зулол . Марям аз он оби шарбатии бёшомид ,у бон таҳорат кард , сукӯнӣ дар вай падед омад , орзӯӣ таомаш хост , исо гуфт : « ҳзии إлики бҷзъи алнхлаҳ » . Гуфтаанд ҳафтсад сол буд ки он дарахти хушк бе сарвии шох дар он биёбони монда буд , аллоҳи таъолии онро нигоҳ медошт то рӯзи вилодати исои муъҷиза вай гирданд ,у фарои оламёни намояд ки он худовандӣ ки қодираст аз чӯби хушки рутаби орад , қодираст ки бе падари исоро аз модар дар вуҷӯди орад . Марям бо он заъифӣ бархест ,у дасти фарои он дарахти хушки барад , чун барад , дасти ваии бони чӯб хушк расед , тар шуду тозау сабзи гашт ва бор оварад , ва ҳам дар он ҳолат рутаб шуду пеш вай баборед басари вай .

Илҳом омад ки мо қудрат он доштем ки бе онкии ту дасти фарои дарахти барӣ ва биҷунбоне , рутаби пеш ту биорем , локин хостем ки туро дар он ҷнбонидни ду каромат падед кунем : яке онкӣ дар зодану заъифӣу бемории турои он қӯти додем ки дарахт биҷунбоне , он турои нишони каромату сидқ буд . Дигар онкӣ хостем ки то баракати дасти ту бдрхт расад , дарахт бар овар гардад , то оламён бидонанд ки ҳар ки дар ғаму андӯҳи мо буд , дасти ваии шФоءи дардҳо буд . Марям гуфт : эй писар , акнӯн таому шароб рост шуд , аммо чун маро гӯйанд ин фарзанд аз куҷо омад ? чаҳ ҷавоби даҳум ? исо гуфт : ту дили машғӯли мадор ки ин ҷавоби ман худ даҳум . Ҷавоби он буд ки гуфт : « إнии абди аллоҳи отонии алкитоб ва ҷълнӣ набиё » раби Алъоламин дар азали олам буду доно , ки тарсоён дар кори исо ғулув кунанд ва ӯро ибни аллоҳу солис салоса гӯйанд , дар ҳоли туфулият бар хрқи одат бар забон вай баранд ки : « إнии абди аллоҳ » то бар эшон ҳуҷҷат бошад ва бар фасоди қавли эшон далели возеҳ , ва аз рӯй мҷодлт бо тарсоён гӯйанд , исо бончаҳ гуфт « إнии абди аллоҳ » аз ду берун нест : ё рост гуфт ё дурӯғ , агар рост гуфт қавли тарсоён ботиласт ки ҳў « ибни аллоҳ »у ҳўи аллоҳ ва агар дурӯғ гуфт , он кас ки дурӯғ гуяд , худоиро нишоед « отонии алкитоб ва ҷълнӣ набиё » бар қавли эшон ки гуфтанд пайғомбар буд ва дар ҳоли туфулияти мукаллафу мабъус . Ин оят радаст бар эшон ки гӯйанд . Истеҳқоқи набуввати бксрт тоъатаст .

Аз баҳри онкӣ аз исои ҳеҷ тоъат ва ибодат наёмада буду раби алъзаҳ ӯро набувват дод . То бадоне ки раби алъзаҳи онро ки навохту китобу ҳукм ва набувват дод , бФзл худ дод на баъиллатии тоъат , ва онро ки рақам саодат кашиду аҳл муҳаббат гардонид , блтФу аноят худ гардонид на бўсилти ибодат . Онро ки қадам бар бисоти тақаддум собит кард агар ҷаҳонён хоҳанд ки хилофи он буд ҷузи хибти насиб эшон набӯд , ва онро ки бсёти сиёсат аз бисот дайн бияфканад агар оламён хоҳанд ки бзди он пайдо кунанд натавонанд .

«у ҷълнии мборкои أини мо кант » кони ман баракота , ағосаҳи алмлҳўФу аъонаи алзъиФу насраи алмзлўму мўосоаҳи алФқиру иршоди алзолу алнсиҳаҳи ллхлқу кафи алозии анҳуаму таҳаммул алозӣ манеҳам .

Қавла : «у ассаломи алии явми валадат » чанд фарқаст миёни Муҳамади Мустафои ҳабиби аллоҳу миёни исои рӯҳи аллоҳ . Исои худро гуфт : «у ассаломи алӣ »у Мустафои арабӣ ( с ) шаби қурбу каромат , бар мақоми қоби қавсин аз ҳазрати зии алҷлол , бнъти икрому аФзоли ин каромат ёфт ки : « ассаломи алейк аиҳо алнабӣу раҳмаи аллоҳу баракота » . Ва гуфтаанд : «у ассаломи алии явми валадат » саломи ӣнҷо бмънӣ саломатаст эй саломаи лии явми алўлодаҳи ммои нисбатаи илои алнсории фии мҷоўзаҳи алҳди фии алмдҳ ,у ммои всФтнӣ ба алиҳўди ман алзм , фалсати комаи қолати алтоӣФтони ҷмиъо . Табраъаи соҳат хеш мекунад ки аз гуфтори ду тайифаи безораму пок , аз гуфтори тарсоён ки дар мадҳи ман ғулув карданд , ва аз гуфтори ҷуҳудон ки дар зми ман шурӯ карданд . «у явми أмўт » ,у рӯзи марги умедворам ки дайни саломати бпоён барам ,у фазлу неъмати аллоҳ бар худ тамоми байнам . «у явми أбъси ҳаё »у рӯзи растохези биҷои маломати саломати байнам , ва аз аҳўоли растохези халос ва наҷот ёбам .

Рӯй абӯи Саиди алхдрӣ , қол : қоли расӯли аллоҳ ( с ) : « إни исои бен Марями арслтаҳи ИМАи илои алкитоб , Фқоли ?лаи алмълм : қул бисмии аллоҳ . Фқоли исо , албоءи бҳоءи аллоҳу алсини сноءи аллоҳ ,у алмими малики аллоҳ » .

Ва ани Муҳамади бен алии албоқр ( ъ ) қол : лмои валади исои кони ибни явми кأнаҳи ибни шаҳр , Флмои кони ибни тсъаҳи ашҳр , ахзати волдтаҳи бедау ҷоءт ба илои алкитобу ақъдтаҳи байни ядии алмؤдби Фқоли ?лаи алмؤдб : қул бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим . Фқоли исо : бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим , Фқоли ?лаи алмؤдб : қул абҷад . Фқоли исо : алолФи олоءи аллоҳ , албоءи бҳҷаҳи аллоҳ . Ва алҷими ҷалоли аллоҳ ,у алдоли дайни аллоҳ . Ҳўзи алҳоءи ҳўаҳи ҷаҳаннаму ҳаии алҳоўиаҳ ,у алўоўи ?вили лои ҳилли алнору алзоء .

ЗФири ҷаҳаннам . Ҳтии ҳтти алхтоёи ани алмстғФрини клмни каломи аллоҳи лои мубаддили лклмотаҳ .

СъФси соъи бсоъ . Ва алҷзоءи болҷзоء . Фқоли алмؤдби ломаҳ : хзии бедаи Флои ҳоҷаи ?лаи илои алмؤдб .

Ва ани иълии бен шаддоди ан алнабӣ ( с ) қол : « лихрҷни аллоҳи таъолии ман алнори бшФоъаҳи исо мисли аҳли алҷнаҳ » .

Ва ани Сафёни қол : қоли исои бен Марям : тқрбўои илои аллоҳ , ббғзи аҳли алмъосӣ ,у алтмсўои ризвона болтбоъд манеҳам , қолўо : Фмни нҷолс ? қол : ман изкр кам аллоҳи руятау ирғбкми фии алохраҳи амалау язиди фии Фҳмкми минтақа .

Ривоят кардаанд ки исо ( ъ ) сайёҳӣ кардӣ . Вақте дар биёбоне мешуд , борон дар истод , худро ҷои пӯшиш талаб кард наёфт , рӯбоҳиро дид ки аз захми борон дар сӯрох хеш мешуд , исо бигирист гуфт : ё раби ҷаълати лиҳозои алсълби кноу лами тҷъли лӣ ! бори худоёи ин рӯбоҳро ҷои пӯшиш ва оромгоҳ додӣ ин соъату марои надодӣ ! ваҳй омад ки ё исо мехоҳӣ ҷое ки бадви бози шӯй ? гуфт хоҳам , гуфт дар ин водии шӯ ки ончӣ мехоҳӣ ёбӣ , исо дар водӣ шуд , периро дид ки дар намоз буд , он пер чун исоро бидид , намози хеш тамом кард . Он гуҳи бадаст ишорат кард ки мо зо таред ? чаҳ мехоҳӣ ? исо гуфт маро борон гирифт , ҷое талаб кардам ки бадв боз шавам . ӣнҷоем нишон доданд , пери хаттии гирди худ дар кашида буд ва дар он доира намоз мекард ва ҳеҷ қатраи борони буии нмирсид . Исоро гуфт : қадам дар ин доира на то борон бтў нарасад . Ҳам чунон кард , пери басари намоз боз шуд . Исо дар кори он пер таъаммул мекарду борон ки буи намерасед аз он таъаҷҷуб ҳаме кард . Чун салом боз дод гуфт : ё шайхи мо қстк ? қисса хеш бигӯ ва аз ҳоли хеши марои хабари даҳ пер гуфт : ман вақте гуноҳӣ кардам , акнӯн чиҳил соласт то аз он гуноҳ тавба мекунам ва аз ҳақи таъолӣ узр мехоҳам . Исо гуфт : он чаҳ гуноҳаст ? пер гуфт : гуноҳӣ ки аллоҳи таъолӣ бар ман бапушед ва стар кард ту чаҳ пурсӣ аз он ? ман он гуноҳ бо кас нагӯям магар ки пайғомбариро байнам аз пайғомбарони худоӣ ва бо вай бигӯям . Исо гуфт : пас ман пайғомбар худоем исои Марям бо ман бигӯӣ ! гуфт : эй исо вақте бар даргоҳи раби алъзаҳ фузулӣ кардаам . Кориро ки аллоҳи таъолии хоста буду ронда ва карда , гуфтам литаҳи лами икн , Фонои астғФр аллоҳ манеҳ мнзи арбаъӣни сана . Форсли исои Айнӣаи болдмўъи Фқол : анӣ арӣ ахии ҳозои истғФри ман занби лами ихтри лии бибол .