Қавлаи таъолӣ : «у أнзрҳми явми алҳсраҳ » явми алҳсраҳи явми алқёмаҳи сабақи лқўми алшқоўаҳи ман ғайри ани ирткбўои мъсиаҳ ,у лохрини алсъодаҳ қабл ани иқтрФўои ҳасана . Рӯзи ҳасрати рӯз авваласт дар аҳди азал , ки ҳукм карданду қазои ронданд ва ҳар касро ончии сазои вай буд доданд , ронда беҷурму ҷримт , навохта бе всилти тоъат . Якеро халъат рифъат дӯхтанду майл на .

Якеро ботш қтиът сӯхтанду ҷавр на . Он яке бар бисоти лутфи пар аз нозу хитоб : « Фостбшрўои ббиъкм » шунида . Ин яке дар вҳдаҳи хизлони бнъти ҳурмони заҳр « қул мўтўои бғизкм »

Чшонидаҳ , ореи собиқае ронда , чунон ки худ дониста . Оқибатии ниҳодаи чунон ки худ хоста аз башарияти тирии заъифи таркиб дар вуҷӯд оварда , ва он тир дар камони илми азали ниҳода ва дар ҳадаф ҳукм андохта . Агар рост равад , саноу аҳсанти андозндаҳро , агар каж равад таъну лаъни тирро . Шеър :

Ҳазрати ъзу ҷалол ва бе ниёзии фарш ӯ мунқатиъ гашта дарин раҳи сад ҳазорон корвон .

Қавла : « إнои нҳни нрси алأрз ва ман алайҳо » мегуяд моӣими мирос бар ҷаҳон аз ҷаҳонён ,у боқии пас ҷаҳонёну ҷаҳон ,у бози гашти кори халқ бо мости ҷовдон . Ишоратаст ббқоءи аҳадяту Фноءи халқяти он рӯз ки атлолу русуми кунро оташ бениёзӣ дар занаду оламро ҳбоء мансур гирданду теғи қаҳр бар ҳёкл афлок бигузаранд ,у ғубори ағёр аз доман қудрат биафшонад ,у зимоми эъдом бар сари мураккаб вуҷӯд кунад . Пас Нидо дар диҳад ки : « лмни алмалики алиўм » крои Зуҳраи он буд ки ин хитобро бҷўоб пеш ояд , то ҳам ҷалоли аҳадяти ҷамоли самадятро посух кунад . Ва ъзи қуддусии камоли сбўҳиро ҷавоб диҳад ки : « аллоҳи алвоҳади алқҳор » .

Қавла : «у азкри фии алкитоби إброҳими إнаҳи кон сдиқо набиё » алсдиқи ҳўи алўоқФи маъаи аллоҳи фии умуми алоўқоти алии алсдқ касеро садиқ гӯйанд ки бо аллоҳи таъолии баҳамаи ҳол ва дар ҳамаи вақт рост равад . БнФс дар муҷоҳидат . Бадал дар мшоҳдт . Брўҳ дар мкошФт , басар дар мулотафат , муроди худ Фдоءи мурод ҳақ карда , зоҳир бхлқ дода , ботин бо ҳақи осӯда , ҳамаи каси даст дар доман вай задау дили ваии бкси илтифоти нокарда , хештанро биллоҳи таъолии супурдау баҳр чаҳ пеш ояд ризо дода , инаст ҳоли халил ( ъ ) бгоҳ балоу меҳнат . Ҷабраил ӯро пеш омад ки : ҳилли лаки ман ҳоҷа ? рӯй аз Ҷабраил гардонид ва гуфт : аммо алики Фло .

Он гуҳи дасти таслим аз остини ризо берун кард ва бар ваии асбоб боз заду бзбон тФрид гуфт : « ҳасбии аллоҳу нъми алўкил » .

Азизӣ мегуяд : дар иёдат дарвешӣ шудам ӯро дар балоӣ азим дидам , гуфтам : лӣси бсодқи фии ҳубаи ман лами исбри алии зарба . Дар дӯстии аллоҳи таъолӣ содиқ нест он кас ки дар захми блоء ӯ собир нест , дарвеш сар баровард гуфт : эй ҷавонмард ғалат кардӣ , лӣси бсодқи фии ҳубаи ман лами итлззи бзрбаҳ . Дар дӯстӣ ӯ содиқ нест касе каш бо захм ӯ хуш нест .

Маоз дар сакароти марги афтода ва он шиддати назъу ҳавли матлаъи падед омада мегуфт : ахнқнии хнқки Фўи ъзтки ании лоҳбк ,у хнқ он бошад , ки ҳалқ касе бигирӣ ва май фишорӣ , маоз гуфт биФшори чандон ки хоҳӣ беозарм ки туро дӯст дорам . эй ҷавонмарди дилӣ ки қадари ҳақ дар он дил нузул кард қадари ҳамаи олами рахт аз дил вай барграфт , дидае ки мшоҳдти ҳақ дар он дида ҷой гирифт ҳамаи мшоҳдтҳо дар он мшоҳдти муталошии гашт . Яке дар кори халили иброҳӣм ( ъ ) андеша кун ки бар бисоти сидқ , дар маҷомеъи ҷамъият , дар миҳроби Фрдонити мӯътакифи гашт , бқсўру тақсири худ мӯътариф шуд , аз талаби насиби худ ғоиби гашт , дар майдони қурби ҳақ қадам зад , офати замону макон ,у осору аъён ,у атлолу ашкол ,у мавҷӯдоту маълӯмоти бакулӣ аз пеши хеши бардошт , гуҳӣ аз халқи тброи ҷуст ки : « Фإнҳми адуи лии إлои раби Алъоламин » , гуҳии баҳақ тавалло кард ки : « أслмти лрби Алъоламин » , лои ҷурм аз ҳазрати иззат ӯро халъат ва неъмат доданду рақам хулат кашиданд ки : «у атхзи аллоҳи إброҳими хлилоу иброҳӣми алзӣу фии анаи кон сдиқо набиё » қавла : «у азкри фии алкитоби Мӯсои إнаҳи кони мхлсо » бФтҳи лоам хондаанду бксри лоам , агар бксри хуонеи бдоити кор Мӯсоаст онкӣ ки дар равиши хеш буд , ва агар бФтҳи хуонеи ишорати бенҳоят ҳол ӯст он гуҳ ки дар кашиш ҳақ афтод , яъне кони Мӯсои мхлсои фии сулӯкаи мнҳҷ алнбўаҳ ъанд унфувони давлата , сами хлсноаҳи ани сулӯкаи Фҷзбноаҳу ахлсноаҳ . «у қрбноаҳи нҷё » Мӯсоро ҳам равиш буд ва ҳам кашиш . « ҷоءи Мӯсои лмиқотно » ишоратаст бтФрқти вай дар ҳоли равишу калима « раб » ҳам чунонаст ки : «у қрбноаҳи нҷё » .

Бойени калимаи ҳақ ӯро дар нуқта ҷамъ мекашад ,у мард то дар равиш хешаст қадами вай бар замин хатар бошад чунон ки гуфтаанд : «у алмхлсўни алии хатари азим »

Боз ки бнқтаҳ ҷамъ расаду кашиши ҳақ дар расад . Арзи хатарро бо қадам ӯ кор набошад ,у қадами худ чандон буд ки дар равиш бошад , чун кашиш омад қадамро пай кунанд , на қадам монад на қадамгоҳ , ӣнҷои сар «у қрбноаҳи нҷё » ошкоро гардаду қӯти дили ваии ҳамаи зикри ҳақ буд , ғизои ҷони ваии самоъи каломи ҳақ буд , ороми ваии ҳама бо сифоту номи ҳақ буд .

Ваҳй омад бмўсӣ ки эй Мӯсои доне ки аз баҳр чаҳ бо ту сухан гуфтаму бхлўтгоаҳи муноҷоти барадам ? эй Мӯсо итилоъ кардам бар дилҳои ҷаҳонён , надидам дилии муштоқтару мутавозеътар ва дар муҳаббати софитар аз дили ту , ё Мӯсои асмъи каломӣу аҳФзи васиятӣ ,у аръи аҳдӣ , фонии қади вқФтки алиўми манӣ мўқФои лои инбғии лбшри бъдки ани иқўми мқомки манӣ , ё Мӯсои асмъи наътӣ ,у лои наъти лнътии алои мо наъти лаки ман наътӣ , ани ман наътии анаи лои инбғии ани инъти наътии алои ано , Фонои алзии аърФи наътӣ , Флои илоҳи алои ано , лӣси лии шабиҳ ва ло наду лои назиру лои ъдилу лои вазири иўозрнӣ . Кант қабл алошёءу акўни баъди алошёء , маърӯфи болдўому албқоءу алъзу алсноءи Флои илоҳ ғайриӣ ,у лои инбғии ани икўни кзлк ғайриӣ .

Қавла : « أўлӣки аллазӣнаи أнъми аллоҳи алайҳими ман алнабӣин » , лухтии пайғомбаронро номи баради дарин сӯра ,у муъминону солеҳони уммат дар эшон пайваст ки : «у ммни ҳдиноу аҷтбино » гуфт эшонро бФзл худ навохтам , блтФи худро Њишом намудем , бъноити азалии рақам дӯстӣ кашидам , бхўости худ на бикрдори эшон баргузедам , бикрами худ на биҷаҳад эшон писандидам . Он гуҳ дар лутфу карами биФзўд ва эшонро бстўд ки : « إзои ттлии алайҳими оёти арраҳмони хрўои сҷдоу бкё » . Зоҳири унвон ботинаст , суҷуди зоҳирашон бар вуҷӯди сроӣри далел возеҳаст . Танҳои эшон бар хизмат дошта , дилҳо бҳрмти ороста , нури дилҳои эшон босмони пайваста .

Қавла : « ФхлФи ман бъдҳми халаф » алоиаҳ . . Он давр дар гузашт ва он қарн басар расед бози қавмии дигари расиданди бъкси эшону сираташон , бар паии шаҳватҳо рафтанду дил дар ошиёнаи шайтони бастанд , ҳарис чун хӯкон , мутакаббир чун палангон , мҳтол чун рӯбаҳони шарир чун сегон , бзоҳри одамӣу бботни шайтон .

эй ҷавонмарди хосияти одамӣ на бтғзӣ ва таносуласт ки наботро ҳамин ҳаст на бҳс ва ҳаракатаст ки ҳайвоноти дигарро ҳамин ҳаст , балки хосияти одамии бълм ва маърифатаст , аммо хатар гоҳе додаанд ӯро ки бики лаҳзаи бдрҷаҳи Ҷабраил ва Микоил расад , балки аз эшон дар гузарад ,у бики хатарати бҳимаҳ эй сабъӣ гардад блоқимт , агар назари фазли илоҳӣ бадв расад , « أнъми аллоҳи алайҳими ман алнабӣин » ӯро дар пардаи исмат хеш гирад , ва агар бъдли ҷаббории бҳкми сиёсат бадв нигарад , « ФхлФи ман бъдҳми халаф » ӯро дар вҳдаҳи ғии афканд ки : « ФсўФи илқўни ғё » .

Қавла : « إлои ман тобу омну амали солҳо » , Фоўлӣки аллазӣнаи тдорктҳми алрҳмаҳи алозлиаҳу исбқўни фии алнъми алсрмдиаҳ .