Қавла : « إнаҳи ман иأти рабаи мҷрмои Фإни ?лаи ҷаҳаннами лои имўти фӣҳоу лои яҳё ва ман иأтаҳи мؤмнои қади амали алсолҳоти Фأўлӣки ?лаами алдрҷоти алълӣ » бар завқи арбоби маърифату ҷавонмардони тариқати ин ду ояти ишорати бадв гуруҳаст : гуруҳе ки сифати интиқоми даргоҳи иззати зии алҷлол боишон рӯй намояд то бҳкми қаҳри пардаи таҷаммул аз рӯй кор эшон бурдоранду ниқоби ҳишмат аз рӯй ҷоҳи эшон фурӯ гушойанду рақами маҳҷӯрӣ бар ҳошияи вақти эшон кашанду қиблаи ради ҳама олам гардонанд , гуҳӣ дар ?чанаки қабзи асир таҳайюр гашта , гуҳӣ аз бими қаҳри айни фазаъ шуда , на навохтӣ ки дилро зиндагӣ диҳад , на заҳрӣ ки нафас бова кушта шавад , « лои имўти фӣҳоу лои яҳё » на рӯй онкӣ боз гардад , на Зуҳраи он ки фаро пеш шавад , бзбони бечорагӣ аз сар дармондагӣ гуяд :

Боз гуруҳеанд ки таҷаллии назари ҷамоли лутфи ҳақи бадалҳои эшон пайваста , навохтҳои эшон яке имрӯзи яке фардо , имрӯз бар бисоти инбисот , дар равзаи инсу нози ороми гирифта ва аз шароби хонаи муҳаббат ҳар соъатӣу лаҳзае ҷомҳои моломол аз баҳри эшон равон карда ,у фардо дар ҷиноти мأўӣу дараҷоти алии садраи бақои абаду хулаи малики сармади пӯшида , бар муттакои иқбол дар мушоҳидаи малики зўи алҷлоли нишонда , косоти висоли мутавотир ,у халъати аФзоли мутаволӣ ҳар дамӣ навохтӣу қабӯлӣ , ҳар лаҳзаи футуҳӣу васлӣ , инаст ки раби Алъоламин ҷл ҷалола гуфт : « холидин фӣҳоу злки ҷзоءи ман тзкӣ » аммо нишони истиқболи ин давлат ва осор ёфт ин ртбт ва манзалат онаст ки бандаи ҳиҷоби ғифлат аз роҳ худ бардораду домани хеш аз соқи ҷад кашф кунаду нафаси худро бодоби шариъат риёзат диҳад ва дод дайн аз рӯзгор хирад бастанд ва ҷаҳд кунад ки аъмолу ақволи худро бмъёри шариъату муқтазии ҳақиқат рост кунад ,у ҳукми ин оят бар худ лозим гирданду бидонад ки раб алъзаҳ мегуяд : «у إнии лғФори лмни тобу омну амали солҳои сами аҳтдӣ » ғаффори бноءи мболғтст , иқтизоӣ касрат кунад , яъне ки аллоҳи фарох бахшоишаст , ва « лмни тоб » феъл бандаасту феъли ақтзоء касрат накунад , ишорат оят онаст ки агар банда аз рӯй надомат . Як бори баҳақ боз гардад , раби алъзаҳ аз рӯй лутфу раҳмати борҳои буи боз гардад , аз бандаи як қадам дар роҳи муҷоҳидат , ва аз аллоҳи таъолии ҳазор карами бҳкми аноят , абдии мнки қалили тоъаҳ ва манӣ ҷалили раҳма , мнки исири хизмата ва манӣ кабӣр наамма ҳамонаст ки Мустафо ( с ) гуфтааст ҳикоят аз кирдигори қадими ҷли ҷалола : « ман тақарруби илои шброи тақаррубати илайҳи зроъо ва ман тақарруби илои зроъои тақаррубати илайҳи боъо » .

«у إнии лғФори лмни тобу омн » маълумаст ки тавба беимон дуруст нест , пас « омн » ӣнҷо чаҳ фоида медиҳад яънеу омн бона лӣси наҷотаи бтўбтаҳу тоъата , анмои наҷотаи брҳмтаҳ . Донад ки наҷоти вай на бтоъту ҷаҳд ва бандагӣаст , балки бФзлу лутф илоҳӣаст , ғаффор аз ғФрасту маънӣ ғФр пӯшиданаст ва стар бар ваии нигоҳи доштан ,у пардаи афву раҳмат бар аъмолу ақволи ваии доштан , ҳам тоъат ва ҳам маъсият , ки на худ маосии бандаро бистар ҳоҷатаст ки тоъати вайро ҳам бистар ҳоҷатаст , агар офоти тоъати бандаи пеши ваии оранд аз тоъати худ беш аз он тарсад ки аз маъсият . Ъоӣшаҳ ривоят кунад ки аз : Мустафо ( с ) пурсидами маънии ин оят , «у аллазӣнаи иؤтўни мо отўоу қлўбҳми вҷлаҳ »

Ҳўи алрҷли изнӣу исрқу ишрби алхмр ? қоли лои ҳўи алрҷли ислӣу исўму итсдқу ихоФи ани ло иқбл манеҳ робиъаи ъдўиаҳ бисёр гуфтӣ : астғФри аллоҳи ман қуллаи сидқӣ , фии қавлии астғФри аллоҳ , бидон эй ҷавонмард ки парда давост яке бардошта ,у ҳаргизи мабодо ки фурӯ гузоранд . Яке фурӯ гузоштау ҳаргизи мабодо ки бар гиранд . Он парда бардошта , ҳиҷоб фикратаст аз пеши дилҳои муваҳҳидону синаҳои муъминон бардошта , ва он парда фурӯ гузошта , стар карамаст пеши ақволу аъмоли осӣону мутӣъону садиқону муттақеон , пардаи карами бҳкми қаҳри қадам аз пеши тоъат Иблис бардоштанд ҳамаи маъсияти омада .

Пардаи афви бҳкми лутфу карами пеши зулати одам фурӯ гузоштанд анояти азали забон бар кушод ки : « фансӣ ва лам наҷад ?лаи ъзмо » .

Қавла : « ва мо أъҷлки ани қўмк ё Мӯсо » итоб Мӯсоаст ки қавмро вопас гузошт ва аз пеш эшон бирафт , бмиъоди ҳақи таъолии шитофт , гуфт : эй Мӯсо ! надонистӣ ки ман заъифонро дӯст дорам ? шикастагонро беш навозам ! пайваста дар дилҳошон менагарм ? ҳар крои байнам дар дили эшон ӯро бадваст гирам ? то Мӯсо узрӣ дод ки . « ҳам أўлоءи алии أсрӣ » мо хлФтҳми лтзииъӣу локинӣ « аҷҷалати إлики раби лтрзӣ » худовандо ! ту худ доноӣ ва аз сари ин бандаи огоҳӣ , ки бойени аҷала на тазйиъи эшон хостам ва на тарки риояти ҳақи суҳбати эшон қасди доштам . Локини ризои ту хостаму зиёдати хушнӯдии ту ҷустам , гуфт эй Мӯсои рзоءи ман дар муроот дил эшонаст , « ано ъанд алмнксраҳи қлўбҳми ман аҷалӣ , анои ҷлиси ман зкрнӣ »

эй Мӯсо ! чун марои ҷӯӣ дар дили эшон ҷӯ , ки ман дар хилват «у ҳўи мъкм » бо зокирон нишинам , мӯниси дили дрўишонм , ёдгори ҷони ъорФонм , ҳозири рози мҳбонм , нури дидаи ошноёнм , мояи рамидагону зоди музтарону паноҳи зъиФонм , эй Мӯсо , ҳар куҷои дарвешии бинии афкандаи ҷаври рӯзгор , хастаи даҳр ӯро ғуломӣ кун , то битавонӣ мФорқти ваии мҷу , суҳбат ӯро харидорӣ кун , ки он ниҳоди ваии хазина асрор азаласту таъбияи бозори абад , бо Мустафо ( с ) ҳамин васият рафт «у лои тъди ъиноки анҳуам » эй Муҳамад ! нигар то ду чашми хеш аз эшон бнгрдонӣ , ва эшонро бадӣгарон нафурӯшӣ , ки эшон бар кашидагон зикр моанд , номи ниҳодагон фазл моанд , оростагон лутф моанд , бардоштагон машйат моанд , аз илми омада , бар тақдир арз карда , аз иродат нишон ёфта , аз ҳукми тўқиъ бар кашида , дар азал падед оварда илми ман , имрӯзи мавҷӯди амри ман , фардо нигоҳ дошта ҳукми ман , илми вилоят азал дорад . Амри вилоят вақт дорад , ҳукми вилоят абад дорад , султон ки хосгён дорад ҳар якеро вилоятӣ диҳад , вилоят сеаст : вилояти азал , вилояти вақт , вилояти абад . эй илми ту ҷониби азали гир , эй амри ту роҳи вақти гир , эй ҳукми ту домани абади гир , эй одамии турои се сифат додаму охири бахудати расонидам : аввали бслтони илми супурдам , пас бподшоаҳ амр додам , пас бшоҳншоаҳи ҳукм таслим кардам , пас ин Нидо дар олам додам ки : «у أни إлии рбки алмнтҳӣ » эй илми ту бомари даҳ , эй амри ту бҳкми даҳ , эй ҳукми ту бмни даҳ , илм ҳама сафост , амр ҳама балост , ҳукм ҳама бақост , ки донад ки дарин асрор чаҳ таъбияҳост .