Қавлаи таъолӣ : « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим » . Зикри аллоҳи ҳбзои зкроаҳи ҷли алмалик алҳақ таъолии аллоҳи мо ашрафи зикра ва мо аълоа ва мо атиби васфа ва мо аҳлоаҳ , Фҳўи алъзизи алсмди алои ?ла , аллоҳаст қадиму офаридагор рҳмнаст азиму парвардгор , раҳимасту ҳалиму омрзгор , Каримасту латиф , айби пӯшу узри пӯшу раҳеи дор , дастгиру корсоз , узрпазиру сипоси дор , нағзи кирдору хуши гуфтору латифи дидор , ҷамоли номи имрӯзи насиби гуфтор , ҷамоли номи фардои насиби дидор , илоҳӣ дар азали тӯмон бар гирифтӣ ва кас нагуфт ки бурдор , акнӯн ки бар гирифтӣ бмгзор ва дар сояи лутфи худ майдор , қавла : « тоҳо » инаст хитоби хатиру низом беназир , инаст сухани пари офарин ва бар дилҳо ширин , дилро инсу ҷонро пайғом , аз дӯсти ёдгор ва бар ҷони ошиқони салом . « тоҳо » ҳам номаст ва ҳам таъриф , ҳам мадҳ , ва ҳам пайғом , номи росту таърифи дуруст , мадҳи бсзои пайғоми тамом . Қавмӣ гуфтанд сўгндист ки раби алъзаҳ ёд мекунад бсФоту афъоли хеш , мегуяд батӯлии худованд бар бандагон , бпокии ҳақ аз гуфт носазоён , бтҳорти дили Муҳамади хотами пайғамбарон , бтҳорти аҳли байти Муҳамади шамъҳои тобон , бтҳорти дили орифону сӯзи сари волҳон . Бдрхти тӯбои ҷои нози биҳиштён , бтрби аҳли биҳишт ва ёфт рӯҳу райҳон , бойени ҷумлаи савганд ёд мекунад : « мо أнзлнои алейк алқуръони лтшқӣ » . Саид ҷбир гуфт . То аз таййибаст ваҳо аз ҳодӣ , то ишоратаст бпокӣ ,у покии аллоҳро сифатаст , ва ҳо ишоратаст бҳдоит ,у аллоҳ вале ҳидоятаст , то онаст ки Мустафо ( с ) гуфт : ани аллоҳи таъолии таййиби лои иқбли алои алтиб » .

Ҳо онаст ки қуръони Маҷид аз он хабар дод : «у إни аллоҳи лҳоди аллазӣнаи омнўо »

. Аллоҳи бҳқиқт роҳ намойу дили гушои мؤмнонст , сророӣ ва меҳр физой рҳигонст , таййиб аз айби пок , самад аз дарёфт пок , бартар аз даврии пок , наздик аз омиғи пок , қиўм аз тағайюри пок , аҳад аз анбозу ҷуфту фарзанду кФўу ҳамтои пок , ёфта аз дарёфт пок , сабур аз аҷзи пок , монеъ аз бухли пок , мнтқм аз ҳақади пок , ҷаббор аз ҷаври пок , мутакаббир аз бағии пок , ғазабон аз зҷри пок , шинохтанӣ аз авҳоми пок , сонеъ аз ҳоҷати пок » .

Қавла : « мо أнзлнои алейк алқуръони лтшқӣ » таскини рўъаҳи Мустафо ( с )аст ки ӯ тарсндатар халқ буд чунон ки гуфт : анӣ арҷу ани акўни ахшокми ллаҳ »

Ёрон гуфтанд , расӯли худо намоз кардӣ ва дар дили мубораки ваии чандон тарс будӣ ки май ҷўшидии чунон ки оби гарми ҷўшидӣ бар оташ . Умр хитоб гуфт : вайро дидам дар мултазами истодау зор зор мегирист , чун маро дид гуфт : ҳоҳнои тскби алъброт .

Қавла : « إлои тазкираи лмни ихшӣ » , қуръони ёдгори трсндгонсту хашяти тарси зиндаи дилон ва олимонаст , иқўли аллоҳи таъолӣ : « إнмои ихшии аллоҳи ман ибодаи алълмоء » тарсӣ ки хотирро аз ҳурмат мураккаб кунад ,у ахлоқро муҳаззаб кунад ,у атрофро адаб кунад .

Ҳар дил ки дар он аз худои ъзу ҷл тарс нест он дил харобасту маъдани фитна , ва аз назари аллоҳи маҳрӯм ва аз табсираи шинохти ҳақи маҳҷӯб , далерӣ ва беҳурматӣу нопокиро биллоҳ чаҳ рӯйаст , ва бо вай чаҳ сару кор , ин чунонаст ки Мустафо ( с ) гуфт дар қунут : «у алшри лӣси алик »

Шарро бтў чаҳ роҳу аҳли онро бо ту чаҳ рӯй .

Қавла : « тнзилои ммни халқи алأрзу алсмоўоти алълӣ » ин қуръони фурӯи фиристодаи холиқи замин ва осмонаст , инси дили дӯстону марҳам дард сӯхтагонаст , шифои дарду табиби бемори длонст , Мустафо ( с ) гуфт : « алои ман аштоқи илои аллоҳи Флисмъи каломи аллоҳи ?фон мисли алқуръони кмсли ҷроби мск , эй вақти Фтҳтаҳи Фоҳи риҳаҳ » .

Ҷое дигар гуфт : « танзили алъзизи арраҳим » фурӯи фиристодаи он азизаст ки ӯро ҳам нур иззатаст ва ҳам нори иззат . Бнўри иззати ошноро биФрўхту бнори иззати бегонаро бсухт , ҷой дигар гуфт : «у إнаҳи лтнзили раби Алъоламин » фурӯи фиристодаи худованд ҷаҳонёнаст , парвардгор ва доранда ҳамагонаст , яке тани пурвирди бнъмту дили пурвирди бмҳбт , он дар нозу неъмат , ва ин дар роз вале неъмат , он бар даргоҳ шариъатаст дар хизмату риёзат , ин дар пешгоҳи ҳақиқати сазои суҳбату қурбат .

Қавла : « арраҳмони алии алърши астўӣ » ҳафт ҷой дар қуръон ёд кард ки ман бар арши мстўим .

Шайхи алислом Ансорӣ гуфт қудси аллоҳи рӯҳа , астўоءи худованд бар арш дар қуръонасту маро бад-ӣн имонаст , таъвил наҷӯям ки таъвили дарин боб туғёнаст , зоҳир қабул кунаму ботини таслим , ин эътиқоди снёнст , ва нодир ёфта бҷони пазируфта тариқат эшонаст , имони ман самъӣаст , шаръи ман хабарӣаст , маърифат ман ёфтанӣаст , хабарро Мусаддиқам ёфтро муҳаққиқам , самъро мтбъм , болти ақл , бгўоҳии сунъ , бдлолти нур , бошорти танзил , ба пайғоми расӯл , бшрти таслим , аммо ҳмидонм ки на ҷойгираст бҳоҷт , ки ҷой намойаст бҳҷт , на арш бар дорандаи аллоҳ таъолӣаст , ки аллоҳи доранда ва нигаҳдоранда аршаст , арши худоҷӯёнро сохта , на худошиносонро , худоҷӯӣ дигарасту худои шиноси дигар , худоҷӯиро гуфт : « арраҳмони алии алърши астўӣ » худошиносонро гуфт «у ҳўи мъкм » бар арши бзот , бълм ҳар ҷой , бсҳбт дар ҷон , бқрб дар нафас . эй ҷавонмард дар хилват «у ҳўи мъкм » рахт фурӯ манеҳ ки « Фтъолии аллоҳи алмалик алҳақ » бо вай равонаст , бар бисот «у нҳни أқрб » ороми мгир ки « мо қдрўои аллоҳи ҳақи қадара » зибр онаст , бо « вуҷӯҳи иўмӣзи нозраҳи إлии рабҳо нозира » густох мабош ки « лои тдркаҳи алأбсор » аз бар онаст , ҳар чаҳ « ҳўи алأўл » медиҳад « ҳўи алохр » мерибоед , ҳар чаҳ « ҳўи аззоҳир » нишон мекунад , « ҳўи алботн » маҳв мекунад , ин ҳама чист , то муъмини миёни хавфу раҷоу орифи миёни қабзу баст тўФ мекунанд , нмитўон гуфт ки нмитўон ёфт , ки шариъат хасмӣ мекунад , ва нмитўон гуфт ки тавон ёфт , ки иззати ризои нмидҳд , азизи азими лои иърФи қадарау лои идрки ҳуққа , латифи вдўди иҳбҳму иҳбўнаҳ .

Қавла : «у إни тҷҳри болқўли Фإнаҳи иълми алсру أхФӣ » алнФсии лои тқФи алии мо фии алқлб ,у алқлби лои иқФи алии асрори алрўҳ ,у алрўҳи лои сиблати ?лаи илои ҳқоӣқи алср ,у алзии ҳўи ахФии Фмои лои итлъи алайҳи ало алҳақ . Нафас чаҳ донад ки дар кунҷи хонаи дил чаҳ таъбияаст , дил чаҳ донад ки дар ҳарами рӯҳ чаҳ лтоӣФаст , рӯҳ чаҳ донад ки дар саропардаи сар чаҳ вдоиъаст , сар чаҳ донад ки дар ахФӣ чаҳ ҳақоиқаст , нафас маҳал амонатаст , дил хона маърифатаст , рӯҳи нишонаи мшоҳдтст , сари мҳти раҳл ишқаст , ахФӣ ҳақ донад ки чист ,у донанда он кист , ваҳму фаҳми халқ аз дониш он тиҳӣаст .

Қавла : « аллоҳи лои إлаҳи إлои ҳў » ҳар манзил ки султони онҷо фурӯ хоҳад омад фаррош бояд ки аз пеш баравад ва он манзили брўбд , аз хошоку хас пок кунад , чаҳор болаши султони бунаад , то чун султон дар равад , корҳо сохта буду манзили пардохта , чун султони иззати алои аллоҳи бсинаҳи банда нузул кунад фарроши лои илоҳ аз пеш бияёд ,у соҳати синаи бҷорўби таҷреду тФриди брўбду хасу хошоки башарияту одамият ва шайтанат нест кунаду берун ӯ кунад об ризо бузанд , фарш вафо бияфканад , авди сафо бар миҷмара ва ло бисӯзад , чаҳор болаши саодату дасти сиёдати бунаад , то чун султони алои аллоҳ дар расад , дар маҳди аҳд бар сарири сар такя занад . Шеър :

Қавла : «у ҳилли أтоки ҳадиси Мӯсои إзи раъй норо » оташи нишони ҷўдст ,у далели сахо , араби оташи афрӯзад то бидон меҳмон гирад , ҳечкас ботши меҳмонӣ чун Мӯсо ( ъ ) наёфт ва ҳечкас аз оташи мизбонӣ чун аллоҳ таъолӣ надид , Мӯсо оташӣ меҷуст ки хонаи афрӯзад . Оташӣ ёфт ки ҷону дили сӯзад , ҳамаи оташҳо тани сӯзаду оташи дӯстии ҷон , ботши ҷони сӯз шикебе натавон . Оташҳо бар тафовутаст , оташи шарму оташи шавқу оташи меҳр , оташи шарми тафарруқи сӯзад , оташи шавқи сабри сӯзад , оташи меҳри ду гетии сӯзад , то ҷуз аз ҳақ намонад , далел ёфт дӯстии ду гетӣ бсўхтнаст , нишони муҳаққиқ бо ғайри ҳақ напардохтанаст , аломати нестӣ дар худ брсиднаст , борон ки бдрё расед барисед , дар худ барисед он кас ки бмўлӣ расед , Мӯсо ( ъ ) басари машраби тавҳиди расида буд , ки хитоб : « إнии أнои рбк » шунид , ӯро фармуданд ки қадам дар олами тФрид на , пой бар ду гетии ниҳоду мавлоро ҳиммат ягона кард .

Қавла : « Фохлъ наалейк » эй Фрғи қлбки ани ҳадиси алдорин ,у таҷарруди ллҳқи бнъти алонФрод , эй Мӯсои ягонаро ягона бош , аввал дар таҷреди қасд , он гоҳ дар насими инс , аз ду гетии безори шӯ то насими инс аз сҳроءи лами изл дамӣдан гирад , ҳиҷоби тақсим аз пеши бархестау ндоءи лутфи бҷони расида « ва мо тлки биминк ё Мӯсо » чун хитоб « إнии أнои рбк » бсмъ Мӯсо расед .

Султони ҳайбат бар ӯ тохтан оварад дар ҳайрат ва даҳшат афтод , аз савлати он ҳайбати оромро ҷой намонад на тани сабр бар тофт , на дил бо ақл пардохт , то раби Алъоламин бндоءи лутфи тадоруки дил вай кард , ҳадиси Асо дар миён оварад гуфт : « ва мо тлки биминк ё Мӯсо » чист инки дар дасти дорӣ эй Мӯсо ? гуфт : « ҳаии Асоӣ » Асоӣ манаст . Фармон омад ки : « أлқҳо ё Мӯсо » бияфкан ин Асо ки май гӯйӣ Асоӣ манаст . Мӯсо бияфканад он Асои мори гашт . Мӯсо чун оҳанг мор дид ки қасд вай кард , битарсед ва бҳзимт шуд , Нидо омад ки : « хзҳоу лои тхФ » эй Мӯсо бар гир ва матарс , ин ҳамон Асост ки ту гуфтӣ ва даъвӣ кардӣ ки Асоӣ манаст , эй Мӯсои туро бо даъвӣ чаҳ кор буд , мардони роҳ даъвӣ накунанд ва ҳеҷ чизи бахуд азоФт накунанд , он сифат ҳастӣу осори даъвии Мӯсо буд ки дар он ҳазрат рӯй буи оварад , ки аз даъвати башарият бо фитрат ӯ шўбии монда буд , он шўби бойени даъвӣ падед омад ки « Асоӣ » . Гуфтанд эй Мӯсо ҳануз азин аняти чизе бо ту мондааст . Раҳматӣ буд аз ҳақи ҷли ҷалолаи бмўсии умрон ки гуфт : « ва мо тлки биминк » то он ҳамаи даъвӣ аз ниҳоди Мӯсои сар бар заду Мӯсо ( ъ )ро бар он итилоъ доданд то аз он даъвӣ бархесту домани исмати хеш аз он гирд биафшонад .

Қавла : «у азмми ядаки إлии ҷноҳки тхрҷи бизоءи ман ғайри сӯъ » муъҷизаи Мӯсои яке берун аз нафаси вай буд Асо , дигар дар нафас вай будед Байзо . Асо намӯд корӣаст аз оёти офоқ ,у яд Байзо намӯд корӣаст аз оёти анфус . Ва раби Алъоламин роҳи тавҳиди худ бар шинохти ин ду тараф ниҳода мегуяд ҷли ҷалола . « снриҳми оётнои фии алоФоқу фии أнФсҳм ҳатто итбини ?лаами أнаҳ алҳақ » .

Қавла : « лнрики ман оётнои алкбрӣ » эй алоиаҳи алкбрӣу ҳаии мо кони иҷдаҳи ман алшҳўду алўҷўд ва мо лои икўни бтклФи алъбду тасарруфаи ман фунуни алаҳволи алтии идркҳои соҳибҳо зўқо . Ояти кубро бҳқиқт онаст ки аз дидаи халқи пӯшида ва аз такаллуфу тасарруфи бандаи руста , шаробӣ аз ғайб рӯй ниҳодаи нохоста , басари бандаи расидау чошнии он он бҷон ёфта , айшии рӯҳонӣ бо сад ҳазор табл наоне , растохези ҷовдонӣ , нафасии бсҳбти омехта , ҷонӣ дар орзӯи овехта , дилӣ бнўр ёфт ғарқ гашта , аз ғарқ ки ҳаст талаб аз ёфт боз намедонад . Ва аз шуъоъи вуҷӯд иборат наметавонад , дар оташи меҳр май сӯзад ва аз нози боз наме пардозад .

Пер тариқат гуфт : илоҳии ончӣ нохоста ёфтанӣаст , хоҳанда бидон кист ?у ончӣ аз подош бартараст савол дар ҷанб он чист ? пас ҳар чаҳ аз борон миннатаст баҳори он дамӣаст , ва ҳар чаҳ аз таъарруз ва саволаст аз раҳеи мстмдист , илоҳии донишу кӯшиш меҳнат одамӣаст ,у баҳра ҳар яке аз ту бсзо кард азлист .