Қавла : « қоли раби ашрҳи лии садрӣ » фармон омад аз ҷаббори коинот бмўсӣ кулем ( ъ ) ки ё Мӯсо : « азҳби إлии фиръавни إнаҳи тғӣ » бирав бар он марди тоғии шӯхи гарданкаш ки бар маосӣ далер гашта . Чгўим худовандо фармон чист ? « Фқли ҳилли лаки إлии أни тзкӣ » эй Мӯсо ҳар чанд ки ӯ коФрўор бомомӣ занад ту ӯро ки даъват кунӣ , блтФ даъват куну брФқи сухани гӯй .

эй Мӯсои ту расӯли манӣ , фиристодаи манӣ халқи ман гир , ман рафиқу латифам , рФқу лутф дӯст дорам , брФқ бо ваии гӯ : « ҳилли лаки إлии أни тзкӣ » уфтадат ки бо мо сулҳ кунӣ , мусулмони шӯй ва аз роҳи ҷангу мухолифат бар хезӣ , эй Мӯсо бо вай бигӯӣ чаҳор сад сол дар куфр басар оварадӣ , агар мусулмони шӯй ва моро ба ягонагӣ ёд кунӣ чаҳор сад соли дигари умрати даҳуми дарин ҷаҳон биҷӯонеу тандурустӣу шодӣу пирӯзӣ , ва дар он ҷаҳони биҳишти ҷовдонӣу саодати абадӣ . Бо Мустафо ( с ) ҳамин гуфт чун куфраи Қурайшро даъват мекард ӯро брФқ фармуд гуфт : «у ҷодлҳми болатии ҳаии أҳсн » эй Муҳамад бо эшон блтФи сухани гӯй агар бо ту мҷодлт кунанд ту посухи эшон бникўиӣ кун бигӯ : « إнмои أъзкми бўоҳдаҳ » ман шуморо панд май даҳуми бики чиз « أни тқўмўои ллаҳи мусанноу Фродӣ » ки хезед худоиро ягона ва ду гона , пас бо худ биандешед ва бо якдигари бози гўӣиди ман ки расӯл худоем девонау пӯшидаи хиради ним , шуморо бмлки абаду Наим сармад мехонам . ЛтиФои схно ки инаст вале чаҳ суд ки боиста набуданд дар азал , кор на он дорад ки аз касе амал ояд ва аз касе Касал , кор он дорад ки то худ шоиста ки омад дар азал , талхро чаҳ суди каши оби хуш дар канораст ,у хорро чаҳ ҳосил аз он каши буии гул дар ҷавораст . Яке аз бузургон дайн гуфта азои кони ҳозои рФқаҳи маъаи алкФори ФкиФи рФқаҳи болоброр . Фиръавн ки чандин сол мегуфт « أнои рбкми алأълӣ » бо вай хитоб мекунад бад-ӣни латифӣ , муъминӣ ки ҳафтод сол дар суҷуд мегуяд « субҳони рабии алоълӣ » гӯйӣ ки дар гӯр бо ваии худ чаҳ хитоб кунад ва бар вай чаҳ навохт наад . Мӯсо ( ъ ) чун дил бар он ниҳод ки бар фиръавн шавад аз аллоҳи таъолии тамкини хосту таҳияи асбоби адоءи рисолат , гуфт : « раби ашрҳи лии садрӣ » аз баҳри Мӯсо чунин гуфт боз аз баҳри Мустафо ( с ) гуфт : « أ лам нашарҳ лаки сдрк » бози муъминони умматро гуфт : « Фмни ирди аллоҳи أни иҳдиаҳи ишрҳи садраи ллإслом » Мӯсои бхўост , пас аз онкии бхўост ӯро бидод Мустафо ( с )ро нохоста бидод , аммо миннат бар ваии ниҳод , бози муъминони умматро бехост ва бе миннати ин неъмат дар канори ниҳод , на аз он ки эшонро бар пайғомбари фазлӣ ва шарафӣаст локини зъиФоннду гуноҳкорону муфлисон ,у заъифонро бештар навозанду осӣонро бештар хонанд , набинӣ падарӣ ки фарзандон дорад ва яке аз эшон нохалаф буд , он нохалафро бештар хонд ва ба нигарад , пайвастаи дилаш бо вай мегароед , ва аз ҳаводиси рӯзгор бар вай май тарсад , худоиро ъзу ҷл бар рӯй замини чандини садиқону зоҳидӣу ъорФоннд ва ҳар шаб дар сики бози пасин ки бахудии худ бандагонро таъаҳҳуд кунад ҳамаи осӣону муфлисонро хонд ки : « ҳилли ман соили ҳилли ман тоӣби ҳилли ман мстғФр ? » мегуяд ҷли ҷалола : нъми алмўлии ано , неки худовандӣ ки манам , неки ёрӣу меҳрбонӣ ки манам , « ани ъситнии стртку ани сأлтнии أътитку ани астғФртнии ғФрти лаку ани дъўтнии лбитку ани аързти ании нодитк » .

« раби ашрҳи лии садрӣ » нукта латиф бишинав , гуфт , ашрҳи лии садрӣ , нагуфт қалбӣ , аз онкии ҳараҷу зиқ бсдр расад бқлб нарасад , садр дигарасту қалби дигар , садр дар хабарасту қалб дар назар , садр дар ҳайбатасту қалб дар сарвари мшоҳдт , бо давоми инсу лиззати назару ҳусӯли мшоҳдти ҳараҷу зиқи куҷо дар гунҷад , Мӯсо дар мақоми муноҷоти масти шароб шавқ гашта буд , дарёии меҳр дар ботини ваии бмўҷи омада , ҳаме тарсид ки муноҷот басар ояду сухан бурӣда гардад ҳаме дар сухану саволи овехта буд аз пас ҳар саволии саволӣ дигар мекард , аз « раби ашрҳи лии садрӣ » то онҷо ки : гуфт : «у أшркаҳи фии أмрӣ » , то раби алъзаҳи дарди ишқу сӯзи ишқу шавқи вайро ин марҳам бар ниҳод ки : « қади أўтити сؤлк ё Мӯсо » эй Мӯсо ҳар чаҳ хостӣ додам ва ҳар чаҳ хоҳӣ май даҳум . Раби алъзаҳи ҳамин каромат ки бо Мӯсо кард бо уммат Муҳамад кард гуфт : «у отокми ман кули мо сأлтмўаҳ » эй Муҳамади уммати туро гиромӣ кардам , ки ҳар каромат ки бо Мӯсо кардам , ва ҳар навохт ки бар ваии ниҳодам , бо уммати ту бақадр эшон ҳамон кардам , бо Мӯсо гуфтам : « أлқити алейк муҳибаи манӣ » , бо уммат ту гуфтам : « иҳбҳму иҳбўнаҳ » бо Мӯсо гуфтам : « лои тхФи إнки ман аломнин » бо уммат ту гуфтам : « أўлӣки ?лаами алأмн » бо Мӯсо гуфтам : «у қрбноаҳи нҷё » , бо уммат ту гуфтам : «у асҷду ақтрбу нҳни ақрб » , бо Мӯсо гуфтам . « أҷибти дъўткмо » бо уммат ту гуфтам : « Фостҷоби ?лаами рбҳм » бо Мӯсо гуфтам : « лои тхоФои إннии мъкмо » , бо уммат ту гуфтам : « إни аллоҳи маъаи аллазӣнаи атқўо » , Мӯсоро гуфтам : «у أнҷинои Мӯсо ва ман маъаа » , уммат туро гуфтам : «у кзлки ннҷии алмؤмнин » , Мӯсо бо мо гуфт : «у аҷҷалати إлики раби лтрзӣ » , бо уммат ту гуфтам : « лақади разии аллоҳи ани алмؤмнин » .

Қавла : «у Фтноки Фтўно » эй тбхноки болблоءи тбхо ҳатто срти соФёи нқёи Фостхлсноки лно ҳатто лои ткўни лғирно . эй Мӯсои туро дар кӯра бало барадем ва бохалос ниҳодем , то дар дилати ҷузи меҳри мо ва бар забонати ҷузи зикр мо намонад , он балоҳоу Фтнҳо ки бар сар вай нишаст чаҳ буд , аввал ки вайро зоданд мутаворӣ зоданд дар хонаи торик бечароғ , бенаво , ва беком , модарро намебоист ки писар буд аз бими фиръавн ки писаронро май кишт , ӯро дар тобут карду бдрёи афканд , манзили аввалаши дарё буд душман ӯро барграфт чун чашм боз кард шамшер ва нтъ дид , манзили аввали дарё , манзили дувуми шамшеру нтъу дидори душман , манзили сеюм бим аз қибтӣон ки азишон якеро кушта буд , вонгаҳ бигурехта бпси вои нигарон , дили ошуфтау ҷони ҳайрон , пои бараҳнау шиками гурусна , ҳеҷ надонист ки куҷо меравад то расед бмдин , бмздўрии Шуайбу шабоне , аз сари суру ҳасрат бар таволӣ меҳнат гуфт :

ӯро чунин дар блоءи лутф омиғ медошт ,у бзхми шафқат омез меперост ,у бонўоъи балӣот май шаст , он ҳама аз чаҳ буд , аз он каши худро мебоист , ҳамонаст ки гуфт : «у астнътки лнФсӣ » эй Мӯсо на дар мебоистӣ кам мебоистӣ турои бгзидм , на туро балки хештанро . Аз он буд ки сар бародар гирифт ва ӯро бқҳр бахуд кашид ва азу нагуфт чаро кардӣ , бики мушти чашми ъзроӣил бар афканд , нагуфт чаро кардӣ , алвоҳи тӯрӣа бар замин зад нагуфт чаро задӣ , оре дар пардаи дӯстӣ корҳо равад ки он ҳамаи берун аз пардаи дӯстии товон буд , ва дар паноҳи дӯстии муҳтамил буд . Шеър :

Қавла : « Фқўлои ?лаи қўлои лино » алоиаҳ . . . Ани вҳби бен мнбаҳ . Қол : лмои баъси аллоҳи Мӯсо ( ъ ) илои фиръавни қоли ?лау асмъи каломӣу аҳФзи васиятӣу аръи аҳдӣ , фонии қади вқФтки алиўми манӣ мўқФои лои инбғии лбшри бъдки ани иқўми мқомки манӣ аднитку қрбтк ҳатто самъати каломӣу канти боқурби аломкнаҳи манӣ Фонтлқи брсолтии Фонки бъинӣу самъӣу ани мъки насрӣу ании қади албстки ҷбаҳи ман султонӣ , тсткмли баҳои алқўаҳи фии амре , ?фонат ҷанд азими ман ҷндии бъстки илои халқи заъифи ман халқӣ , бтри неъматӣу амни макрӣу анкри рубубиятӣу абди дунӣу заъми анаи лои иърФнӣу ании ақсми бъзтии луи лои алҳҷаҳу алъзри алзии взътаҳи бинӣу байни халқии лбтшт ба бтшаҳи ҷаббори иғзби лғзбаҳи алсмоءу аларзу алҷболу албҳори ?фони изнати ллсмоءи ҳсбтаҳ ,у ани изнати ллорзи абтлътаҳу ани изнати ллҷболи дмртаҳ ,у ани изнати ллҳбори ғрқтаҳ ,у локинаи ҳони алӣу сиқти ман Айнӣу вусъаи ҳлмӣу астғнити бмои ъндӣу ҳақи лии анои алғнии лои ғанӣ ғайриӣ , Фблғаҳи рисолатӣу адъаҳи илои ибодатӣу тавҳидӣ ,у ҳазараи нқмтӣу бأсӣ ,у ахбраҳи анаи лои иқўми шайъи ءи лғзбӣу зикраи إёӣ ва қул ?лаи Фимои байни злк « қўлои линои лаълаи итзкри أўи ихшӣ »у ахбри ании илои алъФўу алмғФраҳи асраъи илои алғзбу алъқўбаҳу лои ирўънки мо албстаҳи ман либоси алднё , ?фони носитаҳи бедии лӣси итрФу лои интқу лои итнФси алои бълмӣу изнӣ ,у қоли ?лаи аҷби рбки ?фонаи восеъи алмғФраҳи амҳлки арбъи моӣаҳи санау фии кулҳо канти тборзаҳи болмҳорбаҳу ҳўи имтри алейк алсмоءу инбти лаки аларзу илбски алъоФиаҳи лои тсқму лои тҳрму лами тФтқру лами тғлбу луи шоءи ани ихлъки ман злк ӯ ислбкаҳи феъл ,у локинаи зўи أноаҳу зўи ҳалами азим .