Қавла : « ва мо ҷълнои лбшри ман қблки алхлди أи Фإни мати фаҳми алхолдўни кули нафаси зоиқаи аламут » онро ки дар дили як нуқтаи сидқ пайдо гардад ҳақиқати ишқи марги сар аз ҷони вай бар занад зеро ки ваъда лақо онҷост , он чаҳ ҷонӣ буд ки ваъдаи лақо фаромӯш кунад ё чаҳ дилӣ буд ки артёҳӣ ки ҷузи бмшоҳдаҳи ҳақи натавонад буд ҷое дигар талаб кунад , лои роҳаҳи ллмؤмни дуни лқоءи раба . эй дарвеши ҳеҷ давлати азизтар аз марг нест , дайни доронро тоҷи кибриёу каромати бдрўозаҳи марг бар сар ниҳанд бар хўрдорони шариъати тўқиъи давлати бадар марг хоҳанд ёфт , марги ҳарами лои илоҳи ало аллоҳаст , марги остонаи дори алмалик қиёматаст ,у ммри зуввор ҳақаст , марги маркази ъзи ъорФонст ,у мзнаҳи арвоҳи муқаррабон , марги талиъа аноят азаласту муқаддамаи риояти абад , дар ду олами ҳечкасро он роҳат нест ки марди муваҳҳид дар лаҳад бо аҳад , илми ислому кӯси имони бқёмт бо худ бхоки барад , то бо илми ислому кӯси имони бқёмт дар ояд , чунон ки подшоҳони бшҳри хеш дар оянд .

Довӯди тоӣӣ аз кбори фуқаҳо буд дар илми зоҳир , ва дар сидқи чунон буд ки он шаб ки аз дунё берун шуд аз батнони осмон Нидо омад ки ё аҳли аларзи ани Довӯди алтоӣии қадами алии раба ,у ҳўи анҳу роз . Мурӣдӣ аз он вай мегуяд Довӯдро дидам дар ҳоли назъ дар хонаи хароб дар шиддати гармо бар хоки афтода ва ним хиштӣ дар зери сари ниҳода ва қуръон мехонд . Гуфтам ё Довӯди луи харҷати илои алсҳроءи мо зои кон . Чаҳ буд агар ин соъат бо худ рФқӣ кунӣ вау бсҳрои беруни шӯй то ин гармо дар ту асар камтар кунад гуфт : ё фалони ании лأштҳиаҳу локини астҳиии ман рабӣ , ани анқли қадамии илои мо фӣаи роҳаҳи нафасӣ . Ҳаргизи ин нафаси маро бар ман даст набӯдааст дарин ҳоли аўлитр ки набошад , ва ҳам дар он ҳол бар он хоки колбуд холӣ кард раҳмаи аллоҳ . Қоли алҷниди кули ман канти ҳаётаи брбаҳи ?фонаи инқли ман ҳаёаи алтбъи илои ҳаёаи аласлу ҳўи алҳёҳи алии алҳқиқаҳ . Қоли аллоҳи таъолӣ : « Флнҳиинаҳи ҳаёаи тайиба » .

Қавла : « халқи алإнсони ман аҷҷал » аҷала дигарасту мсоръаҳи дигар , аҷала нописандидаасту накӯҳида ва дар он наҳй омада ки : « Флои тстъҷлўн » . Ва мсоръаҳ писандидаасту сутӯда ва бидон амри омада ки : « соръўо » . Аҷалаи истиқбол корӣаст на буқати хешу мсоръаҳ шитофтанаст бакории фармӯдаи бовели вақти хеш , аҷалаи натиҷаи васвос шайтонасту мсоръаҳ қазия тавфиқасту таъзими фармон , аз аҷала надомат ояду шӯри дил , ва аз мсоръаҳи сакинаи пайвандади бҷону дил . Ҳўи алзии أнзли алскинаҳи фии қулӯби алмؤмнин . Ҳақи ҷли ҷалолаи оромӣ фурӯ фиристад бар дили муъминон то ӯро бишносанд нодарёфта ва дӯст доранд нодида , аз кори худ бо кори ваии пардохта ва аз ёди худ бо ёди ваии омада ва аз меҳри худ бо меҳри вай шуда , ҳамаи ёдҳо ҷузи боди ваии ҳама саҳваст . Ҳамаи муродҳо ҷузи муроди ваии ҳама лаҳваст , ҳамаи меҳрҳо ҷузи меҳри ваии ҳама лағваст .

« қул ман иклؤкми боллилу алнҳор » арбоби тариқату аҳли маърифат бар забони ишорат дар маънии ин оят гуфтаанд : ман иأхзкми ани тсориФи алқдра ва ман иҳҷбкми ани савобиқи алқзиаҳ ва ман имнъкми ман танфизи мо қадарау иҷроъи мо қазоаи Фсоӣри исири бонавори раҳматау охири исири бнирони схттаҳ , бардоштан тӯҳмат аз савобиқи қисмат дар дайни рукнии ғзимсти такя бар тақдири ҳақу эъроз аз тадбири худ сирот мустақӣмаст , бгзоштни ихтиёри бсдқи аФтқори нуқта паргор тариқатаст , хештанро бова супурдану дасти эътимоди бзмони вай задани мадори асрор ҳақиқатаст , дору гир ва навохту сиёсату тоҷу тороҷи ҳама бадаст ӯст ва бҳкм ӯст , якеро дар садри иззати бнъти рифъат май нишонд , якеро дар сафи нъол дар айн мазаллат медорад , якеро бар бисоти лутф май нишонд , якеро дар зери сёт қаҳр меоварад , одами хокиро аз хоки мазаллат бар мекашаду бҳкми аФзол бар ҳомаҳи ҳиммат май наад , Иблиси маҳҷӯрро аз олами алавӣ дар мекашад ва бар сари чаҳор сӯии иродат беиллат аз уқобин уқубат май овезад , қавмиро мегуяд : « Фостбшрўои ббиъкм » қавмиро мегуяд : « қул мўтўои бғизкм » . Мӯсои умрон чун баталаб оташ мешуд шабоне буд бо гилӣм , чун боз омад пайғомбарӣ буд кулем , блъоми боъўр ки бо он кӯҳ барме шуд веле буд бҳкми сӯрат , чун боз омад сегӣ буд бҳкми сифат , ӯ ҷли ҷалолаи асрори рубубияти худ ҷое ошкор кунад ки ънқоءи уқули онҷои пар ваҳм назанад , тарозуӣ адл дарид ӯсту ҳукм адл ӯст .

«у нзъи алмўозини алқсти лиўми алқёмаҳ » ҳукм кард бар он ки хости бончаҳи хост , ҳукмӣ бе мислиу қазоӣ беҷавр ки ҳамаи аъзаҳи тариқатро аз хавфи ин мақоми Зуҳраҳо оби гашт , ва ҷигарҳо хӯн шуд ва дилҳо бсухт аз наҳифи ин ҳукм ки : « ани алрҷли лиъмли баъамали аҳли алҷнаҳ ва ҳў ъанд аллоҳи ман аҳли алнор ,у ани алрҷли лиъмли баъамали аҳли алнор ва ҳў ъанд аллоҳи ман аҳли алҷнаҳ » собиқае рондаи чунон ки худ дониста , оқибатии ниҳодаи чунон ки худ хоста : қавми тлбўаҳи Фхзлҳм ,у қавм ҳрбўо манеҳ Фодркҳм , қавмии шабу рӯз дар риёзат ва муҷоҳидат гузошта :у алтлби раду алтриқи сад , дар гӯши эшон фурӯи хонда .

Қавмӣ дар бткдаҳ мӯътакиф гашта лоату ҳблро масҷуд худ кардау ндоءи иззати паёпай шуда ки анои лакам шӣтмам абитму антми лӣ шӣтмам абитм .

эй ҷавонмард агар мададӣ аз ғайби баноми ту фиристодаанду назарӣ аз назарҳои лутфи бтўи расидаи ғозии он рӯмиро чунон асири набард ки он назари турои барад , локин май дон ки бҳичи иллат фурӯ наёяд ва дар ҳеҷ сабаби нёўизд , назари иззат чун дар омад бики лаҳза аз габрии соҳиб садрӣ кунад , ва аз роҳзанӣ роҳравӣ созад «у нзъи алмўозини алқсти лиўми алқёмаҳ » . Бидон ки одамиён ду гуруҳанд мؤмноннду кофарон , фардои қиёмат ки оламёнро ҳашар кунанд чунон ки раб алъзаҳ гуфт : «у ҳшрноҳми Флм нғодр манеҳам أҳдо »

Кофаронро яксар бдўзх баранду аъмоли эшон дар тарозу ниҳанд ки аъмоли эшон ҳбоءи мансур буд ,у ҳбоءи мансур дар таҳт вазн наёяд , Фзлки қавла : « Фло нақайи ?лаами явми алқёмаҳи взно » аммо муъминон , ҳам мутӣъонро ва ҳам осӣонро дар мақом тарозу бидоранд қавмиро ҳасанот бар сиӣот афзӯн ояд эшонро ббҳшт фиристанду қавмиро сиӣот бар ҳасанот афзӯн ояд эшонро бдўзх фиристанд чунон ки гуфт : «у алўзни иўмӣз алҳақ » илои қавла : « боётнои излмўн » ,у қавмиро ҳасаноту сиӣот дар тарозу баробар ояд азишон кас бошад ки дар дайн бародарӣ дорад ки дар дунё бо якдигари суҳбат ва дар дайн мувофиқат доштанд раби алъзаҳи он бародарро бар гуморд то аз ҳасаноти хеши чизе буи бахшад чандон ки каффаи ҳасаноти вай бар сиӣот роҷҳ шаваду бойени сабаби аллоҳи таъолӣ ӯро ббҳшти расонад ва кас бошад ки дар дунё дар миёнаи шаб вақте бедор буду Мустафоро алайҳи алслоаҳу ассалом дуруд дода чунон ки аллоҳи таъолӣ аз вай донисту дигари ҳечкас аз ваии он ҳол надонист ва аз он хилвати вай хабар надошт , раби алъзаҳи он дуруди ваии бардошт ва дар хазина ғайб биниҳод то рӯзи қиёмати он соъат ки ӯро ҳоҷат буд аз ғайби он саҳифа дар ояду каффа ҳасанот бидон роҷҳ ояд , раб алъзаҳ гуяд абдии ин амонати ту буд бнздики ман буқати ҳоҷат бо ту расонидам , Фодхли алҷнаҳи солмо . Ва аз эшон кас бошад ки на он бародар дорад ки буи тоъат бахшад , ва на ӯро вадиати бнздики аллоҳи таъолӣ буд , ӯро дар он мақоми сиёсату ҳайбат растохез бидоранд то биму тарсу андӯҳи вай бғоит расад он биму тарсу андӯҳи куффораи лухтии гуноҳон вай шавад , он каффаи сиӣоти ваии бони куффора сабк гардаду каффаи ҳасанот роҷҳ шавад фармон ояд ки дар биҳишти шӯ ки каффаи ҳасаноти роҷҳи гашту бҳкми азалӣу анояти сармадии кори ту сира шуд забони ҳоли ваии ин соъат ин гуяд , ман чаҳ донистам ки орзӯ бурид висоласт ва зеро бар ҷӯад навмидӣ маҳоласт , ман чаҳ донистам ки он меҳрбон чунон бурдбораст ки ки лутфу меҳрбонӣ ӯ бгноҳкор бе шумораст .