Қавла : « أи ламтар أни аллоҳи исҷди ?лаи ман фии алсмоўот ва ман фии алأрз » алоиаҳ . . . Бдонкаҳ ҳар чаҳ дар ҳафт осмон ва ҳафт заминаст ҳайвоноту ҷамодот ҳама онанд ки худоиро ҷли ҷалолаи михўоннд ва ӯро суҷуд мекунанд , ва ба беайбӣ гувоҳӣ медиҳанд ,у бпокӣ ёд мекунанд , аммо баъзе онаст ки одамии бъқли худ фаро дарёфт он мерасад ва аз идроки он оҷиз на ва бар дониши ваии пӯшида на , суҷуди Фриштгон дар осмону муъминон дар замин аз он нмтаст , злки қавла : « исҷди ?лаи ман фии алсмоўот ва ман фии алأрз » , أмо баъзе онаст ки ақли онро рад мекунаду дил дар он май шӯраду дайни онро май пазираду аллоҳи таъолии бдрстии он гувоҳӣ медиҳад , суҷуди офтобу моҳу ситорагону дарахтону ҷанбндагон аз ин бобаст , раби алъзаҳи онро дар қуръон ёд карду мؤмнонрои боқарор ва таслим фармуд ки : «у أмрнои лнслми лрби Алъоламин » , ҳар ки аллоҳи таъолии буии некуии хосту дил равшан доду тавфиқ рафиқ кард ки ончӣ ки дар хирад маҳоласт аллоҳи таъолӣ бар он қодир бар камоласт маъқӯлу номаъқӯлро муқаддарасту муқтадир , фотиру мудаббир , на бовели оҷиз на бохр , аз Киев ботинаст ва бақадрат зоҳир . эй ҷавонмарди ҳиялат дар ризқи меҳнат бор овараду такаллуф дар дайни ҳайрат бар диҳад , на ризқи бадасти мост на дайни бихаради мо , ҳар дуро гардан бояд ниҳодану кор бо худовандгори супурдан , онҷо ки гуфт : « ҷдорои ириди أни инқз » деворро иродат дар худ маълум нагашт ,у холиқ бончаҳ гуфт ростгӯӣ ва устуворасту онҷо ки гуфт : « сёби ман нор » аз оташи пероҳани бурӣда дар ақл маълум нагашту холиқи устувор , « إнҳои шаҷараи тхрҷи фии أсли алҷҳим » . Дар оташи дарахти оташин руста меболад ва бар медиҳад , дар ақл маълум нагашт ,у холиқи устувор , « қолтои أтинои тоӣъин » аз замину осмон бе ҷони сухани гуфтан дар ақл маълум нагашту холиқи устувор , « ткоди тамизи ман алғиз » аз оташ бе ҷони хашм рондан дар ақл маълум нагашту холиқи устувор , «у тқўли ҳилли ман мазид » сухани гуфтани дӯзахи фардо дар ақл маълум нагашту холиқи устувор , гуёе раъду донои вай ки : «у исбҳи алръди бҳмдаҳ » дар ақл маълум нагашту холиқи устувор , моҳ дар манозили мақодӣри равони бадв ним гаштау раду нимаи кӯҳ ки : «у аншқи алқмр » дар ақл маълум нагашту аёни онро гувоҳу холиқ бончаҳ гуфт устувор . Мусулмонони ин ҷумларо бнўр ҳудо пазируфтанду бскинаҳ имон писандиданд ,у бқўти ихлоси бёромиднд ва бар мояи басират во истоданд ва онро дайн донистанд , тӯҳмат бар ақли худ ниҳодау айб аз сӯии худ дидау аллоҳи таъолиро баҳамаи устувори гирифта .

« ва ман иҳни аллоҳи Фмои ?лаи ман макрам » , мискини он бечораи ронда ки дар азали доғи хсор бар рухсор вай ниҳоданду бтозёнаҳи интиқом аз мақоми қурбаши бронднд ки : « ва ман иҳни аллоҳи Фмои ?лаи ман макрам » , собиқае рондаи чунон ки худ дониста , оқибатии ниҳодаи чунон ки худ хоста ,у касро бар он итилоъ надода , якеро имрӯзи либос ширк доду тарози ҳурмон ,у фардои либоси Қатарон бо тарози ҳиҷрон , « қатъати ?лаами сёби ман нори исби ман фавқи рؤсҳми алҳмим » . Якеро имрӯзи либос тақво доду фардои либоси ҳарир дар он боғу бустону оби равон ,у ҷуфти ҷавону тани дурусту дили шоду ҷони хуррам .

« иҳлўни фӣҳо ман أсоўри ман зҳбу лؤлؤоу лбосҳми фӣҳо ҳарир » , чунон ки имрӯзи аҳли маърифат дар маърифат мутафовитанду муъминон дар зиёдату нуқсони имон , фардо дар сарои бақо ҳар касе бар ҳасби ҳоли хеш ва бар андозаи маърифат хеш навохт ва каромат бинад , обидонро либоси ҳариру дстинаҳҳои зару марворид бо ҳуру қусӯр ,у орифонро либоси тФрид дар баҳри аёни ғарқаи нур , қавмиро бзиўри биҳишти бёроинд боз қавмӣанд ки биҳиштро бнўри ҷамоли эшон бёроинд .

«у ҳдўои إлии алтиби ман алқўл » , қили ҳўи алоътроФи болзнбу алоқрори бқўлаҳ :

« рбнои злмнои أнФсно » , сухани росту калима пок онаст ки аз даъвӣ покаст ва аз аҷаби давр ва ба ниёзи наздик , бъҷзи хеши иқрор додану бгноаҳи хеши мӯътариф бӯдан ва бисӯзу ниёз дар гуфт : « злмнои أнФсно » ақтдоءи бодм кардан . Саҳл тстрӣ гуфт : ?назарети фии ҳозои ломри Флм ар триқои ақрби илои аллоҳи ман алоФтқору лои ҳҷобои ағлзи ман алдъўӣ . Гуфт дарин кор назар кардам ҳеҷ роҳи баҳақи наздиктар аз ниёз надидам ва ҳеҷ ҳиҷоби саъбтар аз даъвӣ наёфтам , бароаи Иблиси Фрўнгр то ҳамаи даъвии бинӣ , бароаи одами Фрўнгр то ҳамаи ниёзи бинӣ . эй Иблиси ту чаҳ май гӯйӣ : « أнои хайр » , эй одами ту чаҳ май гӯйӣ : « рбнои злмнои أнФсно » , ҳамаи мавҷӯдот аз ктми адами бФзоء қазо овараданд аз ҳеҷ чиз , набот ниёз нараст магар аз хоки одам , масҷуд Фриштгонш карданд ва бар тахти подшоҳӣ ва хилофат нишонданд ,у муқаррабонро пеши тахти вай бпоӣ карданд ва аз ниёз ӯ заррае кам нашуд гуфт : худовандо он ҳамаи фазли тесту ҳақ мо инаст ки : « рбнои злмнои أнФсно » , маснади хилофати ътоءи тест аммо дод ниҳод мо инаст ки : « рбнои злмнои أнФсно » . Он азизӣ мегуяд рӯзӣ гуноҳӣ кардам сесад ҳазор бор тўбт кардам аз он гуноҳ ҳануз худро дар қадами хатар май байнам , эй мискини мардони ин роҳ бо нафаси худ ҷангӣ карданд , ин ҷангро ҳаргиз рӯй сулҳ нест зеро ки нафаси худро зид дайн ёфтанду марди дайн бо зиди дайни бслҳ кӣ тавонад буд , гоҳи нафасро бҳимаҳ эй сифат гирданд , гоҳи бсгӣ , гоҳи бхўкӣ , ҳар нақш ки бирав карданд рост омад магари нақши дайн ,

Қавла : « сўоءи алъокФи фӣау албод » , қоли Муҳамади бен алии алтрмзӣ : ҳозои ишораи илои алФтўаҳ , ФолФтўаҳи ани истўии ъндки алторӣу алмқим ,у кзои икўни буюти улфатён ман назул фӣҳо Фқди тҳрми боазми ҳарамау аҷали зриъаҳи алотарӣ аллоҳи Киеву сафи байтаи Фқол : « сўоءи алъокФи фӣау албод » , ҳар зинҳорӣ ва ҳар хоҳандаеро бсрои ҷавонмардону паноҳи карямони ҷой буд , ва он гуҳ ки боз гардонанд ҳар ки шикастатар ӯро бештар навозанд ва ҳар ки давртар ӯро наздиктар доранд ,у бойени маънӣ ҳикоят кунанд ки дар Бағдоди мардӣ буд худованди кому неъмат , рӯзгореи вафои таҷаммул аз рӯй вай фурӯ кашид он кому неъмати ҳама аз даст вай бирафту бади ҳоли гашт , рӯзӣ аз сари дилтангӣ ва бекомӣ бар шат диҷла нишаст ва дар кори хеш андеша мекард млоҳӣ фароз омад ва заврақӣ биоварад , дар он заврақ нишаст чун Бамён диҷла расед млоҳ пурсед аз вай ки куҷо хоҳӣ рафт ? гуфт надонам , млоҳи оқил буд , гуфт ин мард ё муфлисаст ё бедил ё гирифтор , он гуҳ гуфт ҳоли худ бо ман бигӯ , ҳол худ бигуфт , млоҳ гуфт туро бидон ҷониб барам бошад ки фараҷӣ падед ояд ӯро бидон ҷониби барад , мард аз киштӣ берун омад ва бар шати диҷлаи масҷидӣ буд дар он масҷид рафт , баъд аз соъатии қозии шаҳр бо ҷамоатии удӯл дар омаданд ва нишастанд ходимӣ дар омад аз сарои Халифаи эшонро гуфт , амири алмؤмнинро иҷобат кунед , қозӣу ҷамоати удӯли рафтанд ва ин марди худро дар миёни эшон таъбия кард ва рафт , чун дар сарои Халифаи рафтанд фармон омад ки амири алмؤмнини фалонаро бФлон медиҳад ақд бабандед , ақди бастанд , он гуҳ ходим омад бодаи тибқи пар аз зар ва бар сар ҳар як нофаи машки ниҳода ҳар тибқии пеш яке биниҳод ин мардро тибқ набӯд ходими амири алмؤмнинро гуфт мардӣ мондааст ки вайро тибқ набӯд , гуфт на номҳо набишта будам ? гуфт балии мо даҳ танро хондем ёздаҳ омаданд , амир алмؤмнин гуфт он мардро пеш ман оред чун пеш тахт расед дъоӣӣ латиф бигуфт , амир алмؤмнин гуфт мо туро нхўондим чунаст ки дар ҳарами мо нохонда омадӣ ?

Гуфт ё амири алмؤмнин нохонда наомадам , гуфт туро ки хонд ? гуфт эшонро ки хонд ? гуфт эшонро хадам мо мехонд , гуфт марои карам ту хонд .

Амир алмؤмнин гуфт : марҳабои бдоъик . Он гуҳи амири алмؤмнини дуоту қалами бхўосту бхти хеши маншури вилоятии набшат ва буи доду хлътӣ некӯ фармуду мураккаби хос буи дод он гуҳ гуфт ки : ҳар крои хадам мо хонд халъат чунон ёфт ва ҳар крои карам мо хонд халъат чунин бинад .