Қавла : «у إзи бўأнои лإброҳими макони албит » алоиаҳ . Қоли ибни ътоء : вФқнои лбноءи албит ва мкноаҳ манеҳу аъноаҳи алайҳу қлнои ?ла : « лои тшрк бешиӣо » эй лои тлоҳзи албиту лои тнзри илои бноӣк . намегуяд иброҳӣмро тамкин кардему созу олату қӯту маҳорату қудрату мъўнти додем то хонаи каъбаро банно кард чунон ки хостем ва фармудем , он гуҳ ӯро гуфтем кардау сохтаи худ мангар тавфиқу мъўнти мо нигар ,у ҷаҳди худ мубини иродату анояти мо байн . эй ҷавонмарди бандаро ду дида додаанд то бики дидаи сифоти офоти нафас худ бинаду бики дидаи сифоти алтофи карам ҳақ бинад , бики дидаи фазл ӯ бинад , бики дидаи феъл худ бинад , чун фазл ӯ бинад ифтихор кунад , чун феъл худ бинад аФтқор оварад , чун карам қадам бинад дар ноз ояд , чун қадами адам хок бинад дар ниёз ояд , он шӯридаи Ироқи сӯхтаи оташи фироқи шблӣ гоҳе мегуфт : литнии канти ин нбози лами аърФи ҳозои алҳдис .

Кошкӣ марои хроботӣ будӣу маро бо ин ҳадиси сар ва кор набӯдӣ , ва гоҳ гуфтӣ кҷоинди малоикаи малакӯту суккони ҳзоири қудс то пеши тахти давлату сарири иззати мо смотин баркашад .

«у тҳри байтӣ » яъне алкъбаҳи алии лисони алълм ,у алии баёни алошораҳи маъноаи Фрғи қлбки ани алошёءи сӯии зикри аллоҳ . намегуяд дили хешро якборагӣ бо зикри ман пардози ҳеҷ бегона ва ғайрииро бадви роҳи мада ки дили перояи шароби меҳру муҳаббати мост . Улқулуб ӯоне аллоҳи фии аларзи Фоҳби алоўонии илои аллоҳи асФоҳоу арқҳоу аслбҳо . Ҳар дилӣ ки аз мкўноти софитар ва бар муъминони раҳимтар он дили бҳзрти иззати азизтару маҳбӯбтар , дили султони ниҳоди тест зинҳор то ӯро азизи дорӣ ва рӯй вай аз кудурати ҳўӣу шаҳвати нигоҳи дорӣу бзлмту шаҳвати дунё олӯда нигарадоне . Бдоўд ( ъ ) ваҳй омад ки : ё Довӯди тҳри лии битои искана .

эй Довӯди хонаи поки гардон то худованди хонаи бахона фурӯ ояд , гуфт бори худоё вае байти исък ? он кадом хонааст ки азимату ҷалоли туро шояд ? гуфт он дили банда муъминаст , гуфт бори худоё чигуна поки гардонам ? гуфт оташи ишқи дарави зан то ҳар чаҳ насаб мо надорад сӯхта гардад , ва он гуҳи бҷорўби ҳасрати брўб то агар бақиятаии монда буд поки брўбд , эй Довӯд аз он пас агар саргаштае бинӣ дар роҳи талаби мо онҷоаши нишони даҳ ки харгоҳи қудс мо онҷост , ано ъанд улқулуби алмҳмўмаҳ .

Қавла : «у أзни фии анноси болҳҷ » ҳаҷ ду ҳарфаст ҳоءу ҷим , ҳоء ишоратаст бҳлми худованд , ҷим ишоратаст бҷрми банда , факонаи қоли ҷӣти бҷрмии илои ҳлмки ФоғФри лӣ , худовандо омадам бо ҷурм хеш биёмурз марои бФзли хеш . Аъроберо диданди даст дар астор каъба зада ва мегуяд : ман мислии вале илоҳи ани азнбти манонеу ани таббати рҷонӣу ани ақблти аднонӣ ,у ани адбрти нодонӣ . Чу ман кисту маро худовандӣаст ки агар гуноҳ кунам наронаду неъмат боз нагирад ва агар боз оем бипазирад ва бинавозад ва агар рӯй бадаргоҳи ваии орм наздик кунад , ва агар бар гирдам боз хонд ва хашм нагирад . Дар таврот Мӯсоаст ё бен одами аклти ризқӣу лами тшкрнӣу борзтнӣу лами тстҳии манӣ абдии ани лами тстҳии манӣ Фонои астҳии мнк . « иأтўки рҷолоу алии кули зомр » пиёдагонро дар роҳи ҳаҷ бар саворони ртбт бешӣ доду бойени каромати эшонро махсӯс кард аз баҳри он ки ранҷи эшон беш аз ранҷи сўоронсти пойҳошон обила карда ғубори роҳ бар рӯйу маҳосин эшон нишаста бар умеди мушоҳидаи каъбаи муқаддасаи бори ранҷ бар худ ниҳодау бтрки роҳат ва осоиш бигуфта , ва азин аҷибтар ки чун зикр саворон кард мркўби бзкр махсӯс кард на рокиб , гуфт : «у алии кули зомр » , аз баҳри он ки ранҷ рафтану гаронии бор бар мркўбст на бар рокиб . Оре касе ки хоҳад ки то он ҳаҷари муборак ки бар ваии рақам тахсӣс кашидау халъати ямини аллоҳи фӣ аларз ёфта онро мсоФҳт кунад ва биноз онро дар бар гирад кам аз он набошад ки дар роҳи талаб ӯ борӣ бар худ нааду ранҷии бикашад , он каъбаи мушаррафаи муқаддаса ки ту май бинии ҳазорон соли бтхонаҳ кофарон карда буданд то аз ғайрати назари ағёри бхдоўнд худ бинолед ки подшоҳои марои шарифтарин биқоъ гардонидӣу рафеътарин мавозиъи сохтӣ он гуҳи бблоءи вуҷӯди асноми маро мубтало кардӣ , аз боргоҳи ҷабарути бадв хитоб расед оре чун хоҳӣ ки маъшӯқи сад ва бист ваанд ҳазор нуқта таҳорат бошӣу хоҳӣ ки ҳамаи авлиёъу садиқону толибонро дар роҳи ҷусти худ бинӣ ва эшонро биноз дар каноргирӣ ва ҳазорон вале васфиро ҷону дил дар ишқ худ бисӯзӣу бгдозӣ , ё дар ани бодияи мардуми хор беҷон кунӣ кам аз он набошад ки рӯзӣ чанд ин бало ва меҳнат бикашӣу сифоти сафоу Марваи худ дар бтши қаҳри ғайрати фурӯгузорӣ .

« лишҳдўои манофеи ?лаам » рўндгон дар роҳ ҳақ мухталифанду манофе ҳар яке бар андоза равиш ӯст ва бақадр ҳиммат ӯ , арбоби амволро манофеи мол ва маошаст , арбоби аъмолро , манофеи ҳаловат тоъотаст , арбоби аҳволро манофеи сФоء анфосаст , бӯи Шуайби саққои бқсди ҳаҷ аз шаҳри Найшобӯр берун омад эҳроми гирифта , чун қадам дар бодияи ниҳоди баҳри майл ки расед ду ракаат намоз кард то бмқсд расед . Он гуҳ гуфт : раб алъзаҳ мегуяд : « лишҳдўои манофеи ?лаам »у ҳозои манофеии фии ҳаҷӣ , гуфт ҳоҷёну зоирон ки аз ақтори олам рӯй бад-ӣни каъбаи шариф ниҳода анд бидон меоянд то бмноФъ хеш расанд , чунон ки аллоҳ таъолӣ мегуяд ,у манофеи ман дарин ҳаҷи он ракаатҳои намозаст ки мақом розаст .

Алмслии иноҷии раба . Ва гуфтаанд манофе эшон онаст ки Мустафо ( с ) гуфт : « азои кони явми арафаи инзли аллоҳи илои алсмоءи алднёи Фибоҳии баҳами алмлоӣкаҳи Фиқўли анзрўои илои ибодии аӣтўнии шъсои ғброи ман кули Фҷи амиқ , ашҳдкми ании қади ғФрти ?лаам , Фтқўли алмлоӣкаҳ ё раби фалони кони ирҳқу фалону фалона , қоли иқўли аллоҳи ъзу ҷл , қади ғФрти ?лаам » .

« злк ва ман иъзми ҳарамоти аллоҳи Фҳўи хайр ?ла ъанд раба » , таъзими ҳарамоти кори ҷўонмрдонсту сирати садиқон , асҳоб хизмат дигаранду арбоби ҳурмати дигар , тарки хизмати уқубат бор оварад , тарки ҳурмати доғи фурқат наад , натиҷа хизмат савобасту дараҷаи самараи ҳурмат лиззат суҳбатасту инси хилват , ӯ ки бар мақоми шариъат хизмат кунад нозир бмқомаст , ва ӯ ки дар олами ҳақиқати ҳурмати шиносади нозир баҳақаст , расӯли худои Муҳамади Мустафо ( с ) ки хуршеди фалаки саодат буду моҳи осмони сиёдат дар садафи шарафу тарози кисвати вуҷӯд , шаби миъроҷи итноби хаймаи сари худ аз ҳамаи мақомоти рўндгони бикунади нозири баҳақи гашт на нозири бмқом , оламёни ҳама дар мақомоти мондау Сайид аз ҳама бар гузаштау назар баҳақ дошта , лои ҷурм аз боргоҳи иззати ҷабарути ин халъат каромат ёфта ки : « мо зоғи албср ва мо тғӣ » .

Латифае дигари азин аҷабтар шинав . Аҳли хизмат чун ноланд аз ғайр дӯст бадваст ноланд , ва аз ғайр дӯст бадваст нолидан дар роҳи ҷавонмардон ширкаст ки то ғайриӣ менабинад азу бадваст менанолад , бози аҳли ҳурмат чун ноланд аз дӯст бадваст ноланд ва аз дӯст бадваст нолидан айн тавҳидаст , аз рӯй зоҳири ?шкевӣ май намояд аммо аз рӯй ботин шукраст . Май бози намояд ки ҷузи ту касе надорам бо ки гӯям , ҷузи ту касеро набинам бкаҳи нолам , халқ пиндоранд ки вай гила мекунад ва ӯ худ бойени сухани ихлоси муҳаббат арза мекунад аз ӣнҷост ки ҳақи ҷли ҷалола аз нолаи Айюб хабар дод ки : « мусинии алзр » ва бо ин нола ӯро собир хонд ки : « إнои вҷдноаҳи соброи нъми алъбд » , агар ?шкевӣ будӣ ӯро собир кӣ хондӣ , боз намӯд ки ?шкевии он гуҳ буд ки бғир мо нолад , аммо чун бмо нолад он ?шкевӣ набӯд , Айюб нагуфт : эй оламён : « мусинии алзр » балки гуфт : « рабаи أнии мусинии алзр » аҷзу фақри хеши бҳзрт мавло биниҳод зли хеш бар бениёз ърнаҳ карду адаби ҳазрати бнъти ҳурмат биҷой оварад , инаст баёни таъзими ҳурмату шарти одоби убудийят .