Қавла : « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим » босами ман тФрди билқуввау алқдрау алҷлол , босами ман тўҳди болрҳмаҳу алнсраҳу алоФзол , субҳонаи субҳонаи зии алмну алокрому алои ҳисон , мтқдси ани ширкаи алоўсон , мтътФи болъзи Фҳўи азораҳи сами артдии болкбрёءу алслтон . Номи худовандӣ ки дар зоти якто ва дар сифот бе ҳамтост , Кариму меҳрбони латифу раҳим ва нек худост , дар озмоиши боато ва дар змонҳо бо вафост , доъиро пеш аз дуоу раҷиро пеш аз раҷост , онро ки ҳаст меҳр намой ва меҳр афзост , кор он дорад ки то худ караст , ёди ваии дилҳоро шамъ тобонаст ,у меҳри ваии зиндагонӣ дӯстонасту номи ваии оламро рӯҳ ва райҳонаст ,у орифро ғорат ҷонаст . Ҳусайни Мансурро пурседанд ки маънии номи аллоҳ таъолӣ чист ? гуфт гдозндаҳи тан , рабояндаи дил , ғораткунанда ҷон , аммо ин мъомлт на бо ҳар хасӣу дун ҳимматӣ равад ки ин ҷуз бо ҷавонмардони тариқату розӣон ҳазрат наравад . Ва ҷузи ҳол эшон набӯд ки андӯҳи ишқи дайни бҷон ва дил харанд ҳар чаҳ доранд фидои дарду ғам хеш кунанд бзбон ҳол гӯйанд :

Пер тариқат гуфт : ман чаҳ донистам ки бар куштаи дӯстӣ қисосаст . Чун бнгрстми ин мъомлти туро бо хосаст .

Қавла : « қади أФлҳи алмؤмнўн » алмؤмни ман икўни бизоъатаи мавлоау ҳбибтаҳи зкроаҳу бғизтаҳи дунёау зодаи тақвоа , муъмин ӯст ки ҳимматӣ дорад ба аз дунё , Муродӣ ба аз уқбо , иштиёқии бадӣдори мавло . Гуҳӣ дар бар бар ӯ сар гашта , гуҳӣ дар баҳри лутф ӯ ғарқ шуда , гуҳӣ бар вифқи шариъат дар ҳазрати намоз бар мақоми рози истода , гуҳӣ дар майдони ҳақиқати бнъти хушўъи тан дар додау дили бардау ҷони баста , инаст ки раб Алъоламин гуфт : « аллазӣнаи ҳам фии слотҳми хошъўн » хушўъ дар намоз гавҳарӣаст нафис , кӣмёӣаст ки ҳар чаҳ фасод буд босалоҳи орад , тафриқаи бҷмъ бадал кунад аз қабз боз раҳанд ббсти расонад , сиот маҳв кунад , ҳасанот сабт кунад , ҳиҷобӣаст аз халқ , ҳисобӣаст бо ҳақ , дар маъракаи марг мубашшираст , дар зулмати гӯр мӯнисаст , дар ваҳшати лаҳад анисаст , дар арсаи қиёмат ъдиласт , дар вақти арз шафиъаст , аз дӯзахи стар ва ббҳшт далеласт .

«у аллазӣнаи ҳам ани аллғўи мързўн » мо ишғли ани аллоҳи Фҳўи саҳв , ва мо лӣси ллаҳи Фҳўи ҳшў , ва мо лӣси бмсмўъ ӯ манқӯли Фҳўи лағв , ва мо ҳўи ғайр алҳақ субҳонаи Фҳўи лаҳв , ҳар чаҳ туро аз аллоҳи таъолӣ боз дорад он саҳваст , ҳар чаҳ на аллоҳи таъолиро буд ҳшўаст , ҳар чаҳ на китоби мсмўъу суннати манқӯл буд лағваст , ҳар чаҳ на ҳақаст ҷли ҷалолаи ботил ва лаҳваст .

Алои кули шайъи ءи мо халои аллоҳи ботил .

Пер тариқат гуфт : тарҳи кули қурби дӯстро нишонаст , буд ту бар ту ҳама товонаст , аз буд худ дар гузари онат саодат ҷовдонаст . эй ҷавонмарди шуғли талаб банд ҷонаст , ӯ ки шуғл ӯро кронсти кор ӯ осонаст , кор ӯ дшхўорст ки матлӯб ӯ бекронст .

«у аллазӣнаи ҳам ллзкоаҳи Фоълўн » то онҷо ки гуфт : « أўлӣки ҳам алўорсўн » сифату сирати он мؤмнонст ки раби алъзаҳи эшонро гуфт : « қади أФлҳи алмؤмнўн » шодкоманду нозанину рӯзи афзӯн дар сарои пирӯзӣ нузул карда , бар бисоти инбисоти ороми гирифта , дар ҳзираҳи қудси халъати фазли пӯшида , дар равзаи инси шарбати васли нӯшида , инаст ки аллоҳ таъолӣ гуфт : « аллазӣнаи ирсўни алФрдўс » вонгаҳи блФз виросат гуфт то насаб дуруст кунӣу анга мирос бурдорӣ ,у насаб ду чизаст имон дар асл ,у тоъот дар фазл , ва чунон ки дар истеҳқоқ ирс тафовутаст ҳам дар фарз ва ҳам дар тъсиб , ҳам чунон муъминони имрӯз дар тоъот мутафовитанд ,у фардо дар дараҷоту манозили мутафовит ,у мҳинаҳи эшон асҳоб алӣинанд дараҷоти эшон аз ҳамаи бартар ва бузургвортару баҳақи наздиктар , қол алнабӣ ( с ) : « ани аҳли алҷнаҳи ирўни аҳли алӣин комаи трўни алкўкби алдрии фии уфуқи алсмоءу ани абои бикр ва умр манеҳаму анъмо » .

Асҳоби алӣин мардонеанд ки тухм иродат бикуштанд ва бар дӯстӣ бар гирифтанд , ду гетӣ бдрё андохтанду ҳаргиз бо ғайри ҳақи напардохтанад на ҳар чаҳ биҳиштро шояд меҳру суҳбатро шояд , тании бҳлоли парвардаи биҳиштро шояд , дилӣ дар орзӯӣ дӯст бсухта меҳрро шояд , ҷонии боби қудси шастаи суҳбати дӯстро шояд .

Пер тариқат гуфт : дар ҷустани биҳишт ҷон кандан бояд , дар гурехтан аз дӯзахи риёзат кардан бояд , дар ҷустани дӯсти ҷони базл кардан бояд , азизи ман бҷФоءи дӯст аз дӯсти давр бӯдан ҷафост , дар шариъати дӯстии ҷон аз дӯсти басар овардан хатост .

«у лақади хлқнои алإнсони ман сулолаи ман тин » алоиаҳ . . Бидон ки раби алорбоби худованди ҳаким , кирдигори азими ҷли ҷалолаи бкмоли қудрати хеши ниҳоди одамии бҳкми ҷӯад дар вуҷӯд оварад , аз обу гули чандон ҷавоҳири мухталифи шакл пайдо кард , яке изоми яке аъсоби яке урӯқ , ду чашми бинои ду гӯши шунаво , ду дасти гиро , ду пои раво . Димоғӣ ки дарави тахайюли мҳсўсотсту таҳаффузи маълӯмот , дилӣ ки дар ва илмасту иродату шуҷоату қудрату ҳақаду хираду фикр , вонгаҳи ин ҷавоҳири баҳри қудратро бкмоли ҳикмати хеш дар силк таркиб кашид то чун сарои сохт ороста бадавӣаст ва чиҳил амӯди рости бдоштаҳи ин амӯдҳо изоманд , ва он гуҳи онро ба ҳафтсад ва ҳашт банд мустамар кард он аъсобанд ,у ангаи сесад ва шаст ҷадвал бар мисоли ҷӯйҳоу чашмаҳои равон дар ани кушод , он урӯқанд , вонгаҳ аз он ниҳоди равзанҳо беруни кушода чун чашму гӯшу бинӣу даҳан , ва он гуҳи шаш ходими бхдмти ин сарой фароз карда чун қӯти ҷозибау маскау ҳозимау дофиъи ва наУмияу ғозиаҳ , ва он гуҳи панҷ ҳорси бҳФзи вай муваккил карда чун ҳавоси панҷгона , ва он гуҳи дил бар мисоли шоҳи дарин сарой бар тахти нишондау зимоми тасарруфоту тартиби кадхудоеи дарин сарои бакулят дар дасти дили ниҳод , инаст ки соҳиби шаръи салавоти аллоҳи алайҳи буи ишорат карда ки : « ани фии ҷасади ибни одами лмзғаҳи азои сулҳати сулҳи лҳои соири алҷсду азои Фсдти Фсдлҳои соири алҷсди алоу ҳаии алқлб » .

эй ҷавонмарди ин бенят инсон ҳар чанд аз онҷо ки дида туаст мухтасар менамояд аммо аз рӯй маъонӣу мъолии он кнўзи румуз ки дарав мўдъаст олам Акбараст ин кавокибу ахтарон ки дарин олами баланди мавокиби худ броростаҳанд , ва ин моҳу офтоб ки рояти нур насб мекунанду бисот зулмат менаварданд , ҳамаи нур ки гиранд аз дил муъмин гиранду дили муъмин ки нур гирад аз назар ҳақ гирад ки мегуяд : Фҳўи нури ман раба .

Қавла : « сами أншأноаҳи хлқои охир » бзбони ишорат бар завқ арбоб маввоҷеду маърифати ин боз хосиятӣ дигарасту хлътии дигар ки бандаи муъминро дод пас аз камоли ақлу тмииз , ва он онаст ки чун нуқтаи хокро қртаҳи вуҷӯд бар қзити карам дар пӯшеди он сари муҳаббат ки дар стар ғайрат буд бар вай ошкоро кард ки : « иҳбҳму иҳбўнаҳ » бар лавҳи рӯҳи ваии бмдоди карами бқлми лутфи қадами аҳдномаи имони набшат ки : « кутуби фии қлўбҳми алإимон » , ва барин ақтсор накард ки ндоءи карам равон кард ки : анои алмалики адъўкми лтсирўои млўко , анои алҳии адъўкми лткўнўои аҳёء . Туро подшоҳ кард ва подшоҳӣ дод , аз рӯҳи ту аршии сохта ва аз дили ту курсии ниҳода ва аз димоғи ту лавҳи алмҳФўзии пеши ту ниҳода , ҳавоси хумсро малоикаи малакӯти ниҳоди ту гардонида , аз ақли ту моҳӣ ва аз илми ту офтобӣ бар Фкли пайкари ту рахшон карда ,у туро бар ҳама подшоҳ кардау иборат аз ин ҳол бар лисони набуввати рафта ки : « калаками роъи калаками масъӯли ани раията » .

Акнӯн ки дарин аҷоиби фитрату бадоеъи хилқатнигарӣ бзбони шукр ва сано бигӯ : « Фтборки аллоҳи أҳсни алхолқин » , лмои зикри нътку тороти ҳолки фии абтдоءи хлқку лами икни мнки лисони шукри интқ ,у лои баёни мадҳи интлқ , ноби ънки фии алсноءи алӣ нафса , Фқол : « Фтборки аллоҳи أҳсни алхолқин » « сами إнкми баъди злки лмитўн » охири аламри мотарӣ алқбру аллҳду алсрӣ ,у лақади аншдўо .

« сами إнкми явми алқёмаҳи тбъсўн » Фънди злки итсли алҳсобу алъқобу алсўобу итбини алмқбўли ман алмрдўду алмўсўли ман алмҳҷўр