Қавла : «у лақади хлқнои Фўқкми сабъи троӣқ » бошорти арбоби маорифу истинботи аҳли фаҳми ин сабъ троӣқ ишоратаст бҳФти ҳиҷоб ки раби алъзаҳ дар ниҳоди одамии офарӣда ва ӯро бон маҳҷӯб дошта аз дидани лтоӣФ ва ёфт ҳақоиқ , яке ҳиҷоби ақли дигари ҳиҷоби илм , сдигри қалб , чаҳоруми нафас , панҷуми ҳис , шашуми иродат , ҳафтуми машйат , ақл ӯро бар шуғли дунёу тадбир маош дошт то аз ҳақ боз монад , илм ӯро дар майдон мубоҳот кашид бо ақрони хеш то дар вҳдаҳи тафохур ва ткоср бимонад , дил ӯро бар мақоми далерӣу диловарии бдошт то дар мъорки ибтоли бтмъи сяти дунявии чунон бФтнаҳ афтод ки пурвои дайну нусрат дайнаш набӯд , нафаси худ ҳиҷоб маинасту душмани дайн , аъдии ъдўки нФски алтии байни ҷнбик , агар бар ваии дасти ёбии дасти бабрӣ ва рене афтодӣ ки ҳаргиз нахезӣ ӣнҷои ҳиси шаҳват ,у иродати маъсият ,у машйати фатрат , шаҳвату маъсияти ҳиҷоби омма халқаст ,у фатрати ҳиҷоб хавос ҳазратаст аз роҳи ҳақиқат .

Баҳр чаҳ аз роҳи бозоФтӣ чаҳ куфри он ҳарф ва чаҳ имон

Баҳр чаҳ аз дӯсти вои Монӣ чаҳ зишти он нақш ва чаҳ зебо

Ин ҳиҷобҳо ёд кард ва он гуҳ бар ақаб гуфт : « ва мо кнои ани алхлқи ғофилин » бо ин ҳамаи ҳиҷоб , ки дар пеш бандааст ӯро фурӯ нагузорему азуи ғофил наем , бандаро бовели оят бим дод аз қаҳру адли хешу бохри оят умедвор кард бФзлу карами хеш ,у равиши соликони барин қоида банно ниҳоданд аввали хавфу охири раҷо , хоӣФ бош эй дарвеш то рӯзӣ туро гӯйанд : лои тхФу лои тҳзн , ва дар майдони раҷои бъФў ӯ чашми дор то ҳангомӣ ки гӯйанд абшри болҷнаҳ . Саҳли абди аллоҳ тстрӣ гуфт : алхўФи зикру алрҷои ансӣу минҳои ттўлди ҳқоӣқи алоямон , хавфу раҷои якдигарро ҷуфтанд чун баҳам расанд аз эшон ҳқоӣқ имон зояд , раҷоро сифат анўст доду хавфро сифати зукурат зеро ки ғалабаи раҷои коҳилӣу фатрати бори орад ва он сифат аносаст ,у ғалабаи хавфи тшмру тҷлд бор диҳад ва ин сифат зукураст ,у камоли имон дар бқоءи ин ҳар ду маънӣ ниҳодаанд чун ин ду маънӣ аз маниш бархезад ё амн ҳосил ояд ё қнўт , ва ин ҳар ду сифат куффораст зеро ки амн аз ъоҷзонсту қнўт аз лӣимон ,у эътиқоди лؤму аҷз дар аллоҳи таъолии доштани куфр маҳзаст .

«у أнзлнои ман алсмоءи моء бақадр » алоиаҳ . Раби алъзаҳи ҷли ҷалолау тақаддусати асмоؤаҳи миннат май наад бар бандагон ки мо бкмоли қудрат аз осмони борон раҳмат фиристодем буқати баҳору талқеҳи ашҷор то замин мурда бидон зиндаи гашт , сад ҳазорон бадоеъу вдоиъ ки дарави таъбия буд аз анвоъи наботу смору раёҳин берун дод чунон ки гуфт таъолӣу тақаддус : « Фأншأнои лакам ба ҷинот ман нахайлу أъноб » алоиаҳ . . Мстнбтони тариқату соликони роҳ ҳақиқат гуфтанд зоҳир оят ишоратаст ббҳори умум ,у ботин оят ишоратаст ббҳори хусӯс ,у лкли ояи зуҳру батн .

Баҳори умуми оёт офоқаст ,у баҳори хусӯси оёти анфус ,у аллоҳи таъолии ъзу ҷли иқўл : « снриҳми оётнои фии алоФоқу фии أнФсҳм » агар баҳори умумро абр борандааст баҳори хусӯсро чашм гриндаҳаст , агар баҳори умумро раъд бо савлатаст баҳори хусӯсро нола ва ҳасратаст , агар баҳори умумро барқ бо ҳрқтст , баҳори хусӯсро нур фаросатаст , дар баҳори умуми чашми ибрат боз кун то гули бинӣ , дар баҳори хусӯси дидаи фикрат бар гумор то дили бинӣ , дарвеширо диданди сари фурӯи бардаи вақти баҳор , гуфтанд эй дарвеш сар бурдор то гули бинӣ , дарвеш гуфт эй ҷавонмарди сари фурӯ бар то дили бинӣ .

«у лақади أрслнои нўҳои إлии қавма » , Нӯҳро номи ишкр буд локин аз бас ки бигирист ва дар талаби рзоءи ҳақ навҳа карду зорӣ ваҳй омад аз ҳақи ҷли ҷалола ки : ё Нӯҳ кам тнўҳ эй Нӯҳ то кӣ навҳа кунӣ ва чандгаре ? Нӯҳ гуфт худовандо кримои лтиФои бони мигрим то ту гӯйӣ чандгаре , ва ин хастаи равонамро марҳам наҳй , худовандо агар то имрӯз аз ҳасрат ва ниёз гиристам акнӯн то ҷон дорам аз шодӣ ва ноз гарем .

Пер тариқат гуфт : илоҳӣ дар сар гиристанӣ дорам дароз , надонам ки аз ҳасрат гарем ё аз ноз , гиристани ятем аз ҳасратаст ва гиристани шамъи баҳраи ноз , аз ноз гиристан чун буд ин қиссаи исти дароз , эй ҷавонмарди ин ноз дар чунин ҳол касеро расад ки нози падарону модарон надида бошад ва на дар ҳаҷари шафқати дӯстон ором дошта буд , балки дар бутаи балои таниш гудохта бошад вазири Осиёи меҳнати фарсӯда , набинӣ ки бо Сайиди аввалин ва охирину хотами алнабӣин аввал чаҳ карданд падару модарро аз пеш вай бардоштанд то ноз модарон набинад ва дар ҳаҷари шафқат падарон нанишинад , чун бғор ҳаро омад гуфтанд эй Муҳамади хлўтгоҳии некӯи сохтӣ локини ақабае дар пешаст , бадари хонаи бӯ ҷаҳл мебояд шуд ва дар зери шкнбаҳи шутур мебибояд нозед ,у дандони азизи хеши фидои санг сангдилон мебояд карду рухсораро бхўни дил халқ мебояд зад ки бар даргоҳи мо чунон нозук ва нозанин натавон буд .

эй Муҳамад аз мо мебояд ситад ва бхлқ мебояд расонид ва дар миёна рост бошӣ , « Фостқми комаи أмрт » , ҳамаи даст дар доман ту зада ва ту бадали бкси илтифоти нокарда , бзоҳр бо халқи омехтау бботн аз халқи муҷаррад ва озод гашта ,у лисони улҳоли бнъти алтмкини иқўл :

« ва қул раби أнзлнии мнзлои мборко » қоли ибни ато : Акбари алмнозли биркаи манзили тслми фӣаи ман ҳўоҷси алнФсу всоўси алшитону мўбқоти алҳўӣу тсли фӣаи илои маҳали алқрбаҳу манзили алқудсу саломаи алқлби ман алоҳўоءу албдъу алзлолоту алФтн .