Қавлаи таъолӣ : « إни аллазӣнаи ҷоؤи болإФк » алоиаҳ . Аълами ани аллоҳи субҳонаи ғаюри алии қулӯби хавоси ибодаи Фозои ҳслти мсокнаҳи лбъзи илои баъзи аҷрии аллоҳи мо ирди кул воҳид манеҳам ани соҳибау ирдаҳи ило нафса кзлки аншдўо

Бидон эй ҷавонмард ки дилҳои дӯстони ҳақ дар пардаи ғайрат ,аст имрӯз дар парда ғайрат шунидау фардо дар пардаи ғайрати дида , он ки ҳақи ҷли ҷалолаи дили ту бкс нанамояд аз онаст ки дар парда ғайрат медорад , дар қабзаи сифат дар бисоти нози андари ҳазрати шуҳуду хилвати аёни ҳақро мебинаду ҳақ бо ӯ менигарад агар бғирӣ боз накард дар ҳоли тозӣона адаб бинад чунон ки он азизи вақтро афтод , ҷавонӣ буд дар иродатии азим вақте хуш дошту ваҷдии тамому кории брўнқ , ҳаме ногоҳ овоз мурғӣ бигӯаш вай омад боўози он мурғ боз нагирист зери он дарахт омад дар интизори он ки мурғи дигари бор бонг кунад , ҳотифӣ овоз дод ки : фасхати ақди аллоҳ , калиди аҳди мо боз додӣ ки туро бо ғайри мо инс афтод .

Муҳамади бен ҳисон гуяд : рӯзгории бкўаҳи Лубнони мигштм то магари дӯстӣ аз дӯстони ҳақи байнам аз он азизон ки онҷо маскан доранд , гуфтои ҷавонӣ аз он гӯшае берун омад боди сумум ӯро задау сӯхта ва рехта гашта , чун дидаи вай бар ман афтод рӯй бгрдониди миёни дарахтони балут дар шуд то хештанро аз ман бипушад , ман ҳам чунон аз пай вай мерафтам , гуфтам эй ҷавонмарди марои клмтӣ фоида кун ки бомидӣ омадаам , ҷавоб дод ки аҳзри ?фонаи ғаюри лои иҳби ани ирии фии қалби абдаи сўоаҳ , бози гирд ва аз қаҳр ҳақ битарс ва бидон ки ӯ ғаюраст дар як дилии ду дӯстӣ напасандад . Одами сафӣ ки нуқтаи паргори вуҷӯд буду мояи хилқати башар буд васфии мамлакат буд дил бар Наими биҳишти ниҳоду хештанро во он дод то аз ҳазрати иззати пайк ғайрат омад ки : ё одам дареғат наёяд ки сари ҳиммати хеши бдўлтхонаҳи ризвони фурӯди ореу бғири мо бчизии бознигарӣ , акнӯн ки бғири мо бози нгрстӣ рахт бурдору бсрои ҳукми шӯи афкандаи аҷзу шикастаи тақсир дар маъдани балои мунтазири ҳукми мо . Ҳамчунин дидаи халили салавоти аллоҳи алайҳи босмоъил боз нигараст ниҷобату рушд вай дид азизи афтода буд слосаҳи хулат буд садаф дар Муҳамади мухтор буд , дилаши бадви машғӯли гашт , фармон омад ки эй халили мо туро аз батон озрӣ нигоҳ доштем то назораи ҷамол Исмоил кунӣ ? ! акнӯн корд ва расан бурдор ва ҳар чаҳ дуни мост дар роҳи мо қурбон кун ки дар як дили ду дӯстӣ нагунҷад , ҳамин ҳол афтод Мустафои арабиро Сайиди валади одами садри анбёءу русул , гӯшаи дили худ чунон бъоишаҳ машғӯл кард ки аз вай пурседанд эй анноси аҳби алик ? Фқоли ъоӣшаҳ .

Гуфтанд эй Сайиди азин мардумони крои дўстри дорӣ ? гуфт Оиша , ва дар баъзе ахбораст ки Оиша гуфт : ё расӯли аллоҳи ании аҳбку аҳби қрбк , чун эшон ҳар ду дили вои дӯстӣ якдигар пардохтанд султони ғайрати ниқоб иззат бикшод бнъти сиёсати шзиаҳ эй аз салтанати хеши фаро эшон намӯд , шаётини алонсу алҷни даст дар ҳам доданд то ҳадиси аФк дар миён афтоду дурӯғи мунофиқон ва бар сохтаи эшон боло гирифт , ва азин аҷабтар ки масолики фаросат бар Мустафо ( с ) бибастанд он рӯзгор то бароъати соҳат Оиша бирав пайдо нагашту ҳақиқати он кор бандонаст то ғайрати қаҳр хеш баранду навбати бало басар расед ,у алсбби фӣаи ани фии авқоти алблоءи исди аллоҳи алии аўлёӣаҳи ъиўни алФросаҳи акмолои ллблоء , лзлки иброҳӣми лами имизу лами иърФи малоикаи ҳайси қадами илайҳами алъҷли алҳнизу тўҳмҳми азёФо ,у лути лами иърФҳми малоикаи илои ани ахбрўаҳи анҳми малоика . Кор баҷое расед ки он ноз ва он роз ва он лутф ки Мустафоро бо Оиша будӣ ҳама дар боқӣ шуду биҷои он ки ӯро аз тариқи ноз ҳумайро гуфтӣ ин ҳаме гуфт ки Киеви тикам ,у Оишаи бемору нолону сӯзону гирён аз қурби Мустафои бози мондаи бахонаи падар боз шуд бо дилии пари дарду ҷонии пари ҳасрати бзорӣу хорӣ худ менигарад ва мегуяд ки ҳаргизи нпндоштм ки касе бмни ин гумони барад ё чунин гуфт худ касе бар забони орад .

Пас чун оёти бароъат фурӯ омаду навбати бало басар омад расӯли худои Оишаро бишорат дод ки : абшрии Фқди анзли аллоҳи броӣтк , модару падар ӯро гуфтанд ё ъоӣшаҳи қавмии илои расӯли аллоҳу аҳмдтаҳ , Фқолти лоу аллоҳи лои ақўми илайҳу лои Аҳмадау лои Аҳмади комау локини Аҳмади аллоҳи алзии анзли бароъатӣ , он дил ки ҳамагии вай бо қурбу муҳаббат расӯл дода буд то мегуфт : аҳбку аҳби қрбк . Пас аз он ки ғӯта хӯрд ҷумла бо меҳр аҳадят дод ва бо хизмати даргоҳ илоҳят пардохт то ҳаме гуфт бҳмди аллоҳи лои бҳмдк . эй ҷавонмард агар қзФаҳи ъоӣшаҳи сидиқаи он аФки нгФтндии ин чандини ояти бтшриФи Оиша аз осмон наомадӣ , ва агар тарсоёни нгФтндӣ : « алмсиҳи ибни аллоҳ » , исои ин каромат наёфтӣ ки : « إнии абди аллоҳи отонии алкитоб ва ҷълнӣ набиё » , вагар муъмин гуноҳ накардӣ бойени хитоби азиз гиромӣ нагаштӣ ки : « лои тқнтўои ман раҳмаи аллоҳ » , инаст ки дар абтдоء қисса гуфт : « лои тҳсбўаҳи шрои лаками бали ҳўи хайри лакам » эй Оиша мапиндор ки бончаҳ гуфтанд туро бад афтод , агар бад афтодӣаст аишонрост ки бойени сабаби мустуҷиби азоби азими гаштанд , турои ҳама хайрасту каромат , камоли мсўбту иртифоъи дарҷат .

Дар қасас овардаанд ки бар дар биҳишт рбзӣаст фардои раби алъзаҳи мؤмнонро дар он рбз ҷамъ овараду пеш аз онкӣ дар биҳишт шаванд эшонро мизбонӣ кунад , даъватӣ бар камолу ташрифии бсзо ва навохтӣ тамом , он гуҳи миннат наад бар Мустафо ки ё Муҳамади ин даъвати валимаи ақди никоҳ туаст бо Марями бинти умрону осияи бинти мазоҳим , ё Муҳамади ман Марямро аз суҳбати мардони нигоҳи доштам ва аз ваии фарзанд бемард оварадам ҳурмату ғайрати туро ,у осияро дар канори фиръавни бдоштми локини мардӣ аз фиръавни бстдму ҳаргизи фиръавнро фаро вай нагузоштам ӯро пок ва бе айби дасти кас буи нарасида бтўи расонидам , ӣнҷои латифае некӯ бишинав , Маряму осия ки фардо дар охирати ҷуфт Мустафо хоҳанд буд дар дунёи эшонро гиромӣ карду бпокии бстўд ва аз халқ нигоҳ дошт , Оишаи сидиқа ки дар дунёи ҷуфти вай буд писандидау суҳбат вай ёфтау меҳри вай дар дил доштау фардо дар биҳишти номзади вай шуда , чаҳ аҷаб агар ӯро гиромӣ кунад , оёти қуръону ваҳии манзил дар бароъат вай фиристаду бпокии худ ҷли ҷалола гувоҳӣ диҳад ва бипасандад ки : « алтиботи ллтибину алтибўни ллтиботи أўлӣки мбрؤни ммои иқўлўни ?лаами мғФраҳу ризқи Карим » , ризқи Карим бар завқи арбоби маориф на он ризқ нафасаст ки вақте бошад ва вақте на , он ризқ рӯҳасту ғзоءи ҷон ки ҳаргиз бурӣда нагардаду пайваста бодрор мерасад , лои мақтӯъау лои мамнӯъа , парвардаи нон ва об дигарасту парвардаи нури ноби дигар , он ки Мустафои алайҳ ассалом гуфт : « азл ъанд рабии итъмнӣу исқинӣ »

Сифати рӯҳониро мегуяд на сифати ҷисмониро , барф бо оташи чунон зид нест ки рӯҳонӣ бо ҷисмонӣ , ду хасми якдигар дар як хонаи бдоштаҳи бзоҳр бо ҳам сохтау бботни душмани якдигар шуда . Он азизиро диданд дар он вақт ки ҳол бар ваии танг шуда буд тараб ва шодӣ мекард , гуфтанд ин чаҳ тарабаст ? гуфт дарин тараб чаҳ аҷабаст ,у қади қурби висоли алҳбибу фироқи алъдў ,у кадом рӯз хоҳад буд хуштар аз он рӯз ки алии алфутуҳ бсбўҳи шарбатӣ дар расаду зарбатӣ дар расад , он кадоми шарбату зарбат буд , ки ин габрро бурдор кунанд ва ин султонро аз всоқи торик наҷот диҳанд ва бар барроқи иқболи бҳзрти зӣ алҷлол баранд , арвоҳи алохёри фии қабзаи алъзаҳи икошФҳми бзотаҳу илотФҳми бсФотаҳ .